Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025

40 γυναίκες μαθηματικοί στην Αρχαία Ελλάδα

 



Υπήρχαν 40 γυναίκες μαθηματικοί στην Αρχαία Ελλάδα – Γιατί δεν τις γνωρίζουμε;
Εκτός από την Υπατία, ο Ευάγγελος Σπανδάγος, μαθηματικός, έχει εντοπίσει 40 γυναίκες μαθηματικούς που έζησαν στην Αρχαία Ελλάδα
Ενώ η Αίθρα από την Αρχαία Ελλάδα είναι κυρίως γνωστή ως η μητέρα του Θησέα, λίγοι γνωρίζουν ότι ήταν επίσης δασκάλα λογιστικής. Ομοίως, η Θεανώ, σύντροφος του διάσημου μαθηματικού Πυθαγόρα, πιστώνεται ότι συνέβαλε στη θεωρία της χρυσής τομής. Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα από τις 40 λιγότερο γνωστές αρχαίες Ελληνίδες γυναίκες μαθηματικούς που, παρά τη συμβολή τους στην επιστήμη, είχαν ξεχαστεί στην ιστορία για 31 αιώνες. Η αναβίωση και η αναγνώρισή τους στον επιστημονικό κόσμο είναι αποτέλεσμα της έρευνας που διεξήγαγε ο μαθηματικός και συγγραφέας Ευάγγελος Σπανδάγος, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα (30.10.2007).
Ο Ευάγγελος Σπανδάγος ξεκίνησε αυτό το ταξίδι για να ανακαλύψει εκ νέου τις Ελληνίδες γυναίκες μαθηματικούς από την Αρχαία Ελλάδα όταν ένας μαθητής τον ρώτησε αν υπάρχουν άλλες εκτός από την Υπατία που αναφέρονται στα εγχειρίδια γεωμετρίας. Αυτό το τετραετές ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξήχθη μαζί με την κόρη του Ρούλα, η οποία είναι επίσης μαθηματικός, οδήγησε στον εντοπισμό αυτών των 40 γυναικών μαθηματικών από διάφορες περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Οι περισσότερες από αυτές είχαν λάβει εκπαίδευση πέραν των βασικών γνώσεων, και όσες συνδέονταν με την Πυθαγόρεια Σχολή αντιμετώπιζαν λιγότερα εμπόδια, καθώς ο Πυθαγόρας δεχόταν γυναίκες στη σχολή του. Είναι ενδιαφέρον ότι ορισμένες, όπως η Λασθένια από την Αρκαδία, μπορεί να παρακολούθησαν την Ακαδημία του Πλάτωνα μεταμφιεσμένες σε άνδρες λόγω των περιορισμών που ίσχυαν για τις γυναίκες. Παραδόξως, πολύ λίγες από αυτές τις γυναίκες ήταν παντρεμένες και είχαν παιδιά.
Η εξερεύνηση αραβικών χειρογράφων που έχουν διατηρήσει αρχαία ελληνικά έργα σε μετάφραση, ιδίως εκείνων που χάθηκαν με τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, υπόσχεται πολλά.
13 γυναίκες μαθηματικοί στην Αρχαία Ελλάδα:
Η Υπατία, γνωστή ως “γεωμετρική”, ήταν η πιο διάσημη μαθηματικός της αρχαιότητας και η πρώτη γυναίκα επιστήμονας για την οποία υπάρχει λεπτομερής καταγραφή της ζωής της. Συνέβαλε σημαντικά στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη μηχανική, αλλά βρήκε φρικτό τέλος στα χέρια των χριστιανών.
Η Θεμιστοκλέα, γνωστή και ως Αριστοκλέα ή Θεοκλέα τον 6ο αιώνα π.Χ., ήταν δελφική ιέρεια που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις ηθικές αρχές του Πυθαγόρα, καθώς και στην εισαγωγή του στην αριθμολογία και τη γεωμετρία. Σύμφωνα με τον Αριστόξενο, φιλόσοφο του 4ου αιώνα π.Χ., η Θεμιστοκλέα δίδασκε μαθηματικά στους ενδιαφερόμενους επισκέπτες των Δελφών. Ο θρύλος λέει ότι στόλισε το βωμό του Απόλλωνα με γεωμετρικά σχήματα και οι γνώσεις και η σοφία της εντυπωσίασαν πολύ τον Πυθαγόρα, ο οποίος αργότερα δέχτηκε γυναίκες στη σχολή του.
Η Θεανώ του Κρότωνα, μαθηματικός του 6ου αιώνα π.Χ. και αφοσιωμένη οπαδός του Πυθαγόρα, ήταν κόρη του γιατρού Βροντίνου. Παντρεύτηκε τον Μύστη, έναν άνδρα 36 χρόνια μεγαλύτερό της, στη Σάμο, και δίδαξε μαθηματικά στα σχολεία των Πυθαγορείων τόσο στη Σάμο όσο και στον Κρότωνα. Η Θεανώ διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην πυθαγόρεια διδασκαλία σχετικά με τη θεωρία των αριθμών και της αποδίδεται ότι επηρέασε την πυθαγόρεια άποψη για τη “χρυσή τομή”. Της αποδίδονται επίσης διάφορες κοσμολογικές θεωρίες, ενώ μετά τον θάνατο του Πυθαγόρα ανέλαβε την ηγεσία της διασκορπισμένης πυθαγόρειας κοινότητας. Με τη βοήθεια των θυγατέρων της (Δαμούς, Μυίας ή Μυρίας και Αριγνώτης) , διέδωσε το πυθαγόρειο σύστημα σε όλη την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Η Θεανώ με τον Πυθαγόρα απέκτησαν, εκτός από τις θυγατέρες και δύο υιούς, τον Τηλαύγη και τον Μνήσαρχο. Ο φιλόσοφος Ιάμβλιχος τη θεωρούσε “μαθηματικό άξιο μνήμης μέσω της εκπαίδευσης”.
Η Αίθρα, κόρη του Πιτθέα, που κυβέρνησε την Τροιζήνα τον 10ο – 9ο αιώνα π.Χ., δεν ήταν γνωστή μόνο ως μητέρα του Θησέα. Είχε έναν πρόσθετο ρόλο ως δασκάλα αριθμητικής και υπηρέτησε ως ιέρεια, εισάγοντας πολύπλοκες αριθμητικές μεθόδους. Οι διδασκαλίες της βασίζονταν στο κρητομυκηναϊκό σύστημα αρίθμησης, το οποίο δεν είχε την έννοια του μηδενός και διέθετε περίπλοκα αριθμητικά σύμβολα που απαιτούσαν συχνή επανάληψη.
Η Φειδία, μια άλλη μαθήτρια των Πυθαγορείων από τον 6ο αιώνα π.Χ., ήταν κόρη του Θεόφραστου του Κρότωνα και αδελφή του Βύνδακου. Δίδασκε στη Σχολή του Κρότωνα και αναγνωρίστηκε από τον Ρωμαίο συγγραφέα Βοήθιο ως πηγή έμπνευσης για την ισότητα που υπάρχει στις πυθαγόρειες τριάδες.
H Πολυγνώτη, μαθηματικός από τον 7ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ., αναφέρεται από τον ιστορικό Λόβων ο Αργείος ως σύντροφος και μαθητήτρια του Θάλου. Διέθετε βαθιά γνώση διαφόρων γεωμετρικών θεωριών και της αποδίδεται, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Βιτρούβιου, η απλοποίηση των αριθμητικών συμβόλων μέσω της ακροφωνίας. Η τεχνική αυτή συνέδεσε αλφαβητικά γράμματα με τα αρχικά γράμματα των ονομάτων των αριθμών, όπως το “Δ” για τη “ΔΕΚΑ”, που συμβολίζει το 10, και το “Χ” για την “ΧΙΛΙΑ”, που συμβολίζει το 1000 κ.ε. Η Πολυγνώτης σημειώνεται επίσης ότι ήταν η πρώτη που διατύπωσε και απέδειξε την πρότασ: “ΕΝ ΚΥΚΛΩ Η ΕΝ ΤΩ ΗΜΙΚΥΚΛΙΩ ΓΩΝΙΑ ΟΡΘΗ ΕΣΤΙΝ”.
Η Μέλισσα, μαθήτρια του Πυθαγόρα τον 6ο αιώνα π.Χ., ασχολήθηκε με τη μελέτη των κανονικών πολυγώνων. Ο Λόβων ο Αργείος αναφέρει ένα άγνωστο έργο της με τίτλο «Ο ΚΥΚΛΟΣ ΦΥΣΙΝ (η Μελίσσα) ΤΩΝ ΕΓΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΥΓΩΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΙ.»
Η Τίμιχα, η σύζυγος του Μύλλιου από τον Κρότωνα τον 6ο αιώνα π.Χ., περιγράφεται ως Σπαρτιάτισσα γεννημένη στον Κρότωνα. Έγινε μέλος της πυθαγόρειας κοινότητας σε νεαρή ηλικία και συνέγραψε μια πραγματεία για τους “φίλους αριθμούς”, η οποία αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο. Μετά την καταστροφή της πυθαγόρειας σχολής από τους δημοκρατικούς του Κρότωνα, η Τίμιχα κατέφυγε στις Συρακούσες, όπου ο τύραννος Διονύσιος προσπάθησε να της αποσπάσει τα πυθαγόρεια μυστικά. Αρνήθηκε αποφασιστικά και έφτασε στο σημείο να κόψει τη γλώσσα της με τα δόντια της, φτύνοντάς την στο πρόσωπο του Διονύσιου, όπως καταγράφεται από τον Ιππόβοτο και τον Νεάνθη.
Η Πτολεμαΐς, μια νεοπυθαγόρεια φιλόσοφος, μουσικός και μαθηματικός του 6ου αιώνα π.Χ., αναφέρεται από τον Πορφύριο στο έργο του “ΣΤΑ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ”.
Η Διοτίμα της Μαντινείας, πυθαγόρεια δασκάλα τον 6ο-5ο αιώνα π.Χ., αναφέρεται στο “Συμπόσιο” του Πλάτωνα ως ιέρεια με γνώσεις στην πυθαγόρεια αριθμολογία και γεωμετρία. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, η Διοτίμα γνώριζε καλά τα γεωμετρικά θεωρήματα.
Η Βιτάλη, επίσης γνωστή ως Βιτάλη ή Μπίσταλα, ήταν μαθηματικός τον 6ο-5ο αιώνα π.Χ. Ήταν κόρη του Δάμου και εγγονή του Πυθαγόρα. Έμπειρη στα πυθαγόρεια μαθηματικά, ο Δάμος της εμπιστεύτηκε τα φιλοσοφικά συγγράμματα του πατέρα της πριν από τον θάνατό της.
Η Περικτιονή από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν Πυθαγόρεια φιλόσοφος, συγγραφέας και μαθηματικός. Ορισμένες πηγές την ταυτίζουν με την Περικτιόνη, η οποία ήταν μητέρα του Πλάτωνα και κόρη του Κρίτωνα. Η Περικτιονή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρώιμη επαφή του Πλάτωνα με τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Αν και στα έργα του Πλάτωνα δεν την αναφέρουν, μπορεί να διατηρούσε δυσαρέσκεια λόγω του γάμου της με τον Πυρίλαμπο μετά τον θάνατο του πατέρα του Πλάτωνα, Αρίστωνα. Ο Στοβαίος σημείωσε ότι η Περικτιονή διέθετε εξειδίκευση στη γεωμετρία, την αριθμητική και τις θεωρητικές και επιστημονικές πτυχές που σχετίζονται με τους θεούς.
Η Λασθένια, μαθηματικός από την Αρκαδία τον 4ο αιώνα π.Χ., μελέτησε τα έργα του Πλάτωνα και εντάχθηκε στην Ακαδημία του Πλάτωνα για να συνεχίσει τις σπουδές της στα μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, συνέχισε τις σπουδές της με τον ανιψιό του, τον Σπεύσιππο, και τελικά έγινε φιλόσοφος και σύντροφος του Σπεύσιππου
Πυθαγόρειες Γυναίκες
Το έργο του Ιάμβλιχου “Περί ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ” του 6ου-5ου αιώνα π.Χ. διέσωσε τα ονόματα δεκαεπτά πυθαγόρειων γυναικών που διέπρεψαν στην πυθαγόρεια φιλοσοφία και τα μαθηματικά. Ορισμένες από αυτές τις γυναίκες είναι η Ρυντάκτωρ, η Οκκέλω και η Εκκέλω (αδελφές), η Χιλώνη, η Κρατισικλέα, η Λασκέναιος, η Αμπροτέλεια, η Εχεκράτεια, η Θεανώ (σύζυγος του Μεταπόντιου Βροντίνου), η Τυρσίνη, η Πισιρρόδη, η Θεαδούσα, η Βοιώ, η Βαβέλικα, η Κλειάχμα και η Νισθιαδούσα
– Τυρσηνίς, η Συβαρίτις.
– Πεισιρρόδη η Ταραντινίς.
– Θεαδούσα η Λάκαινα.
– Ρυνδακώ, αδελφή Βυνδάκου.
– Οκκελώ και Εκκελώ (αδελφές) από τις Λευκάνες.
– Χειλωνίς, κόρη Χείλωνος του Λακεδαιμονίου.
– Κρατησίκλεια, σύζυγος Κλεάνορος του Λακεδαιμονίου.
– Λασθένεια η Αρκάς.
– Αβροτέλεια κόρη Αβροτέλους του Ταραντίνου.
– Εχεκράτεια η Φλιασία.
– Θεανώ γυναίκα του Μεταποντίνου Βροντίνου. (Δεν πρέπει να συγχέεται με την Θεανώ την σύζυγο του Πυθαγόρου και κόρη του Κροτωνιάτη Βροντίνου)
– Βοιώ η Αργεία
– Βαβέλυκα η Αργεία.
– Κλεαίχμα αδελφή Αυτοχαρίδα του Λάκωνος.
– Νισθαιαδούσα.

Πηγή: lavart.gr

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2025

Οι ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο

 

Οι Ελληνίδες είναι οι ομορφότερες (όχι οι ωραιότερες) γυναίκες στον κόσμο, αλλά δεν το γνωρίζουν, γιατί πολλά χρόνια τώρα μιμούνται τις ξενόφερτες μόδες ή τα διεθνή μοντέλα, τα οποία μπορεί να είναι ωραία, αλλά δεν είναι όμορφα.

Το όμορφη σημαίνει Ω-μορφή και τέτοια μορφή είναι μόνο η Ελληνίδα. (π.χ. ελληνικά γυναικεία αγάλματα). 

Κατά κανόνα η γυναικεία Ελληνική ομορφιά χαρακτηρίζεται από τα εξής ενδεικτικά χαρακτηριστικά:

α)  Μάτια μέσα στις κόγχες κι όχι επίπεδα όπως είναι στις Σκανδιναβές.

β)  Ζυγωματικά στις θέσεις τους κι όχι ανυψωμένα όπως είναι στις Σλάβες.

γ)  Μύτη ελληνική κι όχι όρθια ''γαλλική'' στην οποία φαίνονται τα ρουθούνια, ούτε πεπλατυσμένη όπως είναι στις Αφρικανές.

δ)  Λοβοί αυτιών που ξεχωρίζουν απ` τις παρειές και δεν είναι κολλημένοι στα μάγουλα όπως είναι στις Ευρωπαίες και στις Αμερικανίδες.

ε)  Χρώμα επιδερμίδας λευκοσταρένιο κι όχι ξασπρισμένο ή σκουρόχρωμο.

στ)  Κορμί με εμφανή την πυελική περιοχή και ομοιόμορφες καμπύλες που υποδηλώνουν την αρχέγονη γήινη προέλευσή τους κι όχι τα επίπεδα κορμιά των αλλοδαπών μοντέλων που είναι πολύ αδύνατα κι όμως θεωρούνται "ωραία" γιατί είναι της μόδας.

Το ωραίο λοιπόν, είναι αυτό που είναι στην ''ώρα του'', δηλαδή επίκαιρο, μοντέρνο και φυσικά πρόσκαιρο, ενώ το όμορφο είναι το διαχρονικό. Κι η Ελληνίδα είναι διαχρονικής εμφάνισης, αλλά δεν το γνωρίζει.

Η ομορφιά δεν είναι υποκειμενική, υπόκειται σε αντικειμενικά κριτήρια τα οποία έχουν καθορίσει οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες στα Ελληνικά γυναικεία αγάλματα. Υποκειμενικό είναι μόνο το ωραίο..!!


~ Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης


Κυριακή 7 Ιουλίου 2024

Από πού πήρε το όνομά του το Αιγαίο πέλαγος

 


Η Αιγηίδα αναδύθηκε πριν από 30 περίπου εκατομμύρια χρόνια από τη θάλασσα της Τηθύος.

Αιγηίδα ήταν η ενιαία ξηρά που η τεράστια έκτασή της κάλυπτε την Ηπειρωτική Ελλάδα, το Αιγαίο πέλαγος από τις ακτές του Αδρέα (εξού και Αδριατική) μέχρι την Ιωνία. Νότια κατέβαινε μέχρι Κύπρο και Κρήτη και κάτω από την Κρήτη ενώνονταν μέχρι την Βόρεια Αφρική.

Το σημείο που ενώνονταν, ονομαζόταν "Μέση Γή".

Δηλαδή η Αιγηίς ένωνε Ευρώπη, Μικρά Ασία (έως την Συρία) και Αφρική.

Την περιοχή αυτή που ονομαζόταν Αιγηίδα ή Αγαιίδα την διέσχιζε ο Αιγαίος ποταμός που ερχόταν από τον Εύξεινο και διέρρεε την μεγάλη πεδιάδα ( Ελλάδας – Μικράς Ασίας) σχημάτιζε μία λίμνη ανατολικά της Εύβοιας και χυνόταν στην ανατολική κλειστή θάλασσα νοτιοδυτικά και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Στην ίδια θάλασσα χυνόταν και ο Νείλος αλλά και ο Αδριατικός ποταμός που εξέβαλε βορειοδυτικά της Κέρκυρας. Η χώρα της Αιγηίδος είχε ήπιο κλίμα, άφθονα νερά, μεγάλες και εύφορες πεδινές εκτάσεις.

Προ 13.000.000 έτη εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ο πρωτάνθρωπος "Έλλην", ο εκπρόσωπος της Αρείας φυλής.

Η Αιγηίδα εθεωρείτο "Ιερά Γή" .

Όταν ο πλανήτης Γη ήταν ακόμη σε αέρια κατάσταση (άυλη και άμορφη), άρχισε σταδιακά η πυκνότητα να μεγαλώνει και να μειώνεται η θερμοκρασία, προϋπόθεση απαραίτητη η μείωση της θερμοκρασίας γιατί η ψύξη οδηγεί στην δημιουργία πρώτων πετρωμάτων της Γης (στερεές κρούστες). Τα πρώτα στερεά πετρώματα σχηματίσθησαν στην περιοχή της Ελλάδος, προ 3 δισ. έτη.

ΕΛΛΑΣ= Φωτισμένη Γη

Οι πρώτοι Αιγαίοι πήραν το όνομά τους από τον Αιγαίο ή Βριάρεο, που ήταν ένας από τους τρεις Εκατόγχειρες,
Βριάρεο τον ονόμαζαν οι Θεοί και Αιγαίο οι θνητοί.
Βριάρεως προέρχεται από το επίθετο βριαρός = στιβαρός.
Αιγαίως προέρχεται από το αίγες=κύματα.
(Αίγες ονομάστηκαν τα αιγοπρόβατα γιατί όταν πηδάνε όλα μαζί , το ένα πίσω από το άλλο, σχηματίζουν κύμα).
[..]


Αναδημοσίευση και φωτό από: εδώ.


Σάββατο 15 Ιουνίου 2024

Οι δώδεκα αποχρώσεις της θάλασσας

 


Τα ονόματα της θάλασσας στην αρχαία Ελλάδα ανάλογα της καταστάσεώς της από την επίδραση του ανέμου στην επιφάνειά της.

Με άνεμο 0 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Γαλήνη".
Με άνεμο 1 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Αλς".
Με άνεμο 2 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν " Θάλαττα ή Θάλασσα".
Με άνεμο 3 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Μύρα" έτσι γεννιούνται οι λέξεις Λατ. Ιταλ: Mare, Γαλ: Mer, Ισπ. Πορτ.: Mar, Γερ: Meer, Ρωσ.: Mope, Φινλ.: Meri, Σλοβάκ.: Mora, Σλοβέν.: Morje, αλλά και Marin, Marina, Miror.... αλλά και Μαίρα (Νηρηίδα), από αυτή και το εβραϊκό Μυριάμ = κυρα τής θάλασσας.

Σαν αντιδά¬νειο, το όνομα Μαρία η συλλογική μνήμη το μετέτρεψε νεότερα σε "Μαίρη", που είναι και ό αστέρας Σείριος. Μαρία, Μαρίνα, = θάλασσα. Από την ίδια λέξη και ρίζα της "Μύρα”, έχουμε τις " Μύριοι" πολλοί όπως η θάλασσα, αλλά και "Μυρμιδόνες".

Με άνεμο 4 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πέλαγος" έτσι έχουμε τις ονομασίες "Πελασγός" = πελαγίσιος, ταξιδευτής, Πελαγονία, Πελαγονική Χερσόνησος ....
Με άνεμο 5 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόρος", από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" = διαπερνώ, μεταβαίνω απέναντι, περνώ θάλασσα. Αλλά με τι περνώ την θάλασσα; Με πλωτό "Μέσον” Ναῦς... Από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" έχουμε και τις "Πειρατής" "Πειρατεία". Πόροι Αλός" λέγονται οι θαλάσσιοι δρόμοι.

Όποιος ήταν μέσα στον "Πόρο" (στο πέρασμα, στον θαλασσινό δρόμο) και η πρόθεση που το δηλώνει αυτό είναι το "εν" (εντός) ήταν "έν-πορος"."έμπορος" Από εκεί ξεκινά το εμπόριο. Γινόταν "Εύ-Πορος" πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν "Ά-πορος" δηλ. χωρίς τα πλούτη που προσφέρει η θάλασσα. Σε μια αρχαιοτάτη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β' (Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας, μεταγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α, και χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή Περίοδο, από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ.) εντοπίζουμε την λέξη "ΤΑ "- "ΛΑ"- "ΣΟ" - "ΠΟ" - "ΡΟ". Εναλλαγή των Του - Δου - Θου οδοντικών άηχων συμφώνων, είναι ο "Θαλασσοπόρος".

Με άνεμο 6 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόντος" έτσι έχουμε το "Ποντο-Πόρο" πλοίο, Πόντιους....
Με άνεμο 7 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Κλύδων" έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό.....
Με άνεμο 8 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Άχα". Το Χάος (>χάfος), κατά τους Στωικούς εκ του Χέω = χύνω, άχα. Έτσι λοιπόν ταξιδεύει η λέξη και γίνεται Σουηδ. Δαν.: hav, Λατιν.: Aqua

Με άνεμο 9 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Ρόθιον".
Με άνεμο 10 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Δόν - Δάν". Δόν -Δάν = Δόνησις. Ταξιδεύει και αυτή η λέξη και έχουμε την Τούρκ.: deniz , αλλά και εκ της "Σείσεως" συνώνυμο της "Δονήσεως" έχουμε Αγγλ.: "Sea", Ολλανδ.: "Zee", Νορβ.: Sjø
Με άνεμο 11 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύξ".

Με άνεμο 12 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύχα" αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ήταν "Υπό Βρύχα", έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ.


Πηγές: 

Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου "Ο ΕΝ ΤΗΙ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ" & "ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ" και λεξικό LIDELL SCOTT. 

Εντοπίστηκε στο Facebook εδώ.


Τρίτη 21 Μαΐου 2024

Μέγαρα: η πόλη - κράτος ανά τους αιώνες




Σχέδιο αναπαράστασης των αρχαίων Μεγάρων. Ιωάννης Τραυλός, 1939.


Νεολιθική εποχή: Στη περιοχή της Μεγαρίδος αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν παρουσία οργανωμένων οικισμών.
Η μυθολογική παράδοση των Μεγάρων αναφέρει την ύπαρξη Βασιλέων που κυβέρνησαν την πόλη, οι οποίοι άνηκαν σε πανάρχαιους λαούς όπως οι Λέλεγες και οι Κάρες. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τοπωνύμια που φέρουν τις ονομασίες των λαών αυτών.
Την Μυκηναϊκή εποχή τα Μέγαρα ήταν μια από τις τέσσερις περιοχές της Αττικής, που κυβερνούσαν οι τέσσερις μυθικοί γιοί του Βασιλιά Πανδίονα του Β'. Ο γιος του Νίσος, υπήρξε ο βασιλιάς των Μεγάρων.
12ος - 10 ος αι. π. Χ.: Τα Μέγαρα καταλαμβάνεται από τους Δωριείς.  
11ος αι. π.Χ.: Κάλχας, ο τυφλός μάντης που έβγαζε χρησμούς υπέρ των Ελλήνων για τις μάχες στο Τρωικό Πόλεμο.
8ος - 7ος αι. π. Χ.: Η πόλης -κράτος, Μέγαρα, παρουσιάζει σπουδαία ναυτική δύναμη.
728 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν τα Υβλαία Μέγαρα στη Σικελία.
677 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν την Χαλκηδόνα.
720 π.Χ.: O Όρσιππος από τα Μέγαρα, νικητής του αγώνος δρόμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 
660 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν το Βυζάντιο.
628 π.Χ.: Ο Πάμιλλος από τα Μέγαρα του Ισθμού και άλλοι Μεγαρείς από την Σικελία ιδρύουν την Σελινούς.
652 π.Χ.: Διοργανώνονται οι 32οι Ολυμπιακοί αγώνες. Νικητής στο στάδιο είναι ο Κρατίνος ο Μεγαρίων. (?)
620 π.Χ.: Ο Θεαγέννης τύραννος των Μεγάρων.
604 π.Χ.: Ο Σόλων κατακτά την Σαλαμίνα από τους Μεγαρείς.
540-500 π.Χ.: Θέογνις ποιητής.
464 π. Χ.: Έρχονται σε ρήξη με την Κόρινθο και ενώνονται με την Αθήνα.
457 π. Χ.: Οι Αθηναίοι τελειώνουν τα Μακρά Τείχη που ενώνουν τα Μέγαρα με τη Νισαία.
446 π. Χ.: Επανέρχονται στον Σπαρτιατικό συνασπισμό.
432 π. Χ.: Ο Περικλής πείθει τους Αθηναίους και εκδίδουν το «Μεγαρικό Ψήφισμα» με το οποίο απαγορεύεται η είσοδος των Μεγαρέων εντός των Μακρών Τειχών και αποκλείονται τα πλοία τους από τα Αττικά λιμάνια.
Τέλη 5ου π.Χ. αι.: Η συμμαχία με την Κόρινθο αποτελεί μια από τις αφορμές του Πελοποννησιακού πολέμου.
395 π.Χ.: Ευκλείδης ο Μεγαρικός.  Φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτη. Υπήρξε ο ιδρυτής της Μεγαρικής Εριστικής σχολής ενώ μετά τον θάνατο του Σωκράτη έδωσε άσυλο στον Πλάτωνα με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.
4ος π.Χ. αι.: Γνωρίζουν πάλι μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Ακμάζουν τα γράμματα με την «Μεγαρική Φιλοσοφική Σχολή». Σπουδαία καλλιτεχνήματα κοσμούν την πόλη.
343 π.Χ.: Συμμαχούν με την Αθήνα εναντίον του Φιλίππου.
338 π.Χ.: Παίρνουν μέρος στη μάχη της Χαιρώνειας αλλά υποτάσσονται στον Φίλιππο.
335 π.Χ.: Απονέμουν στον Αλέξανδρο τον τίτλο του «Μεγαρέως Πολίτου».
328 - 296 π. Χ. Ο Ηρόδωρος κέρδισε εννέα συνεχείς Ολυμπιάδες στο αγώνισμα της σάλπιγγας.
315 π.Χ.: Περνούν στην εξουσία του Κασσάνδρου.
307 π.Χ.: Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής διακηρύσσει την ανεξαρτησία της πόλης.
230 π.Χ.: Εισχωρούν στην Αχαϊκή Συμπολιτεία με τον Άρατο.
146 π.Χ.: Παραδίδονται στον Ρωμαίο στρατηγό Μέτελλο χωρίς αντίσταση.
48 π.Χ.: Στα χρόνια του Καίσαρα υφίστανται μεγάλη καταστροφή αμέσως με την καταστροφή της Κορίνθου.
2ος αι. μ.Χ.: Ο Αδριανός ευεργετεί την πόλη προσπαθώντας να της ξαναδώσει την πρώτη της αίγλη.
324 μ.Χ.: Διαδίδεται ο Χριστιανισμός στην περιοχή.
395 μ.Χ.: Ο Αλάριχος με τους Γότθους ξανά καταστρέφει ολοσχερώς τα Μέγαρα και οι κάτοικοι φτιάχνουν προσωρινά τον Βυζαντινό οικισμό που πρόσφατα ήρθε στην επιφάνεια, με την κατασκευή του αγωγού, για το φυσικό αέριο στο κάμπο των Μεγάρων.
5ος αι. μ.Χ.: Στη Μεγαρική πόλη Πάγαι υπάρχει γυναικεία Μονή όπου ο Λογγίνος διέπραξε πολλές ανοσιουργίες(*).
552 μ.Χ.: Παντελής καταστροφή της Κορίνθου και της Μεγαρίδας από μεγάλο σεισμό.
6ο - 13ο αι. μ.Χ.: Οι επιδρομές των Σλάβων και Φράγκων οδηγούν την πόλη σε μαρασμό και τους κατοίκους να αποσύρονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα βουνά γύρω.
7ος - 11ος αι. μ.Χ.: Ιδρύονται πολλές Εκκλησίες στη περιοχή και τουλάχιστον τρεις Μονές.
1687.: Οι Βενετοί του Μοροζίνι καίνε πάλι τα Μέγαρα.
1818.: Κτίζουν το Τείχος των Μεγάρων (Αγ. Τριάδας).
1822.: Αντιμετωπίζουν τμήμα της στρατιάς του Δράμαλη στα Γεράνεια Όρη.
1832.: Γίνεται έδρα της κυβέρνησης του Ι. Κωλέτη ο οποίος προτείνει τα Μέγαρα για πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.

Σημείωση:
(*)Ε’ αιών. μ.Χ.: Από τον χρονογράφο Ιωάννη Μαλαλά (491-678) είναι  γνωστό ότι κατά τον Ε΄ αιώνα στη πόλη της Μεγαρίδας Παγών ή Πηγών, η οποία υπήρξε κοντά στην ακτή του Αλκυονικού κόλπου (ανατολικά της άκρης Ολμιών), υπήρχε γυναικεία μονή. Από τη μονή αυτή διήλθε (μετά το 485) ο Λογγίνος, ένας από τους αδελφούς του αυτοκράτορα Ζήνωνα, ο οποίος, κατά πληροφορίες του χρονογράφου Μαλάλα, διέπραξε πολλές ανοσιουργίες.
Πηγή: Ioannis Malalae Chronographia, p. 2. Geoffrey Horrocks, Greek: A History of the Language and its Speakers (Longman Linguistics Library, 1997: ISBN 0582307090).

Συμπληρωματικά: η "παλιντοκία" και η "ακόλαστος δημοκρατία" (=η δημοκρατία που δεν τιμωρεί), η πρώτη άμεση δημοκρατία στην ιστορία, 60 χρόνια πριν τον Σόλωνα, και μάλιστα ως προϊόν λαϊκής επανάστασης και όχι παραχώρησης των αρχόντων, όπως του Σόλωνα.
Πληροφορίες στην "Γενική Ιστορία των Μεγάρων" (πρωτοβουλία)