Κυριακή 7 Ιουλίου 2024

Από πού πήρε το όνομά του το Αιγαίο πέλαγος

 


Η Αιγηίδα αναδύθηκε πριν από 30 περίπου εκατομμύρια χρόνια από τη θάλασσα της Τηθύος.

Αιγηίδα ήταν η ενιαία ξηρά που η τεράστια έκτασή της κάλυπτε την Ηπειρωτική Ελλάδα, το Αιγαίο πέλαγος από τις ακτές του Αδρέα (εξού και Αδριατική) μέχρι την Ιωνία. Νότια κατέβαινε μέχρι Κύπρο και Κρήτη και κάτω από την Κρήτη ενώνονταν μέχρι την Βόρεια Αφρική.

Το σημείο που ενώνονταν, ονομαζόταν "Μέση Γή".

Δηλαδή η Αιγηίς ένωνε Ευρώπη, Μικρά Ασία (έως την Συρία) και Αφρική.

Την περιοχή αυτή που ονομαζόταν Αιγηίδα ή Αγαιίδα την διέσχιζε ο Αιγαίος ποταμός που ερχόταν από τον Εύξεινο και διέρρεε την μεγάλη πεδιάδα ( Ελλάδας – Μικράς Ασίας) σχημάτιζε μία λίμνη ανατολικά της Εύβοιας και χυνόταν στην ανατολική κλειστή θάλασσα νοτιοδυτικά και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Στην ίδια θάλασσα χυνόταν και ο Νείλος αλλά και ο Αδριατικός ποταμός που εξέβαλε βορειοδυτικά της Κέρκυρας. Η χώρα της Αιγηίδος είχε ήπιο κλίμα, άφθονα νερά, μεγάλες και εύφορες πεδινές εκτάσεις.

Προ 13.000.000 έτη εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ο πρωτάνθρωπος "Έλλην", ο εκπρόσωπος της Αρείας φυλής.

Η Αιγηίδα εθεωρείτο "Ιερά Γή" .

Όταν ο πλανήτης Γη ήταν ακόμη σε αέρια κατάσταση (άυλη και άμορφη), άρχισε σταδιακά η πυκνότητα να μεγαλώνει και να μειώνεται η θερμοκρασία, προϋπόθεση απαραίτητη η μείωση της θερμοκρασίας γιατί η ψύξη οδηγεί στην δημιουργία πρώτων πετρωμάτων της Γης (στερεές κρούστες). Τα πρώτα στερεά πετρώματα σχηματίσθησαν στην περιοχή της Ελλάδος, προ 3 δισ. έτη.

ΕΛΛΑΣ= Φωτισμένη Γη

Οι πρώτοι Αιγαίοι πήραν το όνομά τους από τον Αιγαίο ή Βριάρεο, που ήταν ένας από τους τρεις Εκατόγχειρες,
Βριάρεο τον ονόμαζαν οι Θεοί και Αιγαίο οι θνητοί.
Βριάρεως προέρχεται από το επίθετο βριαρός = στιβαρός.
Αιγαίως προέρχεται από το αίγες=κύματα.
(Αίγες ονομάστηκαν τα αιγοπρόβατα γιατί όταν πηδάνε όλα μαζί , το ένα πίσω από το άλλο, σχηματίζουν κύμα).
[..]


Αναδημοσίευση και φωτό από: εδώ.


Σάββατο 15 Ιουνίου 2024

Οι δώδεκα αποχρώσεις της θάλασσας

 


Τα ονόματα της θάλασσας στην αρχαία Ελλάδα ανάλογα της καταστάσεώς της από την επίδραση του ανέμου στην επιφάνειά της.

Με άνεμο 0 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Γαλήνη".
Με άνεμο 1 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Αλς".
Με άνεμο 2 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν " Θάλαττα ή Θάλασσα".
Με άνεμο 3 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Μύρα" έτσι γεννιούνται οι λέξεις Λατ. Ιταλ: Mare, Γαλ: Mer, Ισπ. Πορτ.: Mar, Γερ: Meer, Ρωσ.: Mope, Φινλ.: Meri, Σλοβάκ.: Mora, Σλοβέν.: Morje, αλλά και Marin, Marina, Miror.... αλλά και Μαίρα (Νηρηίδα), από αυτή και το εβραϊκό Μυριάμ = κυρα τής θάλασσας.

Σαν αντιδά¬νειο, το όνομα Μαρία η συλλογική μνήμη το μετέτρεψε νεότερα σε "Μαίρη", που είναι και ό αστέρας Σείριος. Μαρία, Μαρίνα, = θάλασσα. Από την ίδια λέξη και ρίζα της "Μύρα”, έχουμε τις " Μύριοι" πολλοί όπως η θάλασσα, αλλά και "Μυρμιδόνες".

Με άνεμο 4 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πέλαγος" έτσι έχουμε τις ονομασίες "Πελασγός" = πελαγίσιος, ταξιδευτής, Πελαγονία, Πελαγονική Χερσόνησος ....
Με άνεμο 5 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόρος", από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" = διαπερνώ, μεταβαίνω απέναντι, περνώ θάλασσα. Αλλά με τι περνώ την θάλασσα; Με πλωτό "Μέσον” Ναῦς... Από το αρχ. Ελλ. ρήμα "Πείρω" έχουμε και τις "Πειρατής" "Πειρατεία". Πόροι Αλός" λέγονται οι θαλάσσιοι δρόμοι.

Όποιος ήταν μέσα στον "Πόρο" (στο πέρασμα, στον θαλασσινό δρόμο) και η πρόθεση που το δηλώνει αυτό είναι το "εν" (εντός) ήταν "έν-πορος"."έμπορος" Από εκεί ξεκινά το εμπόριο. Γινόταν "Εύ-Πορος" πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν "Ά-πορος" δηλ. χωρίς τα πλούτη που προσφέρει η θάλασσα. Σε μια αρχαιοτάτη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β' (Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας, μεταγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α, και χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή Περίοδο, από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ.) εντοπίζουμε την λέξη "ΤΑ "- "ΛΑ"- "ΣΟ" - "ΠΟ" - "ΡΟ". Εναλλαγή των Του - Δου - Θου οδοντικών άηχων συμφώνων, είναι ο "Θαλασσοπόρος".

Με άνεμο 6 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Πόντος" έτσι έχουμε το "Ποντο-Πόρο" πλοίο, Πόντιους....
Με άνεμο 7 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Κλύδων" έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό.....
Με άνεμο 8 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Άχα". Το Χάος (>χάfος), κατά τους Στωικούς εκ του Χέω = χύνω, άχα. Έτσι λοιπόν ταξιδεύει η λέξη και γίνεται Σουηδ. Δαν.: hav, Λατιν.: Aqua

Με άνεμο 9 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Ρόθιον".
Με άνεμο 10 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Δόν - Δάν". Δόν -Δάν = Δόνησις. Ταξιδεύει και αυτή η λέξη και έχουμε την Τούρκ.: deniz , αλλά και εκ της "Σείσεως" συνώνυμο της "Δονήσεως" έχουμε Αγγλ.: "Sea", Ολλανδ.: "Zee", Νορβ.: Sjø
Με άνεμο 11 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύξ".

Με άνεμο 12 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν "Βρύχα" αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ήταν "Υπό Βρύχα", έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ.


Πηγές: 

Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου "Ο ΕΝ ΤΗΙ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ" & "ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ" και λεξικό LIDELL SCOTT. 

Εντοπίστηκε στο Facebook εδώ.


Τρίτη 21 Μαΐου 2024

Μέγαρα: η πόλη - κράτος ανά τους αιώνες




Σχέδιο αναπαράστασης των αρχαίων Μεγάρων. Ιωάννης Τραυλός, 1939.


Νεολιθική εποχή: Στη περιοχή της Μεγαρίδος αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν παρουσία οργανωμένων οικισμών.
Η μυθολογική παράδοση των Μεγάρων αναφέρει την ύπαρξη Βασιλέων που κυβέρνησαν την πόλη, οι οποίοι άνηκαν σε πανάρχαιους λαούς όπως οι Λέλεγες και οι Κάρες. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τοπωνύμια που φέρουν τις ονομασίες των λαών αυτών.
Την Μυκηναϊκή εποχή τα Μέγαρα ήταν μια από τις τέσσερις περιοχές της Αττικής, που κυβερνούσαν οι τέσσερις μυθικοί γιοί του Βασιλιά Πανδίονα του Β'. Ο γιος του Νίσος, υπήρξε ο βασιλιάς των Μεγάρων.
12ος - 10 ος αι. π. Χ.: Τα Μέγαρα καταλαμβάνεται από τους Δωριείς.  
11ος αι. π.Χ.: Κάλχας, ο τυφλός μάντης που έβγαζε χρησμούς υπέρ των Ελλήνων για τις μάχες στο Τρωικό Πόλεμο.
8ος - 7ος αι. π. Χ.: Η πόλης -κράτος, Μέγαρα, παρουσιάζει σπουδαία ναυτική δύναμη.
728 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν τα Υβλαία Μέγαρα στη Σικελία.
677 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν την Χαλκηδόνα.
720 π.Χ.: O Όρσιππος από τα Μέγαρα, νικητής του αγώνος δρόμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 
660 π.Χ.: Οι Μεγαρείς ιδρύουν το Βυζάντιο.
628 π.Χ.: Ο Πάμιλλος από τα Μέγαρα του Ισθμού και άλλοι Μεγαρείς από την Σικελία ιδρύουν την Σελινούς.
652 π.Χ.: Διοργανώνονται οι 32οι Ολυμπιακοί αγώνες. Νικητής στο στάδιο είναι ο Κρατίνος ο Μεγαρίων. (?)
620 π.Χ.: Ο Θεαγέννης τύραννος των Μεγάρων.
604 π.Χ.: Ο Σόλων κατακτά την Σαλαμίνα από τους Μεγαρείς.
540-500 π.Χ.: Θέογνις ποιητής.
464 π. Χ.: Έρχονται σε ρήξη με την Κόρινθο και ενώνονται με την Αθήνα.
457 π. Χ.: Οι Αθηναίοι τελειώνουν τα Μακρά Τείχη που ενώνουν τα Μέγαρα με τη Νισαία.
446 π. Χ.: Επανέρχονται στον Σπαρτιατικό συνασπισμό.
432 π. Χ.: Ο Περικλής πείθει τους Αθηναίους και εκδίδουν το «Μεγαρικό Ψήφισμα» με το οποίο απαγορεύεται η είσοδος των Μεγαρέων εντός των Μακρών Τειχών και αποκλείονται τα πλοία τους από τα Αττικά λιμάνια.
Τέλη 5ου π.Χ. αι.: Η συμμαχία με την Κόρινθο αποτελεί μια από τις αφορμές του Πελοποννησιακού πολέμου.
395 π.Χ.: Ευκλείδης ο Μεγαρικός.  Φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτη. Υπήρξε ο ιδρυτής της Μεγαρικής Εριστικής σχολής ενώ μετά τον θάνατο του Σωκράτη έδωσε άσυλο στον Πλάτωνα με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.
4ος π.Χ. αι.: Γνωρίζουν πάλι μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Ακμάζουν τα γράμματα με την «Μεγαρική Φιλοσοφική Σχολή». Σπουδαία καλλιτεχνήματα κοσμούν την πόλη.
343 π.Χ.: Συμμαχούν με την Αθήνα εναντίον του Φιλίππου.
338 π.Χ.: Παίρνουν μέρος στη μάχη της Χαιρώνειας αλλά υποτάσσονται στον Φίλιππο.
335 π.Χ.: Απονέμουν στον Αλέξανδρο τον τίτλο του «Μεγαρέως Πολίτου».
328 - 296 π. Χ. Ο Ηρόδωρος κέρδισε εννέα συνεχείς Ολυμπιάδες στο αγώνισμα της σάλπιγγας.
315 π.Χ.: Περνούν στην εξουσία του Κασσάνδρου.
307 π.Χ.: Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής διακηρύσσει την ανεξαρτησία της πόλης.
230 π.Χ.: Εισχωρούν στην Αχαϊκή Συμπολιτεία με τον Άρατο.
146 π.Χ.: Παραδίδονται στον Ρωμαίο στρατηγό Μέτελλο χωρίς αντίσταση.
48 π.Χ.: Στα χρόνια του Καίσαρα υφίστανται μεγάλη καταστροφή αμέσως με την καταστροφή της Κορίνθου.
2ος αι. μ.Χ.: Ο Αδριανός ευεργετεί την πόλη προσπαθώντας να της ξαναδώσει την πρώτη της αίγλη.
324 μ.Χ.: Διαδίδεται ο Χριστιανισμός στην περιοχή.
395 μ.Χ.: Ο Αλάριχος με τους Γότθους ξανά καταστρέφει ολοσχερώς τα Μέγαρα και οι κάτοικοι φτιάχνουν προσωρινά τον Βυζαντινό οικισμό που πρόσφατα ήρθε στην επιφάνεια, με την κατασκευή του αγωγού, για το φυσικό αέριο στο κάμπο των Μεγάρων.
5ος αι. μ.Χ.: Στη Μεγαρική πόλη Πάγαι υπάρχει γυναικεία Μονή όπου ο Λογγίνος διέπραξε πολλές ανοσιουργίες(*).
552 μ.Χ.: Παντελής καταστροφή της Κορίνθου και της Μεγαρίδας από μεγάλο σεισμό.
6ο - 13ο αι. μ.Χ.: Οι επιδρομές των Σλάβων και Φράγκων οδηγούν την πόλη σε μαρασμό και τους κατοίκους να αποσύρονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα βουνά γύρω.
7ος - 11ος αι. μ.Χ.: Ιδρύονται πολλές Εκκλησίες στη περιοχή και τουλάχιστον τρεις Μονές.
1687.: Οι Βενετοί του Μοροζίνι καίνε πάλι τα Μέγαρα.
1818.: Κτίζουν το Τείχος των Μεγάρων (Αγ. Τριάδας).
1822.: Αντιμετωπίζουν τμήμα της στρατιάς του Δράμαλη στα Γεράνεια Όρη.
1832.: Γίνεται έδρα της κυβέρνησης του Ι. Κωλέτη ο οποίος προτείνει τα Μέγαρα για πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.

Σημείωση:
(*)Ε’ αιών. μ.Χ.: Από τον χρονογράφο Ιωάννη Μαλαλά (491-678) είναι  γνωστό ότι κατά τον Ε΄ αιώνα στη πόλη της Μεγαρίδας Παγών ή Πηγών, η οποία υπήρξε κοντά στην ακτή του Αλκυονικού κόλπου (ανατολικά της άκρης Ολμιών), υπήρχε γυναικεία μονή. Από τη μονή αυτή διήλθε (μετά το 485) ο Λογγίνος, ένας από τους αδελφούς του αυτοκράτορα Ζήνωνα, ο οποίος, κατά πληροφορίες του χρονογράφου Μαλάλα, διέπραξε πολλές ανοσιουργίες.
Πηγή: Ioannis Malalae Chronographia, p. 2. Geoffrey Horrocks, Greek: A History of the Language and its Speakers (Longman Linguistics Library, 1997: ISBN 0582307090).

Συμπληρωματικά: η "παλιντοκία" και η "ακόλαστος δημοκρατία" (=η δημοκρατία που δεν τιμωρεί), η πρώτη άμεση δημοκρατία στην ιστορία, 60 χρόνια πριν τον Σόλωνα, και μάλιστα ως προϊόν λαϊκής επανάστασης και όχι παραχώρησης των αρχόντων, όπως του Σόλωνα.
Πληροφορίες στην "Γενική Ιστορία των Μεγάρων" (πρωτοβουλία)