Περί σημειώσεων

Αγαπητοί αναγνώστες,

μετά από την ολοένα αυξανόμενη επισκεψιμότητα που τιμά τον χώρο μου και σας ευχαριστώ θερμά γι' αυτό, οφείλω να πω δυο λόγια προκειμένου να διευκρινήσω κάποια πράγματα που ίσως δημιουργούν σύγχιση σε ορισμένους.
Ο λόγος που έχω φτιάξει αυτό το ιστολόγιο είναι για να βοηθηθούν φοιτητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου οι οποίοι υποχρεούνται να καλύψουν την ίδια - αν όχι περισσότερη - ύλη που καλύπτει ένας φοιτητής συμβατικού πανεπιστημίου. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι πως ο φοιτητής του ΕΑΠ δεν έχει την πολυτέλεια της καθημερινής επαφής με τον καθηγητή του, όπως και όλων των υπολοίπων πλεονεκτημάτων που συνεπάγεται η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των μαθημάτων στα οποία καλείται να δώσει εξετάσεις, κάτι που δεν συμβαίνει με τον φοιτητή των συμβατικών πανεπιστημίων.
Ο φοιτητής του ΕΑΠ είναι μόνος του. Υπάρχουν οι ΣΕΠ της κάθε ενότητας που στην πλειοψηφία τους έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν, αλλά τι να πρωτοκάνουν μέσα σε πέντε συναντήσεις το χρόνο; Οι ΟΣΣ είναι προβληματικά ελλειπείς και σίγουρα δεν αρκούν για να καλυφθεί η ύλη με τον τρόπο που της αρμόζει. Το ίδιο προβληματική είναι και η τηλεφωνική ή διαδικτυακή επικοινωνία με τον ΣΕΠ της κάθε ενότητας, αφού οι πέντε φορές που θα τον συναντήσει είναι ελάχιστες και αδυνατούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για αυτό το τόσο απαραίτητο κλίμα εμπιστοσύνης και οικειότητας που απαιτείται προκειμένου να επιτευχθεί μια καρποφόρα και εποικοδομητική επικοινωνία μεταξύ τους.

Αυτή την έλλειψη προσπαθεί να καλύψει, έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό, ο συγκεκριμένος χώρος. Τίποτε παραπάνω! Δεν ιδιοποιούμαι τη δουλειά κανενός, δεν καπηλεύομαι τη δουλειά κανενός και ποτέ δεν έχω υποστηρίξει ότι έχω γράψει κάτι που δεν είναι δικό μου. Όλα αυτά που βρίσκονται εδώ, είτε δικά μου είτε άλλων, βρίσκονται για να βοηθηθούν φοιτητές που πρακτικά και ουσιαστικά δεν έχουν βοήθεια από πουθενά.
Γιατί πέντε συναντήσεις το χρόνο δεν είναι τίποτα. Πείτε σε φοιτητές συμβατικού πανεπιστημίου να πάνε να δώσουν εξετάσεις με πέντε συναντήσεις με τους καθηγητές τους, ποιος θα σας πει ότι αισθάνεται καλυμμένος; Κανείς. Οι φοιτητές του ΕΑΠ όμως είναι υποχρεωμένοι να αρκεστούν σε αυτό, είναι δεν είναι καλυμμένοι.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στο θέμα μου. Όταν κάτι δεν είναι δικό μου το αναφέρω. Όταν δεν είναι και γνωρίζω τον συγγραφέα, αναφέρομαι στο όνομά του. Εάν πρόκειται για ανώνυμο κείμενο που έχει ανεβεί αλλού αναφέρομαι στο όνομα ή ψευδώνυμο του αναρτήσαντα. Όταν το έχω βρει στο διαδίκτυο αναφέρομαι στην πηγή. Θα προτιμούσα να κάνω ανάρτηση ολόκληρο το κείμενο για να γίνεται ακόμα πιο εύκολη η μελέτη του χωρίς ο αναγνώστης να χρειάζεται να φεύγει από τη σελίδα και να αποσυντονίζεται με το να μεταφέρεται στις εν λόγω διευθύνσεις, όμως και σε αυτή την περίπτωση υπήρξαν ενστάσεις, οπότε αναγκάστηκα να το σταματήσω, παρόλο που γνωρίζω πολύ καλά, αν κρίνω από τον τρόπο που λειτουργώ εγώ, πως λίγοι θα μπουν στον κόπο να ανατρέξουν σε links που τον διώχνουν από τη σελίδα στην οποία βρίσκεται. Ας είναι.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει καμία πρόθεση καπήλευσης της δουλειάς κανενός. Αν υπήρχε, θα είχα επιλέξει τον δρόμο της ανωνυμίας όπως κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι μέσα στη θάλασσα του διαδικτύου.
Βλέπετε όμως ότι έχω το θάρρος της γνώμης μου και την ευθύνη των επιλογών μου. Και η ευθύνη μου είναι να διατηρώ ένα σωστό κριτήριο για την ποιότητα και την επιστημονική αρτιότητα των κειμένων που συγκεντρώνω εδώ μέσα, ούτως ώστε να μπορούν με τη σειρά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ανώτατης εκπαιδευτικής πορείας ενός φοιτητή ελληνικού ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων, όπως αυτό του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

Παρόλα αυτά, ωστόσο, τα προβλήματα που συναντά κανείς στο διαδίκτυο σχετικά με την προέλευση των κειμένων παραμένουν και ακριβώς εξαιτίας αυτών, δεν παραλείπω να κάνω έκκληση κατά καιρούς σε όποιον τυχόν γνωρίζει τον δημιουργό κάποιου κειμένου που δεν έχει ονοματεπώνυμο, να μου το πει ώστε να το συμπληρώσω, προκειμένου το κείμενο να παρουσιαστεί σωστά και ολοκληρωμένα. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, ελλείψει στοιχείων, παραμένει αναγκαστικά ανώνυμο. Η άλλη λύση είναι να μην αναρτηθεί καθόλου και ο φοιτητής που ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο να μείνει ακάλυπτος. Προς μεγάλη μου απογοήτευση διαπιστώνω ότι αυτό είναι που θέλουν οι ΣΕΠ, ορισμένοι έστω, και όχι να αναρτηθεί το όνομά τους στη δουλειά τους, όταν αυτή προβληθεί προς τα έξω.

Το απλό μου το μυαλό ωστόσο θέλει να ουρλιάξει το εξής:
Εαν δεν θέλετε να βλέπετε τις σημειώσεις σας αναρτημένες στο διαδίκτυο

Μην τις ανεβάζετε! 

Και μην σπεύδετε να κατηγορήσετε όποιον χώρο έχει φιλοξενήσει τη δουλειά σας χωρίς την άδειά σας. Γιατί η άδειά σας δόθηκε αυτόματα τη στιγμή που αποφασίσατε να την γνωστοποιήσετε.

Όλες αυτές οι ενστάσεις και οι αντιπαλότητες είναι που με έχουν κρυώσει το τελευταίο διάστημα και έχω απομακρυνθεί από τον χώρο που με τόση όρεξη ξεκίνησα να στήνω και με μεγάλη χαρά είδα να εισπράτει την θερμή ανταπόκριση των αναγνωστών του. Αισθάνομαι ότι χρειάζεται να απολογούμαι κάθε τόσο για κάτι που έχει βοηθήσει χιλιάδες φοιτητές και για το οποίο δεν αποκομίζω κανένα απολύτως όφελος παρά μόνο σε ηθικό επίπεδο.

Διανύω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και ακόμα αδυνατώ να καταλάβω πώς σκέφτονται οι άνθρωποι. Προσωπικά, θα χαιρόμουν και θα με τιμούσε αν έβλεπα τη δουλειά μου να δημοσιεύεται και από άλλους χώρους και να βρίσκει ακόμα περισσότερους αναγνώστες από το αν θα την κρατούσα για τον εαυτό μου κλειδωμένη στο συρτάρι μου, άντε, χαριστικά, και για λίγους εκλεκτούς.

Αλλά, πάλι, αυτή είμαι εγώ...