EAΠ.iΛΕkΤoi
Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο - Ελληνικός Πολιτισμός // Οδηγός επιβίωσης
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025
40 γυναίκες μαθηματικοί στην Αρχαία Ελλάδα
Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2025
Οι ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο
Οι Ελληνίδες είναι οι ομορφότερες (όχι οι ωραιότερες) γυναίκες στον κόσμο, αλλά δεν το γνωρίζουν, γιατί πολλά χρόνια τώρα μιμούνται τις ξενόφερτες μόδες ή τα διεθνή μοντέλα, τα οποία μπορεί να είναι ωραία, αλλά δεν είναι όμορφα.
Το όμορφη σημαίνει Ω-μορφή και τέτοια μορφή είναι μόνο η Ελληνίδα. (π.χ. ελληνικά γυναικεία αγάλματα).
Κατά κανόνα η γυναικεία Ελληνική ομορφιά χαρακτηρίζεται από τα εξής ενδεικτικά χαρακτηριστικά:
α) Μάτια μέσα στις κόγχες κι όχι επίπεδα όπως είναι στις Σκανδιναβές.
β) Ζυγωματικά στις θέσεις τους κι όχι ανυψωμένα όπως είναι στις Σλάβες.
γ) Μύτη ελληνική κι όχι όρθια ''γαλλική'' στην οποία φαίνονται τα ρουθούνια, ούτε πεπλατυσμένη όπως είναι στις Αφρικανές.
δ) Λοβοί αυτιών που ξεχωρίζουν απ` τις παρειές και δεν είναι κολλημένοι στα μάγουλα όπως είναι στις Ευρωπαίες και στις Αμερικανίδες.
ε) Χρώμα επιδερμίδας λευκοσταρένιο κι όχι ξασπρισμένο ή σκουρόχρωμο.
στ) Κορμί με εμφανή την πυελική περιοχή και ομοιόμορφες καμπύλες που υποδηλώνουν την αρχέγονη γήινη προέλευσή τους κι όχι τα επίπεδα κορμιά των αλλοδαπών μοντέλων που είναι πολύ αδύνατα κι όμως θεωρούνται "ωραία" γιατί είναι της μόδας.
Το ωραίο λοιπόν, είναι αυτό που είναι στην ''ώρα του'', δηλαδή επίκαιρο, μοντέρνο και φυσικά πρόσκαιρο, ενώ το όμορφο είναι το διαχρονικό. Κι η Ελληνίδα είναι διαχρονικής εμφάνισης, αλλά δεν το γνωρίζει.
Η ομορφιά δεν είναι υποκειμενική, υπόκειται σε αντικειμενικά κριτήρια τα οποία έχουν καθορίσει οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες στα Ελληνικά γυναικεία αγάλματα. Υποκειμενικό είναι μόνο το ωραίο..!!
~ Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης
Κυριακή 7 Ιουλίου 2024
Από πού πήρε το όνομά του το Αιγαίο πέλαγος
Αναδημοσίευση και φωτό από: εδώ.
Σάββατο 15 Ιουνίου 2024
Οι δώδεκα αποχρώσεις της θάλασσας
Τα ονόματα της θάλασσας στην αρχαία Ελλάδα ανάλογα της καταστάσεώς της από την επίδραση του ανέμου στην επιφάνειά της.
Με άνεμο 0 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Γαλήνη".
Με άνεμο 1 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Αλς".
Με άνεμο 2 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν " Θάλαττα ή Θάλασσα".
Με άνεμο 3 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Μύρα" έτσι γεννιούνται οι λέξεις Λατ. Ιταλ: Mare, Γαλ: Mer, Ισπ. Πορτ.: Mar, Γερ: Meer, Ρωσ.: Mope, Φινλ.: Meri, Σλοβάκ.: Mora, Σλοβέν.: Morje, αλλά και Marin, Marina, Miror.... αλλά και Μαίρα (Νηρηίδα), από αυτή και το εβραϊκό Μυριάμ = κυρα τής θάλασσας.
Σαν αντιδά¬νειο, το όνομα Μαρία η συλλογική μνήμη το μετέτρεψε νεότερα σε "Μαίρη", που είναι και ό αστέρας Σείριος. Μαρία, Μαρίνα, = θάλασσα. Από την ίδια λέξη και ρίζα της "Μύρα”, έχουμε τις " Μύριοι" πολλοί όπως η θάλασσα, αλλά και "Μυρμιδόνες".
Με άνεμο 4 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πέλαγος" έτσι έχουμε τις ονομασίες "Πελασγός" = πελαγίσιος, ταξιδευτής, Πελαγονία, Πελαγονική Χερσόνησος ....
Με άνεμο 5 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόρος", από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" = διαπερνώ, μεταβαίνω απέναντι, περνώ θάλασσα. Αλλά με τι περνώ την θάλασσα; Με πλωτό "Μέσον” Ναῦς... Από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" έχουμε και τις "Πειρατής" "Πειρατεία". Πόροι Αλός" λέγονται οι θαλάσσιοι δρόμοι.
Όποιος ήταν μέσα στον "Πόρο" (στο πέρασμα, στον θαλασσινό δρόμο) και η πρόθεση που το δηλώνει αυτό είναι το "εν" (εντός) ήταν "έν-πορος"."έμπορος" Από εκεί ξεκινά το εμπόριο. Γινόταν "Εύ-Πορος" πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν "Ά-πορος" δηλ. χωρίς τα πλούτη που προσφέρει η θάλασσα. Σε μια αρχαιοτάτη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β' (Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας, μεταγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α, και χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή Περίοδο, από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ.) εντοπίζουμε την λέξη "ΤΑ "- "ΛΑ"- "ΣΟ" - "ΠΟ" - "ΡΟ". Εναλλαγή των Του - Δου - Θου οδοντικών άηχων συμφώνων, είναι ο "Θαλασσοπόρος".
Με άνεμο 6 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόντος" έτσι έχουμε το "Ποντο-Πόρο" πλοίο, Πόντιους....
Με άνεμο 7 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Κλύδων" έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό.....
Με άνεμο 8 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Άχα". Το Χάος (>χάfος), κατά τους Στωικούς εκ του Χέω = χύνω, άχα. Έτσι λοιπόν ταξιδεύει η λέξη και γίνεται Σουηδ. Δαν.: hav, Λατιν.: Aqua
Με άνεμο 9 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Ρόθιον".
Με άνεμο 10 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Δόν - Δάν". Δόν -Δάν = Δόνησις. Ταξιδεύει και αυτή η λέξη και έχουμε την Τούρκ.: deniz , αλλά και εκ της "Σείσεως" συνώνυμο της "Δονήσεως" έχουμε Αγγλ.: "Sea", Ολλανδ.: "Zee", Νορβ.: Sjø
Με άνεμο 11 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύξ".
Με άνεμο 12 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύχα" αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ήταν "Υπό Βρύχα", έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ.
Πηγές:
Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου "Ο ΕΝ ΤΗΙ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ" & "ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ" και λεξικό LIDELL SCOTT.
Εντοπίστηκε στο Facebook εδώ.
Τρίτη 21 Μαΐου 2024
Μέγαρα: η πόλη - κράτος ανά τους αιώνες
Πληροφορίες στην "Γενική Ιστορία των Μεγάρων" (πρωτοβουλία)