ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
13.1 H Βιογραφία ως είδος
Αν και η βιογραφία ανθεί στην αυτοκρατορική περίοδο, σπέρματά της έχουμε από προηγούμενους αιώνες, π.χ. το εγκώμιο Ευαγόρας του Ισοκράτη, η παρουσίαση του ιστορικού προσώπου Αγησίλαου από τον Ξενοφώντα, των δημαγωγών της Αθήνας στα Φιλιππικά του Θεόπομπου και στο Περί δημαγωγών του Ιδομενέα. Για τη φιλοσοφική βιογραφία οι βάσεις πρέπει να τέθηκαν από τον Αριστοξένη τον Ταραντίνο (4ος αι. π.Χ.) που έγραψε Βίους φιλοσόφων, ενώ η βιογραφία ιστορικών προσώπων ενισχύθηκε πιθανότατα και από την περιπατητική διδασκαλία.
Μετά τον 3ο αι. π.Χ. σταθμοί στη βιογραφία είναι οι εξής: ο Αντίγονος από την Κάρυστο και ο Έρμιππος από τη Σμύρνη με Βίους συγχρόνων τους φιλοσόφων τον 3ο αιώνα, οι Σωτίων από την Αλεξάνδρεια (Διαδοχαί φιλοσόφων), Σωσικράτης από τη Ρόδο (Χρονικά) και Απολλόδωρος από την Αθήνα (Χρονικά) τον 2ο αιώνα, οι Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ (Διαδοχαί φιλοσόφων), ο Δημήτριος από τη Μαγνησία (Ομώνυμοι) και ο Διοκλής από τη Μαγνησία (Διαδρομή των φιλοσόφων) τον 1ο αιώνα π.Χ., η Παμφίλη (Ιστορικά υπομνήματα) τον 1ο αι. μ.Χ., ο Πλούταρχος (Βίοι παράλληλοι) και ο Φαβορίνος τον 1ο-2ο αι. μ.Χ., ο Φιλόσταρτος (Βίοι σοφιστών) και ο Διογένης Λαέρτιος (έγραψε σε 10 βιβλία για τους βίους και τις γνώμες των φιλοσόφων από την αρχή της φιλοσοφίας με βάση τα φιλοσοφικά δόγματα από δάσκαλο σε διάδοχο κ.ο.κ, με πλούσιο ανεκδοτολογικό υλικό και έτσι διέσωσε ανεκτίμητες πληροφορίες) τον 2ο-3ο αιώνα. Το έργο των περισσοτέρων, εκτός από τον Πλούταρχο και το Φιλόστρατο, σώζεται σε αποσπασματική μορφή.
