Είχα αποφασίσει ότι θα σταματούσα τις αναρτήσεις στους ΕΑΠίλεκτους με το που θα έπαιρνα το πτυχίο μου, φαίνεται όμως ότι η ανάγκη να προβληθεί η ταυτότητα του Έλληνα, όχι τόσο στους ξένους (οι ξένοι τα ξέρουν) όσο πρωτίστως σε εμάς τους ίδιους, να μάθουμε λίγο πιο συνειδητοποιημένα ποιοι είμαστε, τι έχουμε προσφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και γιατί η Ελλάδα παραμένει αντικείμενο ιστορικής, στρατιωτικής, φιλοσοφικής, επιστημονικής, λογοτεχνικής, γλωσσολογικής μελέτης, αλλά και τόσα άλλα που θα μπορούσαν να απαριθμηθούν, μέχρι και σήμερα.
Οι ξένοι μελετούν τα ελληνικά πράγματα για την προσωπική τους ευημερία και ανάπτυξη, ως εργαλείο σκέψης και συλλογιστικής και όχι μόνο. Ο λόγος είναι απλός: έχουν βρει την δεξαμενή της γνώσης και αντλούν από εκεί συστηματικά και ακατάπαυστα για δική τους χρήση. Όμως, η δεξαμενή είναι εδώ, σε αυτή τη χώρα, σε αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτό το αίμα που κυλάει ακόμα στις φλέβες των Ελλήνων, σε αυτή την παρακαταθήκη. Πολλά και μεγαλειώδη πράγματα ξεκίνησαν σε αυτό το μικρό κομμάτι του κόσμου που λέγεται Ελλάδα. Κι αν επιλέγουμε να τα ξεχνάμε, το βλέπουμε στο αποτέλεσμα, κι αν πάλι όχι, στο αποτέλεσμα διαφαίνεται κι αυτό.
Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, είπα να δώσω μια καινούργια ώθηση στο blog με θεματολογία - τι άλλο; - την Ελλάδα σε όλες τις πτυχές της, σε όλες τις εποχές. Το νήμα δεν έχει κοπεί, η Ελλάδα είναι εδώ, παρούσα, ίσως λίγο παραπονεμένη, λίγο παραγκωνισμένη, αλλά πάντα εδώ, περιμένοντας από εμάς να την ξαναγαπήσουμε από την αρχή, έτσι όπως θα έπρεπε ίσως να της αξίζει.
Σκέφτομαι οι αναρτήσεις να είναι κυρίως αναδημοσιεύσεις από κείμενα και οπτικοακουστικό υλικό που θα κινούν το ενδιαφέρον και θα έχουν να κάνουν με την θεματολογία του ΕΑΠ σε ένα πιο ευρύ ωστόσο πλαίσιο, παρελθούσης αλλά και σύγχρονης πραγματικότητας, ο,τιδήποτε χρειάζεται για να αναδειχτεί η ελληνική οντότητα σε όλα τα επίπεδά της, να ακουστεί η φωνή της πιο δυνατά, ως τα βάθη της καρδιάς μας.
Για τα της σχολής συγκεκριμένα, οι κατηγορίες των θεματικών ενοτήτων εξακολουθούν να παραμένουν ως ίσχυαν. Εάν, ωστόσο, έχετε κρατήσει σημειώσεις από θεματικές ενότητες που λείπουν από το αρχείο του blog είτε στον Ελληνικό είτε και στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, θα είναι χαρά μου να τις αναρτήσω, ώστε να συμπεριληφθούν και αυτά και να ολοκληρωθούν οι ΕΑΠίλεκτοι στο εκατό τοις εκατό. Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email μου στο προφίλ.
Μου φαίνεται κάπως παράξενο που ξαναέρχομαι εδώ μετά από τόσον καιρό.. αισθάνομαι σα να ξαναμπαίνω στην αίθουσα, σα να περιμένω τον καθηγητή να μπει και να αρχίσει το μάθημα, με τις ράχες των βιβλίων που τρίζουν στο πρώτο τους άνοιγμα, τη μυρωδιά της έναρξης, την αδημονία του ταξιδιού που ξεκινά και πάλι... Πάντα αγαπούσα το σχολείο, δεν έβλεπα την ώρα να 'ρθει το φθινόπωρο και να αρχίσει αυτό το ταξίδι από την αρχή. Νομίζω ότι είναι κύκλος, ότι διένυσα έναν ακόμη κύκλο και να, που ξαναβρίσκομαι εδώ, αλλά όχι ακριβώς εδώ. Ναι, δεν είναι κύκλος τελικά, είναι σπιράλ, ένα σπειροειδές σχήμα μέσα στον χρόνο που σε κάθε κύκλο που διανύουμε στη ζωή, βρισκόμαστε λίγο πιο πέρα από εκεί που ήμασταν, λίγο πιο μακριά, λίγο ψηλότερα.. κάπως έτσι.
Πολύ χαίρομαι που είμαι και πάλι εδώ.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου