EΑΠ.iΛΕkΤoi: to be or not to be?

Έχω προβληματιστεί πολύ αυτές τις μέρες εξαιτίας ενός τηλεφωνήματος από ΣΕΠ μου προηγούμενης χρονιάς σχετικά με το blog. Αφού με διαβεβαίωσε για το καλοπροαίρετο της συνομιλίας μας και για την αδιαμφισβήτητη εκτίμηση που έχει στο πρόσωπό μου κτλ., κατέληξε στο δια ταύτα, ότι, ναι μεν ωραία η δουλειά που κάνω, ναι μεν συγχαρητήρια για ποιότητα και αποτέλεσμα, όμως παρά την "ρομαντική μου διάθεση να προσφέρω, χωρίς να το θέλω γίνομαι μέρος του προβλήματος"...

Το πρόβλημα στο οποίο αναφερόταν ήταν η κατά λέξη αντιγραφή όσων γράφω από εσάς που με διαβάζετε. Όπως ενημερώθηκα δια στόματος του διορθωτή των εργασιών σας, παίρνετε αυτά που βρίσκετε στο blog και τα κάνετε copy-paste στις εργασίες σας, ακόμα και όσα βρίσκονται σε μορφή ..σημειώσεων! Αντιγράφετε αβασάνιστα και άκριτα κατά λέξη ό,τι βλέπετε, οι ΣΕΠ τα εντοπίζουν, μετά εντοπίζουν την πηγή (εμένα δηλαδή) και από εκεί που σκοπός μου ήταν να είμαι μέρος της λύσης, γίνομαι ξαφνικά μέρος του προβλήματος και ενημερώνομαι από τον ίδιο τον ΣΕΠ γι' αυτό...

Φυσικά, πάγωσα. Ποτέ δεν το είχα δει έτσι. Και φυσικά, δεν περίμενα η ευθύνη ενός βιαστικού και επιπόλαιου copy-paste από εσάς προκειμένου να ξεμπερδεύετε γρήγορα με τον βραχνά των εργασιών να έρθει στις δικές μου πλάτες. Δεν το περίμενα γιατί πίστευα ότι βοηθούσα. Και νόμιζα ότι είχα κάνει πλέον σαφές ότι αυτά που διαβάζετε εδώ μέσα είναι απόψεις και μέθοδοι που ακολουθώ εγώ και ότι καμία σχέση δεν έχει το μπλογκ μου με την επίσημη ιστοσελίδα και γραμμές του ΕΑΠ. Το είπα πολλές φορές και θα το πω άλλη μία: αυτά που γράφω και που μοιράζομαι εδώ, γράφονται από την σκοπιά την δική μου. Είναι ο δικός μου τρόπος μελέτης και ο δικός μου τρόπος για να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της σχολής. Δεν σημαίνει ότι είναι και ο μοναδικός, ούτε και θα το έκανα αν υπήρχε κάτι αντίστοιχο σε κάποιο άλλο site. Συγκεντρώνω ό,τι μπορεί να φανεί χρήσιμο σαν ύλη, σαν σημειώσεις και σαν τρόπος να αναλυθεί ένα κείμενο ή να γραφτεί μια εργασία, κυρίως για μένα, επειδή βοηθάει εμένα πρώτα και μετά όλους τους άλλους. Πρώτα το κάνω για μένα.

Δεν θα υπήρχε αυτός ο χώρος αν όλα αυτά μπορούσαν να καλυφθούν από τις ελάχιστες φορές που βλέπουμε τους ΣΕΠ και επικοινωνούμε μαζί τους ή από την ίδια την εξ' αποστάσεως μέθοδο διδασκαλίας που το κάνει τόσο πιο δύσκολο από τα αντίστοιχα συμβατικά πανεπιστήμια. Στο ΕΑΠ είμαστε μόνοι μας. Χωρίς σωστή οργάνωση δεν βγαίνει εύκολα η θεματική, οργάνωση που καλούμαστε να φτιάξουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν φταίνε οι ΣΕΠ για το περιορισμένο του ρόλου τους, δε νομίζω ότι θα μπορούσαν, ακόμα κι αν το ήθελαν, να μας πάρουν από το χεράκι και να μας δείξουν τον δρόμο. Τον δρόμο πρέπει να τον βρούμε μόνοι μας, είναι το σύστημα τέτοιο που το απαιτεί.

Φυσικά, θίχτηκε και αυτό, το ότι δηλαδή δεν θα έπρεπε να μοιράζομαι τίποτα με κανέναν, ακριβώς επειδή είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο κάθε φοιτητής από μόνος του, ξεχωριστά και ότι και αυτό είναι μέρος της εκπαίδευσής του. Και ότι με αυτό το μπλογκ κάνω τη δουλειά του ΣΕΠ, του φροντιστηρίου και του ίδιου του φοιτητή ταυτόχρονα. Θα συμφωνούσα βέβαια με όλα αυτά, και συμφωνώ, όμως υπάρχει μια παράμετρος που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα πανεπιστήμια και που κάνει όλη τη διαφορά: η ηλικία. Ξεκινάμε μεγάλοι, όταν οι υποχρεώσεις μας τρέχουν με χίλια και πρέπει να γίνουμε χίλια κομμάτια για να ανταποκριθούμε σε όλα. Δεν είμαστε η ανέμελη γενιά των δεκαοχτώ και είκοσι χρονών, με τη μαμά να μας έχει έτοιμο το σπίτι και το φαγητό και τον μπαμπά να μας εξασφαλίζει το χαρτζιλίκι. Υπάρχουν άνθρωποι που εξαρτώνται από εμάς, τα παιδιά μας, που περιμένουν από εμάς ό,τι περιμέναμε κάποτε από τους δικούς μας γονείς. Αυτό τα αλλάζει όλα και νομίζω ότι μπορεί να δικαιολογήσει εν μέρει το συχνό φαινόμενο της αντιγραφής από το ίντερνετ. Είναι αθέμιτο, δεκτό, είναι όμως εν μέρει δικαιολογημένο.

Δεν ξέρω.. ίσως και να έχει δίκιο. Ίσως πάλι και να μην έχει σημασία το τι κάνω ή δεν κάνω εγώ, αφού η πρόσβαση στο internet πάλι θα δώσει τροφή για αντιγραφή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κανένας δεν μπορεί να ελέγξει το τι γίνονται αυτά που γράφει από τη στιγμή που φεύγουν από αυτόν. Έχω την διάθεση να συνεχίσω να προσφέρω, δεν μπορώ όμως να επωμιστώ την ευθύνη ούτε για το Ανοικτό, το οποίο αδυνατεί να ελέγξει τα copy-paste των εργασιών επειδή υπολείπεται του συστήματος που 'χτυπάει' σε κάθε αντιγραφή από άλλη πηγή, όταν άλλα πανεπιστήμια το διαθέτουν εδώ και χρόνια (ανάμεσά τους και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Κύπρου το οποίο δέχεται τις εργασίες μόνο σε ηλεκτρονική μορφή ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο), ούτε και τη διάθεση βέβαια των φοιτητών για τυφλή αντιγραφή όσων βρίσκουν στο ίντερνετ, χωρίς έλεγχο της πιστότητας και χωρίς βέβαια να λένε από πού το πήραν. Δεν έχω ευθύνη για το πώς το βλέπει ο καθένας, ούτε για το πώς χρησιμοποιείται, θεμιτά ή αθέμιτα, το υλικό που δίνω από εδώ μέσα και νομίζω ότι είναι άδικο να μου καταλογίζεται η ευθύνη για κάτι τέτοιο. Δεν δημιουργώ εγώ το πρόβλημα, το πρόβλημα προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχει πρόσβαση στο ίντερνετ, ανεξάρτητα από εμένα και το blog μου.