tag:blogger.com,1999:blog-6985460729979086202024-03-13T17:45:53.543+02:00EAΠ.iΛΕkΤoiΕλληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο - Ελληνικός Πολιτισμός // Οδηγός επιβίωσηςEva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.comBlogger201125tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-29443819748975088382023-04-03T18:55:00.001+03:002023-04-03T18:55:53.647+03:00Η ομορφιά της ελληνικής γλώσσας<p>Θέλησα να το προωθήσω στο facebook και η προώθηση δεν ήταν εφικτή, επειδή, όπως μου εμφανίστηκε μήνυμα, "περιλαμβάνει περιεχόμενο που θεωρείται ως προσβλητικό από άλλους χρήστες του facebook". Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και τις φορές που προσπάθησα να προωθήσω θέματα ορθοδοξίας και πίστης μέσα από το blog μου, και γενικά πράγματα φυσιολογικά και ανθρώπινα. </p><p>Το φυσιολογικό φαίνεται ότι προσβάλλει πλέον, όπως και κάθε τι το ελληνικό και ορθόδοξο. </p><p>Το θέμα του άρθρου που "πρόσβαλε" τους χρήστες του facebook είναι η ελληνική γλώσσα. </p><p>Τα συμπεράσματα δικά σας.</p><p><br /></p><header class="entry-header" style="background-color: #f2ebe2; box-sizing: inherit; color: #636363; font-family: "Noto Sans", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1.5em;"><h3 class="entry-title" style="box-sizing: inherit; color: #54676d; font-family: Quattrocento, serif; font-size: 2.8rem; line-height: 1.4; margin-bottom: 0px; margin-top: 0.375em; text-rendering: optimizelegibility;">Η ομορφιά της Ελληνικής γλώσσας</h3><div class="entry-meta" style="box-sizing: inherit;"><span class="posted-on" style="box-sizing: inherit;">Δημοσιεύθηκε την <a href="https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/2019/09/14/h-omorfia-ths-ellhnikhs-glwssas/" rel="bookmark" style="background-color: transparent; box-sizing: inherit; color: #173b4e; line-height: inherit; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease 0s;"><time class="entry-date published" datetime="2019-09-14T05:43:40+03:00" style="box-sizing: inherit;">14/09/2019</time></a></span><span class="byline" style="box-sizing: inherit; display: inline;"> από <span class="author vcard" style="border: none; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px;"><a class="url fn n" href="https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/author/psigmataorthodoxias3/" style="background-color: transparent; box-sizing: inherit; color: #173b4e; line-height: inherit; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease 0s;">psigmataorthodoxias3</a></span></span></div></header><div class="entry-content" style="background-color: #f2ebe2; box-sizing: inherit; color: #636363; font-family: "Noto Sans", sans-serif; font-size: 16px; margin: 1.5em 0px 0px;"><div id="pd_rating_holder_8700363_post_1330797" style="box-sizing: inherit; display: inline-block;"><div class="rating-icons" id="pd_rate_8700363_post_1330797" style="box-sizing: inherit; float: left;"><div class="rating-star-icon" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_stars_1" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: url("https://polldaddy.com/images/ratings/star-yellow-sml@2x.png"); background-origin: initial; background-position: left bottom; background-repeat: initial; background-size: 32px 48px !important; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; line-height: 16px; margin: 0px 1px 0px 0px; padding: 0px; width: 16px;"></div><div class="rating-star-icon" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_stars_2" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: url("https://polldaddy.com/images/ratings/star-yellow-sml@2x.png"); background-origin: initial; background-position: left bottom; background-repeat: initial; background-size: 32px 48px !important; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; line-height: 16px; margin: 0px 1px 0px 0px; padding: 0px; width: 16px;"></div><div class="rating-star-icon" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_stars_3" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: url("https://polldaddy.com/images/ratings/star-yellow-sml@2x.png"); background-origin: initial; background-position: left bottom; background-repeat: initial; background-size: 32px 48px !important; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; line-height: 16px; margin: 0px 1px 0px 0px; padding: 0px; width: 16px;"></div><div class="rating-star-icon" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_stars_4" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: url("https://polldaddy.com/images/ratings/star-yellow-sml@2x.png"); background-origin: initial; background-position: left bottom; background-repeat: initial; background-size: 32px 48px !important; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; line-height: 16px; margin: 0px 1px 0px 0px; padding: 0px; width: 16px;"></div><div class="rating-star-icon" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_stars_5" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: url("https://polldaddy.com/images/ratings/star-yellow-sml@2x.png"); background-origin: initial; background-position: left bottom; background-repeat: initial; background-size: 32px 48px !important; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; line-height: 16px; margin: 0px 1px 0px 0px; padding: 0px; width: 16px;"></div></div><span style="box-sizing: inherit; float: left;"></span><div id="rating_info_8700363_post_1330797" style="background: url("https://polldaddy.com/images/ratings/info@2x.png") 3px 2px / 12px 12px no-repeat; box-sizing: inherit; cursor: pointer; float: left; height: 16px; width: 16px;"></div><div class="rating-msg" id="PDRTJS_8700363_post_1330797_msg" style="box-sizing: inherit; float: left; padding-left: 5px; vertical-align: top;">Rate This</div><p style="box-sizing: inherit; clear: both; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility;"></p></div><br style="box-sizing: inherit;" /><h3 align="center" style="background: white; box-sizing: inherit; color: #54676d; font-family: Quattrocento, serif; font-size: 2.8rem; line-height: 1.4; margin-bottom: 0.75em; margin-top: 0.375em; text-align: center; text-rendering: optimizelegibility;"><u style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: 18pt;"><img alt="elliniki-glossa432" class="alignnone size-full wp-image-1684844" data-attachment-id="1684844" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="elliniki-glossa432" data-large-file="https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=748" data-medium-file="https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=300" data-orig-file="https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg" data-orig-size="960,500" data-permalink="https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/2019/09/14/h-omorfia-ths-ellhnikhs-glwssas/elliniki-glossa432/" sizes="(max-width: 748px) 100vw, 748px" src="https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=748" srcset="https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=748 748w, https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=150 150w, https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=300 300w, https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg?w=768 768w, https://psigmataorthodoxias3.files.wordpress.com/2014/01/elliniki-glossa432.jpg 960w" style="box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /></span></u></h3><p data-adtags-visited="true" style="background: scroll white; box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: 13.5pt;">Διαβάστε ένα καταπληκτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο antibaro.gr σχετικά με την Ελληνική γλώσσα. Δεν θα σας πάρει πάνω από 5 λεπτά και θα συνειδητοποιήσετε το έγκλημα που γίνεται από όλα τα κόμματα σε ότι πιο πολύτιμο έχουμε: τη γλώσσα μας. <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Όπως είπε και ο George Orwell στο έργο του «1984», ‘απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη’</span>. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. Ότι ακριβώς δηλαδή πράττουν τα κόμματα στην Ελλάδα χρόνια τώρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εμπαιγμός από το να διατείνονται ότι η παιδεία είναι θέμα προϋπολογισμού και χρημάτων. Η παιδεία πάνω από όλα σημαίνει σεβασμός στη γλώσσα και σωστή εκμάθηση της στα σχολεία. Ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνουν σήμερα τα ‘κώμα-τα’.</span></p><p data-adtags-visited="true" style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ομορφιά της Ελληνικής γλώσσας</span></p><p data-adtags-visited="true" style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αλέξανδρος Αγγελής</span></p><p class="inline-ad-slot" data-adtags-visited="true" data-adtags-width="748" id="inline-ad-0" style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; height: auto; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; margin-left: auto; margin-right: auto; overflow: hidden; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; width: 300px;"></p><div style="box-sizing: inherit; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 10px; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; height: 12px; line-height: normal; margin: 0px; padding: 0px;">Advertisements</div><div class="ata-slot-container-wrapper" style="box-sizing: inherit; height: 250px; width: 300px;"><div class="ata-slot-container" style="box-sizing: inherit; height: 250px; width: 300px;"><div class="ata-frame-wrapper" style="box-sizing: inherit; height: 250px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; width: 300px;"><iframe class="ata-frame" frameborder="0" id="inline-ad-0_iframe" scrolling="no" src="about:blank" style="border-style: none; border-width: initial; box-sizing: inherit; height: 250px; margin: 0px; max-width: 100%; overflow: hidden; width: 300px;"></iframe></div></div></div><div class="ata-controls" id="inline-ad-0__controls" style="box-sizing: inherit; height: 10px; line-height: 10px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: right; width: 300px;"><span class="ata-controls__complain-btn" id="inline-ad-0__complain-btn" style="box-sizing: inherit; color: #c8c7cc; cursor: pointer; float: right; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 6px; letter-spacing: 0.3px; text-transform: uppercase; vertical-align: middle;">REPORT THIS AD</span><span class="ata-controls__privacy-btn" id="inline-ad-0__privacy-btn" style="box-sizing: inherit; color: #c8c7cc; cursor: pointer; float: left; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 6px; letter-spacing: 0.3px; text-transform: uppercase; vertical-align: middle;">ΑΠΟΡΡΗΤΟ</span></div><p></p><p data-adtags-visited="true" style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2007</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"> </span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά ότι όλες έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς, όσο το να πιστεύει ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου όλοι οι δρομείς να τερματίσουν ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατον. Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι κάτι πολύ απλό, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι τόσο πολύπλοκο όσο η γλώσσα. Δηλαδή μπορεί μια γλώσσα πρωτόγονου επιπέδου με 10 διαφορετικές λέξεις να έχει την ίδια αξία με μια γλώσσα τόσο σύνθετη όσο οι σημερινές; Ποιός λογικός άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν μια «γλώσσα» με ένα λεξιλόγιο από τριάντα λέξεις-κραυγές.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να υποβαθμίσει κάποιες γλώσσες, αλλά να αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια ότι δεν έχουν όλες οι γλώσσες την ίδια αξία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κάθε γλώσσα δεν έχει την αξία της).</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Υπάρχουν σήμερα περίπου 3.000 διαφορετικές γλώσσες (η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει σύστημα γραφής).</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Είναι σίγουρο ότι κάθε γλώσσα έχει την δική της αξία και πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι ώστε όλες οι γλώσσες να επιβιώσουν. Δυστυχώς πολλές γλώσσες έχουν ήδη εκλείψει και θα εκλείψουν και στο μέλλον, και αυτό είναι πραγματικά μια αμαρτία. Όσο αμαρτία είναι όταν εξαφανίζεται ένα είδος ζώου διότι και η γλώσσα κάτι τέτοιο είναι, ένας «ζωντανός» οργανισμός που εξελίσσεται και είτε επιβιώνει είτε χάνεται. Πρακτική δυστυχώς συνέπεια αυτού είναι να χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης πορείας, για την οποία δεν έχουμε ιδιαίτερα πολλές γνώσεις.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Για πολλούς μη-Έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία Ελληνικά) είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αυθαίρετες, αλλά βασίζονται σε κριτήρια αντικειμενικά σχετικά με την αξιολόγηση μιας γλώσσας.</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Παρακάτω θα περιγράψουμε μία σειρά από ιδιότητες τις Ελληνικής γλώσσας και θα αντιπαραβάλουμε κάποιες ξένες γλώσσες (συνήθως την Αγγλική, καθώς αυτή είναι η πιό διαδεδομένη) προς σύγκριση.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΛΟΥΤΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρούν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη για αυτό»</span></span>. Φράση την οποίαν πρώτος είχε γράψει ο καθηγητής Όλιβερ Τάπλιν στο βιβλίο του «Ελληνικό πυρ». [10]</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ενώ η Αγγλική γλώσσα έχει, βάση του μεγάλου Αμερικανικού λεξικού Merriam-Webster, περίπου 166.724 λεξίτυπους (σύμφωνα με το ίδιο λεξικό 41.214 από αυτές τις λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικές, χωρίς να υπολογίζουμε τις σύνθετες και τις Ελληνογενείς) [10], η Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει ήδη, στην καταγραφή μέχρι λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, 1.200.000 λεξίτυπους. Το εντυπωσιακό αυτό νούμερο προκύπτει από το έγκριτο TLG (Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσης) το οποίο ακόμα δεν έχει τελειώσει την καταγραφή όλων των Ελληνικών κειμένων. Εκτιμάται μάλιστα από την διευθύντρια του TLG, κα Μαρία Παντελιά, ότι μόλις τελειώσει η καταγραφή θα έχουν αποθησαυριστεί ίσως μέχρι και 2.000.000 λεξίτυποι.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ Α. Κωσταντινίδη συγγραφέα των βιβλίων «Οι Ελληνικές λέξεις στην Αγγλική γλώσσα» και «Η οικουμενική διάσταση της Ελληνικής γλώσσης», πολλά λεξικά σταματούν την ετυμολογία της λέξης στην Λατινική ρίζα αγνοώντας το γεγονός ότι η πλειονότης των ίδιων των Λατινικών λέξεων έχουν Ελληνική ρίζα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Πολλές Ομηρικές λέξεις σώζονται ακόμα και σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, και αυτές οι πάμπολλες λέξεις φυσικά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «αμιγώς Ελληνικών» που αναφέραμε νωρίτερα. Μία από αυτές τις λέξεις είναι το γνωστό «kiss». Ακούγεται αστεία σαν δήλωση ότι είναι στην ουσία Ελληνική λέξη ε; Και όμως, στα Αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» είναι «κυνέω / κυνώ», εξ’ ού και το προσκυνώ (σημαίνει κάνω ένα βήμα μπροστά και δίνω ένα φιλί). Στην προστακτική το ρήμα γίνεται «κύσον με», δηλαδή «φίλησε με», όπως θα είπε και η Πηνελόπη στον Οδυσσέα όταν τον είδε να επιστρέφει στην Ιθάκη. Στα Αγγλικά θα λέγαμε «kiss me». Ο βαθμός ομοιότητας των δύο φράσεων δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων.» [12] ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρεί αυτές που χρειάζεται.».</span><u style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></u></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βάλουμε και παραπάνω από μια πρόθεση μπροστά από μία λέξη, ακριβώς όπως περιγράφει ο Γάλλος φίλος μας. Παραδείγματα συνδυασμών πολλαπλών προθέσεων με λέξεις που να δημιουργούν νέες λέξεις υπάρχουν άπειρα. Αντικαταβάλλω, επαναδιατυπώνω, αντιπαρέρχομαι, ανακατασκευάζω κτλ.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο». [7]</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Ποιά άλλη γλώσσα στον κόσμο θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνο λέξη τόσα πολλά και υψηλά νοήματα; Και όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι, «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ, περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο Godefroi Herman, ο Γάλλος μεταφραστής των Διονυσιακών του Νόννου, ομολογεί «Πόσες φορές μεταφράζοντας δεν ανέκραξα όπως ο Ρονσάρ: Πόσο είμαι περίλυπος που η γλώσσα η Γαλλική δεν δημιουργεί λέξεις όπως η Ελληνική… ωκύμορος, δύσποτμος, ολιγοφρονείν…».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στα Αγγλικά το ρήμα και το ουσιαστικό συχνά χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια λέξη π.χ. «drink» που σημαίνει και «ποτό» και «πίνω». Επιπλέον τα ονόματα δεν έχουν κλίσεις, για παράδειγμα στα Ελληνικά λέμε «Ο Θεός, του Θεού, τω Θεώ, τον Θεό, ω Θεέ» ενώ στα Αγγλικά έχουμε μια μόνο λέξη για όλες αυτές τις έννοιες, το «God».</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Είναι προφανές λοιπόν, ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» σαν αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιές» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική. Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρείς επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, πρβλ π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω….» [1]. Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσαν να υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τονισμοί για μία μονοσύλλαβη λέξη, ώστε να διαχωρίσουν φωνητικά όλες οι πιθανές της έννοιες. Αλλά ακόμα και να υπάρχει, πως είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">. Για παράδειγμα η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται για αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο (=λωπή) μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας.</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.</span><u style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></u></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ’ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει. Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα. Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.</span><u style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></u></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δεί ή γράψει.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Το «πειρούνι»</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άπειρα παραδείγματα τέτοιου είδους υπάρχουν, σχεδόν ολόκληρο το λεξικό της Ελληνικής.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ΣΟΦΙΑ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Για αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πεί «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή (άρα=γή + έχων).</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γή / δικό του σπίτι.</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">«ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση. Ο</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">άνθρωπος</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">στα Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). Πόσο σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση ατελείωτων φιλοσοφικών συζητήσεων. Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κυττάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για τους Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους… Υπάρχουν και άλλα παρόμοια παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια γλώσσα που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει τα ίδια υψηλά νοήματα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. [16] Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.</span></span></span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιό προηγμένος είναι ο πολιτισμός ενός έθνους, τόσο πιό πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι οι λέξεις της γλώσσας… Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και διεγείρομε συναισθήματα… Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του… είναι ο πιό αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής του συνέχειας.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-align: center; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">ποταμάκι που μουρμουρίζει.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">στους γαλάζιους διαδρόμους</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">συναντήσω αγγέλους, θα τους</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">μιλήσω Ελληνικά, επειδή</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μεταξύ τους με μουσική.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πεί ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες»</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου Ευσταθίου.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Είναι γνωστό εξ’ άλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». Και δεν είναι τυχαίο που απομνημονεύουμε ευκολότερα ένα ποίημα παρά μια σελίδα πεζογραφήματος. Και όπως ακριβώς έλεγαν και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, η Ελληνική γλώσσα θα παραμένει «η ευπρεπεστάτη των γλωσσών και η γλυκυτέρα εις μουσικότητα».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άλλος ξένος καθηγητής, ο Στέφεν Ντόιτς, διαπιστώνει έκθαμβος ότι μέσα από τους στίχους του Ομήρου αναδύεται μουσική «Είναι τόσο έντεχνα συντεθειμένοι, ώστε απολαμβάνοντας την ανάγνωση απολαμβάνεις και την μουσική.». Και ο Ζάκ Μπουσάρ, Καναδός καθηγητής γράφει ότι «Η απαγγελία σέβεται τα μακρά και τα βραχέα φωνήεντα, δηλαδή το καλούπι του εξαμέτρου», και αναλύει «πως η ψιλή και η δασεία, η περισπωμένη και η οξεία, η μακρόχρονη λήγουσα και τα βραχύχρονα φωνήεντα… γίνονται νότες.».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΑΥΤΟΦΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"></span></p><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"></span><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν τις ρίζες τους στα Λατινικά. Αυτό που ίσως μερικοί να αγνοούν είναι ότι τα ίδια τα Λατινικά έχουν βασιστεί πάνω στα Ελληνικά. Από το ίδιο το αλφάβητο (οι Ρωμαίοι πήραν αυτούσιο και απαράλλακτο το Χαλκιδικό αλφάβητο) μέχρι και την πλειοψηφία του λεξιλογίου</span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Πριν ο Κικέρων, ο δημιουργός ουσιαστικά της Λατινικής γλώσσας, έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσει, οι Ρωμαίοι είχαν μερικές εκατοντάδες μόνο λέξεις με αγροτικό, οικογενειακό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Όταν επέστρεψε στην Ρώμη, πήρε μαζί του κάποιες χιλιάδες Ελληνικές λέξεις δηλωτικές πολιτισμού και ένα «κλειδί» με το οποίο πολλαπλασίασε την αξία και την σημασία τους. Το «κλειδί» αυτό ήταν οι προθέσεις.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Για του λόγου το αληθές, να αναφέρουμε ότι το ιστορικό αυτό γεγονός το έχει τονίσει και ο διάσημος Γάλλος γλωσσολόγος Meillet «Τα Λατινικά ως λόγια γλώσσα, είναι ανάτυπο των Ελληνικών. Ο Κικέρων μεταφέρει στην Λατινική, την Ελληνική ρητορική και φιλοσοφία. Ο Χριστιανισμός ακολούθως συνετέλεσε και αυτός στην επίδραση των Ελληνικών επί των Λατινικών. Το Λατινικό λεξιλόγιο είναι μετάφραση του αντιστοίχου Ελληνικού, και για αυτό τα Λατινικά δεν παραμέρισαν τα Ελληνικά στην Ανατολή. Διότι η μίμηση δεν είχε αρκετό γόητρο ώστε να αντικαταστήσει το πρωτότυπο.».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μόνο και μόνο όσον αφορά τους επιστημονικούς όρους, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των λέξεων είναι Ελληνικές, οι ξένες γλώσσες στην κυριολεξία θα κατέρρεαν χωρίς την Ελληνική. Η Ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα η οποία είναι πραγματικά αυτόφωτη χωρίς να εξαρτάται από καμία άλλη. Δύο εκ του πλήθους ξένων επιστημόνων που το έχουν διαπιστώσει αυτό είναι οι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu. Στο βιβλίο τους «Οι Ελληνικές ρίζες στην Γαλλική γλώσσα» διαβάζουμε «Η κατανόηση της δικής μας γλώσσης, η εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της – να ποιά είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις Ελληνικές ρίζες. Οι Ελληνικές ρίζες δίνουν στην Γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως της παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας, η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Υπάρχουν ακόμα σοβαρές απόψεις έγκριτων ξένων επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι μέχρι και τα Σανσκριτικά (αρχαία Ινδικά) προέρχονται από τα Ελληνικά. «Ο πρώτος ο οποίος παρετήρησε αυτήν την ομοιότητα των ριζών είναι ο Φ. Μπάγιερ (1690-1738), καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρουπόλεως, καταλήγοντας στα συμπέρασμα ότι τα σανσκριτικά προέρχονται από τα Ελληνικά.» συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει στα τέλη του περασμένου αιώνος και ο Γερμανός Βορρ. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού «Halcon – Ιέραξ» μας λέει «Συγκρίνοντας καλά την Σανσκριτική με την αρχαία Ελληνική, εύκολα αντιλαμβανόμεθα ότι η Ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επί πλέον όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι και μεγαλυτέρας γλωσσικής αξίας. Η δε σύνταξις καθ’</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">υπόταξιν είναι καθαρά Ελληνική.».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε με την εκστρατεία του, εκτός όλων των άλλων, και να «συναγωνιστεί» τους Έλληνες που είχαν εκστρατεύσει στην Ανατολή πριν από αυτόν, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο δηλαδή. Τα «Διονυσιακά» του Νόννου, έπος το οποίο περιγράφει την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες (αντίστοιχο με αυτά του Ομήρου), σώζεται μέχρι σήμερα. Ακόμα και κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία, διασώζονται απο του ιστορικούς της εποχής στοιχεία που επαληθεύουν την πανάρχαια παρουσία των Ελλήνων στις Ινδίες (Παράρτημα Ε).</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Επειδή μπορεί κάποιος να σκεφτεί σε αυτό το σημείο ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι Φοινικικής προελεύσεως, να αναφέρουμε απλά ότι τέτοιες αντιεπιστημονικές θεωρίες είναι προ πολλού ξεπερασμένες καθώς η αξιοπιστία τους έχει κλονιστεί σοβαρά από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα.</span></span></span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι η ύπαρξη των ευρημάτων αυτών δεν αναφέρεται πουθενά στα Ελληνικά (;) σχολεία</span></span></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">, όπου προβάλλεται ως δεδομένη και αδιαμφισβήτητη η θεωρία της Φοινικικής προελεύσεως.</span></span></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ένα από τα καρφιά στο φέρετρο της θεωρίας αυτής είναι και το κεραμικό θραύσμα που βρέθηκε στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων από τον Αρχαιολόγο Α. Σαμψών. Χρονολογήθηκε το 5.500-6.000 π.Χ. και φέρει καθαρά πάνω του εγχάρακτα τα γράμματα Α, Δ και Υ. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Φοίνικες πρωτοεμφανίστηκαν στην ιστορία το 1.300 π.Χ. Και αυτό το εύρημα δεν είναι «μόνο» του. Τα γράμματα Μ, Ν, Κ, Χ, Ξ, Π, Ο, και Ε διακρίνουμε σε πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου τα οποία είναι της 3 π.Χ. χιλιετίας. Επιπλέον υπάρχει και η λίθινη σφραγίδα των Γιαννιτσών που ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου η οποία χρονολογείται την 5 π.Χ. χιλιετία. Ακόμη η επιγραφή του Δισπηλιού που ανεσύρθη από τον καθηγητή Γ. Χουρμουζιάδη χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη γραφή του κόσμου, αφού χρονολογήθηκε από τον «Δημόκριτο» βάσει της μεθόδου του «άνθρακα 14» με απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ. Τέλος να αναφέρουμε τον δίσκο της Φαιστού ο οποίος χρονολογείται (με τις πιο συντηρητικές απόψεις) στο 1.700 π.Χ. και φέρει σύμβολα τα οποία όμως είναι τυπωμένα με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), και για αυτόν τον λόγο το εύρημα αυτό αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας του κόσμου. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε πηλός εξαιρετικής ποιότητος εις τον οποίον αφού απετυπώθησαν οι χαρακτήρες ο δίσκος εψήθη.</span><u style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></u></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Το 1989, στο υπ αριθ. 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το οποίο εκδίδει το πανεπιστήμιο της Ινδιάνας, ο καθηγητής Πωλ Φώρ ανακοινώνει ότι στην Ιθάκη του 2.700 π.Χ. μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Με την βοήθεια χαραγμένης εικόνας πλοίου επάνω στο όστρακο και σε σύγκριση με την ήδη αποκρυπτογραφημένη Γραμμική Γραφή Β’ ο καθηγητής Φώρ κατώρθωσε να διαβάσει «Νύμφη με έσωσε». Εδιάβασε ακόμα, αναγνωρίζοντας αριθμητικά και συλλαβές «Ιδού εγώ ο Αρεάδης δίδω εις την άνασσα Θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα…». [6] Σημειωτέον ότι ακόμα και σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο ούτως ή άλλως μόνο και μόνο βάσει της κοινής λογικής είναι αδύνατον).</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Εις την Ελληνικήν γλώσσα τέλος παρατηρούνται όλα τα γλωσσολογικά φαινόμενα, πχ. αφομοίωση (είς φθόγγος γίνεται όμοιος με άλλον), εναλλαγή (χρησιμοποίηση άλλου φθόγγου αντ’ άλλου), συγχώνευση (ενοποίηση πολλών φθόγγων), ανομοίωση (αποβολή του ενός εκ των δύο ομοίων φθόγγων της ιδίας λέξεως), ανταλλαγή (αμοιβαία αλλαγή φθόγγων) κλπ κλπ.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ορισμένοι μάλιστα ήχοι όπως το Γ το Δ το Θ το Χ και το Ψ αποτελούν πολύ μεταγενέστερη και αποκλειστικά Ελληνική επινόηση, αφού δεν τους συναντάμε σε άλλη γλώσσα έστω και αν περιέχονται στις δανεισμένες Ελληνικές λέξεις.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρείς φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη απο το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ. [13]. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πεί ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πεί «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή απατά.». Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους. Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρόλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα. Τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εδώ είναι πραγματικά αμέτρητα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική… Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο. Παρόλα αυτά η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου. Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Ένα μικρό πείραμα</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Ο γνωστός τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος έχει διαπιστώσει ότι η προφορά των μακρών και των βραχέων φωνηέντων είναι εγγενής και αυθύπαρκτη στην Ελληνική γλώσσα, παρά την κακοποίηση που έχει υποστεί αυτή με την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων. Όπως περιγράφει και ο ίδιος:</span></span><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;"></span></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Έδωσα σε έναν ανύποπτο νέο που παρευρίσκετο στο στούντιο να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ώς επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Μαγνητοφωνήσαμε τις φράσεις 1. Είναι ακριβός αυτός ο αναπτήρας και 2. Ναί, ακριβώς αυτό ήθελα να πω. Ελάχιστη διαφορά στο αυτί, ο ηχολήπτης μόνο επέμενε ότι το δεύτερο ήταν κάπως πιο φαρδύ. Τότε συνδέσαμε τον παλμογράφο. Το διάγραμμα του επιρρήματος που γράφεται με ωμέγα είναι πολύ πλουσιότερο. Καταπληκτικό!</span></p><p style="background: scroll white; box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: 13.5pt;">Ο παλμογράφος μου φάνηκε σαν μια σκαπάνη που κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί 2.300 χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν.»</span></span><span style="box-sizing: inherit; font-size: 13.5pt;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άλλωστε η ίδια η γλώσσα είναι ξεκάθαρη.</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Το «όμικρον» είναι «ο» αλλά μικρό, ενώ το «ωμέγα» είναι και αυτό μεν «ο», είναι μέγα όμως, σαν δύο όμικρον μαζί, και ακόμα και το σύμβολό του είναι πραγματικά σαν δύο όμικρον κολλημένα. Μέγα και σε διάρκεια λοιπόν. Για αυτό όταν θέλουμε να γράψουμε το επιφώνημα θαυμασμού «πω πω» χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ωμέγα και όχι το όμικρον. Γραμμένο με όμικρον φαίνεται γελοίο.</span></span></span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία του πειράματος αυτού. Είναι εκτός όλων των άλλων και μια τρανταχτή απόδειξη για την συνέχεια της Ελληνικής φυλής, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραμείνει στην γλώσσα μόνο περνώντας την γλώσσα από τον γονέα στο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση θα είχε χαθεί.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ; Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανεκάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…».</span> <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»…</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Φυσικά δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, απο την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιάς μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δαναϊς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">Η ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στα Ελληνικά υπάρχει μία μεγάλη ελευθερία ως προς τον σχηματισμό προτάσεων. Για παράδειγμα η φράση «Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα» μπορεί να διατυπωθεί με τους εξής 6 διαφορετικούς τρόπους:</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-align: center; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο κλέφτης την τσάντα άρπαξε</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άρπαξε την τσάντα ο κλέφτης</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Άρπαξε ο κλέφτης την τσάντα</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Την τσάντα άρπαξε ο κλέφτης</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Την τσάντα ο κλέφτης άρπαξε</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><span style="background-attachment: scroll; box-sizing: inherit;"><span style="background: yellow; box-sizing: inherit;">Η σημασία αυτού δεν είναι καθόλου μικρή. Πρώτα από όλα μπορούμε με τις ίδιες ακριβώς λέξεις να τονίσουμε διαφορετικά πράγματα, αποδίδοντας πιό ακριβείς έννοιες / νοήματα. Για παράδειγμα όταν ξεκινάμε την φράση με την λέξη «άρπαξε» τότε δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην πράξη, ενώ αν ξεκινήσουμε με την λέξη «την τσάντα» τότε δίνουμε έμφαση στο αντικείμενο.</span></span></span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μπορούμε να εκφράσουμε καλύτερα τις σκέψεις μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιλογή, δεν μας περιορίζει η γλώσσα βάζοντάς μας σε καλούπια.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Δεύτερον, μπορούμε να μεταβάλλουμε την ηχητική εκφορά της κάθε φράσεως, ανάλογα ίσως και με τα συμφραζόμενα, ώστε να παράγεται κάθε φορά το πιό επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η ιδιότητα της γλώσσας, έχει άμεση επίδραση σε κάτι που αναφέραμε νωρίτερα, στην μουσικότητά της.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αυτό που οι Έλληνες και ο Όμηρος εγνώριζαν προ αμνημονεύτων ετών, έρχεται να το επιβεβαιώσει η σημερινή επιστήμη. Η εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή» (Παράρτημα Δ) δημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Ο Όμηρος κάνει καλό στην… καρδιά». Δηλαδή αυτό που καταγράφει ο Ιάμβλιχος «Χρήσθαι δε και Ομήρου και Ησιόδου λέξεσιν εξειλεγμέναις προς επανόρθωσιν» και ο Πλούταρχος στο «Δια μουσικής ιάσασθαι». [7] Η έρευνα αυτή, η οποία υποστηρίζει ότι το να απαγγέλει κανείς στίχους του Ομήρου κάνει καλό στην καρδιά, έχει δημοσιευτεί από τα έγκριτα ξένα περιοδικά «American Journal of Physiology», «Scientific American» και «Time».</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Εκτός από την καρδιά, τα αρχαία Ελληνικά φαίνεται να κάνουν καλό και στις περιπτώσεις δυσμάθειας, όπως διαβάζουμε στο άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή» (Παράρτημα Γ). Στο άρθρο υπάρχει βέβαια ένα λάθος που επισημαίνεται απο δελτίο τύπου του «Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου»: τα αποτελέσματα της έρευνας δεν αφορούν δυσλεξία αλλά δυσμάθεια. Τριετής έρευνα που διεξήχθη από το «Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο» [19] δείχνει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν αρχαία Ελληνικά έχουν σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα άλλα παιδιά όσον αφορά δοκιμασίες στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων, μνήμη εικόνων και συναρμολόγηση αντικειμένων. Τα παιδιά και των δύο ομάδων αξιολογήθηκαν με τις ίδιες δοκιμασίες τόσο πριν όσο και μετά από τα μαθήματα των αρχαίων Ελληνικών.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΕΙΔΗ ΓΡΑΦΗΣ</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Σήμερα είναι γνωστές τρείς κατηγορίες γραφής, στις οποίες μπορούν να υπαχθούν όλες οι γνωστές γλώσσες του κόσμου. Η ιερογλυφική, η συλλαβική και η αλφαβητική. Μιλάμε πάντα για γλώσσες γραφής και ομιλίας και όχι για νοηματικές, οι οποίες και δεν ενδιαφέρουν το παρόν κείμενο.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">» Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ιερογλυφικές. Είναι οι γραφές στις οποίες κάθε λέξη είναι και ένα ιδεόγραμμα. Είναι προφανές ότι αποτελούν την απλούστερη μορφή γραφής, χρειάζεται όμως να επινοηθεί ένα σύμβολο για κάθε έννοια. Για τον λόγο αυτό οι ιερογλυφική είναι η πρώτη γραφή που επινόησε ο άνθρωπος.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">» Στην δεύτερη ανήκουν οι συλλαβικές γραφές, στις οποίες υπάρχει ένα σύνολο από συλλαβές οι οποίες και αποτελούν τις λέξεις. Παράδειγμα τέτοιας γραφής είναι η περίφημη Γραμμική Β΄, όπου κάθε συλλαβή αποτυπώνεται με ένα διαφορετικό σημείο-σύμβολο (88 συνολικά σημεία). Οι συλλαβικές γραφές ήταν το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της γλώσσας. Αποτέλεσε σαφή βελτίωση αυτής των ιδεογραμμάτων και πρόδρομος της αλφαβητικής γραφής.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">» Τέλος έχουμε την Τρίτη κατηγορία, την αλφαβητική / φθογγική γραφή, την οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η ευελιξία και ακρίβεια τούτης στην απόδοση των νοημάτων, σε σχέση με τις δύο προαναφερθείσες κατηγορίες, είναι χαρακτηριστική. Σε όλες τις γραφές τέτοιου τύπου χρειάζονται το πολύ 30 γράμματα, συνδυασμοί των οποίων μπορούν να αποτυπώσουν την οποιαδήποτε λέξη και έννοια.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μπορεί κάποιος σε αυτό το σημείο να αναρωτηθεί, λοιπόν, για ποιόν λόγο αναφέρουμε την γραφή ενώ το θέμα μας είναι η γλώσσα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Το σύστημα γραφής έχει άμεση επίδραση στην ίδια την γλώσσα. Για παράδειγμα όταν στην Κινεζική αντιστοιχεί ένα μόνο σύμβολο σε πολλές έννοιες (π.χ. «σι» μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από τις ακόλουθες λέξεις «γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ.»), αυτό έχει ως συνέπεια να επηρεάζεται και ο προφορικός λόγος. Μια γλώσσα για να θεωρείται σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρίζεται εκτός των άλλων και από ακριβολογία. Δεν μπορεί να αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε και να παραπέμπει αυτόν που τη χρησιμοποιεί στα συμφραζόμενα μιάς λέξης για να καταλάβει το νόημά της.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Έχοντας λοιπόν υπ όψιν όλα αυτά, μπορούμε αμέσως να διαπιστώσουμε ότι μια γλώσσα σαν την παραδοσιακή Κινεζική, είναι σαφώς μικρότερης γλωσσικής αξίας από τις υπόλοιπες γλώσσες του πολιτισμένου κόσμου. Ιδιαίτερα η έλλειψη της πρακτικότητάς της έχει γίνει φανερή και στους ίδιους τους Κινέζους που την χρησιμοποιούν. Το ότι η κάθε λέξη είναι ένα ιδεόγραμμα, σημαίνει ότι υπάρχουν 50.000 ιδεογράμματα τα οποία είναι παντελώς αδύνατον να μάθει κανείς. Ακόμα και οι πιο επιφανείς Κινέζοι ακαδημαϊκοί δεν γνωρίζουν όλα τα ιδεογράμματα της γλώσσας τους. Αντίθετα μια γλώσσα σαν την δική μας μπορεί να αποτυπώσει κάθε πιθανή λέξη χρησιμοποιώντας συνδυασμούς μόλις 24 συμβόλων. Επιπλέον η γλώσσα αυτή καταντάει ένα εξοντωτικό τεστ μνήμης, αντί σαν τις Ευρωπαϊκές να είναι ένα εργαλείο που να ακονίζει το μυαλό.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο η Ελληνική γλώσσα έχει περάσει και από τα τρία αυτά στάδια στην μακραίωνη πορεία της. Αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πολλά. Και αυτό διότι αναγκάστηκε να εξελιχθεί από μόνη της, χωρίς βοήθεια από κάποια άλλη γλώσσα, αφού δεν υπήρχε ισάξια ή ανώτερη γλώσσα από την οποία να μπορεί να δανειστεί στοιχεία.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"> </p><p style="background: scroll white; box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: 13.5pt;">ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ</span></span><span style="box-sizing: inherit; font-size: 13.5pt;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στην παρούσα μελέτη, έχουν αναφερθεί σχόλια για την γλώσσα μας κυρίως (για ευνόητους λόγους) ξένων συγγραφέων. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σχόλια από ένα σωρό Έλληνες συγγραφείς καθώς αμέσως το κείμενο θα χαρακτηριστεί ρατσιστικό, φασιστικό, ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει κάποια στιγμή αυτή η ξενομανία να σταματήσει. Αν πεί κάτι πρώτα Έλληνας δεν του δίνουμε σημασία, ενώ αν πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα ξένος τότε αλλάζει το πράγμα και ναί, να το πάρουμε στα σοβαρά. Τέλος, αν κάποιος επιθυμεί να αντικρούσει ή να υποβαθμίσει την μελέτη αυτή, τότε να ξέρει πως θα πρέπει πρώτα να το κάνει για τον Γκαίτε, τον Βολταίρο και ένα σωρό παγκοσμίως αναγνωρισμένα πνεύματα (Παράρτημα Α). Αναρωτηθείτε το εξής: Εκείνοι τι λόγο έχουν για να εκθειάσουν την δική μας γλώσσα;</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span>ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ</p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Στο έργο «Σύντομη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσημου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται με σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει:</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος είχε πεί «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πεί «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Διάλογος του Γκαίτε με τους μαθητές του:</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">-Δάσκαλε τι να διαβάσουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ;</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">-Τους Έλληνες κλασικούς.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">-Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε;</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Χάμφρεϋ Κίττο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, 1995)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Λονδίνου)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Φυσικά δεν είναι μόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευματική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόμα και σήμερα επιστρέφουμε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονομιά για να βρούμε ερεθίσματα και ενθάρρυνση.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ερρίκος Σλήμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» (Ο Σλήμαν μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου).</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Γεώργιος Μπερνάρ Σώ (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950)</span> <span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Το αλφάβητον μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μίαν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης είς παραγράφους… είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουμενική.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μπρούνο Σνέλ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοσιν του πολιτισμού)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μιάς και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε μαθήματα αρχαίων Ελληνικών προς το αναγνωστικό κοινό, για δημοσίευση στην εφημερίδα «Daily Telegraph»)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μιά θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μιά δόξα, δηλαδή μιά γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Max Von Laye (Βραβείον Νόμπελ Φυσικής)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">E, Norden (Μεγάλος Γερμανός φιλόλογος)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20ου αιώνος)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πνευματικό πολιτισμό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς […]. Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Luis Josι Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μιά γλώσσα…»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">D’Eichtal (Γάλλος συγγραφεύς)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιάς γλώσσης διεθνούς… εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού… η οποία όχι μόνον δεν υπήρξε ξένη προς ουδεμία από τις μεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στις επιστήμες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – προς ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η μήτρα… Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες…»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολλάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-align: center; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span>ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ</p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Νίκος Γκάτσος</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Να χάσει την λαλιά του</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Και να γίνει μισέλληνας</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Από την αμυαλιά του.»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-align: center; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Γιώργος Σεφέρης</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span>ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)</p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Aρχαία Eλληνικά κατά δυσλεξίας»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Tης Αλεξάνδρας Kασσίμη</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">H εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Ινστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας. Τα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα». Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά». Οι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Ελληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την… ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη. «Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο. H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Αττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Τα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Ημερομηνία : 28-10-2005</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><a href="http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700" rel="nofollow" style="background-color: transparent; box-sizing: inherit; color: #173b4e; line-height: inherit; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease 0s; word-break: break-word;">http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700</a></span><br style="box-sizing: inherit;" /><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span>ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» (14/08/2004)</p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Ο Όμηρος κάνει καλό στην… καρδιά»</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η απαγγελία της Οδύσσειας</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">και της Ιλιάδας συγχρονίζει αναπνοή και παλμούς</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Ο Όμηρος κάνει καλό στην καρδιά», ισχυρίζονται Ευρωπαίοι επιστήμονες, παραπέμποντας στην αφηγηματική τεχνική του μεγάλου αρχαίου επικού και στις επιδράσεις που μπορεί να έχουν τα έργα του όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» υποστηρίζεται ότι ο ξεχωριστός ρυθμός, ο λεγόμενος δακτυλικός εξάμετρος, το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της «Οδύσσειας» και της «Ιλιάδας», επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Αργές ανάσες</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, με την απαγγελία στίχων υπό αυτήν την μορφή μπορούν να επιτευχθούν αργές ανάσες που βοηθούν τόσο στην καρδιακή λειτουργία όσο και στην σωστή αναπνοή. Παρακολουθώντας συστηματικά τις αντιδράσεις του οργανισμού 20 ατόμων κατά την διάρκεια απαγγελίας στίχων από την Ομηρική «Οδύσσεια», ανακάλυψαν μια εκπληκτική επίδραση στον συγχρονισμό των αναπνοών και των καρδιακών παλμών. «Είναι προφανές ότι το εξάμετρο βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να βρεί τον δικό του σωστό ρυθμό», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Θεωρείται μια ανακάλυψη ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για την κατανόηση των μηχανισμών που βοηθούν στην λειτουργία της καρδιάς και της αναπνοής όσο και για την θεραπεία καρδιακών παθήσεων.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Σωστός τονισμός</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Όπως έχει αποδειχθεί, επιδρούν θετικά κυρίως στο κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς όταν κάποιος τα απαγγέλλει με τον σωστό τρόπο η αναπνοή του περιορίζεται σε έξι εισπνοές το λεπτό, κάτι που βοηθά την καρδιά να λειτουργεί αποτελεσματικά. Άλλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απαγγελία τους μειώνει την πίεση και ευνοεί την αποτελεσματική λειτουργία των πνευμόνων. Όσο για τα Ομηρικά έπη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάσει κανείς και τους 12.000 στίχους της «Οδύσσειας», αρκεί να απαγγείλει λίγες στροφές περπατώντας και ακολουθώντας τον τονισμό των συλλαβών.</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">Hμερομηνία : 28-10-2005</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><a href="http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700" rel="nofollow" style="background-color: transparent; box-sizing: inherit; color: #173b4e; line-height: inherit; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease 0s; word-break: break-word;">http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700</a></span><br style="box-sizing: inherit;" /><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε</span><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;" /></span>ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ</p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Λένε ότι στην περιοχή από την οποία πέρασε ο Αλέξανδρος, ανάμεσα στους ποταμούς Ινδό και Κωφήνα, υπήρχε μία πόλη που λεγόταν Νύσα. Την είχε χτίσει ο Διόνυσος όταν εκστράτευσε εναντίον των Ινδών.» βιβλίο Ε σελ 27</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Βασιλιά, οι Νυσίοι σε παρακαλούν να σεβαστείς τον Διόνυσο και να τους αφήσεις ελεύθερους και ανεξάρτητους. Όταν ο Διόνυσος υποδούλωσε τους Ινδούς και στράφηκε πίσω προς την Ελληνική θάλασσα, έχτισε, αφήνοντας εδώ τους απόμαχους στρατιώτες του που συμμετείχαν στην λατρεία του, αυτήν την πόλη για να θυμίζει την περιπλάνησή του και την νίκη του. Έτσι και εσύ ο ίδιος έχτισες την Αλεξάνδρεια στον Καύκασο και την άλλην Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο, καθώς μάλιστα έχεις ήδη χτίσει πολλές πόλεις και προτίθεσαι να χτίσεις κι άλλες, έχεις δείξει μεγαλύτερη δραστηριότητα από τον Διόνυσο. Ο Διόνυσος έδωσε στην πόλη μας το όνομα της τροφού του, της Νύσας, και ονόμασε ολόκληρη την περιοχή Νυσαία. Το βουνό που βρίσκεται κοντά στην πόλη, ο Διόνυσος το ονόμασε Μηρό, διότι κατά την παράδοση ο ίδιος κυοφορήθηκε στον μηρό του Δία. Από τότε η πόλη μας είναι ελεύθερη, εμείς οι ίδιοι ανεξάρτητοι και τα πολιτικά μας ήθη ήρεμα. Και σου έχω και άλλη μία απόδειξη ότι ο Διόνυσος έχτισε την πόλη μας, από όλη την Ινδία μόνο σε εμάς φυτρώνει κισσός.» (Ο κισσός ήταν το ιερό φυτό του Διονύσου) βιβλίο Ε σελ 29</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Ανέβηκε στο βουνό που λεγόταν Μηρός με τους εταίρους ιππείς και το άγημα του πεζικού και το βρήκε κατάφυτο από κισσό […] Οι Μακεδόνες αντίκρυσαν με βαθιά ευχαρίστηση τον κισσό διότι είχαν καιρό να δούνε (δεν υπάρχει στην Ινδία κισσός, όπως δεν υπάρχουν και αμπέλια).» βιβλίο Ε σελ 29</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«Οι Νυσσαίοι όμως δεν είναι Ινδοί. Ίσως να είναι απόγονοι των Ελλήνων εκείνων που ακολούθησαν τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στην Ινδία και δεν μπορούσαν πια να πολεμήσουν.» Ινδική σελ 113</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;">«…το ότι οι Ινδοί πηγαίνουν στην μάχη κάτω από τον ήχο τυμπάνων και κυμβάλων, και η εσθήτα τους είναι κατάστικτη, όπως των βάκχων του Διονύσου.» Ινδική σελ 123</span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><br /></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><span class="fullpost1" style="box-sizing: inherit;"><br /></span></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><a href="https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/2019/09/14/h-omorfia-ths-ellhnikhs-glwssas/?wref=tp" target="_blank">(πηγή)</a></p><p style="box-sizing: inherit; font-family: inherit; line-height: 1.7; margin-bottom: 1.5em; text-rendering: optimizelegibility;"><br /></p></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-74074889688051129802022-09-24T14:57:00.002+03:002022-09-24T15:04:45.309+03:00Ελληνική γλώσσα: Η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα<article style="background-color: white; color: #010101; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 20px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><div class="post-body entry-content" id="post-body-5718307750101418354" itemprop="articleBody" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; line-height: 1.5em; outline: 0px; overflow: hidden; transition: all 0.3s ease 0s; width: 770px;"><div class="separator" style="clear: both; outline: 0px; text-align: center; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yRJmjpgUOaebaYli-hbO36azDdDtlJFi_Tm6e87Duk69e1BEaYxzt5GI4NL0amH1JM9slohYGfKTQNK3DGxKyKrLS-te_511t9JwbRCqozxiROyGyrvzfi1y4ldEm5ElULVtfFP-BELw/s1600/elliiki-glossa-anoteri-morphi.jpg" imageanchor="1" style="clear: none !important; color: #e44332; float: none !important; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; outline: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" data-original-height="400" data-original-width="740" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yRJmjpgUOaebaYli-hbO36azDdDtlJFi_Tm6e87Duk69e1BEaYxzt5GI4NL0amH1JM9slohYGfKTQNK3DGxKyKrLS-te_511t9JwbRCqozxiROyGyrvzfi1y4ldEm5ElULVtfFP-BELw/s1600/elliiki-glossa-anoteri-morphi.jpg" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" title="Ελληνική γλώσσα: Η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα" /></a></div><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ” αυτήν δεν υπάρχουν όρια.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)</strong></p><a name="more" style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…..στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).</strong></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η ΣΟΦΙΑ</strong></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι” αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ</strong></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα</strong>:</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ” εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».</p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><br /></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://arxaia-ellinika.blogspot.com/2017/06/elliiki-glossa-anoteri-morphi.html?fbclid=IwAR3ogYXnkR5J7BVcGqoS4u2TA_QLqVRQacAGUZ4Ad3TY6qd7GXYGYdWyseQ">πηγή</a></p><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><br /></p></div></article>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-74582119515220125952021-12-12T18:21:00.003+02:002021-12-12T19:30:31.099+02:00Σαλαμίνα 480 π.Χ. - η μάχη που έσωσε δυνητικά την Ευρώπη<p>Η ναυμαχία της Σαλαμίνας τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ. ήταν μία από τις πιο καθοριστικές μάχες της παγκόσμιας ιστορίας. Μικρές ανεξάρτητες πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας ένωσαν τις δυνάμεις τους ενάντια στην αήττητη μέχρι τότε απέραντη περσική αυτοκρατορία. Μετά τον θάνατο του Έλληνα βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, οι Πέρσες πυρπόλησαν την πόλη των Αθηνών, με την ελληνική συμμαχία να βρίσκεται στα όρια της ολικής καταστροφής. Χάρη στην πρόβλεψη, ωστόσο, του Αθηναίου στρατηγού Θεμιστοκλή και τον ηρωισμό του ελληνικού στόλου, οι Πέρσες δεν άργησαν να βρουν τον όλεθρο μέσα στα στενά της Σαλαμίνας.</p><p><br /></p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Hwz56hBW9KI" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-49933268480337284162021-12-05T19:43:00.002+02:002021-12-05T19:59:19.833+02:00Τα νησιά του Αιγαίου έχουν τα ίδια ονόματα όπως και πριν από 3.500 χρόνια: Εκπληκτικές αναφορές του Ομήρου<p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkEDWZKPcl7wuOpQTZD1mZaOlWlqphEqgOEutUhyphenhyphenosMKGstuykbntRlTOka8hGxzKb2ZKJSK_RrzJYIZ3P7muWF0BISGst7bNOeOVTkwKwQw9wOYwkOkK-SUYolUoDnhJE_fJO_OkC_0/s640/nisia-aigaiou-omiros.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="640" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkEDWZKPcl7wuOpQTZD1mZaOlWlqphEqgOEutUhyphenhyphenosMKGstuykbntRlTOka8hGxzKb2ZKJSK_RrzJYIZ3P7muWF0BISGst7bNOeOVTkwKwQw9wOYwkOkK-SUYolUoDnhJE_fJO_OkC_0/w640-h360/nisia-aigaiou-omiros.jpg" width="640" /></a></p><p></p><p><span style="background-color: white; color: #5e5e5e;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Οἱ λαοί πού ἀγνοοῦν τήν ἱστορία τους, εἶναι καταδικασμένοι νά χαθοῦν. Καί ἐπειδή οἱ Ἓλληνες ξεχνοῦν τήν ἱστορία τους, ἡ ὁποία ἂλλωστε οὐδέποτε τούς διδάχθηκε ὃπως ἒπρεπε, θά προσπαθήσουμε νά θυμίσουμε μερικές ἂγνωστες στούς πολλούς σελίδες τοῦ Ὁμήρου, τοῦ ἀρχαιοτέρου ποιητοῦ καί συγραφέως, σεβαστοῦ ἀπό ὃλο τόν πολιτισμένο κόσμο καί διαρκῶς ἐπικαίρου, πού ἀφοροῦν τίς ἀρχαιότατες ὀνομασίες τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, αὐτές πού ἒχει βάλει στό μάτι μέ τό σχέδιο Γαλάζια Πατρίδα ὁ νεοσουλτάνος Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος φιλοδοξεῖ νά γίνει Μωάμεθ Γ´ Πορθητής.</span></span></p><article style="background-color: white; margin-top: 20px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><div class="post-body entry-content" id="post-body-335651263185485081" itemprop="articleBody" style="line-height: 1.5em; outline: 0px; overflow: hidden; transition: all 0.3s ease 0s; width: 770px;"><span face="Montserrat, sans-serif"><span style="outline-color: initial; outline-style: initial; transition-property: all;"><a name="more" style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a></span></span><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἀς τά μάθουν αὐτά καί οἱ πολιτικοί μας, πού έρωτοτροποῦν μέ τήν Χάγη, καί ἀς τά ἐπικαλοῦνται στά διεθνῆ φόρα, ὃπως συνηθίζουν νά λένε, σέ διπλωματικό τουλάχιστον ἐπίπεδο. Μέχρι καί τίς γκριζαρισμένες νησίδες ἀναφέρει ὁ Ὃμηρος ὡς Ἑλληνικές.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ὃλα λοιπόν τά νησιά τοῦ Αἰγαίου, ὁ Ὃμηρος τά γνωρίζει μέ τά…σημερινά τους ὀνόματα, δηλαδή τά πανάρχαια, ὃπως ἲσχυαν πρίν ἀπό 3.500 χρόνια τοὐλάχιστον: Τήν Σαμοθάκη (Σάμος Θρηικίη), τήν Λῆμνο, τήν Σάμο (Ὓμν. Ἀπόλ.), τήν Κάρπαθο (καί χάριν τοῦ μέτρου Κράπαθον), τήν Χίο, τήν Νίσυρο, τήν Ἲμβρο, τήν Τένεδο, τήν Κῶ, τήν Κάσο, τήν Ρόδο (καί μάλιστα μέ τίς πανάρχαιες πόλεις της πού διατηροῦν καί σήμερα τά ἀρχαῖα ὀνόματά τους, τήν Λίνδο, τήν Κάμειρο καί τήν Ἰαλυσό), τήν Σκύρο κ.ἂ. ὃπως μέ παραπομπές θά ἀναφέρουμε στήν συνέχεια.</strong></p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ποιός μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τήν αρχαιότητα καί τήν ἑλληνικότητα τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, ὃταν σαφῶς τά μνημονεύουν τά ὁμηρικά ποιήματα, πού ἀναφέρονται σέ ὃλες τίς προδωρικές ὀνομασίες ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος ἀπό Βορρᾶ πρός Νότον καί ἀπό Ἀνατολάς πρός Δυσμάς; Καί γιατί οἱ κυβερνήσεις μας δέν ἐπικαλοῦνται τά ἀτράνταχτα αὐτά ἱστορικά ντοκουμέντα, ἀλλά ἐνδίδουν μέ τόν ἓνα ἢ μέ τόν ἂλλο τρόπο στούς τουρκικούς ἐκβιασμούς, οἱ ὁποῖοι ξεκινοῦν μέ τό ἐπιχείρημα Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἀγνοῶντας τήν πανάρχαιη ἑλληνική ἰδιοκτησία;</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ποιοί λόγοι τούς καθοδηγοῦν στίς ὀλέθριες διπλωματικές τους ἐπιλογές;</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἀκόμη καί στόν Ἂθω ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος στήν Ἰλιάδα. Ἡ θεά Ἣρα πετῶντας πάνω ἀπό τήν Πιερία καί τήν ὡραία Ἠμαθία, ὃπως ἀναφέρει στήν Ἰλιάδα, περνᾶ πάνω ἀπό τόν Ἂθω χωρίς νά ἀγγίσει τήν κορυφή του, γιά νά πάει στό Τρωϊκό πεδίο καί στά βουνά πού εἶχαν ἑλληνικά ὀνόματα.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἀμέτρητες οἱ περικοπές τῶν ἐπῶν στίς ἀρχαῖες ὀνομασίες τῶν Ἑλληνικῶν τόπων. Στήν ραψωδία Β 676 μᾶς πληροφορεῖ:</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἐκεῖνοι εἶχαν τήν Νίσυρο καί τήν Κάρπαθο καί τήν Κάσο καί τήν Κῶ, τήν πόλη τοῦ Εὐρύπυλου καί τίς νήσους Καλύνδες (δηλαδή κατά τόν Στράβωνα 10, 5, 19 τίς σποραδικές νήσους κοντά στήν Κῶ, πού ὀνομάσθηκαν ἒτσι ἀπό τήν μεγαλύτερη ἀπό αὐτές, πού ἐκελεῖτο Κάλυμνα, ἢτοι τήν σημερινή Κάλυμνο). Ἀρχηγοί ἦσαν ὁ Φείδιππος καί ὁ Ἂντιφος, οἱ δύο γιοί τοῦ Θεσσαλοῦ, τοῦ ἂνακτος Ἡρακλείδου>.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Οἱ Τοῦρκοι λένε σήμερα τήν Κῶ, Στανκιό καί τήν…λιμπίζονται, παραβιάζοντας καθημερινά τόν ἐναέριο χῶρο καί τά γύρω νησιά πού ἒχουν γκριζάρει μέ τούς πλαστούς χάρτες τους.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στήν Ὀδύσσεια πάλι ὁ Ὃμηρος ἀναφέρεται πολλές φορές στήν Χίο, πού οἱ ἀνιστόρητοι ἡγέτες μας μετέτρεψαν σήμερα σέ χότ σπότ. Ἀλλά ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος καί στήν Λῆμνο καί στά Ψαρά, (Ψυρίην Νῆσον τήν ἀποκαλεῖ), τήν γενέτειρα τοῦ πυρπολητοῦ Κων. Κανάρη, πού τυλίχθηκε κι αὐτός ἀνωνύμως στά… φύκια καί τίς μεταξωτές γαλάζιες κορδέλες τῆς κας Ἀγγελοπούλου. Γράφει ὁ Ὃμηρος ἀναφερόμενος στήν Ὀδύσσεια στήν ἐπιστροφή τῶν Ἀχαιῶν μετά τό τέλος τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου:. ὁμιλεῖ ὁ Νέστωρ:</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ὂψιμα μ᾽ἐμᾶς τούς δύο ἦλθε ὁ Μενέλαος καί μόλις πού μᾶς πρόλαβε στήν Λῆμνο, καθώς μελετούσαμε μακρινό ταξίδι, ἢ πάνω ἀπό τήν Χίο νά πλεύσουμε τήν ἀπόκρημνη, πρός τήν νῆσο Ψαρά, ἒχοντας αὐτή στ᾽ἀριστερά μας, ἢ κάτω ἀπό τήν Χίο, κοντά στόν ἀνεμώδη Μίμαντα. Καί ζητούσαμε ἀπό τόν Θεό νά φανερώσει σημάδι. Ἐκεῖνος μᾶς ἒδειξε καί μᾶς παρακινοῦσε νά κόψουμε στήν μέση τό Αἰγαῖο πέλαγος πρός Εὒβοια…Καί φθάσαμε τήν νύχτα στήν Γερεστό>.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Δηλαδή, στήν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου οἱ ἣρωες ναυτικοί καί πολεμιστές γνώριζαν ὃτι, ἀποπλέοντας ἀπό τήν Λῆμνο καί φθάνοντας στήν Γερεστό τῆς Βόρειας Εὒβοιας, ἒτεμναν στήν μέση τοῦ Αἰγαῖο πέλαγος. Ξέρετε πότε τό μάθαμε αὐτό ἐπισήμως μέ τά σύγχρονα ὂργανα; Μόλις πρίν…300 χρόνια!</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Οἱ Τοῦρκοι ἀποκαλοῦν τήν Χίο Σακίζ Ἀντασί, δηλαδή Μαστιχονήσι καί τήν Λῆμνο, ἀπό ὃπου ὁ ἀρχιστράτηγος Ἀγαμέμνων προμηθευόταν τά ὑπέροχα κρασιά πού προσέφερε στούς Ἀχαιούς πολεμιστές, Σταλιμενέ.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Γιά τήν Ἲβρο καί τήν Τένεδο μᾶς ἀναφέρει ὁ Ὃμηρος στήν Ἰλιάδα Ν 33 καί Ω 78, Ξ 281 καί Φ 43, Α 38, Α 452. Ἀνάμεσα στά δύο αὐτά νησιά συνήθιζε ὁ γαιοσείστης Ποσειδῶνας νά σταματᾶ τούς ἳππους του καί νά τούς ταΐζει ἀμβροσία τροφή.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">θυελλώπους Ἶρις, πού μεταφέρει τίς ἐντολές τῶν θεῶν, πηδᾶ στήν θάλασσα μεταξύ Σάμου καί Ἲμβρου ἀπόκρημνης γιά νά βρεῖ τήν Θεά Θέτιδα, πού θρηνοῦσε τόν θάνατο τοῦ παιδιοῦ της τοῦ Ἀχιλλέα, γιά νά τῆς μεταφέρει μήνυμα τοῦ Διός, κάτι πού κάνει τήν Θέτιδα νά δυσανασχετήσει, χωρίς ὃμως νά δείξει ἀνυπακοή.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στό Ξ 281 τῆς Ἰλιάδος ἡ Ἣρα δίνει βαρύ ὃρκο στούς θεούς πού κατοικοῦν στά τάρταρα καί στούς Τιτάνες, ἐγκαταλείποντας τό ἂστυ τῆς Λήμνου καί τῆς Ἲμβρου.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στήν Τένεδο πάλι ἀνάσσει ὁ Ἀπόλλων (Α 38, Α 452).</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἡ Κρήτη ὃπου ὁ Ἐρντογάν ἃπλωσε τήν παράνομη θαλάσσια βεντάλια του γιά νά ἑνωθεῖ μέ τήν ΑΟΖ τῆς Λυβίης (πού κι αὐτή τήν χώρα ἒτσι τήν ὀνομάζει ὁ Ὃμηρος), ἀναφέρεται πλειστάκις στά ὁμηρικά ποιήματα (Ἰλ. Β 649, Ὀδ. Τ 174 καί ἀλλοῦ) ἐνῶ ἡ Κύπρος ἀναφέρεται σέ περικοπές τῆς Ἰλιάδος Λ 21, Τ 509, Ρ 621 καί Ὀδ. λ 585.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στήν Σκύρο ἀναφέρεται πολλές φορές ὁ Ὃμηρος (Ἰλ. Τ 325, Τ 509 καί ἀλλοῦ στήν Ὀδύσσεια, γιατί ἐκεῖ μεγάλωσε ὁ γιός τοῦ Ἀχιλλέως, ὁ Νεοπτόλεμος, δηλαδή ὁ ἣρωας πού εἰσῆλθε νεωστί στόν πόλεμο. Ἀπό τήν Σκύρο τόν ἒφερε αὐτοπροσώπως στό Ἲλιον ὁ Ὀδυσσέας τίς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου, ὃταν ὁ Ἀχιλλέας ἦταν ἢδη νεκρός, καί μάλιστα βρισκόταν καί μέσα στόν δούρειο ἳππο. Καί αὐτός ὁ νεαρός πολεμιστής ἡγήθηκε τῆς ἐπιστροφῆς τῶν γεναίων Μυρμηδόνων στήν Φθία, δηλαδή τήν Θεσσαλία.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ἀλλά καί στήν Θράκη ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος, ὁ λαός τῆς ὁποίας ἦταν πολεμικός, εἶχε βασιλιᾶ τόν Ρῆσο καί ὃπου ὁ Ὀδυσσέας μαζί μέ τόν Διομήδη κατήγαγαν μεγάλη νίκη, καθώς οἱ Θράκες τότε ἦσαν ἐπίκουροι τῶν Τρώων.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ὃλους αὐτούς τούς Ἑλληνικούς τόπους, πού ἀναφέρονται λεπτομερῶς στά θαυμάσια ὁμηρικά κείμενα τούς ἀπειλοῦν οἱ Τοῦρκοι, πού ἐμφανίσθηκαν μόλις τόν 7ο αἰῶνα μ.Χ. ὁρισθέντες ἀπό τούς Βυζαντινούς αὐτοκράτορες ὡς ὁροφύλακες τοῦ Βυζαντίου. Καί αὐτοί οἱ ἐλάχιστοι σκηνίτες, μόλις 4.000 οἰκογένειες ὑπό τόν Ὀρχάν, πού εἶχαν ἐκδιωχθεῖ ἀπό τόν Τζεγκίς Χάν, κατόρθωσαν νά ἐξισλαμίσουν καί ὑποχρέωσαν νά τουρκοφωνήσουν τούς πολυαρίθμους Ἑλληνικούς λαούς, κάνοντας διαρκῶς καί ἐπί αἰῶνες παιδομαζώματα, γιά νά ἰσχυρίζονται οἱ σημερινοί, πού δέν ἒχουν ἲχνος μογγολικοῦ στοιχείου, καθώς ἀπερροφήθησαν πλήρως βάσει τοῦ νόμου τῆς ἐνδογαμίας καί τῆς συμμετρίας, ὃτι διατηροῦν δικαιώματα ἰδιοκτησίας στό Αἰγαῖο καί στά νησιά, ἀγνωῶντας τίς Θερμοπύλες, τόν Μαραθῶνα, τήν Σαλαμῖνα, τίς Πλαταιές, τόν Κίμωνα, τόν Ἀλέξανδρο , τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, τήν Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21, τήν Ἓλλη καί τό θωρηκτό Ἀβέρωφ.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Κι ἐμεῖς, πού ἒχουμε ὁλόκληρο Ὃμηρο, ὁ ὁποῖος βεβαιώνει ὃτι ἐδῶ καί 3.500 χρόνια τά νησιά τοῦ Αἰγαίου εἶχαν τά ἲδια σημερινά ὀνόματα, ἀνεχόμαστε τίς τουρκικές προκλήσεις, πού μέχρι καί τόν Ὃμηρο προσεταιρίζονται, κατασκευάζοντας ἀκόμη καί δούρειους ἳππους ρεντίκολα καί κάνοντας τουριστικές φιέστες.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μήπως εἶναι καιρός νά πάρουμε πάλι τά ἱερά κείμενα τοῦ Ὁμήρου στά χέρια μας καί νά τά διαβάσουμε ὃπως πρέπει, καί ὂχι κουτσουρεμένα, ὃπως ἀποσπασματικῶς καί διαστρεβλωμένα μᾶς τά δίδαξαν στά σχολεῖα;</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Καί μέ τήν εὐκαιρία, καλό θά ἦταν νά ἐπισημάνουμε τήν φράση πού εἶπε ἓνας γέρος κρυπτοχριστιανός Ἓλληνας πού τουρκοφώνησε στό Κόκκινο Ποτάμι, τό ἑλληνικό σήριαλ πού βλέπει ὃλη ἡ Ἑλλάδα: Μή φοβᾶσαι κόρη μου. Ἐμεῖς μεγαλώσαμε μέ τόν Ὃμηρο καί τόν Χριστό.</p><p style="color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πηγή: ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ – <a href="https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%cf%89%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83-%ce%b4%ce%bf%cf%85%ce%ba%ce%b1%cf%83-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b9%ce%b3%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%87%ce%bf/" style="color: #e44332; outline: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;" target="_blank">triklopodia.gr</a></p><div><span face="Montserrat, sans-serif">https://arxaia-ellinika.blogspot.com/2021/10/nisia-aigaiou-onomata-omiros.html?m=1&fbclid=IwAR1XPqzCNtZfUhAeA93lImq9GPef0lmwIVedEMGUaMfyDy1MYMEl9JLHlaI</span></div><div><span face="Montserrat, sans-serif"><br /></span></div></div></article><div style="background-color: white; clear: both; color: #010101; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 14px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></div><div class="post-footer" style="background-color: white; color: #010101; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.6; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-26591836958597557282021-10-29T20:39:00.001+03:002021-10-29T20:52:58.672+03:00Βρέθηκε ο τάφος της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο Κορινό Πιερίας<p> </p><div class="post-header" style="background-color: white; color: #010101; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.6; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><div class="ads-posting" style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a name="ad-post" style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a></div></div><article style="background-color: white; color: #010101; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 20px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><div class="post-body entry-content" id="post-body-332219361861499940" itemprop="articleBody" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; line-height: 1.5em; outline: 0px; overflow: hidden; transition: all 0.3s ease 0s; width: 770px;"><div class="separator" style="clear: both; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbj9B8tWTU7cLgb-vdGBdq14NQ5wKtV8ch9eYGYy-BaZPBOTqlXT2XWbEes-Mz8MblIrJ17-R5lC2B8dQoua6ktCVU9x5BXBNkcvivQ4lkUGLKBOHB1fQZAHfp53tRU50hX3MP0mqwXrUK/s640/vrethike-tafos-olympiadas-korino-pierias.jpg" style="color: #e44332; display: block; margin-left: 1em; margin-right: 1em; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="360" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbj9B8tWTU7cLgb-vdGBdq14NQ5wKtV8ch9eYGYy-BaZPBOTqlXT2XWbEes-Mz8MblIrJ17-R5lC2B8dQoua6ktCVU9x5BXBNkcvivQ4lkUGLKBOHB1fQZAHfp53tRU50hX3MP0mqwXrUK/s600/vrethike-tafos-olympiadas-korino-pierias.jpg" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Εικόνα © <a href="https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/" style="color: #e44332; outline: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;" target="_blank">Αρχαία Ελληνικά</a></p></div></article><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Την αποκάλυψη έκανε ο ομότιμος καθηγητής Αθανάσιος Μπίντας.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες που έχει κάνει στον Τύμβο Κορινού του νομού Πιερίας, ο Ομότιμος καθηγητής Αθανάσιος Μπίντας τις οποίες παρουσίασε σε επιστημονικό συνέδριο, υποστηρίζει πως εκεί βρίσκεται ο τάφος της γυναίκας του βασιλιά Φιλίππου και μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδας.</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Με το σκεπτικό της μελέτης την οποία θα σας παραθέσουμε παρακάτω, συμφωνεί και η γνωστή αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή, η οποία είχε διευθύνει τις ανασκαφές στην Όαση της Σίουα, όπου υποστήριζε πως εκεί βρέθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.</p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4vcz4fTQV4teyoHYhDMY-oMvnMYjGQHalceThRVuMYOYEJkE2D5ZkoNquh2Bq6iwMyCix9rZJ6aWEL0e2iYJlB8-TW_nrViCI2KGz45d_sGBnKr4_QLANqkbVc8ee7CwXqr5iBRHioJd/s858/EISODOS-TAFOU-%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF-Honore-Daumet-1855.webp" style="clear: none; color: #e44332; display: block; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="529" data-original-width="858" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4vcz4fTQV4teyoHYhDMY-oMvnMYjGQHalceThRVuMYOYEJkE2D5ZkoNquh2Bq6iwMyCix9rZJ6aWEL0e2iYJlB8-TW_nrViCI2KGz45d_sGBnKr4_QLANqkbVc8ee7CwXqr5iBRHioJd/s600/EISODOS-TAFOU-%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF-Honore-Daumet-1855.webp" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><em style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Σχέδιο του τάφου από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Pierre Jérôme Honoré Daumet, το 1855</em></p><hr style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;" /><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μάλιστα σε σημείωμά της σχετικά με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις του Αθανασίου Μπίντα, αναφέρει μεταξύ άλλων:</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Στις 8 Δεκεμβρίου 2019 έγινε μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην Κατερίνη Πιερίας από τον καθηγητή κ. Αθανάσιο Μπίντα με θέμα: Ο Τάφος του Κορινού ανήκει στη Μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Ολυμπιάδα. Ο καθηγητής τεκμηρίωσε επιστημονικά τη θεωρία του, αναφερόμενος και σε επιγραφές.</p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDPCxxkP-f9Lf9BoAqgiS-lzB5t2CKH6fRIA3GwHH8RIkz9vstDPqKViAM01o1qKdCObuJKzKRv2nsKNO_TShVYMm0DHhf7d1E-HfR_YPaqDwDmv4jMEfUY6xyLBGpIbl7nWmZN5lJZQtT/s750/Oi-treis-nekrikoi-thalamoi.webp" style="clear: none; color: #e44332; display: block; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="426" data-original-width="750" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDPCxxkP-f9Lf9BoAqgiS-lzB5t2CKH6fRIA3GwHH8RIkz9vstDPqKViAM01o1qKdCObuJKzKRv2nsKNO_TShVYMm0DHhf7d1E-HfR_YPaqDwDmv4jMEfUY6xyLBGpIbl7nWmZN5lJZQtT/s600/Oi-treis-nekrikoi-thalamoi.webp" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><em style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Οι τρεις νεκρικοί θάλαμοι στους οποίους αναφέρεται ο Αθανάσιος Μπίντας</em></p><hr style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;" /><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Έχω επισκεφθεί τον τάφο του Κορινού στο παρελθόν, τουλάχιστον τρεις φορές και έχω επισκεφθεί όλους τους Μακεδονικούς Τάφους που είχαν ως τότε βρεθεί σε όλη τη Μακεδονία. Μου είχε κάνει εντύπωση το μέγεθος αυτού του Τάφου που μόνο από αυτό καταλαβαίνει κάποιος ότι πρέπει να ανήκε σε σπουδαία προσωπικότητα.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">…ο Τάφος του Κορινού, που είναι ο μόνος Μακεδονικός τριθάλαμος που έχει βρεθεί, είναι μια μικρογραφία του Τάφου του Αλεξάνδρου.</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">»Το γεγονός ότι ο Πύρρος το 302 π.Χ. μετά την εκθρόνισή του απο τους Μολοσσούς που είχαν υποκινηθεί από τον Κάσσανδρο και κατέφυγε στην Αίγυπτο στην αυλή του Πτολεμαίου του Λάγου, σαφώς μας δίνει την απάντηση ότι και ο Πύρρος είχε επισκεφθεί τον τάφο του εξαδέλφου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όταν επέστρεψε στη Μακεδονία και τρία χρόνια βασίλεψε στο θρόνο της θείας του Ολυμπιάδος, έκτισε στον ίδιο χώρο της ταφής τον περικαλλή τριθάλαμο βασιλικό τάφο, μικρογραφία του τάφου του γιου της Αλεξάνδρου. Όλοι γνωρίζουμε πόσο στενή ήταν η σχέση μητέρας και γιου.»</p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM-VDgKgDFgJZpDEowDQHB4ZDc79XEA5a0lhKJHxb1Z5afHJ60i6UfKd4Od0zD0gCY9_nnzjepwAYeq337GJPQRsiVhZZlBGNZ8RNVQzWPUm-z0lY_S1EGoJL-QakYWdnF_bMpNhctrJli/s840/eisodos-tafou-olympiadas.webp" style="clear: none; color: #e44332; display: block; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="477" data-original-width="840" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM-VDgKgDFgJZpDEowDQHB4ZDc79XEA5a0lhKJHxb1Z5afHJ60i6UfKd4Od0zD0gCY9_nnzjepwAYeq337GJPQRsiVhZZlBGNZ8RNVQzWPUm-z0lY_S1EGoJL-QakYWdnF_bMpNhctrJli/s600/eisodos-tafou-olympiadas.webp" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><em style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πομπικός διάδρομος του Τύμβου της Ολυμπιάδας</em></p><hr style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;" /><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όταν συναντήσαμε τον καθηγητή προ ημερών στην Κατερίνη, μας εξέθεσε το σκεπτικό του για το πώς κατέληξε, βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων που έφερε η αρχαιολογική σκαπάνη στο φως, στο συμπέρασμα ότι στον Τύμβο του Κορινού βρίσκεται ο τάφος της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Σας παραθέτουμε το σημαντικότερο μέρος του:</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Συμπεράσματα για τον Τύμβο Κορινού – Τάφος της Ολυμπιάδας</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Την Άνοιξη του έτους 316 π.Χ. ύστερα από δραματική επτάμηνη πολιορκία της Πύδνας η Ολυμπιάδα, σύζυγος του Φιλίππου Β΄, παραδόθηκε στον Κάσσανδρο ο οποίος την δίκασε ως ιερόσυλη και εχθρά της πατρίδας σε μια δίκη παρωδία χωρίς να της δώσει το δικαίωμα να απολογηθεί. Στη συνέχεια τη θανάτωσε και την έθαψε μακριά από τον αστικό ιστό της Πύδνας σε υποβαθμισμένη περιοχή ή πιθανώς οι συγγενείς της Αιακίδες εταίροι της άρχουσας τάξης την έθαψαν κοντά στα κτήματά τους στην περιοχή του σημερινού Κορινού Πιερίας. Ήταν γνωστό το μίσος του Κάσσανδρου για τον Αλέξανδρο το γιό της Ολυμπιάδας και όλους τους Αργεάδες κληρονόμους του θρόνου της Μακεδονίας γεγονός που αποδείχτηκε μεταγενέστερα αφού ο Κάσσανδρος συνετέλεσε στις δολοφονίες τους άμεσα ή έμμεσα.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο σημαντικότερος τάφος της περιοχής, ο Τύμβος του Κορινού, βρίσκεται στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Πύδνας και είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος Μακεδονικός τάφος που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Το μέγεθός του και μόνο, μας αναγκάζει να δεχτούμε πως ανήκει σε κάποια πολύ σπουδαία προσωπικότητα του τέλους του 4ου π.Χ. αιώνα. Η Ολυμπιάδα δολοφονήθηκε την Άνοιξη του 316 π.Χ.</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">»Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που επιβεβαιώνει τα τελικά μας συμπεράσματα είναι ότι πρόκειται για γυναικεία ταφή. Είναι γνωστό πως οι γυναίκες θάβονταν με το κεφάλι προς την Ανατολή. Στον νεκρικό θάλαμο της Ολυμπιάδας η μαρμάρινη θήκη πάνω στην οποία είχε τοποθετηθεί το οστεοδόχο σκεύος βρίσκεται ανατολικά.</p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9vb9m4rBgqYF_C2YNad0dxC8Z5F9fOcd2fb_AIab3sHQdMQpYJ6z_T4_YqdTkTnZMwHcdVCebQolBsQ154Rbf0_SWMT72y5yi9dwEuxpm7ku6wFkHTJqW9cZiT0ZxDQYOii5G-y_dKzT/s840/vasi-ostoefylakiou-olympiadas.webp" style="clear: none; color: #e44332; display: block; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="630" data-original-width="840" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9vb9m4rBgqYF_C2YNad0dxC8Z5F9fOcd2fb_AIab3sHQdMQpYJ6z_T4_YqdTkTnZMwHcdVCebQolBsQ154Rbf0_SWMT72y5yi9dwEuxpm7ku6wFkHTJqW9cZiT0ZxDQYOii5G-y_dKzT/s600/vasi-ostoefylakiou-olympiadas.webp" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><em style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πάνω στη θήκη βρισκόταν το σκεύος με τα οστά της νεκρής</em></p><hr style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;" /><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πάνω στον τάφο, σε επίπεδη περιοχή του κάμπου, είχε κατασκευαστεί και υπάρχει μέχρι σήμερα τεράστιος επιχωματωμένος τύμβος με υπερβολική ποσότητα από χώμα που μεταφέρθηκε για το σκοπό αυτό. Τύμβος τέτοιων διαστάσεων υψώνονταν μόνο σε ταφή βασιλέων, εξέχοντα μέλη βασιλικής οικογένειας, ή πολυάνδρεια, δηλαδή Τύμβοι στους οποίους θάβονταν πολλοί νεκροί μετά από σημαντικές μάχες. Το μέγεθος του Τύμβου του Κορινού ισχυροποιεί την άποψη πως ο ένοικος του τάφου ήταν εξαιρετικά σπουδαία προσωπικότητα.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το μήκος του ταφικού συμπλέγματος κάτω από τον τύμβο είναι 22 μέτρα (για να μπορεί να γίνει σύγκριση σημειώνουμε ότι ο τάφος του Φιλίππου στις Αιγές έχει μήκος 9,5 μέτρα). Για ποιά προσωπικότητα θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα τόσου τεράστιου μεγέθους ιδιότυπο μνημείο παρά για τη μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου;</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">»Ένα πρόσθετο στοιχείο το οποίο ενισχύει την άποψη πως η νεκρή ήταν σημαντική προσωπικότητα με ιδιότητες και θεσμικό ρόλο όχι απλού ανθρώπου είναι η σπάνια δομική κατασκευή του τάφου με τρεις θαλάμους. Ποιός ο λόγος να κατασκευαστεί τριθάλαμος μνημειακός τάφος για μια μη σημαντική προσωπικότητα; Μορφικά αλλά μικρότερων διαστάσεων, ο τάφος στον τύμβο Κορινού είναι όμοιος με τον τάφο που ανέσκαψε στην όαση Σίουα της Αιγύπτου στον Ιερό Άμμωνα Δία η αρχαιολόγος Λιάνα Σουλβαζτή ο οποίος κατά την άποψή της ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στην πρόσοψη του πομπικού διαδρόμου του τάφου υπάρχουν οικοδομικά υπολείμματα, προφανώς ενός τελεστηρίου με προορισμό τις λατρευτικές ανάγκες προς τιμήν της νεκρής, διότι είναι γνωστό πως η Ολυμπιάδα λατρεύτηκε ως θεά μετά τον θάνατό της.</p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisoSVrwIqZ54qP4slCeHib80Vr3ZgWb1N-0b-na4oCUaCHF47NprWaU7-1EC17m_ZuEf0Oeb2lbnuRJB1vhj3iX2xskc2d5cYan3iqirt49ribY001r7SrCwpzGNfab8eOQzpPLIxsYVxX/s700/TIMVOS-KORINOU-3.jpg" style="clear: none; color: #e44332; display: block; float: none; margin-left: 0px; margin-right: 0px; outline: 0px; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" border="0" data-original-height="214" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisoSVrwIqZ54qP4slCeHib80Vr3ZgWb1N-0b-na4oCUaCHF47NprWaU7-1EC17m_ZuEf0Oeb2lbnuRJB1vhj3iX2xskc2d5cYan3iqirt49ribY001r7SrCwpzGNfab8eOQzpPLIxsYVxX/s600/TIMVOS-KORINOU-3.jpg" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" width="600" /></a></div><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Καταλυτική επιβεβαίωση πως ο τύμβος Κορινού φιλοξενεί τον τάφο της Ολυμπιάδας είναι οι τρεις επιτάφιες επιγραφές που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή και “μιλούν” για τους Αιακίδες, συγγενείς της Ολυμπιάδας, που προφανώς κατοικούσαν στα περίχωρα της Πύδνας και συνεπώς θάβονταν στην περιοχή.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μια από τις τρεις επιτάφιες επιγραφές αναφέρει συγκεκριμένα το μνήμα του Νεοπτόλεμου που βρίσκεται απέναντι από τον τύμβο της Ολυμπιάδας. Η διατύπωση του επιγράμματος μας δίνει την εντύπωση ότι ανάμεσα από τους δύο τάφους (τους μεγάλους τύμβους) διέρχονταν μεγάλος κεντρικός πολυσύχναστος δρόμος.»</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Τα παραπάνω είναι ένα μέρος από τα συμπεράσματα του Ομότιμου καθηγητή Αθανάσιου Μπίντα, που όπως υποστηρίζει έχει ανακαλύψει τον Τάφο της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όλο αυτό το διάστημα, από το Δεκέμβριο του 2019 μέχρι σήμερα, προσπαθεί να πείσει τις αρμόδιες αρχές του Πολιτισμού να τον δεχτούν, προκειμένου να τους παρουσιάσει τα στοιχεία που έχει στα χέρια του, με τα οποία τεκμηριώνει τα όσα υποστηρίζει. Βρίσκει όμως ερμητικά κλειστές πόρτες και κανείς δεν λέει να κάνει τον κόπο να τον ακούσει, ενώ ο καθηγητής μιλάει για μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν ποτέ στη χώρα.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πως οι αρχαίες επιγραφές οδηγούν στην μεγάλη ανακάλυψη. Η μαρτυρία του καθηγητή Αθανάσιου Μπίντα στο OPEN.</p><p style="text-align: center;"><a name="more" style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a><span face="Montserrat, sans-serif" style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-size: 15px;"></span><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/kRYGQ1SxDsU" style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; max-width: 100%; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;" title="YouTube video player" width="640"></iframe><span face="Montserrat, sans-serif" style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-size: 15px;"></span></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όλες τις φωτογραφίες παραχώρησε στο pontosnews.gr ο ομότιμος καθηγητής Αθανάσιος Μπίντας για τις ανάγκες του άρθρου.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Πηγή: Κρικόρ Τσακιτζιάν pontosnews</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><a href="https://arxaia-ellinika.blogspot.com/2021/10/vrethike-tafos-olympiadas-korino-pierias.html?fbclid=IwAR2CUb5CxvAE6wP-1X7c-gpNsM_6CJ2zUSduKM3d-g-STQdkpwJuCR1SEk0" target="_blank">πηγή</a></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-23519721253206068002021-10-18T23:01:00.002+03:002021-10-19T11:29:45.740+03:00Ο Χρήστος Μποκόρος μιλάει για το έργο του Γιάννη Τσαρούχη<p style="text-align: center;"> <iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/AsM3XGAFyeg" title="YouTube video player" width="560"></iframe></p><p>******</p><p>---- περισσότερα για τον ζωγράφο Χρήστο Μποκόρο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=7daxqAKLq5k" target="_blank">εδώ</a>.</p><p>---- περισσότερα για τον Γιάννη Τσαρούχη <a href="https://www.mixanitouxronou.gr/giannis-tsarouchis-o-zografos-pou-ithele-na-gini-akrovatis-ke-i-gonis-tou-ton-proorizan-gia-michaniko-i-dikigoro/" target="_blank">εδώ</a>.</p><p><br /></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-65382969479068095332021-10-11T16:56:00.002+03:002021-10-12T07:31:39.446+03:00Η Κοιμωμένη του Χαλεπά - Η ιστορία του κορυφαίου νεοελληνικού γλυπτού<p>Το κείμενο που αναδημοσιεύεται σήμερα έχει εκπονηθεί από έναν από τους πιο αγαπημένους και εμπνευσμένους καθηγητές που είχα την τιμή να παρακολουθήσω στο ΕΑΠ, τον αξιότιμο κύριο <a href="http://www.arch.uoa.gr/didaktiko-proswpiko/onomastikos-katalogos-biografika-syggrafiko-ergo/paylopoylos.html" target="_blank">Δημήτρη Παυλόπουλο</a>. </p><p>Τον ευχαριστώ και πάλι.</p><p><br /></p><p><img alt="" class="attachment-post-thumbnail size-post-thumbnail wp-post-image" height="435" loading="lazy" sizes="(max-width: 700px) 100vw, 700px" src="https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/08/koimomenixalepa.jpg" srcset="https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/08/koimomenixalepa.jpg 700w, https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/08/koimomenixalepa-300x186.jpg 300w" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; height: auto; max-width: 100%;" width="700" /></p><p><em style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px;">του Δημήτρη Παυλόπουλου,</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το 2017 συμπληρώθηκαν εκατόν σαράντα χρόνια από τη δημιουργία της Κοιμωμένης, του πιο γνωστού και συζητημένου έργου της νεοελληνικής γλυπτικής (“Η Κοιμωμένη”) και ογδόντα χρόνια από τον θάνατο του γλύπτη της, του Γιαννούλη Χαλεπά (1851/3;-1938). Το ταφικό μνημείο της νεαρής κόρης βρίσκεται στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών και φαίνεται να εικονογραφεί με τον πιο εύστοχο τρόπο τη σχέση των δύο δεινών θεών της ηροδότειας Θεογονίας, των δίδυμων αδελφών Ύπνου και Θανάτου.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Σελίδες επί σελίδων έχουν γραφτεί για την ιστορία του μνημείου, πολλές από τις οποίες τις έχει εμπνεύσει ο μυθοποιητικός ρομαντισμός του 19ου αιώνα, που έφτασε στο σημείο να πλέξει ειδύλλιο ανάμεσα στην κοπέλα και στον γλύπτη. Γνωρίζουμε κάποια δεδομένα για την ταυτότητα της Κοιμωμένης από άρθρο του δημοσιογράφου Γιάννη Φάτση (1930-1997) στην εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής (23 Δεκεμβρίου 1973).</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το έργο αποτελούσε το ταφικό μνημείο της δεκαεπτάχρονης Σοφίας, μιας από τις δύο κόρες –η άλλη ήταν η Μαργή, κατόπιν σύζυγος του καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχαήλ Χατζημιχάλη (1835-1908)– του υφασματέμπορου από την Κίμωλο Κωνσταντίνου Οικ. Αφεντάκη. Ο Κωνσταντίνος Αφεντάκης είχε έρθει στην Αθήνα μετά από τον αδελφό του Γεώργιο, με τον οποίον άνοιξε κατάστημα στην οδό Ερμού. Ο Γεώργιος θα αφήσει κληρονομιά με τη διαθήκη του το 1899 για ίδρυμα και το 1907 το Αφεντάκειο Κληροδότημα Κιμώλου αποτελεί την υλοποίησή του με νομική μορφή φιλανθρωπικού ιδρύματος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Οι δύο αδελφές πήραν καλή παιδεία, ενώ επιδίδονταν παράλληλα στη μουσική και σε άλλες τέχνες. Η Σοφή, όπως την έλεγαν χαϊδευτικά, είχε γεννηθεί το 1856. Αρρώστησε, όμως, ξαφνικά. Επίμονος βήχας και βάρος στο στήθος δεν ήταν καλά σημάδια… Μια έντονη ωχρότητα στο όμορφο πρόσωπο προμήνυε το χειρότερο: τη φυματίωση, νόσο αθεράπευτη ακόμα τότε.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Οι γιατροί σύστησαν στην κοπέλα να πάει κοντά στη θάλασσα. Υποχρεώθηκε τότε να φύγει από το πατρικό σπίτι στη συμβολή των οδών Σωκράτους και Αρμοδίου για την Κίμωλο. Στο νησί έμεινε κοντά στη θάλασσα, στο λιμανάκι της Ψαθής. Οι περίπατοι στην παραλία και οι βαρκάδες δεν τη βοήθησαν. Η Σοφή επιστρέφει αδύναμη στην Αθήνα. Την κατάστασή της την επιδείνωσαν και αιμοπτύσεις, μέρα με τη μέρα συχνότερες. Έπεσε πλέον στο κρεβάτι, χωρίς κάποιαν ελπίδα. Θα φύγει από τη ζωή στις 17 Δεκεμβρίου 1873.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Τέσσερα χρόνια μετά, το 1877, ο θείος της Γεώργιος Αφεντάκης παραγγέλλει στο νεαρό Τηνιακό γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά, επιτύμβιο μνημείο της. Ο Χαλεπάς δουλεύει τότε υπέρ το δέον, κατά μαρτυρία της μητέρας του. Το γύψινο πρόπλασμα είναι έτοιμο το 1878, όταν αρχίζουν και τα πρώτα συμπτώματα μελαγχολίας του γλύπτη.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/2-683x1024.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">Ο Γιαννούλης Χαλεπάς την εποχή της Κοιμωμένης</em></figcaption></figure></div><h4 style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #3d4351; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 15px;"><strong style="box-sizing: inherit;">Το γλυπτό</strong></h4><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Στο έργο απεικονίζεται σε αρχαιοπρεπή κλίνη η νεαρή κοπέλα ζωντανή, την ώρα που ψυχορραγεί. Το σώμα της κείτεται πάνω στο κρεβάτι, με φυσικότητα και χάρη. Εξαιρετικής κατεργασίας, σαν από ύφασμα και όχι από συμπαγές υλικό, από μάρμαρο, είναι οι πτυχώσεις του σεντονιού που πέφτει και καλύπτει το νεανικό, σφριγηλό κορμί. Αμέσως αισθάνεται κανείς τη θλίψη να τον διαπερνά. Το πρόσωπο της κοπέλας μοιάζει ακόμα ροδαλό.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Ο Χαλεπάς μόλις έχει επιστρέψει από το Μόναχο, όπου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του από το 1873 έως το 1876 στη Βασιλική Βαυαρική Ακαδημία Καλών Τεχνών, κοντά στον κλασικιστή Max von Widnmann (1812-1895), με υποτροφία του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου. Είχαν προηγηθεί τα χρόνια της μαθητείας του στην Αθήνα, στο Σχολείο των Τεχνών, από το 1869 έως το 1872, δίπλα στον επίσης κλασικιστή γλύπτη του μεγάρου της Ακαδημίας Αθηνών Λεωνίδα Δρόση (1834-1882).</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Tο πρότυπο της Κοιμωμένης ανιχνεύεται στην Κοιμωμένη Αριάδνη, αντίγραφο πρωτοτύπου του 2ου αιώνα π.Χ. Περνά στην Ludovica Albertoni του Gianlorenzo Bernini (1598-1680), έργο του 1671-75, στο παρεκκλήσιο Altieri στον San Francesco a Ripa. Στην Penelope Boothby του Thomas Banks (1735-1805), από το 1793, στο παρεκκλήσιό της στο Ashbourne. Στη Λιπόθυμη Μαγδαληνή του Antonio Canova (1757-1822), από το 1794-96, στο Palazzo Bianco της Γένοβας. Και στο ταφικό μνημείο της βασίλισσας Λουίζας της Πρωσίας, που το φιλοτέχνησε ο Christian Daniel Rauch (1777-1857) το 1818-27, στο Charlottenburg του Βερολίνου.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40475" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/3-668x1024.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">Λεπτομέρεια της Κοιμωμένης</em></figcaption></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Η κεκοιμημένη του Χαλεπά θέλει να μείνει στη ζωή! Το μαξιλάρι της είναι ψηλότερα βαλμένο, σαν να το έχει βάλει για να κοιμηθεί ανετότερα. Την όλη χαλάρωση της στάσης της την επιτείνουν τα μισάνοιχτα χείλη της και η μαλακή κάμψη του αριστερού ποδιού της σε λανθάνουσα κίνηση. Μοναδική υπόμνηση του θανάτου της, ο σταυρός που κρατάει με το αριστερό χέρι στο στήθος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το μοτίβο της Κοιμωμένης το επεξεργάστηκαν, μετά από τον Χαλεπά –ας σημειωθεί ότι το επανέλαβε το 1935 σε δύο γύψινα έργα του και το 1937 σε άλλα τρία επίσης γύψινα έργα, αλλά και σε σχέδιά του– και άλλοι γλύπτες στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών: οι Ιωάννης Βιτσάρης (1843-1892) το 1885, ο Γεώργιος Μπονάνος (1863-1940) το 1917, ο Γεώργιος Δημητριάδης ο Αθηναίος (1880-1941) και ο Ευάγγελος (Άγγελος) Βρεττός (1890-1942) το 1926. Κανενός όμως η Κοιμωμένη δεν πέρασε στη συνείδηση των απλών ανθρώπων ως Ωραία Κοιμωμένη.</p><h4 style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #3d4351; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 15px;"><strong style="box-sizing: inherit;">Οι μαρμαρογλύπτες της Κοιμωμένης</strong></h4><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Οι Έλληνες γλύπτες του 19ου αιώνα διδάσκονταν στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας την προπλαστική σε πηλό και σε γύψο. Τη μεταφορά των προπλασμάτων στο μάρμαρο αναλάμβαναν συνήθως Ανδριώτες και Τηνιακοί μαρμαρογλύπτες. Εγκατεστημένοι στη Νεάπολη, το 1888 είχαν ιδρύσει την Αδελφότητα Μαρμαρογλύφων, η οποία το 1900 αριθμεί 355 μέλη. Απασχολούνταν σε οικοδομές και σε μνημεία που απαιτούσαν τα μαστορικά χέρια τους. Η παράδοση λέει ότι ήξεραν να γλεντάνε τη ζωή τους με τραγούδι και κρασί. Δύο τέτοιοι μαρμαρογλύπτες ανέλαβαν να περάσουν και την Κοιμωμένη του Χαλεπά από τον γύψο στο μάρμαρο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Ο ένας μαρμαρογλύπτης είναι ο Αλέξιος (Αλεξάκης για τους φίλους του) Λάβδας, από το χωριό Ζαγανιάρι της Άνδρου. Γεννημένος το 1854, συμμαθητής του Χαλεπά, είχε αρραβωνιαστεί το 1878 την αδελφή του Αικατερίνη. Ο Λάβδας είχε δουλέψει από το 1871 στο μαρμαρογλυφείο του πατέρα του Γιαννούλη, του Ιωάννη Χαλεπά (1834-1901) στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη. Το 1875 ανοίγει το δικό του εργαστήριο στην οδό Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Στο τέλος του Μαρτίου του 1879 αναλαμβάνει τη μεταφορά στο μάρμαρο της Κοιμωμένης, παίρνοντας από τον Χαλεπά το πρόπλασμα, πεντακόσιες δραχμές και έναν όγκο λεπτόκοκκου μαρμάρου από την Καράρα της Ιταλίας, όπου τα περίφημα λατομεία από την εποχή του Michelangelo και του Canova. Πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά από τον Απρίλιο του 1879.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Στο μεταξύ έχει προηγηθεί επίσκεψη του Γιαννούλη στο εργαστήριο του Αλεξάκη, όπου οι δύο παλιοί γνώριμοι συζητούν για την Κοιμωμένη που αρχίζει να προβάλλει μέσα από τον άμορφο όγκο σιγά σιγά. Ο Λάβδας εκτελεί τις τελευταίες διορθώσεις και στήνει το επιτύμβιο μνημείο στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών. Ως μαρμαρογλύπτης άφησε πολλές διακοσμητικές μαρμαρικές εργασίες σε μέγαρα και μνημεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πέθανε στην Αθήνα το 1944.</p><h4 style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #3d4351; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 15px;"><strong style="box-sizing: inherit;">Ο Χαλεπάς δεν έβαλε την υπογραφή του στην Κοιμωμένη του…</strong></h4><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Μόλις το 1913 δύο άλλοι Τηνιακοί γλύπτες, οι Λουκάς Δούκας (1890-1925) και Μήτσος Περάκης (1893-1965), θα τη σκαλίσουν. Το 1930 Χαλεπάς και Λάβδας ξαναβρέθηκαν στο σπίτι των ανιψιών του Χαλεπά, του τραπεζικού Βασιλείου (1894-1955) και της συζύγου του Ειρήνης (1894-1987), στην οδό Δαφνομήλη 35, όπου από τον Αύγουστο του 1930 έζησε μέχρι το τέλος του ο γλύπτης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Στο σπίτι εκτυλίσσονταν καθημερινά σκηνές λαϊκού προσκυνήματος! Ο Χαλεπάς, υπό το κράτος της αναγνώρισής του, φέρεται να είπε στον Λάβδα για την Κοιμωμένη: «<em style="box-sizing: inherit;">Α, ναι, εσύ μου την ξεχόντρισες</em>», εννοώντας δηλαδή ότι ο Λάβδας δούλεψε μόνο σε αρχικό στάδιο το μάρμαρο. Ο άλλος μαρμαρογλύπτης είναι ο Γιώργης Χαμηλός, από το χωριό Πλατειά της Τήνου. Γεννημένος το 1854, είχε γνωριστεί με τον Λάβδα στο μαρμαρογλυφείο του πατέρα του Χαλεπά το 1876-77, όπου δούλευαν μαζί. Ήταν από οικογένεια μαρμαρογλυπτών.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Εργάστηκε στο μαρμάρινο κωδωνοστάσιο του ναού του Αγίου Γεωργίου Λυκαβηττού. Μετέφερε στο μάρμαρο προπλάσματα πολλών συναδέλφων του, χωρίς να τα έχει υπογράψει! Γύρω στο 1898 επέστρεψε στην Τήνο. Από εκεί η Μικρασιατική Καταστροφή τον έφερε στην Αθήνα, στο σπίτι πλούσιου ξαδέλφου του στο Κολωνάκι. Κατέληξε στην Τήνο, όπου και πέθανε.</p><h4 style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #3d4351; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 15px;"><strong style="box-sizing: inherit;">Καταξίωση του Χαλεπά</strong></h4><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Η Κοιμωμένη εντυπωσίασε και εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα. Το 1879 η εφημερίδα Παλιγγενεσία την αποκαλεί κάλλιστο από όλα τα έργα του Α’ Κοιμητηρίου. Το 1915 ο λόγιος δημοσιογράφος Θεόδωρος Βελλιανίτης (1863-1933) σημειώνει στην εφημερίδα “Αθήναι” ότι βλέπει κανείς όλη τη σαρκική ευκαμψία, όλη την ανθρώπινη αίσθηση, όλη την εσωτερική έκφραση της ψυχής.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το 1924 ο ζωγράφος, υφηγητής της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και λογογράφος Αλέξανδρος Θ. Φιλαδελφεύς (1866-1955) στον ιστορικό, αρχαιολογικό και καλλιτεχνικό οδηγό του Μνημεία Αθηνών, που εκδόθηκε ακόμα στη γαλλική και στην αγγλική γλώσσα, την ονομάζει θαυμασιότατο γλυπτικό έργο των νεωτέρων Αθηνών.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Ακολουθούν οι έπαινοι δημοσιογράφων, όπως του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940), του Μιχαήλ Ροδά (1884-1948), του Νικολάου Γιοκαρίνη (1893-1951), του Κώστα Αθάνατου (1896-1966), καθώς ακόμα και κείμενα ψυχιάτρων, γραφολόγων, αλλά και βιβλιοπωλών-εκδοτών, όπως ο Ρήγας Γαρταγάνης (1903-1966). Την περιέβαλε πλέον ο θρύλος που είχε τυλίξει και τον δημιουργό της. «<em style="box-sizing: inherit;">Η “κοιμωμένη”… δημοσιογραφία των Αθηνών, εξυπνήσασα και τρίβουσα τα μάτια της, είδε πως ο Γιαννούλης Χαλεπάς ζη και βόσκει τα γίδια της αδελφής του. Φοβερόν!</em>», γράφει ο ανήσυχος λόγιος ξυλουργός του Πύργου Τήνου, του χωριού του Χαλεπά, Νικόλαος Χ. Μωραΐτης (1871-1926/7) ως Αβδηρίτης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Ο Χαλεπάς συγκέντρωνε κάθε προϋπόθεση για να αξιοποιηθεί ως ιδιάζουσα περίπτωση του τύπου του καλλιτέχνη που θα λάτρευε η κοινή γνώμη: εγκλεισμός στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας από το 1888 έως το 1902 και καταστροφή έργων του από το 1918. Κατά τη δεκαετία του 1920 ο γλύπτης ανακαλύπτεται, με επιστέγασμα τη βράβευσή του το 1927 από την Ακαδημία Αθηνών με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Ο πρόεδρός της, καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Σίμος Μενάρδος (1871-1933) θα πει: «<em style="box-sizing: inherit;">Εντός δύο ετών έπλασε το περίφημον μνήμα της Σοφίας Αφεντάκη […]</em>». Εντούτοις, η εκτίμηση του Χαλεπά βασίστηκε στα έργα του μετά από το 1920, τα “μεταλογικά”.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Ο γλύπτης και καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Θωμάς Θωμόπουλος (1873-1937), που είχε πάει, εντεταλμένος του Υπουργείου Παιδείας και του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, το 1922 στην Τήνο για να συναντήσει τον γλύπτη, θεωρεί ότι ο Χαλεπάς της δεκαετίας του 1920 «<em style="box-sizing: inherit;">είναι ανώτερος από τον Χαλεπάν που εγνωρίσαμεν</em>».</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40477" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/5.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">1930: Ο Χαλεπάς ξαναβλέπει την Κοιμωμένη του, 52 χρόνια μετά από τη δημιουργία της</em></figcaption></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το 1930 ο Χαλεπάς επισκέπτεται πάλι την Κοιμωμένη. Τον συνόδευε κόσμος. «<em style="box-sizing: inherit;">Από τον φόβο μη συγκινηθεί, τον πέρασαν πρώτα από άλλα μνημεία. Τ’ αναγνώρισε όλα, τα θυμούνταν με κάθε λεπτομέρεια. Όταν έφθασε μπροστά της, ζήτησε να τ’ ανοίξουν το κιγκλίδωμα και μπήκε. Κοίταξε σιωπηλά το έργο του και τα φευγαλέα κρυφά βλέμματα που ‘ριχνε προς το πλήθος, ενώ έμενε ασκεπής μπροστά στο έργο της νεότητάς του, μαρτυρούσαν πως φοβόνταν μην προδοθεί. Κάποιος τότε του είπε: “Λένε πως την έπλυναν με άκουα-φορτε και χάλασε”. Άπλωσε το χέρι του, θώπευσε τις αρμονικές πτυχές του υφάσματος, γέλασε ζωηρά και είπε, ενώ το χέρι του στηρίζονταν πάνω στο μάρμαρο με τρυφερότητα: “Δεν χαλάει!”</em>» (Στρατή Δούκα, Υποθέσεις και λύσεις πάνω σε προβλήματα της ζωής και του έργου του Γιαννούλη Χαλεπά, Αθήνα 1970).</p><h4 style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #3d4351; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 15px;"><strong style="box-sizing: inherit;">Η γοητεία της Κοιμωμένης</strong></h4><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Η αναγνώρισή του έχει παγιωθεί. Το Σωματείο των Ελλήνων Γλυπτών τον δεξιώνεται τον ίδιο χρόνο, το 1930, ως σύμβολο της τέχνης της Γλυπτικής. Το 1950 ο δημοσιογράφος Σπύρος Σ. Δενδρινός (1909-1985) δημοσιεύει σε συνέχειες στην αθηναϊκή εφημερίδα Προοδευτικός Φιλελεύθερος και το 1953 αναδημοσιεύει σε βιβλίο το τρυφερό ρομάντζο της Κοιμωμένης με τον πιο διάσημο οξύφωνο της εποχής του, τον Ιταλό Giovanni Matteo De Candia, τον Mario (1810-1883), που φέρεται να αυτοκτονεί με περίστροφο όταν πληροφορείται τον θάνατό της.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40479" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/6.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">Ο αγαπημένος της Κοιμωμένης Mario στον Don Giovanni</em></figcaption></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2012 από τις Εκδόσεις Φιλιππότη, συμπληρωμένο με ιστορικά τεκμήρια από το αρχείο του συγχωριανού του Χαλεπά, απογόνου του επίσης Τηνιακού γλύπτη του Ξυλοθραύστη στο Ζάππειο Δημητρίου Ζ. Φιλιππότη (1834-1919), εκδότη Στρατή Γ. Φιλιππότη (γ. 1933). Το 1963 ο Δενδρινός, σε συνεργασία με τον επίσης δημοσιογράφο Γιώργο Πράτσικα (1897-1975), διασκεύασε το βιβλίο του σε θεατρικό έργο, ενώ το προσάρμοσε και σε σενάριο για κινηματογραφική ταινία.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το 1950 γίνεται δίκη για την Κοιμωμένη στο μνημείο της με αντιδίκους τον Δήμο Αθηναίων και τον έναν από τους κληρονόμους της, τον ιδιότροπο αντιστράτηγο ε.α. Χρήστο Μ. Χατζημιχάλη (1885-1957). Ο Χατζημιχάλης διαπραγματευόταν την εξαγωγή της Κοιμωμένης στην Αμερική αντί 1000 λιρών και το υπουργείο Παιδείας μελετούσε την εξεύρεση του ποσού για να εξαγοραστεί η Κοιμωμένη από το ελληνικό κράτος!</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το 1970 μια άλλη δίκη με θέμα την Κοιμωμένη διεξήχθη, αυτή τη φορά στο Πρωτοδικείο Αθηνών: αντίδικοι ο Δενδρινός και ο δημοσιογράφος-θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Γιαννουκάκης (1899-1974). Ο Γιαννουκάκης, εκτός από φυσικός κληρονόμος της Αφεντάκη, είχε γράψει και θεατρικό έργο με τίτλο “Η Κοιμωμένη κι ο Χαλεπάς” που το είχε ανεβάσει η Αντιγόνη Βαλάκου (1930-2013).</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Τα επόμενα χρόνια το ενδιαφέρον για την Κοιμωμένη φαίνεται αμείωτο, συνυφασμένο με τον μύθο της τρέλας: μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες. Το 2004, στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Ταξίδια στο Φαντασιακό – Αφιέρωμα στον Γιαννούλη Χαλεπά”, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Έκπλους και το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου εξέδωσαν το βιβλίο “Γιαννούλης Χαλεπάς. Τραγικότητα και Μύθος”, με ανθολόγιο κειμένων από το 1902 έως το 1966, συναγωγή μελετών ιστορικών της τέχνης και εικαστικών για τον Χαλεπά και καταγραφή της συναφούς βιβλιογραφίας. Το εξώφυλλό του κοσμούσε λεπτομέρεια της Κοιμωμένης.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40478" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/7.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">Το εξώφυλλο της έκδοσης Γιαννούλης Χαλεπάς. Τραγικότητα και Μύθος (2004)</em></figcaption></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Τον Φεβρουάριο του 2007 εγκαινιάστηκε στην Εθνική Γλυπτοθήκη έκθεση γλυπτών και σχεδίων του Χαλεπά. Στο εξώφυλλο του συνοδευτικού τόμου της δεσπόζει λεπτομέρεια της Κοιμωμένης. Το 2012 δίγλωσσο, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα, λεύκωμα του Γιάννη Σουλιώτη “Η Κοιμωμένη” (εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη) παρουσιάζει, εκτός φωτογραφιών και κειμένων, την ερωτική ιστορία δύο νέων που το τραγικό τέλος της θα δώσει το όνομα Κοιμωμένη σε κορυφογραμμή του Πόρου. Να σημειωθεί ότι η Κοιμωμένη Πόρου είναι και το θέμα πίνακα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου (1876-1965) στη συλλογή του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40480" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/8.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /><figcaption style="box-sizing: inherit; caption-side: bottom; display: table-caption; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.5em;"><em style="box-sizing: inherit;">Σοφίας Λασκαρίδου, Κοιμωμένη Πόρου – Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός</em></figcaption></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Και ο Δήμος Αθηναίων όμως δεν έμεινε ανενεργός. Ήδη από το 1953 εκφράζει την πρόθεση να περισώσει το έργο από τις βροχές που ήδη το είχαν διαβρώσει. Καθαρισμοί του φθαρμένου σώματος της Κοιμωμένης έγιναν κατά καιρούς. Το 2008 υπολογιζόταν ένταξή της σε Μουσείο Ταφικής Τέχνης στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών. Τον Φεβρουάριο του 2018, σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, ο δήμαρχος πάλι ενημερώνει και εισηγείται για την Κοιμωμένη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;">Το άγαλμα της ήρεμης εν χώρα ζώντων κόρης παραμένει σήμερα στον φυσικό χώρο του, στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών. Τα λουλούδια, ευλαβικό δώρο, πάνω της, εκφράζουν συναισθήματα που εξακολουθεί να εμπνέει η αγέραστη Κοιμωμένη.</p><div class="wp-block-image" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1em;"><figure class="aligncenter" style="box-sizing: inherit; clear: both; display: table; margin: 0px auto;"><img alt="" class="wp-image-40482" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/02/9.jpg" style="border-radius: inherit; border: 0px; box-sizing: inherit; height: auto; max-width: 100%;" /></figure></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; font-family: Domine, serif; font-size: 20px; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;"><a aria-label="slpress.gr (opens in a new tab)" href="https://slpress.gr/politismos/i-koimomeni-toy-chalepa-i-istoria-toy-koryfaioy-neoellinikoy-glyptoy/" rel="noreferrer noopener" style="background-color: transparent; box-sizing: inherit; color: #0054a8; text-decoration: inherit;" target="_blank">slpress.gr</a></p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #555555; line-height: 22px; margin: 0px 0px 15px;"><span style="font-family: trebuchet;">Το κείμενο το βρήκα <a href="https://cognoscoteam.gr/%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bc%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%ac-%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba/?fbclid=IwAR36dx0Gzy6QHSJeitoC3jZ57hxjLIKWY7OJd8ZMT9Iju8UIz62iIAhIRPA" target="_blank">εδώ</a>.</span></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-25350552679619940312021-10-06T22:23:00.001+03:002021-10-06T22:32:22.167+03:00"Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς."<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; color: black; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; margin-bottom: 0.5em; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 5px; position: relative; text-align: center;"><tbody><tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvAuvTincLszUheiQADWZWBjmBUMViYvgyTR5VWh4w4bGardBpK52QucdoviH00GeKXcInHNbh7KHqaM3tLHt-wsDJDdcQ7iLo71VwLqxpRSlz6wkPNnniLbDam-evKJauLh5K1TT5Ucxr/s1600/20046641_854187284730505_5262646601841373385_n.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img alt="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»..." border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvAuvTincLszUheiQADWZWBjmBUMViYvgyTR5VWh4w4bGardBpK52QucdoviH00GeKXcInHNbh7KHqaM3tLHt-wsDJDdcQ7iLo71VwLqxpRSlz6wkPNnniLbDam-evKJauLh5K1TT5Ucxr/s640/20046641_854187284730505_5262646601841373385_n.jpg" style="background: transparent; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 0px 0px 0px; padding: 0px; position: relative;" title="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»..." width="640" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption"><span style="font-size: medium;">«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»...</span></td></tr></tbody></table><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Mε αφορμή μια δήλωση του Ερντογάν, όπου μεταξύ άλλων τα εδάφη της Ελλάδας τα ανάφερε ως «εδάφη γκιαούρηδων«, ας θυμηθούμε ένα παλιό άρθρο του Βαχίτ Τουρσούμ. Είναι Ελληνόφωνος μουσουλμάνος από τον Πόντο, ο οποίος αναζήτησε στην Ελλάδα τις ρίζες του.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ο ίδιος θεωρείται ανεπιθύμητος από τους φανατικούς γιατί αφιέρωσε την ζωή του στη διάσωση της ποντιακής διαλέκτου. Η επίσημη Τουρκία θεωρεί τους Ποντιόφωνους στη Μαύρη Θάλασσα Τούρκους, που μιλούν μια «περίεργη» γλώσσα και ο Βαχίτ εργάστηκε συστηματικά για να γράψει και να εκδώσει ένα λεξικό για την μητρική του γλώσσα.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Μια από τις καταγωγές του Ερντογάν είναι ρωμαίικη και ουδεμία φυλετική προέλευση έχει από τις τουρκικές εθνοτικές ομάδες. Αυτή ακριβώς είναι και η εξήγηση της ακραίας ισλαμικής του καθήλωσης. Το Ισλάμ για τον Ερντογάν λειτουργεί ως ένα σημείο αναπλήρωσης της ταυτότητας. Μιας ανάγκης για αναπλήρωση που προκύπτει από τη γνώση της δικιάς του εθνοτικής προέλευσης.... </span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Τον Φεβρουάριο του 2007 η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο του Vahit Tursun, ελληνόφωνου από την περιοχή Όφη Τραπεζούντας, με τίτλο «Τα Ρωμαίικα της Ανατολής πεθαίνουν». ... </span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Το άρθρο αναφερόταν στο χωριό Ότσενα της Τραπεζούντας, όπου ένας πανάρχαιος πολιτισμός -ο ελληνικός- ψυχορραγεί και μία γλώσσα -η ελληνική- αργοσβήνει. ... </span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Στις 11 Νοεμβρίου η εφημερίδα φιλοξένησε νέο άρθρο του Tursun, με τίτλο «Το τίμημα της γλώσσας», στο οποίο ο αρθρογράφος μιλάει για τα αισθήματα που προκαλεί το γεγονός, ότι έπρεπε από μικρός να καταπνίγει τη γλώσσα, που έμαθε, όπως και τα συναισθήματά του. ... </span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUXPRZt45_tE6cwxnuiP5eBjZm4QQrFmFGyy8Pf3_RnqNedK2tuPcRo8wRxIZlz7Un1y69O-aEjLAbed-J2JWGi8IK9vz-Zp-wH0WP_8HIgwGbzV5FKcx1FvDj8xv_6PprLVTjJx0aTXeY/s1600/KOTYORA.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img alt="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." border="0" data-original-height="704" data-original-width="1024" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUXPRZt45_tE6cwxnuiP5eBjZm4QQrFmFGyy8Pf3_RnqNedK2tuPcRo8wRxIZlz7Un1y69O-aEjLAbed-J2JWGi8IK9vz-Zp-wH0WP_8HIgwGbzV5FKcx1FvDj8xv_6PprLVTjJx0aTXeY/s640/KOTYORA.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" title="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><b><br /></b><b>Στην ουσία θίγει το θέμα των ελληνόφωνων μουσουλμάνων στην Τουρκία.</b></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Η μετάβαση ελληνόφωνων ομάδων από το χριστιανικό θρησκευτικό σύστημα στο ισλαμικό, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα θέμα άγνωστο για τη νεοελληνική επιστήμη. Το φαινόμενο αυτό είχε εμφανιστεί σ΄ ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Από την Κύπρο και την Πελοπόννησο έως την Ήπειρο και τον Πόντο. Σήμερα, όμως, η δημόσια εμφάνιση όσων από τις ομάδες αυτές επιβιώνουν, διευρύνει το ερευνητικό ενδιαφέρον.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Η βιβλιογραφική και αρθρογραφική παρουσία των ελληνόφωνων ομάδων της Τουρκίας είναι πλέον γεγονός. Η αρχή έγινε πριν μερικά χρόνια με την Tanju Izbek, η οποία έλαβε το Βραβείο Ιπεκτσί για μια νουβέλα της στο κρητικό ιδίωμα, όπως αυτό μιλιέται σήμερα στην περιοχή της Gunda (τα παλιά Μοσχονήσια). Πιθανότατα, σύμφωνα με το τουρκικό περιοδικό Actuel, να υπήρχαν πολιτικές ομάδες στη βόρεια Τουρκία που δραστηριοποιούνταν, πριν από το πραξικόπημα του ’80, γύρω από τον πολιτισμό του Πόντου. Το 1996 εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από τον εκδοτικό οίκο Belge, το κλασικό πλέον βιβλίο του Omer Asan, με τίτλο «Pontos Kulturu», δηλαδή «Ο πολιτισμός του Πόντου».</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Για το θέμα ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης εξηγεί στην «Καθημερινή»:</span></b></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Σήμερα υπάρχουν τέσσερις ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία: κρητική, ποντιακή, μακεδονική και κυπριακή.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Κάθε μία απ’ αυτές έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον. Η έκφραση των ομάδων αυτών είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, εφόσον αναδεικνύει μια άγνωστη πλευρά της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας που ολοένα γίνεται και περισσότερο σημαντική. Η δημόσια εμφάνιση των ομάδων αυτών δεν αφορά μόνο την τουρκική κοινωνία, η οποία συνειδητοποιεί αργά τον πολυεθνοτικό της χαρακτήρα, καθώς και τους εθνογενετικούς της μύθους. Αφορά παράλληλα και την ελληνική, γιατί της αποκαλύπτει τον τρόπο συγκρότησης των σύγχρονων εθνικών κρατών στην περιοχή μας και το αδιέξοδο των ενδιάμεσων ομάδων -γέννημα της ιστορίας- οι οποίες υποχρεώθηκαν να ενταχθούν στο κράτος που είχε ως ιδεολογικό υπόβαθρο, το δικό τους θρησκευτικό δόγμα.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Διαβάστε όλο το άρθρο του Βαχίτ Τουρσούν με τίτλο «Οι ελληνόφωνοι Πόντιοι στην Τουρκία»</span></b></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Αυτό το άρθρο του δημοσιεύθηκε στη μεγάλης κυκλοφορίας κεντροαριστερή εφημερίδα της Τουρκίας Radikal, στις 11 Νοεμβρίου 2007.<br /><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-ODqPZ_u62jR8XTY1jVNn7hehZ9M66nLx_S2ysesGDSGg5mu3y_J6yLFPojUoVEosnJg9szAb_fTg_JtcPmZmSF4zVAiTt1ohyEQhvFUmuMloNV75QHXmcSqsfxb2S2EcmgTunUZd8NP/s1600/on.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img alt="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." border="0" data-original-height="202" data-original-width="240" height="335" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-ODqPZ_u62jR8XTY1jVNn7hehZ9M66nLx_S2ysesGDSGg5mu3y_J6yLFPojUoVEosnJg9szAb_fTg_JtcPmZmSF4zVAiTt1ohyEQhvFUmuMloNV75QHXmcSqsfxb2S2EcmgTunUZd8NP/s400/on.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" title="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." width="400" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><b><br /></b><b>Το τίμημα της γλώσσας άρχιζε από το σχολείο</b></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ελευθερία… Μια αίσθηση που είναι αδύνατο να την εξηγήσει κανείς. Όμως ο καθένας προσπαθεί να την περιγράψει χωρίς να την έχει κατανοήσει καλά. Είναι σαν τη φωτιά, που σε ζεσταίνει και σε καίει ανάλογα με τη χρήση της. Είναι σαν το ριπίδιο, που στη μία άκρη του βρίσκεται η στέρηση που δημιουργεί αγανάκτηση και στην άλλη η κατάχρηση που την υποδαυλίζει ολέθρια.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ο Πλάτωνας λέει ότι: «Η πολύ ελευθερία στον άνθρωπο και το κράτος μετατρέπεται σε σκλαβιά». Ενώ ο Επίκτητος επαναστατεί κατά του ίδιου του θεού του, λέγοντας: «Μπορείτε να μου περάσετε δεσμά στα πόδια, αλλά όχι στην πίστη μου. Ούτε ο Δίας μπορεί να με νικήσει». Έτσι, επί χιλιάδες χρόνια συναντάμε το αίτημα της ελευθερίας στο γραπτό και προφορικό λόγο, στην ιστορία, στην ποίηση, στη φιλοσοφία, στις παροιμίες, στην κλαγγή των όπλων.<br /><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Για μένα η ελευθερία είναι δώρο της Φύσης, που όσο το μοιράζεσαι με τους άλλους, τόσο το χαίρεσαι και ο ίδιος. Όσο το στερείς από τους άλλους, τόσο το στερείσαι και εσύ. Η ανθρωπιά, η φιλία και η αδελφοσύνη μόνο κάτω από συνθήκες ελευθερίας μπορούν να επικρατήσουν. Αν και η ελευθερία πιάνεται και δεσμεύεται, πάλι ελεύθερο θα έρθει στον κόσμο, το κάθε παιδί που γεννιέται. Έτσι και εμείς, όπως όλα τα παιδιά, ελεύθεροι γεννηθήκαμε στο χωριό μας. Σε έναν πανέμορφο οικισμό πάνω στα βουνά. Ένας οικισμός που ανήκει στην κωμόπολη Κατωχώρι της Τραπεζούντας και λέγεται Ότσενα. Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς.<br /><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_fU9s-rC6Ru4ASbUALKXL0Q5-AOKI7fP4KIT6jrpBQdxxU56iVjjpIa4-wzxU7BjYdTdajfOoe50GYRC65N4GbqHNrZu1O7Xax_n2ZHSA24lIoD2EY-j_nFN68ovkNZp5J-YgE7wTFTEW/s1600/KERASOYNTA.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img alt="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_fU9s-rC6Ru4ASbUALKXL0Q5-AOKI7fP4KIT6jrpBQdxxU56iVjjpIa4-wzxU7BjYdTdajfOoe50GYRC65N4GbqHNrZu1O7Xax_n2ZHSA24lIoD2EY-j_nFN68ovkNZp5J-YgE7wTFTEW/s640/KERASOYNTA.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" title="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Τα Ρωμαίικα ήταν για μας μέσον έκφρασης του φλερταρίσματος της αλληλεγγύης και βοήθειας, του χαμόγελου και της ευτυχίας.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ήταν δρόμος που μας οδηγούσε στην αγάπη και στον έρωτα. Για πρώτη φορά, στο δημοτικό σχολείο βιώσαμε το πρόβλημα με τη γλώσσα μας. Ο κάθε δάσκαλος που διοριζόταν στο σχολείο μας, απαγόρευε την ομιλία στη μητρική μας. Κάποτε μας εκφόβιζε και κάποτε μας έδερνε για να μη την μιλάμε. </span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ζητούσε να καταγγείλουμε αυτόν που μιλούσε Ρωμαίικα, αλλά δεν τον ακούγαμε. Συνεχίζαμε να αστειευόμαστε και να παίζουμε, να μαλώνουμε και να τα βρίσκουμε με τη μητρική μας γλώσσα. Με τον καιρό, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για τη μητρική μας γλώσσα. Ρωτούσαμε τους μεγάλους, τι γλώσσα μαθαίναμε και τι μιλούσαμε. Μάθαμε πως λεγόταν «Τούρκτσε» αυτή που μαθαίναμε και «Ρούμτζε» αυτή που μιλούσαμε. Όμως, στο ερώτημα γιατί μαθαίναμε ενώ μιλούσαμε άλλη γλώσσα, ποτέ δεν υπήρξε ικανοποιητική απάντηση. Αυτό που συχνά επαναφερόταν σαν απάντηση ήταν «με τα Ρωμαίικα άνθρωπος δεν γίνεσαι». Είναι άγνωστο αν μορφωθήκαμε και γίναμε άνθρωποι ή όχι, όμως τελειώνοντας το δημοτικό, γνωριστήκαμε με τα Τουρκικά.<br /><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimz_XilzIkfA-YMzeoIgttQ26b1CRJzsfQ53Ctdi_o4b9R356BGXA5a5bV6Z8lDiRhNOF6ZFyV8aZsL_al8o7BHFVLT-9d6dxN0yJrXcY8_Fqa8SaBSWk0W5wb9QoeLrn0VRE2GEPTf7a3/s1600/Rizounta-1.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img alt="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimz_XilzIkfA-YMzeoIgttQ26b1CRJzsfQ53Ctdi_o4b9R356BGXA5a5bV6Z8lDiRhNOF6ZFyV8aZsL_al8o7BHFVLT-9d6dxN0yJrXcY8_Fqa8SaBSWk0W5wb9QoeLrn0VRE2GEPTf7a3/s640/Rizounta-1.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" title="«Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα Ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς»." width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><b><br /></b><b>Υποκρινόμενοι σαν χαμαιλέοντες</b></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Μεγαλώνοντας αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για τη μητρική μας γλώσσα και γενικά για την καταγωγή μας πιο επίμονα. Γιατί μιλούσαμε Ρωμαίικα, σε μία χώρα που μιλάνε Τουρκικά; Ολοένα ξεφύτρωναν στο νου μας διάφορες ερωτήσεις γύρω από το τι ήμασταν, ποιοι ήμασταν και ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας. Ο καθένας προσπαθούσε να πει κάτι. Κάποιοι λέγανε αυτά που είχαν ακούσει από τους γονείς και τους παππούδες τους και κάποιοι βγάζανε τα δικά τους συμπεράσματα. Όμως, κάθε φορά που άνοιγε και έκλεινε το κεφάλαιο αυτό, καταλήγαμε σε μία εκτίμηση, πως πρέπει να έχουμε σχέση με τους Ρωμιούς και φυσικά με την Ελλάδα. Η πιο αναπάντητη ερώτηση που μας τυραννούσε ήταν: είμαστε τα εγγόνια των Ελλήνων, που εξισλαμίσθηκαν ή τα εγγόνια των Τούρκων που μάθανε τα Ρωμαίικα από Έλληνες. Τα παιδικά μας χρόνια πέρασαν με αυτές τις ερωτήσεις και με τις ανικανοποίητες απαντήσεις.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Πικρία</span></b></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Με τη μητρική μας γλώσσα ζήσαμε προβλήματα και στην ξενιτιά που πήγαμε. Κάθε φορά που μαζευόμασταν και μιλούσαμε Ρωμαίικα με τους χωριανούς μας, η πρώτη ερώτηση αυτών που καταλάβαιναν ότι μιλάμε μία ξένη γλώσσα ήταν «τι γλώσσα μιλάτε;». Όταν τους απαντούσαμε «μιλάμε Ρωμαίικα», δεχόμασταν άλλες ερωτήσεις και διάφορες αντιδράσεις. Έτσι για πρώτη φορά, με τους ανθρώπους που συναντήσαμε στην ξενιτιά, αρχίσαμε πραγματικά να αισθανόμαστε την πικρία της μειονεκτικότητας. Κάθε φορά που γινότανε λόγος για τους Έλληνες, ο ισχυρισμός ότι «οι Έλληνες είναι λαός άναντρος και εχτρός» μας τραυμάτιζε ψυχολογικά.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Πληγωνόμασταν με τη σκέψη ότι ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να ισχύει και για μας, εφόσον μιλάμε, αν όχι την ίδια, μία άλλη διάλεκτο της ίδιας γλώσσας που μιλάνε και οι Έλληνες. Γι’ αυτό και με τον καιρό, αρχίσαμε να κρύβουμε την αλήθεια και κάθε φορά που μας ρωτούσανε για τη γλώσσα μας, λέγαμε ότι είναι Λαζικά. Γιατί, όταν τους λέγαμε πως είμαστε από τη Μαύρη Θάλασσα, νομίζοντας ότι είμαστε Λαζοί, χαιρόντουσαν.<br /><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl_va1bgJP_7ne7WqCcB-9HHoRjCfE0TC8NVJhb-7NtOnCBWC6bRbVERffZnww_VFIN7J0qrAfJMzIVFojnm6uIAg8VV0aVM1W-4gNYokRatvhbFq0Zg7kLGyygxGSkmRPimr7dR_EZFty/s1600/%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%25A0%25CE%2597-%25CE%2595%25CE%259A%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5-%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A5-Balatlar-SINOP-Balatlar-Church.jpg" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="1024" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl_va1bgJP_7ne7WqCcB-9HHoRjCfE0TC8NVJhb-7NtOnCBWC6bRbVERffZnww_VFIN7J0qrAfJMzIVFojnm6uIAg8VV0aVM1W-4gNYokRatvhbFq0Zg7kLGyygxGSkmRPimr7dR_EZFty/s640/%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%25A0%25CE%2597-%25CE%2595%25CE%259A%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5-%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A5-Balatlar-SINOP-Balatlar-Church.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br />Τα προβλήματα που ζούσαμε με τη μητρική μας γλώσσα, συμπληρώνονταν με τα έργα που παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Όταν βλέπαμε έργα με θέμα πολέμους μεταξύ Βυζαντινών και Τούρκων, ή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, εμείς πληγωνόμασταν. Διότι, όταν βλέπαμε την τραγικοκωμική κατάσταση των Ελλήνων στη σκηνή, ο νους μας μάς έφερνε στο δίλημμα να πάρουμε θέση: με σωστούς, τίμιους, ήρωες Τούρκους, ή με ανίκανους πολεμιστές, δολοπλόκους, ψεύτες και το χειρότερο, με «γκιαούρηδες» τους Έλληνες, όπως παρουσιάζονταν στο έργο. Έλα που η μητρική μας γλώσσα, δεν μας άφηνε. Ήταν εμπόδιο στο να διαλέξουμε μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Μέσα σε αυτό το δίλημμα, ζούσαμε ψυχικές καταστάσεις που ίσως δεν έχει ζήσει η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Παρακολουθώντας το έργο, από τη μία υποστηρίζαμε τους ήρωες Τούρκους, από την άλλη μας βασάνιζε μια αίσθηση ανεξήγητης ενοχής. Για να κρύβουμε την κατάσταση μας αυτή, προσπαθούσαμε να δείξουμε περισσότερη χαρά στον ηρωισμό των Τούρκων, διαμορφώνοντας τους μυς του προσώπου μας διαφορετικά από αυτό που σηματοδοτούσε ο εγκέφαλός μας. Σε αυτή την επίδοσή μας, μπορούσαν να μας ζηλέψουν και οι χαμαιλέοντες.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Σήμερα</span></b></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Στο σήμερα που φτάσαμε, ο Ελληνόφωνος πληθυσμός του Πόντου, που πιάστηκε στη μέγκενη ανάμεσα στην αγάπη προς τη μητρική του γλώσσα και σε μια καταραμένη ταυτότητα, αδυνατεί πια να αντεπεξέλθει. Ήδη αρκετοί συμπολίτες μας άρχισαν να μαθαίνουν Τουρκικά στα παιδιά τους από τη γέννησή τους. Ακόμη και τα ρατσιστικά λόγια, συνθήματα και οι εθνικιστικές προπαγάνδες που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, κοντεύουν να σβήσουν από την ιστορία έναν ολόκληρο λαό, με έναν πανάρχαιο πολιτισμό. Το να εξαφανίζεται ένας πολιτισμός, ισούται με το να εξαφανίζεται ένας λαός. Ποιος θα πληρώσει μπροστά στην ιστορία γι’ αυτό το έγκλημα δεν ξέρω.</span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Πηγή: <a href="http://www.mixanitouxronou.gr/i-mitriki-mas-glossa-den-itan-tourkiki-ta-pontiaka-eixame-os-mitriki-romaiika-tin-onomazame-emeis-ti-symvainei-me-tous-ellinofonous-plithysmous-stin-tourkia-ti-edeikse-i-erevna-stin-geneteira/" style="color: #2288bb; text-decoration-line: none;" target="_blank">Μηχανή του Χρόνου</a></span></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-47615776049012838302021-09-17T13:55:00.002+03:002021-09-22T15:29:31.999+03:007ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgImjoxTRUmzP54Z8waiHT-02J-3I0H0WCrGDBZ8UbfY-kz2Xk9d3aPWWPN1K7nF1ulbUO4lhelTxUR_1jTyf1zTB6kH5g7H-TSxTAaLqhvdYyBMAgdfZslxj_iU6vnl83B0UsNmdyfsU/s720/FA7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="509" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgImjoxTRUmzP54Z8waiHT-02J-3I0H0WCrGDBZ8UbfY-kz2Xk9d3aPWWPN1K7nF1ulbUO4lhelTxUR_1jTyf1zTB6kH5g7H-TSxTAaLqhvdYyBMAgdfZslxj_iU6vnl83B0UsNmdyfsU/w283-h400/FA7.jpg" width="283" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: center;">"Πώς γράφω; Δεν ξέρω κι εγώ πώς γράφω. Απλώς, γράφω γιατί δεν μπορώ να μη γράφω."</p><p style="text-align: center;">~ Γιάννης Ρίτσος</p><p><br /></p><p>******</p><p>---- φωτό και πληροφορίες προγράμματος θα τα βρείτε <a href="https://frear.gr/?p=32107" target="_blank">εδώ</a>. </p><p><br /></p><div style="text-align: left;"> </div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-81158594251129507342021-08-27T16:15:00.001+03:002021-10-06T23:18:34.449+03:0027 Αυγούστου 1922: Η Σμύρνη μάνα καίγεται...<p><img alt="" class="entry-thumb" height="471" sizes="(max-width: 696px) 100vw, 696px" src="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2021/08/smirni1922-ieramonopatia.gr_-696x471.jpg" srcset="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2021/08/smirni1922-ieramonopatia.gr_-696x471.jpg 696w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2021/08/smirni1922-ieramonopatia.gr_-300x203.jpg 300w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2021/08/smirni1922-ieramonopatia.gr_-621x420.jpg 621w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2021/08/smirni1922-ieramonopatia.gr_.jpg 741w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; display: block; font-size: 15px; height: auto; margin-bottom: 26px; max-width: 100%; width: 696px;" title="smirni1922-ieramonopatia.gr" width="696" /></p><div class="td-post-content" style="box-sizing: border-box; color: #222222; font-size: 15px; line-height: 26px; margin-top: 21px; padding-bottom: 16px;"><h3 style="box-sizing: border-box; color: #111111; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 22px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 27px 0px 17px;"><span style="box-sizing: border-box; color: #3366ff;"><a href="https://ieramonopatia.gr/tag/smyrni" id="link_tag" rel="tag" style="box-sizing: border-box; color: #3366ff; text-decoration-line: none;"><strong style="box-sizing: border-box;">Σμύρνη:</strong></a> </span>27 Αυγούστου 1922 (8 Σεπτεμβρίου 1922 με το νέο ημερολόγιο) τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη.</h3><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Στις 11:00 περίπου, η εμπροσθοφυλακή του τουρκικού ιππικού, ένα τμήμα 400 ατάκτων ιππέων, εισέρχεται στην πόλη.</p><div class="g g-1" style="box-sizing: border-box; line-height: 1; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; zoom: 1;"><div class="g-single a-12" style="box-sizing: border-box;"></div></div><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Λίγες ώρες αργότερα οι δυνάμεις ενισχύονται από μια μεραρχία πεζικού υπό την διοίκηση του αρχηγού της 1ης τουρκικής στρατιάς Νουρεντίν πασά</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι Τούρκοι πυρπολούν την πόλη και προβαίνουν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της. Μεταξύ των σφαγιασθέντων είναι και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η πυρκαγιά θα συνεχιστεί έως τις 3 Σεπτεμβρίου, μεταβάλλοντας την πόλη σε σωρό ερειπίων.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><strong style="box-sizing: border-box;">Oι Τούρκοι μπαίνουν στην Σμύρνη</strong><br style="box-sizing: border-box;" />Το τι ακολούθησε το περιγράφουν με τις εξαιρετικές τους πένες τρεις συγγραφείς -δύο ξένοι και η Διδώ Σωτηρίου- κι ένας διπλωμάτης.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Το “Παρίσι της Μέσης Ανατολής” καταστράφηκε από τις ορδές των βαρβάρων του Κεμάλ…</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η κεμαλική τουρκική δημοκρατία “γεννιόταν” με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να “γεννηθεί”: με φρίκη και αίμα.Κι όπως γεννήθηκε έτσι συνεχίζει να πορεύεται στην περιοχή.Είτε με κεμαλιστές,είτε με ισλαμιστές…</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><strong style="box-sizing: border-box;">Η “Γκιαούρ Ιζμίρ” καίγεται…</strong><br style="box-sizing: border-box;" />Στην απερίγραπτη σύγχυση και στον τρόμο που ήδη επικρατούσε είχε τώρα προστεθεί και η φρίκη της πυρκαγιάς που θρασομανούσε, μιας πυρκαγιάς που κατέτρωγε τα πάντα στο περάσμά της. Η Γκιαούρ Ιζμίρ, η «άπιστη» Σμύρνη, όπως την αποκαλούσαν οι Τούρκοι, ήταν καταδικασμένη.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πριν και ύστερα από την κατάληψη, οι κάτοικοι της πόλης συσσωρεύονταν στη μακριά προκυμαία εκλιπαρώντας να επιβιβαστούν σε οποιοδήποτε πλεούμενο μπορούσε και ήθελε να τους πάρει.</p><div class="g g-2" style="box-sizing: border-box; line-height: 1; margin: 0px auto; overflow: hidden; padding: 0px; zoom: 1;"><div class="g-single a-12" style="box-sizing: border-box;"></div></div><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Όμως, με την πόλη αγκαλιασμένη από τις φλόγες, η προκυμαία είχε πλημμυρίσει απ’ όλους όσοι είχαν μοναδική τους ελπίδα τη φυγή.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Είναι αδύνατον να αναφερθούν ακριβείς αριθμοί αναφορικά με την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά, διασταυρώνοντας τις πληροφορίες της μιας Αρχής με αυτές των άλλων, υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άτομα σφαγιάστηκαν, 280.000 είχαν συνωστισθεί στην προκυμαία ικετεύοντας για τη σωτηρία τους και 160.000 ακόμα εκτοπίστηκαν από τους Τούρκους στο εσωτερικό για να μην ξαναφανούν ποτέ.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτά είναι τόσο πολλές, ώστε κάθε περιγραφή θα ήταν ατελής. Είναι ένας πίνακας πολύ μεγάλος και πολύ φρικτός για να τον ζωγραφίσει κανείς.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι μαθήτριες του Αμερικανικού Κολεγιακού Ινστιτούτου κι εκείνες της Αρμενικής Σχολής Θηλέων, που βρισκόταν απέναντι, έπεσαν στα χέρια των Τούρκων.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Μαζί τους βρίσκονταν 1.300 πρόσφυγες, που είχαν καταφύγει στα κτίρια του κολεγίου.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Είναι πολύ οδυνηρό να αναλογίζεται κανείς την τύχη αυτών των κοριτσιών, που εκπαιδεύονταν σ’ ένα αμερικανικό ίδρυμα σύμφωνα με τα αμερικανικά ιδανικά και τον αμερικανικό τρόπο σκέψης και βρέθηκαν στο έλεος ανθρώπων ανελέητων, που συνδύαζαν τη θηριωδία του Μογγόλου με την πανούργα σκληρότητα της κατώτερης ανατολίτικης κάστας.</p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-7583" height="488" loading="lazy" sizes="(max-width: 650px) 100vw, 650px" src="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356.jpg" srcset="https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356.jpg 650w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356-300x225.jpg 300w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356-80x60.jpg 80w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356-265x198.jpg 265w, https://ieramonopatia.gr/wp-content/uploads/2019/08/4356-559x420.jpg 559w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; margin: 6px auto 21px; max-width: 100%; text-align: center;" width="650" /></p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">πηγή: <a href="https://ieramonopatia.gr/diafora/27-aygoystoy-1922-i-smyrni-mana-kaigetai-2/" target="_blank">Ιερά Μονοπάτια</a></p><p style="box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><br /></p></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-2617315671570788942021-08-25T16:06:00.000+03:002021-08-25T16:06:27.252+03:00Ο θησαυρός της Βακτριανής στο Αφγανιστάν που συνδέεται με τον Μεγαλέξανδρο κινδυνεύει από τους Ταλιμπάν<p> </p><ul style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #8c8c8c; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; list-style: none; margin: 0px 0px 1rem; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: black; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; letter-spacing: 1px; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.mononews.gr/author/mthermou" style="background-color: transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: black; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; touch-action: manipulation; vertical-align: baseline;"><b>Μαρία Θερμού</b></a></li></ul><p style="background-color: white; border-left: 4px solid rgb(234, 63, 46); box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 20px; font-weight: 900; letter-spacing: -0.475px; line-height: 1.3; margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0px; padding-left: 15px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Η Αφροδίτη με τον μικρό Έρωτα. Ο Διόνυσος και η Αριάδνη καβάλα σε λιοντάρια. Τρίτωνες πάνω σε δελφίνια και μικροί Ερωτιδείς που ιππεύουν ψάρια. Η θεά Αθηνά. Η θεά Κυβέλη. Πολεμιστές με ελληνική πανοπλία… Ανθρώπινες μορφές, δράκοι, πουλιά, μυθικά ζώα σμιλεμένα σε χρυσό και σκαλισμένα σε ελεφαντόδοντο, κοσμήματα μεγάλης τέχνης που μιλούν για μύθους πανάρχαιους και δείχνουν το αρχαίο παρελθόν, που στα βάθη της Ανατολής συνδέεται με την Ελλάδα και τον <a href="https://www.mononews.gr/tag/megas-alexandros" rel="noopener noreferrer" style="background-color: transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #ea3f2e; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; touch-action: manipulation; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333399; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μέγα Αλέξανδρο</span></a>.</p><div class="inarticle-add wrap-left" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; float: left; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; letter-spacing: -0.475px; line-height: inherit; margin: 0px 16px 16px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Για τον περίφημο θησαυρό της Βακτριανής ο λόγος, που έφερε στο φως ο ελληνικής καταγωγής αρχαιολόγος – θρύλος, <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Βίκτωρ Σαριγιαννίδης</span> και σήμερα βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια της <a href="https://www.mononews.gr/tag/kampoul" rel="noopener noreferrer" style="background-color: transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #ea3f2e; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; touch-action: manipulation; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333399; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Καμπούλ</span></span></a> (όπως γνωρίζουμε τουλάχιστον), που έχει καταληφθεί από τους <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ταλιμπάν</span>. Θα τα βρουν; Θα τα πουλήσουν; Θα τα μοιράσουν μεταξύ τους; Θα τα λειώσουν για να εκμεταλλευτούν το χρυσό; Άγνωστο. Η πείρα για τον τρόπο, που οι ακραίοι ισλαμιστές μεταχειρίζονται τεχνουργήματα, που προέρχονται από άλλους πολιτισμούς, ακόμη κι αυτοί είναι αρχαίοι, δεν προοιωνίζει καλές εξελίξεις. Ποιος θα ξεχάσει την καταστροφή των δύο τεράστιων αγαλμάτων του Βούδα (του 6ου αιώνα) από τους Ταλιμπάν το 2001στο Μπαμιγάν του Αφγανιστάν. Ή την ανατίναξη το 2015 αρχαίου ναού στην Παλμύρα με τις ελληνορωμαϊκές αρχαιότητες από τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Όταν αποκεφάλισαν και τον 82χρονο, σεβάσμιο έφορο αρχαιοτήτων της αρχαίας πόλης…</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Ο φανατισμός και η βιαιότητα των <a href="https://www.mononews.gr/tag/talimpan" rel="noopener noreferrer" style="background-color: transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #ea3f2e; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; touch-action: manipulation; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333399; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ταλιμπάν</span></span></a> είναι δεδομένα, ήδη οι ειδήσεις που φθάνουν από το Αφγανιστάν θυμίζουν το «ίδιο έργο» προ εικοσαετίας, όταν είχαν ξαναπάρει την εξουσία και είχαν εφαρμόσει την πιο σκληρή εκδοχή της Σαρίας για τις γυναίκες (απαγόρευση σπουδών, εργασίας, εξόδου από το σπίτι και υποχρεωτική μπούρκα) ενώ οι δημόσιες εκτελέσεις και οι διαπομπεύσεις ήταν συνηθισμένο γεγονός. Φυσικά είχαν απαγορεύσει και τα βιβλία, όπως και τον δυτικό κινηματογράφο ενώ πολλά έργα τέχνης είχαν θεωρηθεί βλάσφημα και καταστράφηκαν. Αυτό το τελευταίο απασχολεί ήδη τους διεθνείς φορείς για θέματα πολιτισμού, δεδομένου ότι η πολιτιστική κληρονομιά αυτής της χώρας στην οποία είχε αναπτυχθεί το Ελληνικό Βασίλειο της Βακτριανής διακρίνεται για τον πλούτο και το εύρος της. Θυμίζουμε ότι η Κανταχάρ που ήταν κάποτε πρωτεύουσα χτίστηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο ως η Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία, ενώ στη συνέχεια η χώρα ανήκε στους κληρονόμους του Σελευκίδες, για να ακολουθήσει το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο και άλλοι κυρίαρχοι στη συνέχεια, αφήνοντας όλοι το στίγμα τους στον πολιτισμό της. Γιατί, όπως έλεγε ο ίδιος ο Σαριγιαννίδης «Ο χρυσός της Βακτριανής συγκλόνισε τον κόσμο της αρχαιολογίας. Πουθενά δεν βρέθηκαν τόσα διαφορετικά αντικείμενα από τόσους διαφορετικούς πολιτισμούς, πόρπες μπότες εμπνευσμένες από την Κίνα, ρωμαϊκά νομίσματα, στιλέτα σε σιβηρικό στιλ»…</p><div class="mid-banner" style="align-items: center; background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; display: -webkit-flex; flex-wrap: wrap; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; justify-content: center; letter-spacing: -0.475px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1rem; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="sticky-banner" id="inart2" style="background-color: #f6f6f6; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913670" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913670" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913670" height="583" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 744px) 100vw, 744px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073820_%CE%A3-8.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073820_Σ-8.jpg 744w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073820_Σ-8-96x75.jpg 96w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073820_Σ-8-350x274.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073820_Σ-8-550x431.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="744" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913670" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Ασύλητος τάφος γυναίκας με πλήθος πολύτιμων χρυσών κοσμημάτων</em></figcaption></figure><h3 style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansProBold; font-size: 24px; font-weight: 500; letter-spacing: -0.475px; line-height: 1.2; margin-bottom: 0.5rem; margin-top: 0px; text-align: justify;">Το χρυσό ύψωμα</h3><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Στο βόρειο Αφγανιστάν, κοντά στα σύνορα με την πρώην Σοβιετική Ένωση είχε πραγματοποιήσει ανασκαφές ο γεννημένος στην Τασκένδη από Πόντιους γονείς, Βίκτωρ Σαριγιαννίδης (1929 – 2013), επικεφαλής μεγάλης αρχαιολογικής αποστολής, που είχε φθάσει στην περιοχή σε ταραγμένες και πάλι εποχές, το 1978 συγκεκριμένα, λίγο πριν την σοβιετική εισβολή στη χώρα. Τίλια Τεπέ (Ταλαγιέ Τεπέ ή Ταλά Τεπέ) που σημαίνει «χρυσό ύψωμα» είναι η ονομασία του λόφου που ανέσκαψε, μια νεκρόπολη στην ουσία, που έγινε διάσημη έκτοτε για τον απίστευτο χρυσό σε έργα τέχνης που ήρθαν στο φως. Περί τις 21.000 χρυσά κτερίσματα, πολύ συχνά κοσμημένα με πολύτιμους λίθους βρέθηκαν σε έξι τάφους (πέντε γυναικών και ενός άνδρα) με χρονολόγηση από τον 1ο π.Χ. αιώνα ως τον 1ο μ.Χ. κι ανάμεσά τους περίτεχνα στεφάνια και σκήπτρα, περιδέραια, βραχιόλια, πόρπες, σκουλαρίκια, ζώνες, στολίδια που ήταν ραμμένα στα ρούχα, δακτυλίδια, μαχαίρια κάθε είδους. Κι ακόμη μεταλλικά και επισμαλτωμένα γυάλινα αγγεία με εντυπωσιακές παραστάσεις, χτένες από ελεφαντόδοντο…</p><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913661" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913661" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913661" height="1181" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 1368px) 100vw, 1368px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_%CE%A3-1-1.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1.jpg 1368w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1-87x75.jpg 87w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1-350x302.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1-768x663.jpg 768w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1-1280x1105.jpg 1280w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073710_Σ-1-1-550x475.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="1368" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913661" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Χρυσό στέμμα της λεγόμενης «βασίλισσας των Σκυθών», κατάφορτο από άνθη, που στο κέντρο τους φέρουν ένθετα μικρά τυρκουάζ και μαργαριτάρια</em></figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Μόνο με την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών στην Αίγυπτο μπορούσαν να συγκριθούν τα ευρήματα, όπως είχαν αποφανθεί οι ειδικοί της παγκόσμιας κοινότητας. Αν και η περίπτωση του Τίλια Τεπέ συνιστά ένα ανεπανάληπτο πολιτιστικό γεγονός, λόγω της συνύπαρξης και πρόσμιξης, στοιχείων ινδικών, σκυθικών, κινεζικών, αιγυπτιακών και φυσικά ελληνικών. Και είναι κρίμα που ο Σαριγιαννίδης δεν πρόλαβε, εξ αιτίας του πολέμου που είχε ξεσπάσει, να ολοκληρώσει την ανασκαφή, αφήνοντας βορά στα νύχια των αρχαιοκαπήλων τρεις ακόμη τάφους που δεν ερεύνησε.</p><div class="inarticle-add wrap-left" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; float: left; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; letter-spacing: -0.475px; line-height: inherit; margin: 0px 16px 16px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913663" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913663" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913663" height="737" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 621px) 100vw, 621px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073727_%CE%A3-2.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073727_Σ-2.jpg 621w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073727_Σ-2-63x75.jpg 63w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073727_Σ-2-350x415.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073727_Σ-2-550x653.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="621" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913663" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Χρυσό ειδώλιο αιγάγρου. 1ος. π.Χ.-1ος μ.Χ. αιώνας</em></figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Πράγματι κάποια πολύτιμα αντικείμενα από το Τίλια Τεπέ είχαν αρχίσει αργότερα να κυκλοφορούν σε διάφορα παζάρια του Πακιστάν… Προφανώς φθάνοντας και στη Δύση. Ως το 2012, όταν το Αρχαιολογικό Μουσείο της Καμπούλ είχε ανακοινώσει, ότι ανέκτησε 843 αρχαία έργα -και από το Τίλια Τεπέ- που είχαν κλαπεί την δεκαετία του ΄90 κυρίως, επί εποχής Ταλιμπάν δηλαδή, και διακινούνταν μέσω των αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων.</p><div class="mid-banner" style="align-items: center; background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; display: -webkit-flex; flex-wrap: wrap; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; justify-content: center; letter-spacing: -0.475px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1rem; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="sticky-banner" id="inart3" style="background-color: #f6f6f6; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913669" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913669" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913669" height="659" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 742px) 100vw, 742px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073811_%CE%A3-7.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073811_Σ-7.jpg 742w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073811_Σ-7-84x75.jpg 84w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073811_Σ-7-350x311.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073811_Σ-7-550x488.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="742" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913669" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Χρυσή ζώνη που αποτελείται από πλεκτή ταινία και εννέα κυκλικά πλακίδια με παράσταση γυναικείας μορφής πάνω σε λιοντάρι, επίσης χρυσά πλακίδια που ήταν ραμμένα σε ένδυμα. Όπως βρέθηκαν στην ανασκαφή</em></figcaption></figure><h3 style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansProBold; font-size: 24px; font-weight: 500; letter-spacing: -0.475px; line-height: 1.2; margin-bottom: 0.5rem; margin-top: 0px; text-align: justify;">Το σταυροδρόμι των πολιτισμών</h3><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Στην πρώτη και αναμενόμενη επέλαση των Ταλιμπάν το 1989 οι υπεύθυνοι του Αρχαιολογικού Μουσείου της Καμπούλ είχαν κρύψει τον εθνικό θησαυρό τους στο υπόγειο θησαυροφυλάκιο της Κεντρικής Τράπεζας, όπου και δεν βρέθηκε ποτέ από τους φανατικούς εισβολείς. Το 2003 μάλιστα, όταν το θησαυροφυλάκιο άνοιξε, σε μια χώρα κατεστραμμένη πλέον, η ελληνική κυβέρνηση βοήθησε στην αποκατάσταση του μουσείου, με τον τότε υπουργό Πολιτισμού <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ευάγγελο Βενιζέλο</span> να φροντίζει για την αποστολή 750.000 δολαρίων μέσω της <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">UNESCO</span>. Ακολούθησε μία σπουδαία έκθεση που παρουσιάσθηκε στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, στην Ευρώπη και την Αμερική κάνοντας γνωστό αυτό το Αφγανιστάν ως το θαυμαστό «σταυροδρόμι του αρχαίου κόσμου.</p><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913662" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913662" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913662" height="900" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 777px) 100vw, 777px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_%CE%A3-3.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_Σ-3.jpg 777w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_Σ-3-65x75.jpg 65w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_Σ-3-350x405.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_Σ-3-768x890.jpg 768w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073715_Σ-3-550x637.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="777" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913662" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Χρυσό περίαπτο με ημιπολύτιμους λίθους</em></figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Όπως είχε γράψει ο <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μανόλης Ανδρόνικος</span> για τον <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σαριγιαννίδη</span> «Σπάνια μπορείς να συναντήσεις Νεοέλληνα που να γνωρίζει την ιστορία που έγραψαν οι παλαιοί εκείνοι Έλληνες στη Bακτριανή κι ακόμη πιο πέρα, στη χώρα των Iνδών, ύστερα από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αρχικά οι περιοχές αυτές ανήκαν στο κράτος των Σελευκιδών. Από τα μέσα, όμως, του 3ου π.X. αιώνα άρχισαν οι πρώτες προσπάθειες τοπικών ηγεμόνων για ανεξαρτησία και λίγο πριν από το 210 π.X. ο Eυθύδημος, Έλληνας από τη Mαγνησία, αναγορεύεται βασιλιάς της Bακτριανής και κόβει νομίσματα με την προτομή του από τη μια και τον καθιστό Ηρακλή από την άλλη. Το ελληνοβακτριανό βασίλειο συνεχίζει την κυριαρχία του, κάποτε με λαμπρή παρουσία, έως τον Γάγγη ποταμό μέχρι τα μέσα περίπου του 1ου π.X. αιώνα, όταν ο τελευταίος ηγεμόνας, ο Eρμαίος, αναγκάζεται να υποκύψει περί το 30 π.X. στους εισβολείς Kουσάν που θα δημιουργήσουν το δικό τους ισχυρό βασίλειο από τα μέσα του 1ου μ.X. αιώνα και ύστερα» (Βίκτωρα Σαριγιαννίδη «Βασιλικοί τάφοι στη Βακτριανή»).</p><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913665" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913665" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913665" height="736" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 799px) 100vw, 799px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_%CE%A3-4.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_Σ-4.jpg 799w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_Σ-4-81x75.jpg 81w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_Σ-4-350x322.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_Σ-4-768x707.jpg 768w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073738_Σ-4-550x507.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="799" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913665" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Η θεά Κυβέλη σε δίσκο από ασήμι, με λεπτομέρειες από φύλλο χρυσού</em></figcaption></figure><h3 style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansProBold; font-size: 24px; font-weight: 500; letter-spacing: -0.475px; line-height: 1.2; margin-bottom: 0.5rem; margin-top: 0px; text-align: justify;">Νέοι κίνδυνοι</h3><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Παθιασμένος με την επιστήμη του και διεθνώς αναγνωρισμένος για τον ανασκαφικό του έργο στο <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ουζμπεκιστάν</span>, στο <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τουρκμενιστάν</span> και ιδίως στο <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bolder; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αφγανιστάν</span> ο Βίκτωρ Σαριγιαννίδης ήταν ειδικός στην Αρχαιολογία της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τουρκμενιστάν, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Ντέι Λίντσεϊ της Ιταλίας και μέλος της Ανθρωπολογικής Εταιρείας της Ελλάδας ενώ από το 1955 ως το τέλος της ζωής του εργαζόταν στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Κυρίως όμως για τους Έλληνες ήταν αυτός που το έργο του -και το συγγραφικό- ταυτίστηκε με την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ανατολής. Το 2002 άλλωστε τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ από το 1997 είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα, αν και πέθανε στη Μόσχα.</p><div class="inarticle-add wrap-left" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; float: left; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; letter-spacing: -0.475px; line-height: inherit; margin: 0px 16px 16px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913666" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913666" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913666" height="524" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 745px) 100vw, 745px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073748_%CE%A3-5.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073748_Σ-5.jpg 745w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073748_Σ-5-107x75.jpg 107w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073748_Σ-5-350x246.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073748_Σ-5-550x387.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="745" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913666" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Περιδέραιο από χρυσό και ημιπολύτιμους λίθους</em></figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; word-break: break-word;">Σίγουρα δεν θα ήθελε να ξέρει, ότι ο θησαυρός που έφερε στο φως κινδυνεύει για μια ακόμη φορά. Οι πληροφορίες των τελευταίων μηνών είναι συγκεχυμένες, καθώς έγινε γνωστό κάποια στιγμή, πως τα ευρήματα του Τίλια Τεπέ, μαζί με άλλα ακόμη θα μεταφέρονταν σε ξένη χώρα, προκειμένου να γλιτώσουν από πιθανή λεηλασία. Υπερβολική κίνηση για ένα κράτος αλλά πάλι κανείς δεν ξέρει. Εκτιμάται πάντως, ότι αν οι Ταλιμπάν τα ανακαλύψουν, είναι πολύ πιθανό να επιδείξουν την επιτυχία τους, όπως συνηθίζουν.</p><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913667" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913667" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><img alt="" class="size-full wp-image-913667" height="745" itemprop="contentURL" sizes="(max-width: 683px) 100vw, 683px" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073759_%CE%A3-6.jpg" srcset="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073759_Σ-6.jpg 683w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073759_Σ-6-69x75.jpg 69w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073759_Σ-6-350x382.jpg 350w, https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073759_Σ-6-550x600.jpg 550w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="683" /><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913667" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Αγγείο που απεικονίζει έναν γραφέα να σημειώνει τις ημερομηνίες σοδειάς. Από την περιοχή του Μπέγκραμ, όπου συναντώνται τρεις διαφορετικοί κόσμοι: ο ελληνορωμαϊκός, ο κινεζικός και ο ινδικός</em></figcaption></figure><figure aria-describedby="figcaption_attachment_913671" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_913671" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: PFBeauSansPro, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px 0px 1rem;"><span style="font-family: inherit;"><span style="border-color: initial; border-image: initial; font-size: 19px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit;"><img alt="" class="size-full wp-image-913671" height="840" itemprop="contentURL" src="https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/08/210817073831_%CE%A3-9.jpg" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 830px;" width="725" /></span></span><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913671" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;">Ο αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαριγιαννίδης</em></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913671" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;"><br /></em></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913671" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="box-sizing: border-box;"><br /></em></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="figcaption_attachment_913671" itemprop="description" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="box-sizing: border-box;"><span style="font-size: medium;">Πηγή: <a href="https://www.mononews.gr/politismos/o-thisavros-tis-vaktrianis-sto-afganistan-pou-sindeete-me-ton-megalexandro-kindinevi-apo-tous-talimpan" target="_blank">mononews</a></span></span></figcaption></figure>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-23823144489021988622021-08-23T09:29:00.002+03:002021-08-23T09:31:32.849+03:00Μια φορά κι έναν καιρό στη Γλυφάδα...<div class="separator"><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; margin-top: 0px;"><img alt="" class="jch-lazyloaded" data-height="431" data-src="/images/archive/cm/unnamed (1)(602).jpg" data-width="580" height="476" src="https://www.alimosonline.gr/images/archive/cm/unnamed%20(1)(602).jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; height: 428px; max-width: 100%; vertical-align: middle; width: 576px;" width="640" /></p></div><p></p> <span face=""Open Sans", sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 17px;">Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η παραλία της Γλυφάδας ήταν ένας κατάφυτος τόπος από πεύκα.</span><p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;"> Το όνομά "Γλυφάδα" προέρχεται από τα πηγάδια της περιοχής που είχαν γλυφό νερό.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;"> Κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Αιξωνή και ήταν γνωστή για την αιξωνική τρίγλη (μπαρμπούνι). Το μόνο κτίριο που δέσποζε ήταν ένα εξοχικό κέντρο που χρησίμευε και ως πανδοχείο για τους κυνηγούς, που ήταν οι κύριοι επισκέπτες της περιοχής εκείνη την περίοδο. Το εξοχικό εκείνο κέντρο λεγόταν «Τρουβίλ».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">Δίπλα του ήταν μία μικρή ξύλινη αίθουσα, το πρώτο Δημοτικό σχολείο και πίσω ένα μικρό εκκλησάκι... αυτό του Αγίου Κωνσταντίνου !</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">Η δημιουργία λουτρών στα σημερινά Αστέρια, σημάδεψε την ιστορία της πόλης. Ήταν τα λεγόμενα μπαιν μιξτ.Η απόδραση των Αθηναίων στα Λουτρά ήταν κοσμική υπόθεση και απευθυνόταν κυρίως σε ανθρώπους με υψηλότερα εισοδήματα.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibh4AiAnlkPV-gJVQkncLBgY7rpYl8mO1uNQbi4KKLqpUY_ECVikLIHag9gIKWcdH3g3rF1Y9HF3ipdLC2DXJbPBSbRHvmHC3NDUCrFmCgBTr8SKVpESNFTR0ap3h4-jJ5il4eeqEdf_I/s541/unnamed.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="424" data-original-width="541" height="502" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibh4AiAnlkPV-gJVQkncLBgY7rpYl8mO1uNQbi4KKLqpUY_ECVikLIHag9gIKWcdH3g3rF1Y9HF3ipdLC2DXJbPBSbRHvmHC3NDUCrFmCgBTr8SKVpESNFTR0ap3h4-jJ5il4eeqEdf_I/w640-h502/unnamed.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">Το 1946 η Γλυφάδα έγινε Δήμος και λίγα χρόνια μετά, ο τότε Δήμαρχος ΄Αγγελος Μεταξάς μετέτρεψε το « Τρουβίλ» στο πρώτο Δημαρχείο της πόλης, γνωστό σήμερα ως «Παλιό Δημαρχείο».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">Αρκετά χρόνια μετά, στην σημερινή εποχή, η Γλυφάδα έχει διαφορετική όψη. Επιβλητικοί φοίνικες, τεράστιες λεωφόροι, μαρίνες με θαλαμηγούς, εκπληκτικά εστιατόρια και clubs.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">Ανέπαφες στον χρόνο παραμένουν ορισμένες παλιές βίλες, θυμίζοντας μας την αίγλη μιας περασμένης εποχής. </p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;">πηγή: <a href="https://www.alimosonline.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/8538-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CF%86%CE%AC%CE%B4%CE%B1" target="_blank">Alimos online</a></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px;"><br /></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;">blog: "<a href="https://eapilektoi.blogspot.com/" style="text-align: center;" target="_blank">ΕΑΠίλεκτοι</a>"</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><br /></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-31359158844547379322021-08-21T11:12:00.000+03:002021-08-21T11:12:54.188+03:00Ελληνική γλώσσα: Η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yRJmjpgUOaebaYli-hbO36azDdDtlJFi_Tm6e87Duk69e1BEaYxzt5GI4NL0amH1JM9slohYGfKTQNK3DGxKyKrLS-te_511t9JwbRCqozxiROyGyrvzfi1y4ldEm5ElULVtfFP-BELw/s1600/elliiki-glossa-anoteri-morphi.jpg" imageanchor="1" style="clear: none !important; color: #e44332; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; outline: 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: all 0.3s ease 0s;"><img alt="" data-original-height="400" data-original-width="740" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yRJmjpgUOaebaYli-hbO36azDdDtlJFi_Tm6e87Duk69e1BEaYxzt5GI4NL0amH1JM9slohYGfKTQNK3DGxKyKrLS-te_511t9JwbRCqozxiROyGyrvzfi1y4ldEm5ElULVtfFP-BELw/s1600/elliiki-glossa-anoteri-morphi.jpg" style="border: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; position: relative; transition: all 0.3s ease 0s;" title="Ελληνική γλώσσα: Η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα" /></a></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ” αυτήν δεν υπάρχουν όρια.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)</strong></p><a name="more" style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…..στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η ΣΟΦΙΑ</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι” αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ</strong></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα</strong>:</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ” εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».</p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><br /></p><p style="background-color: white; color: #5e5e5e; font-family: Montserrat, sans-serif; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">(<a href="https://arxaia-ellinika.blogspot.com/2017/06/elliiki-glossa-anoteri-morphi.html?m=1&fbclid=IwAR17sEuCWYeZKOfzf2r5DtbAD90LUNxBdYlP1JwbnC_LqHVVhlidY3bVYk8" target="_blank">πηγή</a>)</p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-84569601169673432402021-08-19T23:06:00.000+03:002021-08-19T23:06:13.579+03:00Έλλην, Γραικός ή Ρωμιός; Τα πολλά μας ονόματα<p><a href="https://www.literature.gr/category/epistimi/istoria/" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; color: rgba(255, 255, 255, 0.76); cursor: pointer; display: inline !important; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: 700; letter-spacing: 1.4px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: color 0.2s ease-out 0s; vertical-align: baseline; width: 594.516px;">ΙΣΤΟΡΙΑ</a></p><div class="qodef-e-media" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px 0px 17px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; width: 849.328px;"><div class="qodef-e-media-image" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top;"><div id="nx-thumb-wrapper" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: url("https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images.jpg"); background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="nx-post-meta" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; color: white; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 42.4531px 0px 0px; position: relative; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 594.516px; z-index: 1;"><h2 class="qodef-e-title entry-title" itemprop="name" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Roboto Slab", serif; font-size: 32px; font-weight: 500; letter-spacing: 0.2px; line-height: 36px; margin: 0px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΕΛΛΗΝ, ΓΡΑΙΚΟΣ, ΡΩΜΙΟΣ: Τα πολλά μας ονόματα</h2><div class="qodef-e-info-item qodef-e-info-author" style="align-items: center; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; display: flex; justify-content: center; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span class="qodef-e-info-author-label" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σύνταξη:</span><a class="qodef-e-info-author-link" href="https://www.literature.gr/author/leukisarantinou/" itemprop="author" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; color: white; cursor: pointer; display: block; margin: 0px 0px 0px 6px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; text-transform: capitalize; transition: color 0.2s ease-out 0s; vertical-align: baseline; width: 132.281px;">Λεύκη Σαραντινού</a></div><div class="qodef-e-info-item qodef-e-info-date entry-date published updated" itemprop="dateCreated" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a itemprop="url" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; color: inherit; cursor: pointer; display: block; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: color 0.2s ease-out 0s; vertical-align: baseline; width: 594.516px;">19 August 2021</a></div></div><img alt="" class="attachment-full size-full wp-post-image" height="967" loading="lazy" sizes="(max-width: 1460px) 100vw, 1460px" src="https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images.jpg" srcset="https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images.jpg 1460w, https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images-300x199.jpg 300w, https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images-1024x678.jpg 1024w, https://www.literature.gr/wp-content/uploads/2021/08/parthenon-free-images-768x509.jpg 768w" style="border-style: none; box-sizing: border-box; display: block; height: auto; margin: 0px auto; max-width: 100%; padding: 42.4531px 0px; position: relative; vertical-align: middle; width: 594.516px; z-index: 1;" width="1460" /></div></div></div> <div class="qodef-e-content" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; width: 849.328px;"><div class="qodef-e-text" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">***Cover Photo by <span style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; color: blue; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline; vertical-align: baseline;"><a href="https://freeimages.com/photographer/GolinDwd-47628" style="background: 0px 0px transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: blue; cursor: pointer; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: color 0.2s ease-out 0s; vertical-align: baseline;">Gölin Doorneweerd – Swijnenburg</a></span> from <span style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline; vertical-align: baseline;"><a href="https://freeimages.com/" style="background: 0px 0px transparent; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #060606; cursor: pointer; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.2s ease-out 0s; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; color: blue; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">FreeImages</span></a> </span></em></p><div class="ocmAds gAdLeft" id="ocm_inline1" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; float: left; margin: 0px 15px 0px 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div id="ocm_ad_inline1" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: bolder; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τελικά πώς οφείλουμε να προσδιοριζόμαστε; Σήμερα έχουμε προτιμήσει, σαφώς, το όνομα “Έλληνες” και “Ελλάδα”, ήταν όμως, άραγε, πάντοτε έτσι;</span></p><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Η αρχαιότερη ονομασία για τον λαό μας ως σύνολο ήταν Δαναοί, από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα -δαν, η οποία σημαίνει νερό, σταγόνα. Υπήρχαν και τα ονόματα Αχαιοί, Πελασγοί.</p><div class="row related-article-block" style="background: 0px 0px; border: 3px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; display: flex; flex-flow: column wrap; float: left; margin: 20px 30px 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; width: 280.266px;"><div class="block-header" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; display: flex; margin: -14px 0px 18px; outline: 0px; padding: 0px 15px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 274.266px;"><span class="block-title" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #c90606; font-family: "Roboto Slab", serif; font-size: 21px; font-weight: 900; letter-spacing: 0.5px; line-height: 21px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px 10px; vertical-align: baseline; z-index: 1;"><br /></span></div><div class="col-12" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; flex: 0 0 100%; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px 15px; position: relative; vertical-align: baseline; width: 274.266px;"><div class="design_one article-item" style="align-items: center; background: 0px 0px; border-bottom: none; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; display: flex; flex-direction: column; margin: 0px 0px 15px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="article_content_wrapper" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 4px 0px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 244.266px;"></div></div></div></div><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Ωστόσο, από τα τρία γνωστότερά μας σήμερα προσωνύμια, το παλιότερο όλων είναι το Γραικός. Αυτό προέρχεται από την ομώνυμη περιοχή της Ηπέιρου, κοντά στη Δωδώνη. Ξέρουμε ότι οι Έλληνες αυτοπροσδιορίζονταν αρχικά ως Γραικοί, εξαιτίας της επιγραφής του 4ου προχριστιανικού αιώνα που έχει σωθεί και μας το τεκμηριώνει. Αυτή λέει: “Έλληνες ωνομάσθησαν, τό πρότερον Γραικοί καλούμενοι”. Το γεγονός, όμως, ότι οι ξένοι αποκαλούν τη χώρα μας ως Γραικία (Greece, Griechenland) οφείλεται στη μετανάστευση μιας φυλής Βοιωτών με το όνομα Γραικοί στην Ιταλία τον 8ο προχριστιανικό αιώνα. Έτσι μας γνώρισαν τότε οι κάτοικοι της Ιταλίας και αυτό το όνομα διαδόθηκε.</p><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: initial;">Η ονομασία “Έλλην” είναι φυσικά μεταγενέστερη και επικράτησε μετά την αρχαϊκή και την κλασική εποχή. Η προέλευσή της σχετίζεται με τη μυθολογία: Έλληνας ονομάστηκε ο γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, των μόνων ανθρώποων που επέζησαν από τον κατακλυσμό της Ελληνικής Μυθολογίας. Ο Έλληνας απέκτησε τρεις γιους οι οποίοι ευθύνονται για τα ονόματα των φυλών και τα γένη των Ελλήνων.</span></p><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Έτσι, από τον γιο του Αίολο, προέρχονται οι Αιολείς, από τον Δώρο οι Δωριείς και από τον Ξούθο οι Ίωνες και οι Αχαιοί, μέσω των δύο γιων του Ξούθου, Ίων και Αχαιό. Από την ονομασία Ίωνες προέρχεται η ονομασία “Γιουνάν” με την οποία μας αποκαλούν οι Τούρκοι.</p><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Η χρήση του προσωνυμίου Έλλην βέβαια, στα μεσαιωνικά χρόνια, περιορίστηκε στους κύκλους των πιο λογίων και μορφωμένων, αφού η Εκκλησία το συνέδεσε με τους ειδωλολάτρες. Σταδιακά η χρήση του αρχίζει να αποκαθίσταται από την εποχή των Παλαιολόγων, για να επικρατήσει όμως μόλις μετά τον σχηματισμό του Νέου Ελληνικού κράτους το 1830.</p><div class="ocmAds gAdCentered" id="ocm_inline3" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; display: inline-block; float: none !important; margin: 20px auto; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 849.328px;"><div id="ocm_ad_inline3" style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το όνομα που επικρατεί είναι Ρωμιός, λέξη η οποία προέρχεται από τους Ρωμαίους της Ιταλία και τον μετασχηματισμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, την καθαρά ελληνική, δηλαδή, αυτοκρατορία η οποία διαδέχτηκε το λατινικό ρωμαϊκό μόρφωμα κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο.</p><p style="background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 24px; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Αναμφισβήτητα, πάντως, τα πολλά μας ονόματα, αποτυπώνουν την περίπλοκη ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού στον χώρο και τον χρόνο, όποιο κι αν προτιμάμε να χρησιμοποιούμε περισσότερο σήμερα από αυτά.</p><div><br /></div><div>(<a href="https://www.literature.gr/ellin-graikos-romios-ta-polla-mas-onomata/" target="_blank">πηγή</a>)</div></div><div class="qodef-e-info qodef-info--bottom" style="-webkit-box-align: center; align-items: center; background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212529; display: inline-flex; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px; margin: 30px 0px 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; width: 849.328px;"><div class="qodef-e-info-right" style="-webkit-box-align: center; -webkit-box-pack: start; align-items: center; background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; display: flex; justify-content: flex-start; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; width: 849.328px;"><div class="qodef-e-info-item qodef-e-info-tags" style="align-items: center; background: 0px 0px; border: 0px; box-sizing: border-box; color: currentcolor; display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: flex-start; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top;"></div></div></div></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-48435053500300541132021-08-18T20:37:00.000+03:002021-08-18T20:37:52.683+03:00Ελληνικές παραστάσεις στην Πομπηία<div class="separator"><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; line-height: 2.4rem; margin-left: 1em; margin-right: 1em; margin-top: 0px; padding: 0px;"><b style="background-color: transparent;"><span style="color: var(--dark-blue);"><span style="font-size: medium;">Πομπηία: Σκελετός και ελληνική επιγραφή - Αποκάλυψη για θεατρικές παραστάσεις</span></span></b></div></div><figure class="article__media" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 0; margin: 0px 0px 20px; padding: 0px;"><img alt="" height="481" src="https://www.typosthes.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2021/08/skeletos.jpg?itok=vgrQ03MR" style="box-sizing: border-box; height: 502.5px; margin: 0px; max-width: 100%; object-fit: cover; object-position: 50% center; padding: 0px; width: 804px;" width="640" /></figure><div class="article__share" style="background-color: white; bottom: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 14px; left: -92px; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; top: 20px;"><ul style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px; position: sticky; top: 66px;"><li style="box-sizing: border-box; color: #626262; display: block; font-size: 1.1rem; line-height: 0; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: center; width: 67px;"><div class="fb-share-button fb_iframe_widget" data-href="https://www.typosthes.gr/ygeia-epistimi/257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis" data-layout="box_count" data-size="small" fb-iframe-plugin-query="app_id=&container_width=67&href=https%3A%2F%2Fwww.typosthes.gr%2Fygeia-epistimi%2F257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis&layout=box_count&locale=en_US&sdk=joey&size=small" fb-xfbml-state="rendered" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative;"><span style="box-sizing: border-box; display: inline-block; height: 40px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; vertical-align: bottom; width: 67px;"><iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-testid="fb:share_button Facebook Social Plugin" frameborder="0" height="1000px" name="f34ec0fc2147f3c" scrolling="no" src="https://web.facebook.com/v8.0/plugins/share_button.php?app_id=&channel=https%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fx%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2F%3Fversion%3D46%23cb%3Df234c22128810b4%26domain%3Dwww.typosthes.gr%26is_canvas%3Dfalse%26origin%3Dhttps%253A%252F%252Fwww.typosthes.gr%252Ff3e740271e5634c%26relation%3Dparent.parent&container_width=67&href=https%3A%2F%2Fwww.typosthes.gr%2Fygeia-epistimi%2F257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis&layout=box_count&locale=en_US&sdk=joey&size=small" style="border-style: none; border-width: initial; box-sizing: border-box; height: 40px; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; visibility: visible; width: 67px;" title="fb:share_button Facebook Social Plugin" width="1000px"></iframe></span></div></li><li class="tw" style="box-sizing: border-box; color: #626262; display: block; font-size: 1.1rem; line-height: 0; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: center; width: 67px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="twitter-share-button twitter-share-button-rendered twitter-tweet-button" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/widgets/tweet_button.f88235f49a156f8b4cab34c7bc1a0acc.en.html#dnt=false&id=twitter-widget-0&lang=en&original_referer=https%3A%2F%2Fwww.typosthes.gr%2Fygeia-epistimi%2F257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis&size=m&text=%CE%A0%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%AF%CE%B1%3A%20%CE%A3%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE%20-%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%7C%20Typosthes&time=1629306777844&type=share&url=https%3A%2F%2Fwww.typosthes.gr%2Fygeia-epistimi%2F257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis" style="box-sizing: border-box; height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 60px;" title="Twitter Tweet Button"></iframe></li><li class="mail" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: border-box; color: #626262; display: block; font-size: 1.1rem; line-height: 0; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: center; width: 67px;"><a href="mailto:?subject=%CE%A0%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B7%CE%AF%CE%B1%3A%20%CE%A3%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE%20-%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&body=https://www.typosthes.gr/ygeia-epistimi/257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis" style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px; padding: 10px; text-decoration-line: none;"><svg><use xlink:href="/themes/custom/typosthes/images/sprite.svg#mail"></use></svg></a></li></ul></div><h2 class="article__summary" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: var(--blue); font-family: Georgia, serif; line-height: 3rem; margin: 0px 0px 20px; padding: 0px;"><span style="font-size: small;">Σκελετός «αποκάλυψε» ότι ανέβαιναν θεατρικές παραστάσεις στα ελληνικά</span></h2><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: 1.6px; height: auto; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="β4σκελετος" height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-17/%CE%B24%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" width="480" /><img alt="β5οστα" height="427" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-17/%CE%B25%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1.jpg" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" width="640" /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="article__top-adv-container" style="box-sizing: border-box; float: right; font-size: 14px; height: 600px; margin: 0px -20px 20px 20px; padding: 0px;"><div class="adv article__top-adv" id="article_inline_1" style="box-sizing: border-box; line-height: 0; margin: 0px; padding: 0px; position: sticky; text-align: center; top: 46px;"><div id="google_ads_iframe_/117749702/typosthes.gr/article_inline_1_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box; height: 250px; margin: auto; padding: 0px; width: 300px;"></div></div></div><div class="article__body" style="box-sizing: border-box; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;"><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 20px; padding: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν καλοδιατηρημένο σκελετό σε έναν τάφο στην Πομπηία που ρίχνει νέο φως στις τελετουργίες ταφής και τις πολιτισμικές δραστηριότητες στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη, δήλωσαν σήμερα αξιωματούχοι.</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;" />Όπως αναφέρει το protothema, ο σκελετός του άνδρα, που μοιάζει να είναι μεταξύ 60 και 70 ετών, βρέθηκε σε έναν τάφο που χρονολογείται από τις <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">τελευταίες δεκαετίες της Πομπηίας</strong>, προτού καταστραφεί από την έκρηξη του ηφαιστείου του Βεζούβιου το 79 π.Χ.</p></div></div><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;">Μια επιγραφή αναφέρει πως ο άνδρας ήταν ο <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">Μάρκους Βενέριους Σεκούντιο</strong> και κάνει μια αναφορά σε θεατρικές παραστάσεις στην Πομπηία στα ελληνικά - είναι η πρώτη φορά που οι αρχαιολόγοι έχουν βρει στοιχεία που αποδεικνύουν πως εκεί παρουσιάζονταν <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">έργα στα ελληνικά</strong>, εκτός από τα λατινικά.</div><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 1.6rem; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;"><img alt="β7" height="427" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-17/%CE%B27.jpg" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" width="640" /><br style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;" /><em style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;">«Τ</em><em style="box-sizing: border-box; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;">«Το ότι οργανώνονταν παραστάσεις στα ελληνικά είναι απόδειξη της <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">ζωντανής και ανοικτής πολιτισμικής ατμόσφαιρας</strong> που χαρακτήριζε την αρχαία Πομπηία»</em><span style="font-size: 16px;">, δήλωσε ο Γκάμπριελ Τσουχτρίγκελ, διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας.</span></div><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 1.6rem; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;" /><img alt="β3" height="427" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-17/%CE%B23.jpg" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" width="640" /><br style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;" /><img alt="β2" height="427" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-17/%CE%B22.jpg" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" width="640" /><br style="box-sizing: border-box; font-size: 1.6px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="font-size: 1.6px;">Τ</span><span style="font-size: 16px;">Το πάρκο ανέφερε σε μια ανακοίνωση πως είναι </span><strong style="box-sizing: border-box; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;">ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους σκελετούς</strong><span style="font-size: 16px;"> που βρέθηκαν στην τοποθεσία και πως δείχνει στοιχεία μερικής μουμιοποίησης, με τρίχες και ένα αφτί να φαίνονται ακόμη πάνω στο κρανίο. Βρέθηκαν επίσης δύο τεφροδόχοι στην περίφραξη του τάφου.</span></div><br style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 16px;">Οι ενήλικες αποτεφρώνονταν συνήθως στην πόλη εκείνη την εποχή, άρα η ταφή του Μάρκους Βενέριους θεωρείται πολύ ασυνήθιστη.</span><br style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /><div class="article__body" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Beau sans Pro", sans-serif; font-size: 1.6rem; line-height: 2.4rem; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: 16px;">Οι αρχαιολόγοι ερευνούν το ενδεχόμενο ο άνδρας </span><strong style="box-sizing: border-box; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;">να είχε ταριχευθεί πριν από την ταφή.</strong><span style="font-size: 16px;"> Είναι γνωστό ότι στην ταρίχευση χρησιμοποιούνταν ορισμένα υφάσματα και οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τεμαχίδια που θα μπορούσαν να είναι από ύφασμα στο σημείο.</span></div><p>(<a href="https://www.typosthes.gr/ygeia-epistimi/257894_pompiia-skeletos-kai-elliniki-epigrafi-apokalypsi-gia-theatrikes-parastaseis" target="_blank">πηγή</a>)</p><p><br /></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-45524967780502966142021-08-17T23:37:00.000+03:002021-08-17T23:37:46.454+03:00Οδηγίες προστασίας σε περίπτωση πυρκαγιάς<p><u style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; outline: 0px;"><b></b></u></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><u style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; outline: 0px;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi00C6J8bl1ccfphIcbnaAy6IS_4hI_5NcXRsbs5JgwO1WCZTUBtjOeH2fyGOWFzAy_-9IGp8C_wme84WH6f5wGFLqnEio40jNI-HwdZj-lEEX9Jom5OZNK34sNqVHMiDWuPKCrGeb5Jl4/s710/fire.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="710" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi00C6J8bl1ccfphIcbnaAy6IS_4hI_5NcXRsbs5JgwO1WCZTUBtjOeH2fyGOWFzAy_-9IGp8C_wme84WH6f5wGFLqnEio40jNI-HwdZj-lEEX9Jom5OZNK34sNqVHMiDWuPKCrGeb5Jl4/w400-h226/fire.jpg" width="400" /></a></b></u></div><u style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; outline: 0px;"><b><br />Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας συνιστά στους πολίτες για τις φωτιές:</b></u><p></p><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;"><br /></h3><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Αν βρίσκεστε στην ύπαιθρο</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην καίτε σκουπίδια ή ξερά χόρτα και κλαδιά κατά τους θερινούς μήνες.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην ανάβετε υπαίθριες ψησταριές στα δάση ή σε χώρους που υπάρχουν ξερά χόρτα το καλοκαίρι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αποφύγετε εργασίες που ενδέχεται να προκαλέσουν πυρκαγιά (π.χ. οξυγονοκολλήσεις, χρήση τροχού ή άλλου εργαλείου που δημιουργεί σπινθήρες).</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην πετάτε αναμμένα τσιγάρα.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην αφήνετε τα σκουπίδια στο δάσος. Υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σεβαστείτε τα απαγορευτικά πρόσβασης σε περιόδους υψηλού κίνδυνου.</li></ul><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Αν το σπίτι σας βρίσκεται μέσα ή κοντά σε δάσος</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δημιουργείστε μια αντιπυρική ζώνη γύρω από το σπίτι καθαρίζοντας σε ακτίνα τουλάχιστον 10 μέτρων τα ξερά χόρτα και φύλλα, τις πευκοβελόνες και τα κλαδιά.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλαδέψτε τα δένδρα μέχρι το ύψος των 3 μέτρων, ανάλογα με την ηλικία και την κατάστασή τους.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Απομακρύνετε τα ξερά κλαδιά από τα δένδρα και τους θάμνους.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην αφήνετε τα κλαδιά των δένδρων να ακουμπούν στους τοίχους, τη στέγη και τα μπαλκόνια του σπιτιού. Κλαδέψτε τα αφήνοντας απόσταση τουλάχιστον 5 μέτρων από το σπίτι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αραιώστε τη δενδρώδη βλάστηση έτσι ώστε τα κλαδιά του ενός δένδρου να απέχουν τουλάχιστον 3 μέτρα από τα κλαδιά του άλλου. Για ακόμη μεγαλύτερη προστασία απομακρύνουμε τη δενδρώδη και θαμνώδη βλάστηση γύρω από το κτίσμα σε απόσταση τουλάχιστον 10 μέτρων εφόσον οι εργασίες καθαρισμού της φυσικής βλάστησης που επιβάλλονται για την προστασία των κτιρίων δεν προσκρούουν σε καμία περίπτωση στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην τοποθετείτε πλαστικές υδρορροές ή σωλήνες στους τοίχους του σπιτιού.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην τοποθετείτε παραθυρόφυλλα από εύφλεκτα υλικά στα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φροντίστε ώστε τα καλύμματα στις καμινάδες και τους αεραγωγούς του σπιτιού να είναι από άφλεκτο υλικό ώστε να μην διεισδύσουν σπίθες.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην αποθηκεύετε εύφλεκτα αντικείμενα κοντά στο σπίτι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τοποθετείτε τα καυσόξυλα σε κλειστούς και προφυλαγμένους χώρους.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην κατασκευάζετε ακάλυπτες δεξαμενές καυσίμου κοντά στο σπίτι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Προμηθευτείτε τους κατάλληλους πυροσβεστήρες και φροντίζετε για τη συντήρησή τους.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξοπλιστείτε με σωλήνα ποτίσματος με μήκος ανάλογο της περιοχής που θέλετε να προστατεύσετε.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξοπλιστείτε με μια δεξαμενή νερού, μια απλή αντλία που λειτουργεί χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και ένα σωλήνα νερού.</li></ul><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Αν η φωτιά πλησιάζει στο σπίτι σας</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Διατηρείστε την ψυχραιμία σας.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μεταφέρετε όλα τα εύφλεκτα υλικά από τον περίγυρο του κτιρίου σε κλειστούς και προφυλαγμένους χώρους.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλείστε όλες τις διόδους (καμινάδες, παράθυρα, πόρτες κλπ.) έτσι ώστε να μην διεισδύσουν οι καύτρες στο εσωτερικό του σπιτιού.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλείστε τις παροχές φυσικού αερίου και υγρών καυσίμων μέσα και έξω από το σπίτι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μαζέψτε τις τέντες στα μπαλκόνια και στα παράθυρα.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Διευκολύνετε την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων ανοίγοντας την πόρτα του κήπου.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τοποθετείστε σκάλα στην εξωτερική πλευρά του σπιτιού, αντίθετα από την κατεύθυνση της πυρκαγιάς ώστε να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη στέγη.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Συνδέστε τους σωλήνες ποτίσματος και απλώστε τους ώστε να καλύπτεται η περίμετρος του σπιτιού.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αν η ορατότητα είναι μειωμένη, ανάψτε τα εσωτερικά και τα εξωτερικά φώτα του για να γίνεται ορατό μέσα από τους καπνούς.</li></ul><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Μόλις περάσει η φωτιά</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Βγείτε από το σπίτι και σβήστε αμέσως τις μικροεστίες που απομένουν.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ελέγξτε για τουλάχιστον 48 ώρες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, την περίμετρο και τους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού για το ενδεχόμενο αναζωπυρώσεων.</li></ul><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Αν η φωτιά έχει φτάσει στο σπίτι σας</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην εγκαταλείπετε το κτίριο εκτός αν η διαφυγή σας είναι πλήρως εξασφαλισμένη.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μην μπαίνετε μέσα σε αυτοκίνητο. Η πιθανότητα επιβίωσης σε ένα σπίτι κατασκευασμένο από άφλεκτα υλικά είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη σε ένα αυτοκίνητο που βρίσκεται σε καπνούς και φλόγες.</li></ul><h3 style="box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; line-height: 1.1; margin: 10px 0px; outline: 0px;">Αν παραμείνετε στο σπίτι:</h3><ul style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: "Source Serif Pro", serif; font-size: 20px; margin: 0px 2rem 2rem; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλείστε καλά τις πόρτες και τα παράθυρα.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φράξτε τις χαραμάδες με βρεγμένα πανιά για να μην μπει μέσα ο καπνός.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Απομακρύνετε τις κουρτίνες από τα παράθυρα.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μεταφέρετε στο εσωτερικό των δωματίων τα έπιπλα που βρίσκονται κοντά στα παράθυρα και τις εξωτερικές πόρτες.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλείστε τις ενδιάμεσες πόρτες για να επιβραδύνετε την εξάπλωση της πυρκαγιάς.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γεμίστε την μπανιέρα, τους νιπτήρες και τους κουβάδες με εφεδρικό νερό.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Συγκεντρωθείτε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φροντίστε να υπάρχει φακός και εφεδρικές μπαταρίες μαζί σας σε περίπτωση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αν το σπίτι σας είναι ξύλινο αναζητείστε καταφύγιο σε κτιστό σπίτι.</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αν διαταχθεί εκκένωση της περιοχής ακολουθείστε πιστά τις οδηγίες των Αρχών και τις διαδρομές που θα σας δοθούν.</li></ul><div>(<a href="https://eretikos.gr/fotia-tora-sta-vilia-perase-sto-oros-pateras-i-pyrkagia/437600" target="_blank">πηγή</a>) (<a href="https://menshouse.gr/newsroom/144986/etsi-svinei-mia-fotia-mamoyth-i-rosia-katapie-tis-pyrkagies-me-ayto-to-mi-symvatiko-tropo#" target="_blank">φωτό</a>)</div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-16191519439135092212021-08-12T18:51:00.001+03:002021-08-12T22:35:00.305+03:00Αισχύλεια 2021 - πρόγραμμα εκδηλώσεων<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWwHGQCubfnZaXDTNKHkFciAcdP6Vex1-pOGc5TuMbT6EWwwHRnlzRYQnObkwmQdgl6KEGoX37eVQMsuDiumCm5YiiIHrTjdTPEIssIjEHw77qiyNDSzlo-4ip6C11BYvLVSIU_09I1fI/s1200/Aisxyleia21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="1200" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWwHGQCubfnZaXDTNKHkFciAcdP6Vex1-pOGc5TuMbT6EWwwHRnlzRYQnObkwmQdgl6KEGoX37eVQMsuDiumCm5YiiIHrTjdTPEIssIjEHw77qiyNDSzlo-4ip6C11BYvLVSIU_09I1fI/w640-h334/Aisxyleia21.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Στις 22 Αυγούστου εκκινούν τα «Αισχύλεια 2021», όπου και οι πύλες του φεστιβάλ της Ελευσίνας θα ανοίξουν για να υποδεχθούν δεκάδες εκατοντάδες κόσμου που θα παρακολουθήσει μουσικές, κινηματογραφικές, θεατρικές και εικαστικές εκδηλώσεις.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Για 47 χρόνια η πόλη της Ελευσίνας φιλοξενεί αυτήν την σημαντική πολιτιστική διοργάνωση και υπό την αιγίδα της ποικίλες μορφές τέχνης αποκαλύπτονται στο κοινό, το οποίο εκπαιδευμένο ή όχι γίνεται μέτοχος και συμμέτοχος όλων των δρώμενων που λαμβάνουν χώρα τις νύχτες του Αυγούστου και Σεπτεμβρίου στην Ελευσίνα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy-tyqLM6I3bI2PiMSojJ0MlSCzuembrkt7dSrOs4qgVFj_LzQNqze95Eg6IhfYw22oTkm2fIoHyy6NAPGjDTDIbu6-O_Vl9mgP9BRvmyU3sn92SHkiK4bnaEKPkWfNcBCBKzr-MUwZOg/s1000/eleusina2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy-tyqLM6I3bI2PiMSojJ0MlSCzuembrkt7dSrOs4qgVFj_LzQNqze95Eg6IhfYw22oTkm2fIoHyy6NAPGjDTDIbu6-O_Vl9mgP9BRvmyU3sn92SHkiK4bnaEKPkWfNcBCBKzr-MUwZOg/w640-h480/eleusina2.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Τα «Αισχύλεια 2021» περιλαμβάνουν μουσικές, θεατρικές, κινηματογραφικές, αλλά και εικαστικές εκδηλώσεις κύρους και αισθητικής ανάλογης της θέσης της πόλης της Ελευσίνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εικαστική εγκατάσταση «Πίσω από το θέατρο» του Ανδρέα Λόλη, η οποία πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με την Ελευσίνα 2023, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπως και η χορευτική παράσταση «ΟΜΜΑ» του Josef Nadj.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Οι εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα στο Παλαιό Ελαιουργείο, στον γνωστό σε όλους μας πλέον χώρο, που έχει δικαιωματικά συνδεθεί με τα Αισχύλεια. Ο χώρος ειδικά διαμορφωμένος και συντεταγμένος με τις απαιτήσεις των καιρών πληροί τους κανόνες ασφαλείας για τους θεατές. Το εισιτήριο για φέτος μειώνεται από τα 12 στα 10 ευρώ, κατ’ άτομο, ούτως ώστε η προσέλευση για το κοινό, το οποίο τελεί για μακρύ χρονικό διάστημα σε αποχή από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, να καταστεί οικονομικώς ευκολότερη.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Το πρόγραμμα των «Αισχυλείων» πλαισιώνουν σημαντικοί συνθέτες, τραγουδιστές, άνθρωποι του τραγουδιού: όπως οι Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Κότσιρας, Σωκράτης Μάλαμας, Νατάσσα Μποφίλιου, Θέμης Καραμουρατίδης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Γεωργία Νταγάκη κ. ά.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θα φιλοξενηθούν επίσης θεατρικές παραστάσεις αρκετές από τις οποίες προέρχονται από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, όπως: «Ορέστης», «Φοίνισσες» (Εθνικό Θέατρο), «Όρνιθες» (ΚΘΒΕ), «Ιππεις» (Εθνικό Θέατρο), «Αντιγόνη» (Ομάδα Σημείο Μηδέν), «Βάκχες» (ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων/Ars Aeterna), «Φιλική Εταιρεία-Η αδελφότητα πίσω από την Επανάσταση» (σκηνοθεσία Ιόλη Ανδρεάδη), «Το όνειρο του σκιάχτρου» (παιδική σκηνή Γιάννη Παπαθανασίου).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hf_nWJnon-OjN7qSsa8gEG-iI3UORp2qkxJegWKG4wMPSZ7HzW5BTlIotJQToI_FqSr_EnaC28hx6O0CR8EzoM4jluPYoSeaNFoyjdtHLEKI4340V1pzDn0qORIRu31yHk07S6QmNyo/s1200/Aisxyleia17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="1200" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hf_nWJnon-OjN7qSsa8gEG-iI3UORp2qkxJegWKG4wMPSZ7HzW5BTlIotJQToI_FqSr_EnaC28hx6O0CR8EzoM4jluPYoSeaNFoyjdtHLEKI4340V1pzDn0qORIRu31yHk07S6QmNyo/w640-h334/Aisxyleia17.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;"><br /></p><h2 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 27px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ</span></h2><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 22/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΜΟΥΣΙΚΗ<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Φωτεινή Δάρρα Γιώργος Παπαχριστούδης «Εσύ κι εγώ»<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Συνδιοργάνωση με Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Είσοδος ελεύθερη αποκλειστικά με δελτίο εισόδου<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα 23/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σωκράτης Μάλαμας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Η συναυλία είναι χορηγία της Περιφέρειας Αττικής με αφορμή τα 90 χρόνια της ομάδας του Πανελευσινιακού.Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">είσοδος με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, κατόπιν επικοινωνίας στα τηλ. 213 2047003, 2132047117</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Παρασκευή 27/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΘΕΑΤΡΟ</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">«Σοφοκλή Αντιγόνη Ομάδα Σημείο Μηδέν»</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μετάφραση Δημήτρης Δημητριάδης<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Σκηνοθεσία Σάββας Στρούμπος<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h4 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">ΘΕΑΤΡΟ</h4><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 29/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ορέστης του Ευριπίδη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα 30/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΜΟΥΣΙΚΗ</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Το Φεστιβάλ Συστήνει: “George Avramidis& the invented memories Feat. Alexandra Sieti”</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Η μουσική τους George Avramidis με τους Invented Memories χαρακτηρίζεται από μελωδίες και τραγούδια που συνδυάζουν jazz ακούσματα με παραδοσιακά στοιχεία Κέλτικης μουσικής.<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Η τρομπέτα του και τα φωνητικά της Αλεξάνδρας Σιετή, εναλλάσσονται δημιουργώντας μία μοναδική ατμόσφαιρα. Ο τρομπετίστας από τη Θεσσαλονίκη και η μπάντα του κάνουν ένα μακρύ άλλα χαλαρό ταξίδι μέσα σε απαλές μελωδίες και ρυθμούς.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική Είσοδος 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Έναρξη: 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τρίτη 31/8</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μουσική</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γιάννης Κότσιρας «Κοίτα Γύρω»</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Συμμετέχει η Δήμητρα Μπουλούζου</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μουσική</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τετάρτη 1/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Δήμητρα Γαλάνη «Έρωτα Εσύ…»</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Συμμετέχουν Κατερίνα Πολέμη, Ευστάθιος Δράκος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ειδική συμμετοχή Παυλίνα Βουλγαράκη, Δημήτρης Κόψης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Πέμπτη 2/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παιδικό Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Το όνειρο του Σκιάχτρου του Ευγένιου Τριβιζά</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Γιάννης Παπαθανασίου, Σπύρος Καψίλης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Πρωτότυπη μουσική Μίμης Πλέσσας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Είσοδος ελεύθερη αποκλειστικά με δελτίου εισόδου</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Παρασκευή 3/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Περσεφόνη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Κώστας Αθουσάκης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Είσοδος ελεύθερη αποκλειστικά με δελτίου εισόδου</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21:15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 5/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΘΕΑΤΡΟ</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Όρνιθες του Αριστοφάνη Κ.Θ.Β.Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μετάφραση Κ.Χ. Μύρη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Γιάννης Ρήγας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα 6/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μουσική</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Δημήτρης Ζερβουδάκης – Γεωργία Νταγάκη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Opening act ΜπάμπηςΤζανιδάκης& the Band</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τρίτη 7/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Μαριάννα Οικονόμου</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας<br style="border: 0px; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Γενική είσοδος 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21:15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τετάρτη 8/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Φιλική Εταιρεία</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Ιόλη Ανδρεάδη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μία παράσταση αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του ‘21</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Χορηγία Περιφέρεια Αττικής</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">είσοδος με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, κατόπιν επικοινωνίας στα τηλ. 213 2047003, 2132047117</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Πέμπτη 9/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Πίσω από το θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Εγκαίνια Εικαστικής Εγκατάστασης του Ανδρέα Λόλη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σε συνδιοργάνωση με την Ελευσίνα 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Πέμπτη 9/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Winona</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Αλέξανδρος Βούλγαρης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21:15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Παρασκευή 10/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θέατρo</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Βάκχες του Ευριπίδη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Χορηγία Περιφέρεια Αττικής</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">είσοδος με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, κατόπιν επικοινωνίας στα τηλ. 213 2047003, 2132047117</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 12/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Φοίνισσες του Ευριπίδη Εθνικό Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Χορηγία Περιφέρεια Αττικής</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">είσοδος με πρόσκληση από την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, κατόπιν επικοινωνίας στα τηλ. 213 2047003, 2132047117</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα 13/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Προβολή ταινιών μικρού μήκους</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Electric Swan σκηνοθεσία Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη- Διάρκεια 40′</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Πατησίων Avenue σκηνοθεσία Θανάσης Νεοφώτιστος- Διάρκεια 13′</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς σκηνοθεσία Βασίλη Κεκάτου- Διάρκεια 9′</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Είσοδος ελεύθερη αποκλειστικά με δελτίου εισόδου*</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21:15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τετάρτη 15/9 – Πέμπτη 16/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΟΜΜΑ</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σε συνδιοργάνωση με την Ελευσίνα 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Η παράσταση του JosefNadj με τίτλο “ΟΜΜΑ” προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ὄμμα και ερευνά κάτι ουσιώδες: την ικανότητα της θέασης κάτω από την αίσθηση της όρασης και ό,τι συμβαίνει κατά τη βαθύτερη ενδοσκόπηση του εαυτού. Σε μία άδεια σκηνή με την υπόκρουση μόνο αναπνοών, φωνών, σιωπής και μεθυστικών τζαζ ρυθμών, οκτώ χορευτές με καταγωγή από το Μάλι, τη Σενεγάλη, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Μπουρκίνα Φάσο, το Κονγκό Μπραζαβίλ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, χορεύουν μαζί δημιουργώντας ένα ενιαίο σώμα. Σε αυτό το ενιαίο χορευτικό σύνολο, ο κάθε χορευτής φέρει το δικό του σύμπαν και η σύνθεση των κινήσεων του δημιουργεί μια κοσμογονία της οποίας ο στόχος είναι να εξηγήσει το σχηματισμό του σύμπαντος.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Παρασκευή 17/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Το θαύμα της Θάλασσα των Σαργασσών</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Σύλλας Τζουμέρκας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21:15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 19/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ιππείς του Αριστοφάνη Εθνικό Θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Ρήγος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα 20/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μουσική</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Νατάσσα Μποφίλιου «Εποχή του Θερισμού»</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θέμης Καραμουρατίδης Γεράσιμος Ευαγγελάτος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 10 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Μειωμένο 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης 20:30</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Τρίτη 21/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κινηματογράφος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Άλυτη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σκηνοθεσία Μίνως Νικολακάκης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Θερινός Κινηματογράφος Παραλία Ελευσίνας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Γενική είσοδος 5 Ε</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ώρα έναρξης: 21.15</p><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 23px; line-height: 1.4; list-style: none; margin: 0px 0px 0.5em; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 26/9</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Ημιμαραθώνιος Αγώνας «Στα Ίχνη της Ιεράς Οδού»</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Διαδρομή Αθήνα-Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Αγώνας 21 χλμ. Εκκίνηση: Κεραμεικός. Ώρα 08:30</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Αγώνας 5 χλμ. Εκκίνηση: Ελευσίνα. Ώρα 09:00</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Δήλωση συμμετοχής: eleusisimimarathon.gr</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Πίσω από το θέατρο</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Εικαστική Εγκατάσταση του Ανδρέα Λόλη</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Σε συνδιοργάνωση με την Ελευσίνα 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Πίσω από το ανοιχτό θέατρο του Παλαιού Ελαιουργείου της Ελευσίνας, ο Ανδρέας Λόλης παρουσιάζει μια μεγάλη γλυπτική εγκατάσταση που παραπέμπει σε εν εξελίξει ανασκαφή. Λειτουργώντας σαν ανιχνευτής κατωφλιών, ο Λόλης επεμβαίνει διακριτικά στα υπάρχοντα χαλάσματα και στο φυσικό τοπίο. Δημιουργεί ένα γλυπτικό περιβάλλον που τονίζει την ανεπιτήδευτη, θεατρική πλευρά της καθημερινότητας και αναδεικνύει τις σωματικές αισθήσεις. Ο επισκέπτης ακολουθεί μια σύντομη αλλά προσεκτικά σχεδιασμένη διαδρομή που οδηγεί σε επτά επεισόδια ή «σκηνικά», το βασικό γνώρισμα των οποίων είναι η ανθρώπινη απουσία. Βρίσκεται μπροστά σε υλικά κατάλοιπα, σε μαρμαρωμένες μορφές, σε ένα αφηγηματικό παζλ που καλείται να συμπληρώσει.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Παλαιό Ελαιουργείο | Ώρες λειτουργίας</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Διάρκεια Έκθεσης</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">23/8 – 20/9</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Δευτέρα- Σάββατο 19:00 – 23:00</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 11:00 – 13:00 & 19:00 – 23:00</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">21/9 – 21/10</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Τρίτη – Σάββατο 17:00 – 21:00</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;">Κυριακή 11:00 – 13:00 & 17:00 – 21:00</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #2c2f34; font-family: Roboto; font-size: 15px; line-height: 26px; list-style: none; margin: 0px 0px 25px; outline: none; padding: 0px;"><a href="https://www.megaratv.gr/aischyleia-2021-olo-to-programma-me-tous-kallitechnes-kai-tis-parastaseis-sto-fetino-festival-tis-elefsinas/?fbclid=IwAR3WRpghl7ylilqoZOntZXK-UsgBCabAKIrLC-T_EwIIVyAP8Kway3jbWSM" target="_blank">πηγή</a></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-75870807887986781112021-07-08T16:13:00.000+03:002021-07-08T16:13:06.605+03:00"Το αίνιγμα της Κέρου"<p> <span style="background-color: white; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px;">Το </span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; font-weight: 700;">νησί της Κέρου</span><span style="background-color: white; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px;">, νότια της Νάξου, αποτελούσε την πρώιμη εποχή του Χαλκού, ένα μοναδικό Ιερό, το οποίο 4.500 χρόνια μετά, εξακολουθεί να καλύπτεται από μια αχλύ μυστηρίου… Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ </span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; font-weight: 700;">Αντριάνα Παρασκευοπούλου</span><span style="background-color: white; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px;">, που συμμετείχε εθελοντικά στην ανασκαφή, κατέγραψε με τον σκηνοθέτη </span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; font-weight: 700;">Κώστα Μαχαίρα</span><span style="background-color: white; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px;">, την αρχαιολογική έρευνα που γινόταν στο αινιγματικό νησί, την περίοδο 2018-2019.</span></p><p><span style="background-color: white; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px;">Το ντοκιμαντέρ εσωτερικής παραγωγής της ΕΡΤ, με τίτλο «Το αίνιγμα της Κέρου», απέσπασε δύο βραβεία, στο 14ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου: το πρώτο Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Πρόκειται για μια εσωτερική παραγωγή υψηλών προδιαγραφών, που συμμετείχε στο Επίσημο Πρόγραμμα του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">22ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης</span>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Υπεύθυνη για την έρευνα, την αρχισυνταξία και την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ είναι η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Αντριάνα Παρασκευοπούλου</span>. Την περίοδο 2018-2019 η ίδια συμμετείχε εθελοντικά στο έργο της ανασκαφής που πραγματοποιείται στο νησί από τη <em style="box-sizing: border-box;">Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή</em> και το <em style="box-sizing: border-box;">Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ</em>, υπό τη διεύθυνση του Λόρδου <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Κόλιν Ρένφριου</span> και του Δρ. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Michael Boyd</span>, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και τον Προϊστάμενό της, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Δημήτρη Αθανασούλη</span>.</p><figure aria-describedby="caption-attachment-1894452" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_1894452" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; margin: 6px auto 0px; max-width: 100%; text-align: center; width: 640px;"><a class="td-modal-image" href="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4.jpg" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #0066bf; pointer-events: auto; text-decoration-line: none;"><img alt="" class="size-large wp-image-1894452" height="360" loading="lazy" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" src="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-1024x576.jpg" srcset="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4.jpg 1024w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-300x169.jpg 300w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-768x432.jpg 768w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-747x420.jpg 747w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-640x360.jpg 640w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-681x383.jpg 681w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/keros-4-1021x576.jpg 1021w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; height: auto; margin-bottom: 0px; max-width: 100%; width: 640px;" width="640" /></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-1894452" style="box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: Roboto !important; font-size: 13px !important; line-height: 1.2 !important; margin: 6px 0px 26px; text-align: left;">Φωτό: ΕΡΤ</figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">«Στην ανασκαφή συμμετείχαμε σχεδόν 80 άτομα, καθηγητές, εθελοντές, φοιτητές. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σκάβαμε ήταν δύσκολες: Καυτός ήλιος, άνεμοι 6-7 μποφόρ. Προκειμένου να μην μπαίνει άμμος στα μάτια μας φορούσαμε μάσκες θαλάσσης. Με σκληρή δουλειά -και υπό την καθοδήγηση των έμπειρων και σημαντικών επιστημόνων- περιμέναμε να μάς αποκαλυφθούν τα μυστικά του νησιού. Από την πρώτη στιγμή που μελέτησα τα ερωτήματα που απασχολούν τους επιστήμονες εδώ και δεκαετείς, θέλησα να ψάξω και εγώ για τις απαντήσεις», λέει στο ert.gr η <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Αντριάνα Παρασκευοπούλου</span>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Ο καθηγητής Ρένφριου, επικεφαλής της ανασκαφής –ένας από τους πλέον σημαντικούς προϊστορικούς αρχαιολόγους όλων των εποχών- επιχειρεί μαζί με την ομάδα του να λύσει το <em style="box-sizing: border-box;">«αίνιγμα της Κέρου»</em>, που αφορά το μικρό και ακατοίκητο νησί των Κυκλάδων, στο οποίο έχουν βρεθεί εκατοντάδες θραύσματα από <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">σπασμένα κυκλαδικά ειδώλια</span>, τα οποία όμως δεν ενώνονται μεταξύ τους.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Όπως αποκαλύπτει στην κάμερα της ΕΡΤ ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Ρένφριου</span>, η Κέρος αποτελεί το <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">πρώτο θαλάσσιο ιερό</span> σε ολόκληρο τον πλανήτη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τα πολύτιμα ευρήματα της ανασκαφής, καθώς και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στη <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">νησίδα Δασκαλιό</span>, ο οποίος σχετίζεται με την ύπαρξη ενός εξελιγμένου οικισμού της <em style="box-sizing: border-box;">Πρώιμης Εποχής του Χαλκού</em> στο νησί.</p><figure aria-describedby="caption-attachment-1894453" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_1894453" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; margin: 6px auto 0px; max-width: 100%; text-align: center; width: 1021px;"><a class="td-modal-image" href="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2.jpg" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #0066bf; pointer-events: auto; text-decoration-line: none;"><img alt="" class="size-full wp-image-1894453" height="579" loading="lazy" sizes="(max-width: 1021px) 100vw, 1021px" src="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2.jpg" srcset="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2.jpg 1021w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2-300x170.jpg 300w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2-768x436.jpg 768w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2-741x420.jpg 741w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2-640x363.jpg 640w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-2-681x386.jpg 681w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; height: auto; margin-bottom: 0px; max-width: 100%; width: 880px;" width="1021" /></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-1894453" style="box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: Roboto !important; font-size: 13px !important; line-height: 1.2 !important; margin: 6px 0px 26px; text-align: left;">Φωτό: ΕΡΤ</figcaption></figure><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">«Τα στοιχεία της έρευνας φέρνουν στο φως πολύτιμες πληροφορίες για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι τότε και είναι σημαντικό που βρέθηκα εκεί, για να δω και να καταγράψω, από την πρώτη στιγμή, τα ευρήματα που μελετώνται από τους επιστήμονες», αναφέρει η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του ντοκιμαντέρ της <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">ΕΡΤ</span>. Αλλά η δημιουργία ενός τόσο πρωτότυπου και σημαντικού υλικού ήταν και μια ξεχωριστή βιωματική εμπειρία-μάθημα για την <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Αντριάνα Παρασκευοπούλου</span>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">«Ένα από τα πολύτιμα πράγματα που έμαθα από την εθελοντική συμμετοχή μου στην ανασκαφή –εκτός των άλλων- έχει να κάνει και με τη σπουδαιότητα της συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας. Δεν είχε καμία σημασία αν οι άνθρωποι που συμμετείχαν στη διαδικασία ήταν καθηγητές, φοιτητές ή εθελοντές. Όλοι εργάζονταν ομαδικά, χωρίς διακρίσεις», καταλήγει η δημοσιογράφος.</p><h4 style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #111111; font-family: Roboto !important; font-size: 19px; line-height: 29px; margin: 24px auto 14px;"><span style="box-sizing: border-box;"> «Ο θησαυρός της Κέρου»</span></h4><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Τη δεκαετία του 1950 η Κέρος συνδέθηκε με μια από τις πιο σημαντικές υποθέσεις λαθρανασκαφής παγκοσμίως. Τα <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">κλεμμένα μαρμάρινα ειδώλια</span> του Κυκλαδικού Πολιτισμού κατέληξαν, στην πλειονότητά τους, σε προσωπικές συλλογές.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Η πλούσια συλλογή με τον τίτλο <em style="box-sizing: border-box;">«Ο θησαυρός της Κέρου»</em> πουλήθηκε ύστερα από δεκαετίες. Έπειτα από πολλές δημοπρασίες, τα περισσότερα αρχαία της συλλογής μεταφέρθηκαν στο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης</span>.</p><figure aria-describedby="caption-attachment-1894450" class="wp-caption aligncenter" id="attachment_1894450" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; margin: 6px auto 0px; max-width: 100%; text-align: center; width: 640px;"><a class="td-modal-image" href="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6.jpg" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #0066bf; pointer-events: auto; text-decoration-line: none;"><img alt="" class="size-large wp-image-1894450" height="360" loading="lazy" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" src="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-1024x576.jpg" srcset="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6.jpg 1024w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-300x169.jpg 300w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-768x432.jpg 768w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-747x420.jpg 747w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-640x360.jpg 640w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-681x383.jpg 681w, https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2020/07/Keros-6-1021x576.jpg 1021w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; height: auto; margin-bottom: 0px; max-width: 100%; width: 640px;" width="640" /></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-1894450" style="box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: Roboto !important; font-size: 13px !important; line-height: 1.2 !important; margin: 6px 0px 26px; text-align: left;">Φωτό: ΕΡΤ</figcaption></figure><h4 style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #111111; font-family: Roboto !important; font-size: 19px; line-height: 29px; margin: 24px auto 14px;"><span style="box-sizing: border-box;">Για το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ εργάστηκαν οι:</span></h4><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Αντριάνα Παρασκευοπούλου</span>: Έρευνα-αρχισυνταξία-παρουσίαση</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Κώστας Μαχαίρας</span>: Σκηνοθεσία</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Μανόλης Βουρεξάκης</span>: Διεύθυνση φωτογραφίας</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Κωνσταντίνος Ρηγόπουλος</span>: Κάμερα</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Νίκος Παλιατσούδης</span>: Ήχος</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Μοντάζ</span>: Δανάη Μανουσαρίδη</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Βαγγέλης Φάμπας</span>: Μουσική</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">Μιχάλης Δημητρακάκος</span>: Διεύθυνση παραγωγής</p><hr style="background-color: white; box-sizing: content-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; height: 0px; margin-left: auto; margin-right: auto;" /><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: PFBeauSansPro-Reg; font-size: 20px; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;">Φωτογραφίες: ΕΡΤ</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-family: PFBeauSansPro-Reg;"><span style="font-size: 20px;">πηγή: https://www.ertnews.gr/%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B1/to-ainigma-tis-keroy-kanei-pagkosmia-premiera-stin-ert1-video/</span></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-family: PFBeauSansPro-Reg;"><span style="font-size: 20px;">πηγή: </span></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 1.5 !important; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-family: PFBeauSansPro-Reg;"><span style="font-size: 20px;">https://www.ertnews.gr/eidiseis/politismos/to-ainigma-tis-keroy-protia-sto-festival-ellinikoy-kinimatografoy-londinoy-video/</span></span></p><p><br /></p><p>Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται στην πλατφόρμα του ΕΡΤflix.</p><p><span class="style-scope yt-formatted-string" dir="auto" style="background: rgb(249, 249, 249); border: 0px; color: #030303; font-family: Roboto, Arial, sans-serif; font-size: 14px; letter-spacing: 0.2px; margin: 0px; padding: 0px; white-space: pre-wrap;">Official Site: </span><a class="yt-simple-endpoint style-scope yt-formatted-string" dir="auto" href="https://www.youtube.com/redirect?event=video_description&redir_token=QUFFLUhqbUdwWHN5dXRYaERHVmpZenFoZGhiVmdhMUFRZ3xBQ3Jtc0ttcE5neTlGUHMtTjdYXzNzTU84VG5YaEU2ejV1bkJ4eFBZYW5WQUN0aWJsU2Y0NkwtZWdfN0M1RnJmcHB6S20weEpZdjFNZHpNQXA3N0VrdGNhUEtGS0FlMVpOakNIbFFqc2FtenB3bjZCbFdZbXVhRQ&q=http%3A%2F%2Fwww.ertflix.gr%2F" rel="nofollow" spellcheck="false" style="background-color: #f9f9f9; cursor: pointer; display: var(--yt-endpoint-display, inline-block); font-family: Roboto, Arial, sans-serif; font-size: 14px; letter-spacing: 0.2px; text-decoration: var(--yt-endpoint-text-decoration, none); white-space: pre-wrap;" target="_blank">http://www.ertflix.gr/</a></p><p><br /></p>
<div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Ibz_iS9Tys8" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-61504645951942820452021-07-07T22:07:00.000+03:002021-07-08T11:33:31.122+03:00"Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός" 2021<p>140 δράσεις, με πάνω από χίλιους συντελεστές και διάρκεια από 15 Ιουλίου έως 15 Σεπτεμβρίου 2021 σε μνημεία, κάστρα, γεφύρια, ιερά νησιά, αρχαίες πόλεις, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία πλαισιώνουν μια γιορτή τέχνης και πολιτισμού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.</p><p>-----</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Ο θεσμός του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» καλεί για δεύτερη χρονιά το κοινό σε μία γιορτή της Τέχνης, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Έπειτα από την ιδιαίτερη επιτυχία και τη θερμή ανταπόκριση που, παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, βρήκαν από το κοινό οι εκδηλώσεις του 2020, το φετινό καλοκαίρι, με την αισιοδοξία που παρέχει το πρόγραμμα εμβολιασμού «Ελευθερία», μας φέρνει ξανά κοντά ώστε να απολαύσουμε δράσεις Πολιτισμού στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μνημεία της χώρας.</p><div id="videopwp" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; height: 347px; margin: 0px 0px 20px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι φετινές 140 εκδηλώσεις και δρώμενα ξεδιπλώνουν για δύο μήνες, από τις 15 Ιουλίου έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2021, έναν πολύχρωμο ιστό σε ναούς, κάστρα, μνημεία, ιερά νησιά, αρχαίες πόλεις, γεφύρια και μουσεία. Χώρους που επέλεξε η επιτροπή αξιολόγησης, σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3028/2002. Οι εκδηλώσεις ενώνονται μαζί με τους ιστορικούς χώρους και δημιουργούν έναν αγωγό σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν του σύγχρονου πολιτισμού.</div><div class="video-container" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; height: 0px; margin: 0px 0px 2rem; outline: 0px; padding: 0px 0px 348.75px; position: relative; vertical-align: baseline;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" class="youtube-player" frameborder="0" height="281" src="https://www.youtube.com/embed/weC_1MoPaw0?feature=oembed" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 348.75px; left: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 620px;" type="text/html" width="500"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Οι προτάσεις που επιλέχθηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, κατόπιν ανοιχτής πρόσκλησης, μέσω της ηλεκτρονικής πύλης Πολιτιστικών Φορέων του ΥΠΠΟΑ drasis.culture.gr, συγκροτούν ένα πολυποίκιλο πρόγραμμα. Κάθε ξεχωριστό δρώμενο συνδυάζει διάφορους τομείς τέχνης: Μουσική, Θέατρο, Χορός, Μουσικό Θέατρο, Εικαστικές Τέχνες/performances, Παραστάσεις/δράσεις για παιδιά και εφήβους μπλέκονται μεταξύ τους και δίνουν εντυπωσιακά αποτελέσματα που θα απολαύσουν όλες οι ηλικίες, οι παλιές και οι νέες γενιές. Ο θεσμός έρχεται να συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός σημαντικού πολιτιστικά καλοκαιριού, προσφέροντας, με ασφάλεια και αυστηρή τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας. Παράλληλα, δημιουργεί συνθήκες απασχόλησης σε περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους στον Πολιτισμό, καλλιτέχνες, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό, γεγονός αναγκαίο και ανακουφιστικό, καθώς ήταν από εκείνους που έπληξε ιδιαίτερα η πανδημία. Η συνεργασία με τους τοπικούς φορείς στις δράσεις συμβάλει σημαντικά στην τόνωση της περιφέρειας και στην ανάπτυξη της πολιτιστικής της ταυτότητας, μία από τις προτεραιότητες του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Συνολικά 70 παραγωγές, προϋπολογισμού άνω των 2.000.000 ευρώ (1.800.000 + ΦΠΑ= 2.232.000 ευρώ), θα παρουσιαστούν σε περισσότερες από 140 παραστάσεις, συναυλίες και εικαστικές εγκαταστάσεις σε όλη την Ελλάδα. Αναλυτικά, οι παραστάσεις που περιλαμβάνονται στο φετινό πρόγραμμα είναι: 27 θεατρικές, 15 μουσικές, 8 χορού, 8 μουσικού θεάτρου, 6 παιδικού θεάτρου, καθώς και 6 εικαστικές δράσεις.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Όλες οι παραγωγές αναπτύχθηκαν από τις προτάσεις πρωτότυπης δημιουργίας που επιλέχθηκαν από την αρμόδια επιτροπή. Προτάσεις βασισμένες σε έναν από τους εξής θεματικούς άξονες, με σκοπό την ανάπτυξη συνεργειών και συνθέσεων πολιτιστικής κληρονομιάς και σύγχρονης δημιουργίας: Μυθολογία, Τραγικά σπαράγματα, Βυζάντιο, Μεσαίωνας – Αναγέννηση – Μπαρόκ, Κλασικισμός – Ρομαντισμός, Παγκόσμια και Ελληνική Λογοτεχνία, Η πόλις.</p><h2 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Μυθολογία</span></h2><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Η ελληνική μυθολογία ως πηγή έμπνευσης για άπειρες αφηγήσεις, ποιήματα, πίνακες, όπερες, μουσικά έργα κ.ο.κ. από τους Λατίνους συγγραφείς μέχρι τις μέρες μας. Ένας θεματικός άξονας που διαπερνά όλα τα είδη Τέχνης και προσφέρεται για καινούργιες ερμηνείες.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Τραγικά σπαράγματα</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά των αρχαίων πολιτισμών που έχουν σωθεί και που οι σύγχρονοι δημιουργοί καλούνται να ερμηνεύσουν, να συμπληρώσουν, να φανταστούν την οργανικότητά τους ή να επινοήσουν σύγχρονα πλαίσια. Μια εξαιρετική πρώτη ύλη για καινούργια έργα στο χώρο του θεάτρου, της μουσικής, του χορού, των εικαστικών.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Βυζάντιο</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Το εκκλησιαστικό δράμα ή η ποίησή του, εφαλτήρια σύγχρονων αναγνώσεων, σε μια παράδοση που σπάνια συνδέεται με την καλλιτεχνική δημιουργία. Σε επίπεδο μουσικής, υπάρχει πρόσφορο έδαφος σύνδεσης τόσο με λαϊκά είδη μουσικής της Ελλάδας και των Βαλκανίων, αλλά και με τη θρησκευτική μουσική της Μεσαιωνικής Δύσης.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Μεσαίωνας – Αναγέννηση – Μπαρόκ</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Τρεις ιστορικές και καλλιτεχνικές περίοδοι με αμέτρητο πλούτο και ισχυρή σύνδεση με την Ελλάδα. Το θέατρο, η μουσική, η μυθολογία, αλλά και η φιλοσοφία και οι επιστήμες του αρχαίου κόσμου μεταμορφώνονται σε κύριους πολιτισμικούς πυλώνες της Δύσης, διαμορφώνοντας το νεότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Κλασικισμός – Ρομαντισμός</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Από την αναγέννηση του συμβόλου του Προμηθέα, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, μέχρι τις συνθέσεις του Μπετόβεν, του Σούμπερτ και του Λιστ, με θέμα τον Τιτάνα, η καλλιτεχνική δράση της Δύσης λειτουργεί ουσιαστικά με μια επείγουσα επανερμηνεία του κλασικού πολιτισμού. Και η σημαντικότητας της θέσης της Ελλάδας, ως σημείο παγκόσμιας πολιτιστικής έμπνευσης, αυξάνεται.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Παγκόσμια και Ελληνική Λογοτεχνία</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Η Ελλάδα ως ιδέα, ως πηγή νοσταλγίας ή ως ιστορικό σύμπλεγμα. Η συσχέτιση πολυμεσικών μορφών τέχνης με τον χώρο, τον τόπο και με συγκεκριμένα κείμενα της κλασικής, αλλά και της σύγχρονης γραμματείας, είναι ένας πρωτότυπος και ευέλικτος τρόπος καλλιτεχνικής δημιουργίας με ευρύτατη αποδοχή στο σύγχρονο κοινό.</p><h3 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Η πόλις</span></h3><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Ως θεματική -αρχαία, σύγχρονη και μελλοντική. Ο Πολίτης, η Πολιτική και η Τέχνη αποτελούν όρους που διαπερνούν τον παγκόσμιο πολιτισμό, με ιδιαίτερη επιτακτικότητα τα τελευταία χρόνια. Νέες ερμηνείες για τις σχέσεις χώρου, αρχιτεκτονικής, υποκειμενικότητας και πολιτικής εμπειρίας, λειτουργούν ως αφετηρία για τη δημιουργία σύγχρονων έργων.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Στις παραγωγές του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», η σύγχρονη τέχνη αξιοποιεί χώρους μοναδικούς, σύμβολα της Ιστορίας μας, όπως η αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί, η Δήλος, η Μονεμβασιά, ο Μυστράς, το Παλαμήδι, για να δώσει το στίγμα της. Παράλληλα όμως, οι παραγωγές φτάνουν σε σημαντικούς, μοναδικούς ιερούς τόπους, όπως το Βυζαντινό Κάστρο Φαναρίου, η αρχαία Όλυνθος, η Τύλισος, η Ευρωπός, τα αρχαία θέατρα των Γιτάνων, της Μίεζας και της Μεγαλόπολης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Το φετινό οπτικοακουστικό μήνυμα του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», εμπνεύστηκαν άνθρωποι του ελληνικού κινηματογράφου, συμμετέχοντας με τη δική τους δημιουργική φωνή. Το σποτ γυρίστηκε στη Στοά του Ιερού και στο ναό της Αρτέμιδος του αρχαιολογικού χώρου της Βραυρώνας. Έτσι, συμβολικά, συμμετέχει η Αττική που φέτος δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα, ακριβώς για να δοθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έμφαση στην περιφέρεια και ταυτόχρονα, η κινηματογραφική τέχνη αναγγέλλει την έναρξη του φετινού προγράμματος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Η Εθνική Λυρική Σκηνή, είναι ο φορέας ο οποίος, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, έχει αναλάβει την διοικητική και οργανωτική ευθύνη του προγράμματος για το 2021.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Οι Διευθύνσεις Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων, Αρχαιολογικών Μουσείων Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και οι συνεργαζόμενες Εφορείες Αρχαιοτήτων συνέβαλαν καθοριστικά στην υλοποίηση του φετινού προγράμματος, ξεπερνώντας χρονικές δυσκολίες και ιδιαίτερες συνθήκες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;">Ευχαριστούμε ιδιαίτερα και φέτος την Πανελλήνια Ένωση Υπαλλήλων Φυλάξεως Αρχαιοτήτων, τα μέλη της οποίας συμμετέχουν και στηρίζουν εθελοντικά τις εκδηλώσεις του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.</p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;"><a href="https://digitalculture.gov.gr/" rel="noopener" style="background-color: transparent; border-bottom-style: solid; border-color: initial; border-image: initial; border-left-style: initial; border-right-style: initial; border-top-style: initial; border-width: 0px 0px 2px; box-sizing: inherit; color: #0099d8; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: bold; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><span style="box-sizing: inherit; outline: 0px;">Αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ</span></a></p><h2 style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #404040; font-family: Georgia; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1rem; outline: 0px;"><span style="font-size: medium;">Αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία στο πρόγραμμα</span></h2><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700; outline: 0px;">«Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» 2021</span></p><ol style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αβδηρα – Ξάνθη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαία Κασσώπη (Αρχαία Αγορά) – Πρέβεζα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαία Μεσσήνη – Μεσσηνία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαία Πέλλα – Πέλλα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαία Τύλισος – Ηράκλειο</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Αργους – Αργολίδα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Γιτάνων – Θεσπρωτία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Γυθείου – Λακωνία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος – Μαγνησία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας – Ροδόπη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Μεγαλόπολης – Αρκαδία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Μήλου – Μήλος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Μίεζας – Ημαθία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας – Αρκαδία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Σάμου – Σάμος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων – Καβάλα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης – Αλεξανδρούπολη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου – Ηράκλειο</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών – Βοιωτία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας – Ηλεία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Αμφίπολης – Σέρρες</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Απτέρας: Ταφικά Μνημεία, Δεξαμενή Και Λουτρό ΙΙ – Χανιά</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Αρχαίας Κορίνθου – Κόρινθος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Αρχαίας Ολύνθου – Χαλκιδική</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Βούντενης Πάτρας – Αχαΐα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Γόρτυνας – Ηράκλειο</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Ιεράς Μονής Κοίμησης Θεοτόκου Δεσκάτης – Γρεβενά</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Ιερού των Μέσων – Μυτιλήνη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Καλής Βρύσης – Δράμα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Κάτω Ζάκρου – Λασίθι</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Λατούς – Λασίθι</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαιολογικός Χώρος Σκάρκου Ιου – Ιος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ασκληπιείο Κω – Κως</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Β’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας – Λάρισα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Βασιλική Αγίου Αχιλλείου Πρεσπών – Φλώρινα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Βυζαντινό Κάστρο Φαναρίου – Καρδίτσα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γαλεριανό Συγκρότημα – Θεσσαλονίκη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γεφύρι Αρτας – Αρτα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γυμνάσιο Αρχαιολογικού Χώρου Αρχαίας Ολυμπίας – Ηλεία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αγορά Κομπεταλιαστών – Δήλος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Διαχρονικό Μουσείο Χαλκίδας Αρέθουσα – Εύβοια</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δίον Αρχαίο Θέατρο – Πιερία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης – Ιωάννινα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Επταπύργιο – Θεσσαλονίκη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ευρωπός Αρχαία Πόλη – Κιλκίς</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάστρο Αγίου Γεωργίου – Κεφαλονιά</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάστρο Αρτας – Αρτα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάστρο Ζακύνθου – Ζάκυνθος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάστρο Λαμίας – Φθιώτιδα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάστρο Χίου – Χίος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μετοχιακό Συγκρότημα Νέων Φλογητών – Χαλκιδική</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού – Θεσσαλονίκη</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μουσείο Δράμας – Δράμα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μυστράς Αρχαιολογικός Χώρος – Λακωνία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Νεμέα Αρχαιολογικός Χώρος – Κόρινθος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Νικόπολη – Πρέβεζα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πλατεία Χρυσαφίτισσας, Κάστρο Μονεμβασιάς – Λακωνία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ρωμαϊκή Αγορά, Αρχαιολογικός Χώρος Δελφών – Φωκίδα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ρωμαϊκό Ωδείο Αρχαίας Ακρόπολης Ρόδου – Ρόδος</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας – Αχαΐα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τέμενος Οσμάν Σάχ, Αύλειος Χώρος – Τρίκαλα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φορτέτζα, Θέατρο Ερωφίλη – Ρέθυμνο</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φρούριο Αντιρρίου – Αιτωλοακαρνανία</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φρούριο Παλαμηδίου – Αργολίδα</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Χανιά Βενετσιάνικη Πόλη – Χανιά</li><li style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας</li></ol><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 18px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;"><br /></p><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;"><span style="background-color: transparent;">https://www.in.gr/2021/07/07/culture/oli-ellada-enas-politismos-140-draseis-se-mnimeia-arxaiologikous-xorous-kai-mouseia/</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium;">.</span></p>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-62336835356569311342021-07-06T13:12:00.005+03:002021-07-07T14:36:23.240+03:00Έλληνες - η ιστορία ενός θαύματος<div>Είχα αποφασίσει ότι θα σταματούσα τις αναρτήσεις στους ΕΑΠίλεκτους με το που θα έπαιρνα το πτυχίο μου, φαίνεται όμως ότι η ανάγκη να προβληθεί η ταυτότητα του Έλληνα, όχι τόσο στους ξένους (οι ξένοι τα ξέρουν) όσο πρωτίστως σε εμάς τους ίδιους, να μάθουμε λίγο πιο συνειδητοποιημένα ποιοι είμαστε, τι έχουμε προσφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και γιατί η Ελλάδα παραμένει αντικείμενο ιστορικής, στρατιωτικής, φιλοσοφικής, επιστημονικής, λογοτεχνικής, γλωσσολογικής μελέτης, αλλά και τόσα άλλα που θα μπορούσαν να απαριθμηθούν, μέχρι και σήμερα. </div><div><br /></div><div>Οι ξένοι μελετούν τα ελληνικά πράγματα για την προσωπική τους ευημερία και ανάπτυξη, ως εργαλείο σκέψης και συλλογιστικής και όχι μόνο. Ο λόγος είναι απλός: έχουν βρει την δεξαμενή της γνώσης και αντλούν από εκεί συστηματικά και ακατάπαυστα για δική τους χρήση. Όμως, η δεξαμενή είναι εδώ, σε αυτή τη χώρα, σε αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτό το αίμα που κυλάει ακόμα στις φλέβες των Ελλήνων, σε αυτή την παρακαταθήκη. Πολλά και μεγαλειώδη πράγματα ξεκίνησαν σε αυτό το μικρό κομμάτι του κόσμου που λέγεται Ελλάδα. Κι αν επιλέγουμε να τα ξεχνάμε, το βλέπουμε στο αποτέλεσμα, κι αν πάλι όχι, στο αποτέλεσμα διαφαίνεται κι αυτό.</div><div><br /></div><div>Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, είπα να δώσω μια καινούργια ώθηση στο blog με θεματολογία - τι άλλο; - την Ελλάδα σε όλες τις πτυχές της, σε όλες τις εποχές. Το νήμα δεν έχει κοπεί, η Ελλάδα είναι εδώ, παρούσα, ίσως λίγο παραπονεμένη, λίγο παραγκωνισμένη, αλλά πάντα εδώ, περιμένοντας από εμάς να την ξαναγαπήσουμε από την αρχή, έτσι όπως θα έπρεπε ίσως να της αξίζει.</div><div><br /></div><div>Σκέφτομαι οι αναρτήσεις να είναι κυρίως αναδημοσιεύσεις από κείμενα και οπτικοακουστικό υλικό που θα κινούν το ενδιαφέρον και θα έχουν να κάνουν με την θεματολογία του ΕΑΠ σε ένα πιο ευρύ ωστόσο πλαίσιο, παρελθούσης αλλά και σύγχρονης πραγματικότητας, ο,τιδήποτε χρειάζεται για να αναδειχτεί η ελληνική οντότητα σε όλα τα επίπεδά της, να ακουστεί η φωνή της πιο δυνατά, ως τα βάθη της καρδιάς μας. </div><div><br /></div><div>Για τα της σχολής συγκεκριμένα, οι κατηγορίες των θεματικών ενοτήτων εξακολουθούν να παραμένουν ως ίσχυαν. Εάν, ωστόσο, έχετε κρατήσει σημειώσεις από θεματικές ενότητες που λείπουν από το αρχείο του blog είτε στον Ελληνικό είτε και στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, θα είναι χαρά μου να τις αναρτήσω, ώστε να συμπεριληφθούν και αυτά και να ολοκληρωθούν οι ΕΑΠίλεκτοι στο εκατό τοις εκατό. Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email μου στο προφίλ.</div><div><br /></div><div>Μου φαίνεται κάπως παράξενο που ξαναέρχομαι εδώ μετά από τόσον καιρό.. αισθάνομαι σα να ξαναμπαίνω στην αίθουσα, σα να περιμένω τον καθηγητή να μπει και να αρχίσει το μάθημα, με τις ράχες των βιβλίων που τρίζουν στο πρώτο τους άνοιγμα, τη μυρωδιά της έναρξης, την αδημονία του ταξιδιού που ξεκινά και πάλι... Πάντα αγαπούσα το σχολείο, δεν έβλεπα την ώρα να 'ρθει το φθινόπωρο και να αρχίσει αυτό το ταξίδι από την αρχή. Νομίζω ότι είναι κύκλος, ότι διένυσα έναν ακόμη κύκλο και να, που ξαναβρίσκομαι εδώ, αλλά όχι ακριβώς εδώ. Ναι, δεν είναι κύκλος τελικά, είναι σπιράλ, ένα σπειροειδές σχήμα μέσα στον χρόνο που σε κάθε κύκλο που διανύουμε στη ζωή, βρισκόμαστε λίγο πιο πέρα από εκεί που ήμασταν, λίγο πιο μακριά, λίγο ψηλότερα.. κάπως έτσι. </div><div><br /></div><div>Πολύ χαίρομαι που είμαι και πάλι εδώ.</div><div><br /></div><div>Με αγάπη,</div><div><br /></div><div>Εύα 💗</div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/UEC-MhPi5M8" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-12994068213426642232017-12-03T17:57:00.001+02:002021-02-01T10:54:23.701+02:00ΕΑΠ, το τέλος μιας εποχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι το νήμα που κόβεται στο τέρμα μετά από χρόνια ατελείωτα, γεμάτα από μάχες σε όποιο επίπεδο μπορείς να φανταστείς. Μάχες πάνω σε πελάγη ύλης που έπρεπε να βγει, μάχες με τον χρόνο που πάντα ήταν μετρημένος, με την οικογένεια μέχρι όλοι οι άτακτοι βηματισμοί να συγχρονιστούν σε μια πορεία και να γίνουν συμπόρευση, μάχες με τον εαυτό μου και την εμπιστοσύνη που μου όφειλα προκειμένου να κόψω αυτό το νήμα.<br />
<br />
Και το έκοψα! Το πίστεψα και τα κατάφερα. Το είχα κάνει εικόνα στο μυαλό μου από παιδί και εκεί εστίαζα κάθε φορά. Ακόμα κι όταν παντρεύτηκα τον άνθρωπο της καρδιάς μου, ακόμα και όταν ήρθε το πρώτο μας παιδί, αργότερα το δεύτερο. Η ζωή μου κυλούσε, έμπαινε σε σειρά, όμως στην άκρη του μυαλού μου αυτή η εικόνα παρέμενε κρυστάλλινα καθαρή. Ήμουν σίγουρη ότι με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, θα έβρισκα τον δρόμο προς το πεπρωμένο μου, προς το όνειρό μου, πράγμα δύσκολο με τις συμβατικές μεθόδους ανώτατης εκπαίδευσης, αφού απαιτούσαν πολύωρη παρουσία σε καθημερινή βάση. Αυτό για μένα, μια φρέσκια σύζυγο και μαμά με μωρό, χωρίς βοήθεια από πουθενά να με υποστηρίξει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και παράλληλα εργαζόμενη, ήταν εκ των πραγμάτων κάτι το εντελώς ανέφικτο.<br />
<br />
Όταν πρωτοάκουσα για τον νεοσύστατο τότε θεσμό του <a href="https://www.eap.gr/el/" target="_blank">Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου</a>, όταν διάβασα για τους όρους και τις διαδικασίες, πίστεψα μέσα μου ότι οι προσευχές μου είχαν εισακουστεί. Το ΕΑΠ, έτσι όπως λειτουργούσε, ήταν λες και ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου! Εννοείται ότι έκανα αμέσως αίτηση εγγραφής χωρίς δεύτερη σκέψη. Μόνο που η τύχη σταμάτησε να μου χαμογελάει προσωρινά. Δεν πειράζει, είπα στην πρώτη απόρριψη της αίτησης, το ίδιο είπα και στη δεύτερη. Τελικά με πήραν την τρίτη χρονιά. Όταν έμαθα ότι με δέχτηκαν και ότι από Οκτώβριο θα ξεκινούσα μαθήματα, με πήραν τα ζουμιά. Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας για μέρες, για εβδομάδες! Ήμουν αλλού. Διαπίστωνα πανευτυχής ότι βρισκόμουν πλέον μέσα στον στίβο και ό,που να' ναι θα ξεκινούσε ο αγώνας. Ήξερα μέσα μου ότι ετοιμαζόμουν για μια μεγάλη πρόκληση, ωστόσο δεν με ένοιαζε, ήμουν αποφασισμένη να κάνω πράξη το όνειρο μιας ζωής και η ευκαιρία επιτέλους είχε εμφανιστεί.<br />
<br />
Η φοίτηση στο ΕΑΠ δεν είναι βόλτα στο πάρκο, είναι ζόρικη υπόθεση. Απαιτεί από σένα πολλά, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή, επιμονή, κόπο, αφοσίωση. Πόσα ξενύχτια πάνω στα βιβλία, πόσα χαρτιά τσαλακωμένα και ξαναγραμμένα από την αρχή, πόση κούραση... Τα θυμάμαι και απορώ πώς κατάφερα να φέρω εις πέρας αυτό τον άθλο, ούσα πνιγμένη στις υποχρεώσεις που έτρεχαν και απαιτούσαν το 100% του εαυτού μου. Πολλές φορές έφτασα σε όρια αντοχής, όπως και η οικογένειά μου, που δοκιμαζόταν εξίσου με εμένα. Υπήρξαν φορές που αισθάνθηκα ότι το ΕΑΠ απλά δεν χωρούσε στη ζωή μου. Το δέλεαρ να τα παρατήσω ήταν δυνατό και με κλόνιζε, ειδικά όσο πλησίαζα προς το τέλος και η κούραση είχε αρχίσει να κάνει έντονη την παρουσία της.<br />
<br />
Έλα όμως, που αυτή η εικόνα στο πίσω μέρος του μυαλού μου με τσίγκλιζε κάθε φορά και μου έλεγε, έλα Λίτσα, μια εργασία ακόμα, ένα μάθημα ακόμα, λίγη κούραση ακόμα, μην εγκαταλείπεις! Και έπαιρνα δύναμη και θάρρος και συνέχιζα, παρά τις αντιξοότητες, παρά την κλονισμένη μου υγεία, παρά τις - ευτυχώς λίγες - αντιδράσεις οικείων και συγγενών. Συνέχιζα γιατί ήξερα μέσα μου όσο τίποτε άλλο ότι αυτό ήταν το πεπρωμένο μου και έπρεπε να το εκπληρώσω. Γιατί; αναρωτιόμουν τις στιγμές του κλονισμού. Γιατί πρέπει να τα υπομείνω όλα αυτά; Αφού δεν το έχω ανάγκη, δεν θα μου χρησιμέψει πουθενά. Δόξα τω Θεώ, είχα τη δουλειά μου, την οικογένειά μου, τη ζωή μου. Τι το χρειαζόμουν το πανεπιστήμιο; Γιατί να υποβάλω τον εαυτό μου και τους δικούς μου σε αυτή τη δοκιμασία; Η απάντηση ήταν πάντοτε η ίδια: Γιατί απλά, <i>έπρεπε</i> να το κάνω.<br />
<br />
Έτσι, σιγά-σιγά, με την ταχύτητα που μου επέτρεπε η καθημερινότητά μου, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και όλοι αυτοί οι κόποι άρχισαν να παράγουν καρπούς. Άρχισα να το διακρίνω μέσα μου, να ψηλαφίζω τη μεταμόρφωση. Είχε επέλθει αλλοίωση στην σκέψη μου, στον τρόπο που κατασκευάζονταν τα επιχειρήματά μου, στο άνοιγμα του μυαλού, στον τρόπο που εκφραζόμουν, γραπτώς κυρίως (με τα προφορικά και με την ελληνική γλώσσα επίκτητη και όχι μητρική είμαι λίγο πιο πίσω, αλλά και εκεί υπήρχε διαφορά).<br />
<br />
Μέσα στο ΕΑΠ αποφάσισα να ανοίξω αυτό το blog και από τότε λειτουργεί αδιάλειπτα για κάτι λιγότερο από μια δεκαετία. Τρία χρόνια αργότερα άνοιξα και ένα δεύτερο blog με αποκλειστική θεματική ό,τι είχε να κάνει με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. (Η διεύθυνση για όποιον θέλει να ρίξει μια ματιά είναι: <a href="https://eapilektoi.blogspot.com/">https://eapilektoi.blogspot.com</a>). Δέχτηκα από την πρώτη στιγμή και συνεχίζω να δέχομαι επαίνους και συγχαρητήρια για τη δουλειά μου εκεί τόσο από καθηγητές όσο και από τον ίδιο τον φοιτητόκοσμο που έβλεπε να βοηθιέται από το υλικό που ανέβαζα στο blog μου εκεί. Και η χαρά μου βέβαια ήταν περισσή, γιατί, όταν αποφάσισα να το ξεκινήσω περισσότερο ήταν για να βοηθηθώ εγώ με το δικό μου διάβασμα και τις δικές μου ανησυχίες. Το γεγονός ότι αγκαλιάστηκε τόσο από τόσο κόσμο για μένα είναι κάτι παραπάνω από ηθική ικανοποίηση, είναι ευγνωμοσύνη, και σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου για τα εκατοντάδες μηνύματα που λαβαίνω μέχρι και σήμερα.<br />
<br />
Είμαι ευγνώμων για τις δυνατές φιλίες που γεννήθηκαν μέσα στο ΕΑΠ. Η Φωτεινή, η Κορίνα, η Κατερίνα, η Εύη, η Πηνελόπη, ο Γιώργος, η Άννα, η Δήμητρα, η Ελένη.., όλοι συνοδοιπόροι που ξεκινήσαμε μαζί με τις ίδιες αγωνίες και ανασφάλειες και κάπου στα μισά χωριστήκαμε, άλλος επειδή άρχισε να τρέχει πιο γρήγορα, άλλος επειδή το πήγαινε πιο σιγά. Ο πυρήνας ωστόσο παρέμεινε αναλλοίωτος και μια στο τόσο συνεχίζουμε να συναντιόμαστε με τους καθηγητές μας και μέσω τύρου και κρασιού να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες και τις ζωές μας.<br />
<br />
Μέσα στο ΕΑΠ ξεκίνησε το σχολείο ο δεύτερός μου γιος, μέσα στο ΕΑΠ είδα τον μεγάλο μου να αποφοιτεί με περγαμηνές και να σταδιοδρομεί, μέσα στο ΕΑΠ έχασα τον πατέρα μου, μέσα στο ΕΑΠ ήρθε και ο Φοίβος μας. Όλη η ενήλικη ζωή μου, το ώριμο κομμάτι της, ξεδιπλώθηκε παράλληλα με τον αγώνα μου στο ΕΑΠ.<br />
<br />
Χτες το μεσημέρι ο αγώνας αυτός έφτασε και επίσημα στο τέλος του. Το νήμα κόπηκε και κόπηκε με επιτυχία! Αυτό το Άριστα που είναι γραμμένο πάνω σε ένα κομμάτι περγαμηνής κλείνει πολλά περισσότερα από έναν απλό βαθμό. Κρύβει το πιο δυνατό μου όνειρο, αυτό που ονειρευόμουν από κοριτσάκι. Αυτό που έγινε στόχος που έκαιγε τα σωθικά και από στόχος, μετατράπηκε σε πραγματικότητα. Μια γλυκιά πραγματικότητα που μοιράστηκα με τους ανθρώπους που αγαπώ και που ήταν εκεί, όπως είναι πάντα, παρόντες σε κάθε μου βήμα. Σας ευχαριστώ!<br />
<br />
Φιλώ σας!<br />
<br />
Εύα 💗<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0mjvurcRvnBncYGXxt7_oz7FYgSgW0npt_0bX8rTMYuGRczMvxNQmOZv-VwYsDZCfKCtrDud4Rq8ete2reMlvMSfSkTCJ6ubk2jQKaUIWOr9TZRZFWBmavOaMvI6G0qEduBWUWVvBbl0/s1600/eap.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0mjvurcRvnBncYGXxt7_oz7FYgSgW0npt_0bX8rTMYuGRczMvxNQmOZv-VwYsDZCfKCtrDud4Rq8ete2reMlvMSfSkTCJ6ubk2jQKaUIWOr9TZRZFWBmavOaMvI6G0qEduBWUWVvBbl0/s640/eap.jpg" width="510" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
(από το προσωπικό μου blog: <a href="https://evapsarrou.blogspot.com/">https://eva23blog.blogspot.com</a>)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-8865776344814516122016-07-10T08:29:00.000+03:002016-07-10T08:29:40.060+03:00ΕΛΠ 44 - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (Σημειώσεις Γ' Τόμος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #333333; font-family: inherit; line-height: 20.79px;"><b style="background-color: white;">ΕΛΠ 44 - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ</b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<b style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;">ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1</span></b><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.3 Μελόδραμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μελόδραμα ακμάζει κατά την πρώτη εικοσαετία του 20ου αιώνα, συνεχίζοντας τα γαλλικά πρότυπα, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό συμμετοχής στην πρωτότυπη συγγραφή έργων. Η παρουσία του στα θέατρα πρωτεύουσας και επαρχίας είναι δυναμική, όπως δυναμική είναι και η εκδοτική της παρουσία. Οι συγγραφείς είναι συνήθως γνωστοί (Τσοκόπουλος, Φυτίλης, Λιδωρίκης). Είναι επίσης λογοτέχνες και διανοούμενοι με πλούσιο έργο (Πρινέας, Βογιατζάκης). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η θεματική τους αντλείται από τη σύγχρονη πραγματικότητα κι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα. Κυριαρχεί το οικογενειακό, κοινωνικό δράμα με έμφαση στις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της οικογένειας. Η καταπίεση, η συζυγική απιστία, η αδικία και η κοινωνική ανισότητα, η εξαθλίωση των φτωχών και η αδυναμία του ατόμου να κατακτήσει την ευτυχία είναι μερικά από τα θέματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ενδεικτικά έργα: ‘Η Αδελφή’ της Αργ. Σακελλαρίου, ‘Ο άλλος κόσμος’ του Νικολόπουλου, ‘Η ατμόσφαιρα’ – Τσοκόπουλος, ‘Δια το χρήμα’ – Δεληκατερίνης, ‘Όταν λείπει το χρήμα’ – Ζωγράφου κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Από τους τίτλους και μόνο καταλαβαίνουμε το κλάμα που έπεφτε. Τα θέματα και οι καταστάσεις ήταν εξαιρετικά επίκαιρα για την εποχή και αναφέρονται σε νοοτροπίες και κοινωνικές συμπεριφορές, σε ιδεολογικές αναζητήσεις και αξίες που εμφανίζονται για πρώτη φορά στην ελληνική κοινωνία. Η εξάρτηση των φτωχών από τους πλούσιους και ότι αυτό συνεπάγεται, όπως η εκπόρνευση αθώων κοριτσιών από διεφθαρμένους αστούς, η καταπάτηση των ηθικών κανόνων, η επιβολή των νόμων του καπιταλισμού είναι συνήθη θέματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, η έξαρση της συγκίνησης, η συνειδητή προσπάθεια των συγγραφέων να κατατάξουν τους ήρωες σε καλούς και κακούς, η ρητορική φόρτιση του λόγου χαρακτηρίζουν αυτά τα έργα ως μελοδράματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.4 Ιστορικό Δράμα – Πατριωτικό Μελόδραμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αριθμητικά μεγάλη κατηγορία με θεματική από τα πρόσφατα και σύγχρονα με την εποχή ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ενδεικτικά : ‘Βούλγαροι και Μακεδόνες’ – Τανάγρας, ‘Οι Λύκοι της Μακεδονίας’ – Ασπρέας, ‘Διπλά Στέφανα’ – Περεσιάδης, ‘Οι Λεβέντες της Αμύνης’ – Πίππης κ.α. που παίζονται με μεγάλη επιτυχία από καταξιωμένους ηθοποιούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βασικοί άξονες είναι το Μακεδονικό Ζήτημα, ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος, η Κρητική Επανάσταση, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Εθνικός Διχασμός, ο Ελ. Βενιζέλος. Πέρα όμως από την προσπάθεια να καταγραφούν ιστορικά γεγονότα, οι συγγραφείς της κατηγορίας ενδιαφέρονται περισσότερο για την πρόκληση συγκίνησης ‘με τη βοήθεια της αισθηματολογίας και της ρητορικής συλλαλητηρίων’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα έργα και η σκηνική τους απόδοση διαθέτουν έντονο πατριωτικό βερμπαλισμό και εθνική ανάταση, θρησκευτικό συναίσθημα, ψυχική έξαρση, ενθουσιασμό και αγωνιστικότητα των ηρώων που εκδηλώνεται επί σκηνής με την εμφάνιση της σημαίας ή το άκουσμα του εθνικού ύμνου, στοιχεία απόλυτα συμβατά και δηλωτικά του μελοδράματος με ιστορικό θέμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η δραματική πλοκή είναι χαλαρή, οι συγκρούσεις υποτονικές, οι χαρακτήρες σχεδόν ανύπαρκτοι για αυτό και η θεατρικότητα των έργων αυτών αμφισβητείται. Για τους συγγραφείς όμως προέχει να μορφοποιήσουν σκηνικά τα αισθήματα και τις σκέψεις τους με συγκινησιακή φόρτιση έτσι ώστε να συναρπάσουν τους θεατές και να δημιουργήσουν το αίσθημα της εθνικής ανάτασης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εδώ το μελοδραματικό στοιχείο με την τυπική δομή και τα στερεότυπα μορφολογικά χαρακτηριστικά προσαρμόζεται στην ελληνική ιστορική πραγματικότητα και κοινωνία. Ο εχθρός είναι πάντα κακός, άδικος και βίαιος είτε είναι τούρκος, είτε είναι βούλγαρος. Πολεμά ύπουλα και άνανδρα τον καλό και ηθικό έλληνα. Ο έλληνας αντιπροσωπεύει το Δίκαιο και την Ηθική, είναι φιλόπατρις, γενναίος κι έντιμος. Οι αντίπαλοί του είναι πάντα το χάλι τους το μαύρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παράλληλα, τα έργα διανθίζονται και με επιμέρους περιπέτειες των ηρώων που δημιουργούν την απαραίτητη ίντριγκα, στοιχεία απρόοπτου, περιπέτειας καθώς και τη μεσολάβηση άλλων, δευτερευόντων προσώπων που ως βοηθοί ή αντίπαλοι συμμετέχουν στα δρώμενα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.5 Δραματοποιημένη Παράδοση </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για ιδιάζουσα παράμετρο της δραματουργίας του τέλους του 19ου αι. και των αρχών του 20ου. Βρίσκεται στα πλαίσια της στροφής που έκαναν οι λόγιοι και οι διανοούμενοι στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού και της παράδοσης, που ξεκίνησε με το έργο του Ν. Πολίτη και το κίνημα της Λαογραφίας. Πότε μορφολογικά (χορός, δομή, δραματικές καταστάσεις), πότε εννοιολογικά, με χαρακτηριστικά της αρχαίας τραγωδίας (μοίρα, αναίτιο πάθος, ύβρις, νέμεσις) και πότε με συνδυασμό και των δυο, έχουμε ιδιότυπες συνθέσεις με ρεαλιστικό, ηθογραφικό, συμβολιστικό ή αλληγορικό περιεχόμενο, που εντάσσονται στην κατηγορία του παραμυθοδράματος, του συμβολιστικού δράματος, της τραγωδίας και της ηθογραφίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι συγγραφείς αντλούν στοιχεία από τη νεότερη ελληνική παράδοση προκειμένου να αποδείξουν τη συνέχεια του έθνους και της αρχαιότητας μέσα από αξίες, καταστάσεις και δρώμενα του λαϊκού πολιτισμού, έστω κι αν αυτά αποτελούν ασυνείδητες ή αυθόρμητες λαϊκές δημιουργίες. Παραδόσεις και έθιμα, θρύλοι και δοξασίες, παραμύθια και δημοτικά τραγούδια αποτελούν το πρωτογενές υλικό που αξιοποιείται θεατρικά, σε μια σύνθεση που βασίζεται σε αισθητικές γραμμές δανεισμένες από την αρχαία τραγωδία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόδρομο αποτελεί η ‘Γαλάτεια’ του Σπ. Βασιλειάδη. Ο συγγραφέας επιχειρεί να συνδέσει τη σύγχρονη ελληνική παράδοση μέσα από τη μορφή της αρχαίας τραγωδίας. Το ίδιο συμβαίνει με το ‘Θάνος Καλλισθένης’ του ιδίου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αργύρης Εφταλιώτης : Πρωτοπόρος συγγραφέας του είδους. Το 1895 γράφει το ‘Βρουκόλακα’ που βασίζεται στην παραλλαγή του ‘Νεκρού Αδερφού’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παρόμοια έργα έγραψαν οι Γ. Καμπύσης και Ν. Καζαντζάκης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Ν. Ποριώτης αξιοποιεί τον ακριτικό κύκλο τραγουδιών με το ‘Ροδόπη’. Το θέμα βασίζεται στην τιμιότητα μιας γυναίκας, την αμφισβήτηση και τη δοκιμασία της από τον άντρα, που αποτυχαίνει να την αποπλανήσει. Οι ρίζες αυτού του μοτίβου ανάγονται στην αρχαιότητα αλλά και στα δημοτικά τραγούδια κι ενέπνευσε το Στ. Ξένο, το Ν. Καζαντζάκη και αργότερα το Γ. Θεοτοκά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Π. Χορν γράφει το ‘Παναγιά η Κατηφορίτισσα’ με θέμα την τιμωρία που υφίστανται τα παιδιά κάποιου που έχτισε σπίτι πάνω στα ερείπια ενός ναού, κόντρα στο θρύλο που το απαγόρευε. Ο ιερόσυλος βρίσκεται πλέον στο πυρ το εξώτερον, αλλά το μίασμα μεταβιβάστηκε μαζί με το σπίτι στα παιδιά του. Το έργο διαθέτει έντονο θρησκευτικό μυστικισμό και θυμίζει αρχαία τραγωδία, ειδικά το μοτίβο ‘το αίμα τραβά το αίμα’. Ο συγγραφέας συνδυάζει την αρχαία τραγωδία με τη λαϊκή παράδοση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τρισεύγενη – Κ. Παλαμάς: ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Παρακινούμενος από τον Κ. Χρηστομάνο, ο Παλαμάς γράφει ένα πρωτότυπο έργο που ξεπερνά τα όρια της τραγωδίας του 19ου αι. Συνθέτει στοιχεία της λαϊκής παράδοσης και του αρχαίου δράματος, με μια ηρωίδα που η συμπεριφορά της έχει τον απόηχο του τραγικού. Η Τρισεύγενη διαθέτει στοιχεία των χαρακτήρων του Νίτσε και του Ίψεν, ενώ ζει στην ελληνική επαρχία . Τα δεύτερα πρόσωπα του έργου θυμίζουν το χορό της τραγωδίας καθώς σχολιάζουν τη δράση της, συμπάσχουν μαζί της, εκφράζουν φόβους και ανησυχίες, θρηνούν για τον άδικο χαμό της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.6 Κωμειδύλλιο </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υβριδικό είδος, προέρχεται από το γαλλικό vaudeville. Έχει στοιχεία της αυτόχθονης κωμωδίας με την ευρωπαϊκή μουσική, τοπικά γλωσσικά ιδιώματα και ξένα πρότυπα. Το κωμειδύλλιο για ένα μικρό χρονικό διάστημα κατακτά τις αθηναϊκές σκηνές κι ενθουσιάζει το κοινό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρώτο έργο είναι ‘Η τύχη της Μαρούλας’ του Δημήτρη Κορομηλά, ενώ ακολουθεί πλήθος άλλων όπως ‘Η λύσις του ανατολικού ζητήματος’, ‘Ο μπάρμπα Λινάρδος’ – Δημ. Κόκκος, για παράδειγμα. Είναι πλαστό δημιούργημα που προκλήθηκε από τη συνένωση ντόπιων και ξενόφερτων στοιχείων. Από τη μια, η γενιά του ’80 στρέφεται στο λαϊκό πολιτισμό και την ανάπτυξη της ηθογραφίας κι από την άλλη, το ευχάριστο βαριετέ και η ανάλαφρη ευρωπαϊκή μουσική μετατοπίζουν το ενδιαφέρον του κοινού σε νέες κατευθύνσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με δοκιμασμένες πρακτικές όπως οι στερεότυποι χαρακτήρες, η αρμένικη όπερα, η θεματική που στηρίζεται στην πραγματικότητα, οι κωμικές καταστάσεις και η δημοτική γλώσσα – γνωρίσματα της μονόπρακτης και πολύπρακτης κωμωδίας, είναι τα επιμέρους δομικά στοιχεία του κωμειδύλλιου. (να του ζήσουν). Ως πρώτο στάδιο διαμόρφωσης μπορεί να θεωρηθεί η Επτανησιακή δραστηριότητα, χωρίς όμως να διευκρινίζεται ακριβώς η συμβολή της. Σημαντικό ρόλο αποτελεί η προσθήκη μουσικής σε μονόπρακτες κωμωδίες. Όμως, η αρχή του κωμειδυλλίου έρχεται με τη διασκευή της ιταλικής κωμωδίας ‘Οι μυλωνάδες’ από τον Π. Σούτσα το 1869, ενώ ορόσημο θεωρείται ‘Η τύχη της Μαρούλας’ , μια διασκευή της μονόπρακτης κωμωδίας του Κορομηλά, ‘Η πέτρα του σκανδάλου’. Η διασκευή γίνεται από τον ίδιο τον Κορομηλά, που προσθέτει τραγούδια και θεωρείται το πρώτο κωμειδύλλιο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Από τα 25 που γνωρίζουμε, διαπιστώνουμε πως η θεματική τους ήταν: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- αντιπαραβολή τοπικών – γηγενών εθίμων προς τα ευρωπαϊκά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ανάδειξη των αγνών επαρχιακών ηθών </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- επιδίωξη κοινωνικής και οικονομικής αναρρίχησης με εύκολο πλουτισμό από γάμο ή κληρονομιά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ερωτική ίντριγκα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- αξιοποίηση της ιδιωματικής γλώσσας και χιουμοριστική της προσέγγιση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- αντιπροσωπευτικοί τύποι της ελληνικής επαρχίας και του αστικού χώρου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">αν προσθέσουμε στα παραπάνω, την απλή καθημερινή γλώσσα, το χιούμορ και τη διακωμώδηση ηθών κι εθίμων, καταλαβαίνουμε γιατί είχε τόση επιτυχία και διαχρονικότητα. Από τη φύση του όμως, δεν είναι ούτε αυθυπόστατο ούτε αυτοδύναμο. Αποτελεί συγκόλληση διάφορων στοιχείων και μετά από μια περίοδο ακμής διασπάται στα επιμέρους αυτά στοιχεία, που με τη σειρά τους εμφανίζονται ως καινούριες θεατρικές εκφράσεις που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το κωμειδύλλιο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.7 Δραματικό Ειδύλλιο </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Προκύπτει από μια φάση διάσπασης του κωμειδυλλίου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας: - Δ. Κορομηλάς: πρωτοπόρος στο συγκεκριμένο είδος. Ο Αγαπητικός παρουσιάζεται το 1891 στην Κωνσταντινούπολη. Ακολουθεί πλήθος παρόμοιων έργων, όπως ‘Γκόλφω’, ‘Σκλάβα’, ‘Εσμέ’ – Σπ. Περεσιάδης, ‘Χάιδω Λυγερή’, ‘Θυμιούλα η Γαλαξιδιώτισσα’, ‘Καλαματιανή’ – Παν. Μελισσιώτης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι ποιητικό, θεατρόμορφο είδος σε λαϊκή γλώσσα και 15σύλλαβο μέτρο. Η μουσική του στηρίζεται σε δημοτικά μοτίβα και δίνει την εντύπωση αναβίωσης του είδους, αλλά μόνο αυθεντικό δεν είναι. Η δημοτικοφανής γλώσσα και ο στίχος ανάγονται στην ποίηση του Αρ. Βαλαωρίτη και του Κ. Ζαλόκωστα. Η δήθεν δημοτική μουσική του παίζεται από ευρωπαϊκά όργανα. Τα θέματά του είναι από δεύτερο χέρι κι όχι από τον ελληνικό νατουραλισμό. Αντλούνται από τον παρηκμασμένο γαλλικό ρομαντισμό και συνδέονται με την ελληνική ύπαιθρο και τους ανθρώπους της μόνο μορφολογικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σε μια περίοδο δομικών αλλαγών της ελληνικής κοινωνίας και όξυνσης των κοινωνικών διεκδικήσεων, το δραματικό ειδύλλιο προσφέρει στα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα μια ρομαντική φυγή από την πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή το δραματικό ειδύλλιο εξωραΐζει την πραγματικότητα, διαστρεβλώνει και αποπροσανατολίζει το κοινό, χρησιμοποιώντας τα παλιά και ανόθευτα ήθη της επαρχίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Χώρος δράσης είναι η κλειστή κοινωνία του χωριού και της υπαίθρου. Μέσα από επιπόλαιη αισθηματολογία, έντονο μελοδραματισμό, άκρατο ρομαντισμό παρουσιάζονται ωραιοποιημένες καθημερινές σκηνές. Ήθη κι έθιμα, προλήψεις, εξορκισμοί συνδυάζονται με το παροιμιακό και θυμοσοφικό στοιχείο, δημιουργώντας την πλαστή εντύπωση πως έτσι ζουν οι βουκόλοι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτός ο λαϊκισμός του δραματικού ειδυλλίου, με την ωραιοποίηση, την εξιδανίκευση της αγροτικής ζωής, τη συγκινησιακή φόρτιση των καταστάσεων της υπαίθρου, εκφράζει την ιδεολογική υπαναχώρηση και τη συγκαλυμμένη προβολή ξεπερασμένων κοινωνικών καταστάσεων, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί ο ιδεολογικά ασχημάτιστος μικροαστός, που έχει ξεκόψει από τις ρίζες του και βρίσκεται μετέωρος σε ένα απωθητικό αστικό περιβάλλον.. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η δημοτικοφανής γλώσσα, ο στίχος, η μουσική και το θέμα τους είναι δευτερεύοντα, δανεισμένα και αντιστοιχούν σε ξεπερασμένες αξίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αν εξετάσουμε τη ‘Γκόλφω’ ή τον ‘Αγαπητικό’ κάτω από αυτήν την προοπτική, αντιλαμβανόμαστε πως η τοποθέτησή τους στην κατηγορία του ποιμενικού δράματος, στέκει μόνο φορμαλιστικά. Ουσιαστικά, στερούνται κάθε γνησιότητα του είδους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δραματικό ειδύλλιο αποκτά ευρεία αποδοχή και καθιερώνεται με την εμφάνιση του κινηματογράφου. Από τα πρώτα δείγματα, η ‘Γκόλφω΄, η ‘Αστέρω’, η ‘Μαρία η Πενταγιώτισσα’ και ο ‘Αγαπητικός της βοσκοπούλας’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.8 Επιθεώρηση </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ξενόφερτο είδος που εντάσσεται στην αυτόχθονη δραματική δημιουργία και αναδεικνύεται σε αντιπροσωπευτικό για όλο τον 20ο αι. Πρότυπο υπήρξε η ισπανική ‘Γκραν Βία’, ένα μουσικοχορευτικό θέαμα με μικρές, ανεξάρτητες κωμικές σκηνές, ελαφρά σεξουαλικά υπονοούμενα, μουσική και χορό που θύμιζαν μιούζικ χολ και καμπαρέ. Παίχτηκε στις 23 Απριλίου του 1894 και χάλασε κόσμο. Το κοινό τη λάτρεψε ενώ οι κριτικοί δεν μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν. Συμφώνησαν όμως στο ότι ήταν αυτό που ήθελαν το κοινό και οι συγγραφείς: ευρωπαϊκή μουσική, ευχάριστο μουσικό – χορευτικό θέαμα, διασκεδαστική υπόθεση. Άλλωστε, αυτό ταίριαζε σε μια εποχή όπου δημιουργούνταν νέες κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές συνθήκες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έτσι, αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα οικειοποιηθεί τα στοιχεία της Γκραν Βία δημιουργώντας ένα ελληνικό πρωτότυπο. Ο πρώτος ήταν ο Μίκιος Λάμπρος, γραμματέας του Παρνασσού, που με το έργο του ‘Λίγο απ’ όλα’ καθιερώθηκε ως ο πρώτος επιθεωρησιογράφος. Και αυτό το έργο χάλασε κόσμο. Ο τίτλος του έγινε τίτλος καταστημάτων, ποτού, έκφραση της μόδας κ.α. Ειδολογικά στηρίζεται στο κωμειδύλλιο καθώς διατηρεί στοιχεία του όπως τους τύπους της ελληνικής επαρχίας, την ιδιωματική γλώσσα, τη χαλαρή πλοκή των σκηνών. Όλα αυτά συνδέονται με ευρωπαϊκή μουσική. Από το ισπανικό πρότυπο δανείζεται τους δυο κομπέρ, τη σύνδεση των κωμικών σκηνών, (προσθέτει τη σάτιρα της επικαιρότητας), το μουσικοχορευτικό θέαμα, τα τραγούδια που είχαν ήδη γίνει λαϊκές επιτυχίες. Όμως, η τελική παράμετρος ήταν η ίδια η κοινωνία της εποχής και ιδιαίτερα η Αθήνα. Έχουμε μια αστική κοινωνία που βαδίζει το μονοπάτι της εκβιομηχάνισης και του εκσυγχρονισμού, απομακρύνεται από το παρελθόν και κοιτάζει προς το μέλλον, όπως αυτό διαγράφεται στην Ευρώπη. Όλα αυτά τα ικανοποιεί η επιθεώρηση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με τον πόλεμο του ’97 ανακόπτεται η αστική ανάπτυξη και το ενδιαφέρον για το θέατρο περιορίζεται. Το τέλμα της επιθεώρησης διαρκεί μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 20ου αι. Τότε εμφανίζεται μια επιθεώρηση το χρόνο και αυξάνεται σε πέντε – έξι για να φτάσει τα 24 κατά το 1921. Βασικό γνώρισμα των έργων της περιόδου είναι η διατήρηση του ίδιου τίτλου και των ίδιων συντελεστών για πολλά χρόνια, που επαναλαμβάνει κοινωνικά σχόλια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ενδεικτικές επιθεωρήσεις: ‘Πανόραμα’ – Μωραϊτίνης, ‘Κινηματογράφος’ – Πολ. Δημητρακόπουλος, ‘Καρνέ’ και ‘Παπαγάλος’ – Αντ. Βώττης και κυρίως τα ‘Παναθήναια’ και ‘Πολεμικά Παναθήναια’ των Μπ. Άννινου, Γ. Τσοκόπουλου – Πολ. Δημητρηιάδη, που παρουσιάστηκε το 1907 και παρέμεινε στην επικαιρότητα μέχρι το 1922, για όλη τη διάρκεια δηλαδή των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ Παγκόσμιου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βασικό στοιχείο της επιθεώρησης είναι η μουσική, που αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μέσα στο ίδιο το κωμικό επεισόδιο, οδηγώντας το διάλογο στην κορύφωση, υπερφορτίζοντας ή υποβαθμίζοντας τη σκηνική δράση. Συνθέτες όπως ο Σπινέλλης, ο Καίσαρης, ο Γιαννίδης και ο Σογιούλ έδωσαν εξαιρετικά δείγματα εκείνη την περίοδο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην πρώτη φάση της, (τα πρώτα 20 χρόνια του 20ου αι.) η επιθεώρηση είχε κωμικό χαρακτήρα με πολιτικό περιεχόμενο, καθώς η ανάπτυξή της στηρίζεται στην πολιτική κατάσταση και την κοινωνική επικαιρότητα, τις οποίες αντιμετωπίζει σατιρικά ή παρωδιακά, εκφράζοντας τις προσδοκίες του μέσου Αθηναίου θεατή, άλλωστε, σε αυτόν απευθύνεται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η καθαρά μουσική παράμετρος του είδους σταδιακά αυτονομείται και δημιουργείται η οπερέτα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με τα χρόνια η επιθεώρηση μετασχηματίζεται. Ο σχολιασμός της πολιτικής επικαιρότητας, η ανάδειξη τύπων της ελληνικής κοινωνίας, η προβολή και δημιουργία αξιακών προτύπων, η κριτική νοοτροπιών και συμπεριφοράς, είναι τα βασικά θεματικά χαρακτηριστικά της. Με αυτά απευθύνεται σε ένα ομοιογενές κοινό, με συγκεκριμένο και περιορισμένο ορίζοντα προσδοκιών και προσληπτικών δυνατοτήτων, που ικανοποιούνται από το απλό θέμα και την έντονη θεατρικότητα. Έτσι κατοχυρώνεται ως εξαιρετικά δραστικό μέσο κοινωνικής κριτικής με επίκαιρο και καυστικό χαρακτήρα, που φορτίζεται ιδεολογικά κι εκφράζει την πραγματικότητα της εποχής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή υπάρχει κάμψη αλλά το είδος επανακάμπτει από το 1926 με 11 επιθεωρήσεις στην πρωτεύουσα και πέντε στην επαρχία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα νέα ήθη επηρεάζουν και την επιθεώρηση. Τα σόκιν αστεία γίνονται πιο απροκάλυπτα και κερδίζουν έδαφος έναντι της πολιτικής σάτιρας. Τα θέματα είναι ανάλαφρα και αντλούνται από την κοσμική και κοινωνική ζωή της Αθήνας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.9 Κωμωδία </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κωμωδία έχει αρκετά κοινά σημεία με την επιθεώρηση, ως προς την αναφορά στην κοινωνική πραγματικότητα και τις συνθήκες του παρόντος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η μεγάλη κι επιτυχημένη παράδοση της κωμωδίας είχε ξεκινήσει το 19ο αι. Βυζάντιος, Χουρμούζης, Μισιτζής είναι μερικοί από τα μεγάλα κεφάλια. Το πηγαίο χιούμορ κάποιων όπως ο Λάσκαρης, φαίνεται σε πολλά μονόπρακτα και πολύπρακτα έργα που ξεκινούν από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνουν μέχρι τον 20ό. Πάντως δεν υπερβαίνουν τον απλό ανεκδοτολογικό χαρακτήρα και τις κοινότυπες φαρσικές καταστάσεις. Οι ερωτικές σχέσεις, οι παρεξηγήσεις και η διακωμώδηση ηθών και εθίμων παραμένουν η βασική θεματική. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο κυριότερος εκφραστής είναι ο Γρ. Ξενόπουλος κι ακολουθεί ο Τίμος Μωραϊτίνης που σατιρίζει τη γυναικεία χειραφέτηση και την πολιτική κατάσταση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Μικρασιατική καταστροφή δημιουργεί νέες συνθήκες, λόγω της εγκατάστασης των προσφύγων. Οι συγγραφείς βρίσκουν νέους τρόπους έμπνευσης. ‘Επιστροφή των θεών’, ‘Ένα ταξιδάκι στη Σελήνη’ – Μωραϊτίνης, είναι μερικά ενδεικτικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σάτιρα κάνει ο Θεόδωρος Συναδινός. ‘Μπλόφες’, ‘Εσύ φταις’, ‘Πίννες’ είναι μερικά από τα έργα του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην περίοδο του Μεσοπολέμου ανήκει ο Παντελής Χορν. ‘Σέντζας’, με θέμα την ερωτική ζωή του ήρωα, κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις και προβλήματα στο Χορν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Το Μελτεμάκι’, έργο του Χορν που παρουσιάστηκε από την Κυβέλη το 1927 και καθιέρωσε τον ηθογραφικό χαρακτήρα στη δραματουργία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.10 Ηθογραφία Μεσοπόλεμου </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ηθογραφία – ηθογραφικό δράμα: αντιπροσωπευτικό είδος του μεσοπολέμου που απομακρύνεται από τον αστικό χώρο κι επιστρέφει στην ελληνική επαρχία. Η ελληνική πραγματικότητα μετά την Καταστροφή κόβει την ανάπτυξη της δραματουργίας. Το αστικό και κοινωνικό δράμα έχει περιστασιακές παρουσίες, όπως ο Καραγκιόζης και ο Μαικήνας του Συναδινού. Το εργατικό δράμα σχεδόν εξαφανίζεται. Η ηθογραφία παίρνει τη θέση τους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σίγουρη θεατρική επιτυχία και λογοτεχνικό είδος με ευρεία αποδοχή η ηθογραφία αποτελεί το σταθερό υπόβαθρο της ελληνικής λογοτεχνίας και ειδικά του θεάτρου από τότε που εμφανίστηκε μέχρι σήμερα. Διαθέτει στοιχεία δράματος, κωμωδίας, ρεαλισμού, νατουραλισμού. Οι συγγραφείς στηριζόμενοι στο σταθερό υπόβαθρο του χωριού και του αστικοποιημένου οικογενειακού περίγυρου, δίνουν έργα με έντονους επιφανειακούς χρωματισμούς χωρίς όμως βάθος. Περιγράφουν παραστατικά την πραγματικότητα που εμφανίζεται προσιτή και οικεία στο κοινό. Έτσι γίνεται το αγαπημένο θέαμα όχι μόνο κατά το μεσοπόλεμο αλλά για ολόκληρη την ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου στον 20ο αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι συγγραφείς, αναγκάζονται μετά την Καταστροφή να εγκαταλείψουν τις ιδεολογικές ακρότητες και την έντονη κοινωνική κριτική του αστικού δράματος καθώς όλα αυτά δεν αποτελούσαν κτήμα των θεατών αλλά ιδεολόγημα περιορισμένης μερίδας διανοούμενων. Προσπαθώντας να ανακαλύψουν ήπια θέματα, οδηγούνται στην απλουστευμένη, ειδυλλιακή και κάποτε εξιδανικευμένη απόδοση της ζωής στην επαρχία ή στα λαϊκά στρώματα, καταλήγοντας στην ηθογραφική περιγραφή με κορυφαίο δείγμα την ‘αθηναϊκή ηθογραφία’. Η πλακιώτικη αυλή, ο κόσμος του μόχθου, η εξαπάτηση του αθώου θύματος και η γειτονιά της παλιάς Αθήνας, η επιβολή νόμων στους φτωχούς, τα πάθη και οι συμφορές των απλών ανθρώπων, διαθέτουν ένα έντονο μελοδραματικό στοιχείο, πειστικό και ικανό σημείο αναφοράς και ερμηνείας της συγκεκριμένης κατηγορίας για την περίοδο που μας απασχολεί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11 Θεατρικές σκηνές και σχήματα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.1 Νέα Σκηνή </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρώτο θεατρικό σχήμα του Ελληνικού θεάτρου στον 20ο αι. Ιδρυτής του ήταν ο φιλόδοξος και οραματιστής Κωνσταντίνος Χρηστομάνος που ήθελε να φέρει την ανανέωση και την πρωτοποριακή σκηνική παρουσία, έτσι ώστε να προωθηθεί η πρωτότυπη ελληνική δραματική παραγωγή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Χρηστομάνος είχε ζήσει στη Βιέννη και είχε εντυπωσιαστεί από τα έργα των Ίψεν, Τολστόι, Μπεκ και άλλων. Κάποια από αυτά τα παρουσίασε και στην Αθήνα. Δέχτηκε επιρροές από το νατουραλισμό, το Ελεύθερο Θέατρο του Αντρέ Αντουάν (γνωρίσματα του οποίου ήταν η αυστηρή φροντίδα για τη σκηνική παρουσία του συνόλου, έμφαση στη λεπτομέρεια της ιστορικής ακρίβειας, αρμονικές σχέσεις των ηθοποιών). Ήρθε επίσης σε επαφή με την αισθητική του γαλλικού θεάτρου, ακόμα και με το μπουλβάρ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ηθοποιοί που επιλέγει είναι ερασιτέχνες ή πρωτοεμφανιζόμενοι, αποφεύγοντας τις βεντέτες όπως ο διάολος το λιβάνι. Τους αποκαλεί ‘μύστες’ και τους εκπαιδεύει υποκριτικά. Στηρίζεται στο ταλέντο, το ζήλο και την εκπαίδευσή τους. Κυβέλη, Δημήτρης Μυράτ είναι μερικοί από αυτούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρώτο έργο που παρουσίασε ήταν η ‘Άλκηστη’ του Ευριπίδη. Η Νέα Σκηνή άνοιξε την αυλαία της στις 22 Νοεμβρίου του 1901 στο θέατρο Βαριετέ. Εγκαινίασε μια νέα φάση στο ελληνικό θέατρο, κι έκανε ουσιαστική στροφή στην προσέγγιση και την ερμηνεία του αρχαίου δράματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Χρηστομάνος έβαλε τις βάσεις για τη μετέπειτα επιτυχημένη πορεία του Νεοελληνικού θεάτρου. Πρόσεξε ιδιαίτερα τη σκηνική τέχνη με την άρτια εκπαίδευση των ηθοποιών, φρόντισε σκηνοθετικά την παράσταση, εισηγήθηκε νέες σύγχρονες αισθητικές και καλλιτεχνικές τάσεις, έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της πρωτότυπης δραματικής παραγωγής και συνέβαλε στην καθιέρωση της δημοτικής στο θέατρο. Τέλος, δημιούργησε πραγματικό ενδιαφέρον για τη σκηνική απόδοση του αρχαίου δράματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.2 Βασιλικό Θέατρο </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1891 ξεκίνησε να χτίζεται στην Αγ. Κωνσταντίνου σε σχέδια Ερν. Τσίλλερ και χρήματα από δωρεά του Ευστράτιου Ράλλη και άλλων ομογενών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρεμιέρα έγινε στις 24 Νοεμβρίου 1901 παρουσία του βασιλιά. Μέχρι το τέλος της λειτουργίας του στις 29 Απριλίου 1908 το Βασιλικό Θέατρο, υπό την καθοδήγηση του Θωμά Οικονόμου προσπάθησε να παρουσιάσει παραστάσεις που ξεπερνούσαν κατά πολύ τη μέχρι τότε ελληνική δραστηριότητα. Επέβαλλε πνεύμα σοβαρότητας κι επιμέλειας. Άψογα σκηνικά και κοστούμια, κατάλληλα εκπαιδευμένοι ηθοποιοί, όπως η Αικατερίνη Βερώνη, η Μαρίκα Κοτοπούλη κ.α. Το δραματολόγιο ήταν πλούσιο και ποικίλο με κλασικούς συγγραφείς αλλά και σύγχρονους ευρωπαίους. Αυτές οι απόψεις και η σκληρή επαγγελματική του νοοτροπία σε συνδυασμό με τις αμφισβητούμενες καμιά φορά επιλογές ρεπερτορίου, έφεραν σε κόντρα τον Οικονόμου με τους ηθοποιούς και άλλους φορείς, εξαναγκάζοντάς τον σε παραίτηση το 1906. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.3 Επώνυμα θιασαρχικά σχήματα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εμφανίζονται στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 20ου αι. και συνδέονται με τη διαφοροποίηση του θεάματος. Η διαφοροποίηση αυτή σχετίζεται με την παρουσία του θεατρικού επιχειρηματία του ιμπρεσάριου και του ηθοποιού / βεντέτας, ο οποίος είναι και ο θιασάρχης του σχήματος που διευθύνει. Η αρχή γίνεται από το Θωμά Οικονόμου, που μετά την αποχώρησή του από το Βασιλικό Θέατρο δημιούργησε προσωποπαγή θίασο και σε περιοδείες παρουσίαζε ελαφρά έργα με παλαιότερους πρωταγωνιστές και νεότερους ή ανερχόμενους ηθοποιούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το έργο του συνέχισαν οι μαθητές και διάδοχοί του που έβαλαν τις βάσεις όπου αναπτύχθηκε το εμπορικό θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρώτα ονόματα – σχήματα, θεωρούμε αυτά της Κυβέλης και της Μαρίκας Κοτοπούλη που κυριαρχούν κατά το μεσοπόλεμο. Για τις δυο αυτές κυρίες γράφονται συχνά καινούρια ελληνικά έργα, συνήθως δράματα και κομεντί του Ξενόπουλου, ο οποίος διασκευάζει διηγήματά του με ρόλους κομμένους και ραμμένους για τις πρωταγωνίστριες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα θεατρικά σχήματα της εποχής έχουν τη μορφή καλλιτεχνικών επιχειρήσεων περισσότερο, παρά του θεάτρου τέχνης. Υπακούν στους γενικότερους κανόνες προβολής και προώθησης του θεάματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.4 Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ξεκινά το 1919 με σκηνοθέτη το Φώτο Πολίτη. Ο Πολίτης ήταν φορέας της ευρωπαϊκής θεατρικής παιδείας και δημιούργησε τις βάσεις για μια υπεύθυνη και συστηματική προσέγγιση του αρχαίου δράματος αλλά και του θεάτρου γενικότερα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρώτο έργο, ο Οιδίποδας Τύραννος παρουσιάζεται στις 29 Μαΐου 1929 με τον Αιμίλιο Βεάκη. Η παράσταση έχει τη ματιά του Πολίτη, λεπτομερειακή απόδοση του λόγου μέσα από την απαγγελία και την κίνηση του χορού. Δίδαξε στο χορό κίνηση, τις εισόδους και τις εξόδους στα βασικά πρόσωπα, φρόντισε την εικαστική πλαισίωση της σκηνικής δράσης και παρενέβη στη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου. Αφαίρεσε τις πρώτες σειρές καθισμάτων έτσι ώστε να προεκταθεί η σκηνή και να μειωθεί η απόσταση θεατών – ηθοποιών. Η παράσταση πήρε θετικά και αρνητικά σχόλια, προκαλώντας το ενδιαφέρον κι επαναλήφθηκε 16 φορές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στη σύντομη πορεία της, η Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου προσέφερε κάποιες αξιομνημόνευτες παραστάσεις, συνέβαλλε ουσιαστικά στην ανανέωση της θεατρικής τέχνης και στην ανάδειξη του ρόλου του σκηνοθέτη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.5 Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ιδρύθηκε με Βασιλικό διάταγμα στις 13 Δεκεμβρίου 1923 ως Σχολή Δραματικής Τέχνης, με στόχο την επαγγελματική κατάρτιση των ηθοποιών. Πρόεδρος ήταν ο Θόδωρος Συναδινός και διευθυντής Σπουδών ο Πάνος Καλογερίκος. Συνεργάζεται επίσης ο Φώτος Πολίτης, αποκαθιστώντας την επαφή του με το θέατρο, μετά την αποτυχία της Εταιρείας. Αφιέρωσε τις δυνάμεις του στη σωστή προετοιμασία των ηθοποιών έτσι ώστε να μπορούν να εκφράζουν το μήνυμα του έργου. Έχοντας ο ίδιος κλασσική παιδεία στρέφεται σε κλασσικά ελληνικά και ξένα έργα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με τις σκηνοθεσίες του προτείνει νέες ερμηνείες, αναδεικνύει τις ικανότητες των ηθοποιών και καθιερώνει το ρόλο και την αξία του σκηνοθέτη. Η Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου εμφανίζει άγνωστα νεοελληνικά έργα που παρουσιάζονται πρώτη φορά. Ενθαρρύνει και προωθεί νέους εικαστικούς καλλιτέχνες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στις παραστάσεις του (Τσαρούχης, Βασιλείου, Κόντογλου). Τέλος, δημιουργεί ένα αξιόλογο φυτώριο νέων ηθοποιών και εκ – παιδεύει ανθρώπους του θεάτρου και θεατές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.6 Θέατρο Τέχνης (Σπύρου Μελά) </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Μελάς είχε θητεύσει στο θέατρο ως σκηνοθέτης, καθηγητής Δραματικής Σχολής και συγγραφέας, με επιτυχία. Χώρος του Θεάτρου Τέχνης επιλέγεται το Θέατρο Αθήναιον, στην Πατησίων και οι ηθοποιοί είναι μαθητές του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρεμιέρα γίνεται με το Επτά Επί Θήβαις του Αισχύλου, στις 28 Μαΐου 1925. Μετάφραση Ι. Γρυπάρη, Ελένης Παπαδάκη και σκηνικά του Περικλή Βυζάντιου. Η τραγωδία συνοδεύεται από τη μονόπρακτη κωμωδία του Λουκιανού ‘Όνειρος ή Αλεκτρύων’ κάτι που δημιουργεί μεγάλη εντύπωση με θετικά και επικριτικά σχόλια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι επιλογές των ξένων έργων δεν ήταν πάντα επιτυχημένες. Τα θέματα ή η αισθητική τους δημιουργούσαν προβλήματα στην υποδοχή από το κοινό. Ο Μελάς αναγκαζόταν να επαναλάβει παλαιότερες επιτυχίες για να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι όμως γεγονός πως παρουσίασε για πρώτη φορά έργα ευρωπαίων συγγραφέων και καθιέρωσε κάποιους λιγότερο γνωστούς. Προχώρησε σε εικαστικές καινοτομίες, ριζικές αλλαγές στο φωτισμό και τη λειτουργικότητα του θεατρικού χώρου μαζί με τον ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά και το σκηνογράφο Περικλή Βυζάντιο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.7 Ελεύθερη Σκηνή </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά την αποτυχία του Τέχνης, ο Μελάς περνάει αρκετό διάστημα στο Παρίσι (αχ βαχ). Εκεί παρακολουθεί όλες τις νέες τάσεις και γνωρίζει τους εκεί καλλιτέχνες που τον επηρεάζουν καθοριστικά. Τις εντυπώσεις του αυτές φέρνει πίσω στην Ελλάδα. Έρχεται σε επαφή με τη Μαρίκα Κοτοπούλη που επίσης βρέθηκε στο Παρίσι και διαπιστώνουν τις κοινές τους απόψεις ενώ αποφασίζουν να τις υλοποιήσουν κιόλας. Στους δυο τους μπαίνει κι ο Μήτσος Μυράτ, συνεργάτης και συμπρωταγωνιστής της Κοτοπούλη κι από τους τρεις τους προκύπτει η Ελεύθερη Σκηνή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρώτο έργο που παρουσιάζουν είναι το Ντιμπουκ, εβραϊκό, έντονα θρησκευτικό και μυστικιστικό έργο. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Ελεύθερη Σκηνή όχι μόνο πρότεινε νέα έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου αλλά εισηγείται νέα σκηνικά και σκηνοθετικά δεδομένα. Οι συντελεστές της ήταν όλοι εξαιρετικοί (Αλέξης Μινωτής, Μάνος Κατράκης, Βασίλης Λογοθετίδης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.8 Δελφικές Εορτές </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για την προσπάθεια του Άγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ για την αναβίωση της αρχαιοελληνικής τραγωδίας και μέσα από αυτήν, την αναβίωση του αρχαιοελληνικού πνεύματος, με επίκεντρο τους Δελφούς. Αποδίδουν το δραματικό κείμενο πρωτότυπα και ευρηματικά αναδεικνύοντας το φυσικό περιβάλλοντα χώρο ως κυρίαρχο στοιχείο της ερμηνείας σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές απόψεις. Η αντίθεση στη βιομηχανική κοινωνία, η προσπάθεια επαναφοράς του αρχαίου κόσμου και του Βυζαντίου, η δημοτική μουσική παράδοση ήταν μερικές από τις αξίες τους. Σε όλο αυτό το ιδανικό, η Εύα αφιέρωση τη ζωή και την περιουσία της. Η συμβολή της ήταν μέγιστη και πρωτοποριακή, κυρίως στην κίνηση και τη λειτουργικότητα του άδοντος χορού. Μελέτησε λεπτομερειακά την κίνηση των πηγών, αξιοποίησε τα ιστορικά δεδομένα σε συνδυασμό με τις σύγχρονες απαιτήσεις και υπό τη σκέπη του οραματιστή Άγγελου ανανέωσε ριζικά την ερμηνεία του αρχαίου δράματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι θεατές των παραστάσεων παρακολουθούν ένα σκηνικό θέαμα όπου κυριαρχεί ο τραγικός χορός, που φορά αυθεντικά κοστούμια υφασμένα στον αργαλειό, τραγουδά τους στίχους του Αισχύλου με παραδοσιακή μουσική, στηριγμένη σε βυζαντινά μοτίβα. Εκεί βρίσκεται και η αξία αυτής της προσπάθειας. Στην ανάδειξη της ελληνικότητας ως μυθοποιητική αξία του ελληνισμού, ιδεολόγημα μιας σύγχρονης πραγματικότητας που εκφράζει τη βιωματική, βιολογική και εθνοφυλετική συνέχεια της φυλής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη παράσταση ήταν ο Προμηθέας Δεσμώτης και παρουσιάστηκε στις 9 Μαΐου 1927. επαναλήφθηκε το 1930 μαζί με τις Ικέτιδες χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Έτσι το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε. Εκείνο που έμεινε είναι η ανάδειξη ενός έντονου αλλά διαφορετικά προσανατολισμένου ενδιαφέροντος για επαφή του νεότερου ελληνισμού με το αρχαίο δράμα. </span><br />
<b><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span></b>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.11.9 Λαϊκό Θέατρο (Βασίλη Ρώτα) </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Ρώτας ήταν καθηγητής στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, ηθοποιός και ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Εφαρμογής που λειτούργησε εντός πλαισίου της Σχολής, χωρίς όμως να υλοποιηθεί τελικά. Είχε μεταφράσει έργα του Σαίξπηρ κι είχε γράψει και δικά του. Όταν το Θέατρο Εφαρμογής απέτυχε, μάζεψε νέους ηθοποιούς κι ετοίμασε θεατρικό σχήμα αναλαμβάνοντας να παρουσιάσει τον Κύκλωπα, έργο που ήταν να παρουσιαστεί από το Εφαρμογής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αξιοποιεί έναν περιφερειακό θεατρικό χώρο στο Παγκράτι, εκεί που είχε εμφανιστεί ο ‘Καλλιτεχνικός Θίασος οι Νέοι’ το 1924. Με τη συνεργασία των Κώστα Μουσούρη και Δημήτρη Μπόγρη δημιουργεί το Λαϊκό Θέατρο Αθηνών. Η πρεμιέρα γίνεται με τον ‘Κύκλωπα» του Ευριπίδη, στις 2 Ιουλίου 1930 με το Μάνο Κατράκη στο ρόλο του Οδυσσέα και σκηνοθέτη το Ρώτα που ήταν και κορυφαίος του χορού. Σε αυτήν την παράσταση υλοποιεί την έννοια της λαϊκότητας, δηλαδή την ανάδειξη της αξίας του λαού και του πολιτισμού του. βασίστηκε σε λαογραφικά δεδομένα και προσπάθησε να τα συνδυάσει με μια σύγχρονη ανάγνωση του αρχαίου δράματος, παρουσιάζει τον ήρωα με μορφή Δράκου όπως αυτός των παραμυθιών και οι σάτυροι εμφανίζονται ως καλικάντζαροι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βασική πρόθεση του Ρώτα ήταν να αναπτύξει έναν άλλον τρόπο λειτουργίας του θεάτρου, που να στηρίζεται στη συνεργατικότητα των μελών του θιάσου. Οι ηθοποιοί τοιχοκολλούσαν το πρόγραμμα του θιάσου, ενώ ο ίδιος προλόγιζε το έργο και ανέλυε την υπόθεση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το Λαϊκό Θέατρο παρουσίασε έργα Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ίψεν, Σημηριώτη, Σιδέρη και Ρώτα προσπαθώντας να ξεπεράσει αισθητικά το νατουραλισμό, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία καθώς ο θίασος ήταν κατώτερος των προθέσεων του Ρώτα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα χρόνια από το 1965 – 1966 συνιστούν τομή στην εγχώρια κινηματογραφία. Τότε εμφανίστηκαν ανεξάρτητες παραγωγές όπως το Μπλόκο του Άδωνι Κύρου, η Εκδρομή του Τάκη Κανελλόπουλου, το Μέχρι το πλοίο, του Αλέξη Δαμιανού και το Πρόσωπο με Πρόσωπο του Ροβήρου Μανθούλη. Οι παραγωγές αυτές ανέτρεπαν τις συμβάσεις της εμπορικής παραγωγής κι απηχούσαν αισθητικές και θεματικές αναζητήσεις του διεθνούς καλλιτεχνικού κινηματογράφου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ελληνικές ταινίες με καλλιτεχνικές ανησυχίες είχαν παρουσιαστεί τη δεκαετία του ’50 από το Γρηγόρη Γρηγορίου, το Στέλιο Τατασόπουλο, το Γκρεγκ Τάλλας, το Νίκο Κούνδουρο και το Μιχάλη Κακογιάννη. Όλοι τους είχαν εμπνευστεί από ξένα ρεύματα και μερικές ταινίες τους είχαν οριστεί ως νεορεαλιστικές. Μέχρι τα μέσα του ’60 ο Κακογιάννης και ο Κούνδουρος συνέχισαν την καλλιτεχνική τους αναζήτηση. Ο Κακογιάννης διασκεύασε λογοτεχνικά έργα και αρχαίο δράμα (‘Ερόικα’, ‘Ηλέκτρα’) και ο Κούνδουρος παρουσίασε προσωπικές, αλληγορικές και συλιζαρισμένες δημιουργίες (‘Το ποτάμι’, Μικρές Αφροδίτες). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1965-1966 ξεχώρισε διότι αρκετοί δημιουργοί εμφανίστηκαν δυναμικά στα αντίστοιχα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δίνοντας νέα πνοή. Το πραξικόπημα του 1967 όμως, εμπόδισε την ανάπτυξη ενός συμπαγούς κινηματογραφικού ρεύματος. Μετά τη δικτατορία, αρκετοί καινοτόμησαν με τις ταινίες τους όπως ο Αγγελόπουλος, ο Δαμιανός, ο Βούλγαρης. Μετά τη δικτατορία, προστέθηκαν δημιουργοί που ανανέωσαν και συνεχίζουν να ανανεώνουν τον ελληνικό κινηματογράφο. Φέρρης, Παναγιωτόπουλος, Ψαρράς, Γιάνναρης κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Περιεχόμενο : Θα εντοπίσουμε τα θέματα που κατανοεί κάποιος μέσω της απλής παρακολούθησης της πλοκής, αλλά και αυτά που προκύπτουν μέσω της εμβάθυνσης σε όσα διαδραματίζονται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το περιεχόμενο δεν είναι ανεξάρτητο από τη μορφή του έργου τέχνης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μορφή: αφορά τον τρόπο που ο καλλιτέχνης δομεί την αφήγηση και τον τρόπο που χρησιμοποιεί τις κινηματογραφικές τεχνικές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κινηματογραφικές τεχνικές – Υφολογικά στοιχεία: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Α) τα στοιχεία που συντελούν στο στήσιμο της δράσης μέσα από τα πλάνα (διάταξη των ηθοποιών, σκηνικά, φωτισμός). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Β) τις αποκλειστικά κινηματογραφικές ιδιότητες ενός πλάνου (απόσταση της κάμερας από τα διαδραματιζόμενα) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γ) το μοντάζ (πως ενώνονται τα πλάνα μεταξύ τους) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δ) τη χρήση του ήχου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ανάπτυξη της αφήγησης : πως ξεδιπλώνεται η πλοκή, αν υπάρχει ή όχι χρονολογική σειρά στην απεικόνιση των γεγονότων, αν υπάρχουν ή όχι αυστηρές αιτιακές σχέσεις ανάμεσά τους, ενσωματώσεις σκηνών από τον υποκειμενικό κόσμο των ηρώων (όνειρα, αναμνήσεις) και στον τρόπο κατάληξης των ταινιών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υφολογικό μέρος: ο ψυχαγωγικός κινηματογράφος των ειδών (με πρότυπο τον κλασικό αμερικάνικο) έχει αναπτύξει τεχνικές που δεν τραβούν την προσοχή του θεατή και τον διευκολύνουν να παρακολουθήσει όσα διαδραματίζονται. Έτσι ο κλασικός κινηματογράφος στοχεύει στην αληθοφάνεια και τη σαφήνεια. Φτιάχνει χώρους που δείχνουν αυθεντικοί, καταγράφει τις εικόνες ακαδημαϊκά, καθοδηγεί τους ηθοποιούς σε πιστευτές συμπεριφορές κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ανάπτυξη της αφήγησης : ο κλασικός κινηματογράφος εστιάζει στην υλοποίηση συγκεκριμένων στόχων από ήρωες με σαφή χαρακτηριστικά, θέτει χρονικές προθεσμίες, συνδέει τα γεγονότα με αυστηρή αιτιοκρατία και μπούρου μπούρου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στις ταινίες που θα εξετάσουμε, αυτά ανατρέπονται. Οι δημιουργοί τους εμπνέονται από το διεθνή κινηματογράφο όπως τα έργα των Ροσελίνι, Φελίνι, Αντονιόνι, Τρυφώ, Γκοντάρ Βέντερς Ταρκόφσκι κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1 Έλληνες δημιουργοί κατά την περίοδο 1965 – 1974 </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.1. Τάκης Κανελλόπουλος </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρωτοεμφανίστηκε με τα ντοκιμαντέρ Μακεδονικός Γάμος και Θάσος. Το 1962 ολοκλήρωσε τον Ουρανό, την πρώτη του ταινία, βαθιά αντιπολεμική και το 1965 την Εκδρομή. Και οι δυο τον καταξίωσαν ως πολύ σημαντικό σκηνοθέτη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εκδρομή </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σε κάποια απροσδιόριστη στιγμή του πολέμου του ’40 η Ειρήνη βρίσκεται κοντά στο μέτωπο και τον ανθυπολοχαγό σύζυγό της Κώστα. Η Ειρήνη τα έχει με το Στράτο, λοχία και φίλο του άντρα της. Ο Στράτος προσπαθεί να σκοτώσει τον Κώστα για να πάρει την Ειρήνη. Την παραπλανά λέγοντάς της πως ο άντρας της σκοτώθηκε. Εκείνη αποκαλύπτει το ψέμα, φεύγει με το Στράτο και οι δυο εραστές έχουν τραγικό τέλος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία είναι μοντερνιστική με επιρροές από τη γαλλική νουβελ βαγκ. Πρόκειται για μελαγχολικό, λυρικό έργο για τον έρωτα, τις αμφιβολίες της ψυχής και τον πόλεμο. Ο έρωτας αποδίδεται ως δύναμη πάνω από τη θέληση των ηρώων και τους οδηγεί στην προδοσία, το ψέμα και τη λιποταξία. Πάνω από τον έρωτα βρίσκεται ο πόλεμος, όχι στις ηρωικές του στιγμές αλλά στις τραγικές του συνέπειες. Ο πόλεμος επιβάλλει τη σύλληψη του λιποτάκτη Στράτου οδηγώντας στο θάνατο της Ειρήνης, το όνειρο της οποίας για μια εκδρομή δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Ο πόλεμος διακόπτει τον έρωτα, τη ζωή και ταράζει κάθε πλευρά του ανθρώπινου ψυχισμού. Το Στράτο – λιποτάκτη σκοτώνει ένας φίλος του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Κανελλόπουλος δημιουργεί ήρωες πέρα από τους κλασικούς καλούς και κακούς. Η Ειρήνη είναι μοιχαλίδα, αλλά τα λόγια και οι ενέργειές της την καθιστούν πολυδιάστατη και δυσερμήνευτη. Ο προδότης της φιλίας και λιποτάκτης Στράτος είναι ένας απελπισμένος άνθρωπος. Οι ήρωες έχουν σκαμπανεβάσματα, από το μεγαλείο και την αυταπάρνηση, φτάνουν στον πάτο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η αφήγηση ξεκινά ελλειπτικά, απαιτώντας προσπάθεια από το θεατή στην ανασύνθεση των γεγονότων. Οι πράξεις δεν καταγράφονται σε ρεαλιστικό χρόνο. Μια σειρά εσωτερικών μονολόγων της Ειρήνης αποκαλύπτουν το χρονικό της σχέσης της με το Στράτο. Τα λόγια της απευθύνονται στο Στράτο αλλά παραμένουν αμφίσημες, είναι δύσκολο για το θεατή να καταλήξει ποια χρονική στιγμή εκφράζουν αυτά τα λόγια και οι εικόνες που τα συνοδεύουν. Ο σκηνοθέτης κλείνει την ταινία με την αναγνώριση της εξουσίας του έρωτα πάνω στον άνθρωπο και παρουσιάζει ανάγλυφα τη σύγκρουση πόλεμου – θάνατου και έρωτα – ζωής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.2 Άλλοι δημιουργοί που αναθεώρησαν την πολεμική ταινία </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μπλόκο – Άδωνις Κύρου: δραματοποιεί το μπλόκο της Κοκκινιάς, του 1944. Ο Κοσμάς πρώην μαυραγορίτης κάνει μια νέα αρχή με την Ξένια. Από το γαμήλιο τραπέζι της αρχής καταλήγουμε στην εκτέλεση των αντιστασιακών, μέσα σε αυτόν και του Κοσμά που τελευταία στιγμή αρνείται να γίνει καταδότης. Η αφήγηση εστιάζει και στις ιστορίες άλλων αντιστασιακών αναπαριστώντας τον τραχύ, καταδικασμένο αλλά αξιοπρεπή αγώνα τους. Το ρεαλιστικό ύφος της ταινίας γίνεται σχεδόν υπερρεαλιστικό στο τέλος. Οι καταδότες υποδεικνύουν τους γονατιστούς αντιστασιακούς και μετά την εκτέλεση προσπαθούν να τους κλέψουν. Οι Γερμανοί τους σκοτώνουν κι αυτούς. Οι υπόλοιποι άντρες φεύγουν με αναστολή εκτέλεσης, οι γυναίκες μένουν με τους νεκρούς κι ένα παιδί κοιτά το θεατή καλώντας τον να στοχαστεί τη φρίκη του πολέμου και την ανθρώπινη ευθύνη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με τη λάμψη στα μάτια – Γλυκοφρύδης: οι Γερμανοί απειλούν να σκοτώσουν 30 νέους ενός χωριού ως αντίποινα για το θάνατο ενός στρατιώτη. Μέσα σε αυτούς βρίσκονται οι 3 γιοί ενός πατέρα στον οποίο δίνεται η ευκαιρία να σώσει τον έναν από τους τρεις. Η ιστορία αφορά την ψυχική περιπέτεια του πατέρα και ξεχωρίζει για τη μελετημένη ψυχογράφηση των ηρώων καθώς και για τις σκηνές αναμνήσεων και οραμάτων όπου το παρελθόν μπερδεύεται με το παρόν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το κανόνι και το Αηδόνι: σπονδυλωτή ταινία σε τρία μέρη. Οι Γιώργος και Ιάκωβος Καμπανέλλης προσεγγίζουν πρωτότυπα τον πόλεμο με έμφαση στην επίδρασή του στη ζωή. Η λιτή κινηματογράφηση και η ποιητική απόδοση ενός ονείρου διαφοροποιούν την ταινία από το τυπικό πολεμικό έργο. Την ίδια στιγμή, μέσα στις μικρές πράξεις υπονόμευσης της εξουσίας διακρίνουμε μια βουβή απόρριψη της χούντας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.3 Αλέξης Δαμιανός </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μέχρι το πλοίο : η πρώτη του ταινία μετά από τη θητεία του ως θεατρικός σκηνοθέτης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ένας επαρχιώτης, ο Νιάκας πηγαίνει από το χωριό του στον Πειραιά για να φύγει μετανάστης στην Αυστραλία. Η πορεία του συνδέει τα τρία μέρη της ταινίας. Το πρώτο μέρος είναι διασκευή του διηγήματος του Σπήλιου Πασαγιάννη ‘Το δαχτυλίδι’ και καταγράφει τη στάση του Νιάκα στο σιδηρουργείο ενός φίλου του και τη σύγκρουση των δυο τους για την ανιψιά του Νιάκα. Το δεύτερο επικαιροποιεί το διήγημα ‘Νανότα’ του Ξενόπουλου και μιλάει για μια ερωτικά ατίθαση κοπέλα του κάμπου. Το τρίτο εμπνέεται από ένα λαϊκό τραγούδι. Ο Νιάκας φιλοξενείται στην Αθήνα από ένα ζευγάρι, περιμένοντας να φύγει το καράβι για την Αυστραλία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα τρία μέρη παρουσιάζουν μια πορεία που ξεκινά από την παράδοση και φτάνει στις μέρες μας. Ο άνθρωπος μεταβαίνει από την κατάσταση των ενστίκτων στην ψυχική αποστείρωση. Στο βουνό ο πόθος και ο ανταγωνισμός για τη γυναίκα έχουν ζωική ορμή και η γυναίκα υποκύπτει ως θήραμα. Στον κάμπο, το ερωτικό ένστικτο οδηγεί την κοπέλα να ακολουθήσει το νεαρό με τη μοτοσικλέτα και να εκπορνευθεί. Στην πόλη, ο κόσμος έχει αποσυντεθεί από τη φτώχια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πορεία είναι και μεταφορική. Από την προκαπιταλιστική κοινωνία (χειρωνακτική ή ποιμενική) σε μια αστική, καπιταλιστικής δομής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Δαμιανός καταγράφει θλιβερές πτυχές της νεοελληνικής πραγματικότητας. Οικονομικό αδιέξοδο, μετανάστευση, άσχημες αστικές περιοχές, η γυναικεία σεξουαλικότητα γίνεται αγοραίο είδος ή συζυγική υποχρέωση και η αντρική της διεκδίκηση γίνεται από πρωτόγονο πάθος, εκμετάλλευση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κινηματογράφηση είναι ιδιόμορφη, σχεδόν ακατέργαστη. Η σκηνοθεσία μοιάζει να υπαγορεύεται από το ένστικτο έχοντας στόχο να αποτυπώσει την ουσία των πράξεων και των κοινωνικών αναφορών. Στο τέλος της ταινίας, ο αποχαιρετισμός των μεταναστών στο λιμάνι φτάνει στο θεατή ως η συνέπεια των κοινωνικών αδιεξόδων. Τα υγρά μάτια του Νιάκα δείχνουν πως επιδρά το κοινωνικό αδιέξοδο στον άνθρωπο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ευδοκία: Μια πόρνη, η Ευδοκία γνωρίζει το λοχία Γιώργο. Ερωτεύονται και παντρεύονται για να καταρρεύσουν ψυχικά και να χωρίσουν λόγω της κοινωνικής ηθικής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα γεγονότα στήνονται σα μια συρραφή σκηνών που η κάθε μια έχει αυθύπαρκτη αξία. Η σύνδεση είναι παρατακτική και δείχνει την κοινωνική ή ποιητική διάσταση της ιστορίας. Το τέλος είναι αβέβαιο, όταν μετά από επεισοδιακούς χωρισμούς και επανασυνδέσεις, ο προαγωγός της Ευδοκίας χτυπά με τους φίλους του το Γιώργο και παίρνει μαζί του την κοπέλα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Ευδοκία δεν είναι μελαγχολική ούτε μετανιωμένη πόρνη. Βωμολοχεί, γελάει, θυμώνει και καταφεύγει στο επάγγελμά της για να επιβιώσει. Μένει σε ένα αυθαίρετο των Ανω Λιοσίων σε μια άσχημη περιοχή. Ο Γιώργος δεν είναι ο ηρωικός στρατιώτης, αλλά μεθάει, βρίζει και ταλαντεύεται μεταξύ της μετανάστευσης στη Γερμανία, μιας δουλειάς στην Αθήνα ή της επιστροφής στο χωριό του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα εξωτερικά πλάνα είναι γενικά και μεγάλα, δείχνοντας την άναρχη δόμηση της Αθήνας. Οι ήρωες βρίσκονται μέσα στο περιβάλλον τους, χωρίς εξωραϊσμούς. Μαζί με τις ρεαλιστικές σκηνές, ο σκηνοθέτης καταγράφει το χορό του Γιώργου, το εμβληματικό ‘Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας’ με ένα κοφτό μοντάζ ταιριαστό με την ένταση της σκηνής. Η κούνια που κάνει η Ευδοκία πάνω από έναν γκρεμό υποβάλλει τη συνύπαρξη της ηδονής έρωτα και θανάτου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Επίσης, ενσωματώνει κάποιες ασπρόμαυρες εικόνες του λιμανιού όπου πηγαινοέρχονται μετανάστες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μικτό ύφος παραπέμπει στο ρεαλισμό και την ποιητική διάσταση ταυτόχρονα και είναι μια από τις ιδιαιτερότητες του σινεμά του Δαμιανού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.4 Παντελής Βούλγαρης </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έκανε αίσθηση με τις μικρού μήκους ταινίες ‘ο κλέφτης’ και ‘Τζίμης ο τίγρης’, που αφορούσε ένα λαϊκό ψυχαγωγό κι έχει σχετιστεί με το νεορεαλισμό, τον έμμεσο κοινωνικό σχολιασμό, την ανάδειξη της λεπτομέρειας και την αντιδραματική αφήγηση. Όλα αυτά εμφανίζονται στο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το Προξενιό της Άννας: η Άννα είναι υπηρέτρια μιας μεσοαστικής οικογένειας. Της γνωρίζουν τον Κοσμά με σκοπό να παντρευτούν. Περνάνε μια όμορφη μέρα μαζί αλλά τα αφεντικά τους αναγκάζουν την Άννα να ξεχάσει την προοπτική του γάμου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στη διάρκεια της ταινίας δε συμβαίνει κάτι συνταρακτικό. Κάθε ενότητα είναι μια ‘φέτα’ ζωής, τυπικής μεσοαστικής. Οι δουλειές που κάνει η Άννα, η μάζωξη της οικογένειας στο τραπέζι, η έξοδός της με τον Κοσμά, είναι καταστάσεις που δε θα υπεισέρχονταν σε μια κλασική ταινία καθώς ο Βούλγαρης αναιρεί την έννοια της ΄δράσης’. Η ζωή της Άννας θα συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μέσα από τις τυπικές αυτές σκηνές ο Βούλγαρης κάνει τον κοινωνικό σχολιασμό του. Οι ασχολίες της Άννας είναι εκείνες χιλιάδων γυναικών που συντηρούσαν την οικογένειά τους ως υπηρέτριες. Η συνάντηση της οικογένειας φανερώνει τις συνήθειές τους και ταυτόχρονα φαίνεται όλη η υποκρισία τους. Το αφεντικό της Άννας δίνει ηθικές συμβουλές, ενώ την παρακολουθεί ηδονοβλεπτικά όταν εκείνη αλλάζει ρούχα. Η γιαγιά συμφωνεί αρχικά να κάνει η Άννα ‘χριστιανική’ οικογένεια όταν όμως συνειδητοποιεί πως θα χάσει την υπηρέτριά της τη συκοφαντεί και αμφισβητεί την ανάγκη της να παντρευτεί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η έμφαση στις λεπτομέρειες φωτίζει ταξικές και πολιτισμικές διαφορές. Η γιαγιά παίζει τράπουλα, η Άννα δουλεύει. Το μικρό δωμάτιο της Άννας βλέπει σε τοίχο, της γιαγιάς στον κήπο. Στην έξοδο με τον Κοσμά βλέπουμε δυο τρόπους διασκέδασης. Στο αναψυκτήριο η μουσική είναι ευρωπαϊκή και οι θαμώνες παρακολουθούν από μακριά τις ημίγυμνες χορεύτριες και στην ταβέρνα τα δημοτικά ξεσηκώνουν τον κόσμο να χορέψει και φέρνουν στους δυο νέους μνήμες από τα χωριά τους. Η συζήτηση των δυο νέων δείχνει τις δυσκολίες των μη προνομιούχων. Ο πατέρας του Κοσμά πέθανε μετανάστης στον Καναδά και το χωριό του έχει ερημώσει. Ο πατέρας της Άννας σκοτώθηκε στον πόλεμο, η μητέρα της μεγάλωσε εννιά παιδιά κι η ίδια δουλεύει ήδη δέκα χρόνια ως υπηρέτρια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Βούλγαρης δίνει μεγάλη προσοχή στο χειρισμό των τεχνικών μέσων. Η κάμερα ακολουθεί την Άννα αργά, συχνά από απόσταση και κάποτε σε κοντινά πλάνα φανερώνοντας την κούραση, τη θλίψη και τη μοναδική στιγμή θυμού της όταν την επιπλήττουν για την αργοπορία της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ήχοι ενσωματώνονται ρεαλιστικά στη δράση. Κυριακάτικες ψαλμωδίες, διαφημίσεις και μουσική από το ραδιόφωνο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι τεχνικές, οι αφηγηματικές μέθοδοι και τα έμμεσα σχόλια του Βούλγαρη, τοποθετούν την ταινία στα όρια νεορεαλισμού και κοινωνικού ρεαλισμού. Εγγράφεται ολόκληρη στον αυθεντικό αστικό χώρο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο μεγάλος ερωτικός: ο Βούλγαρης ήθελε να δραματοποιήσει τα τραγούδια του Χατζιδάκι, προσθέτοντας και την ιστορική συνείδηση, σχολιάζοντας την παλιά και σύγχρονη Αθήνα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το ενδιαφέρον του για την ελληνική πραγματικότητα στις μικρές και μεγάλες στιγμές της συνεχίστηκε και μετά τη δικτατορία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.5 Θόδωρος Αγγελόπουλος </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αναπαράσταση: ο Γιώργος Γούσης μετανάστης, επιστρέφει στο χωριό του όπου δολοφονείται από τη γυναίκα του Ελένη και τον εραστή της Χρήστο. Το παράνομο ζευγάρι αποκαλύπτεται και συλλαμβάνεται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία είναι ένα διαρκές μπρος – πίσω και απαιτεί αυξημένη προσοχή από το θεατή (όπως όλες άλλωστε). Ο χρόνος της αφήγησης εμπλέκεται διαρκώς, ειδικά στο τέλος, όπου επιστρέφουμε στη σκηνή της δολοφονίας. Τα φλας μπακ είναι συνηθισμένη τεχνική στις αστυνομικές ταινίες κι ο Αγγελόπουλος χρησιμοποιεί την τεχνική ως αφετηρία για να ανατρέψει τις έννοιες της αστυνομικής δράσης και της λύσης του μυστηρίου. Οι ανακρίσεις της αστυνομίας και οι έρευνες των δημοσιογράφων δεν έχουν αποτέλεσμα, στη διάρκειά τους όμως, εμφανίζονται άλλα ζητήματα. Βλέπουμε την κυνική στάση των αρχών, την προκατάληψη του ανακριτή προς την κατηγορούμενη που θεωρεί ‘ακόλαστου χαρακτήρα’ (δεν είχε κι άδικο ο άνθρωπος…) Ταυτόχρονα οι δημοσιογράφοι καλύπτουν σκανδαλοθηρικά το γεγονός ενώ καταγράφουν και τους κατοίκους που αφηγούνται για τους συγγενείς τους στη Γερμανία και τις δυσκολίες της ζωής. Έχουμε έμμεση καταγραφή της ερήμωσης της ελληνικής επαρχίας, που οδήγησε το Γούση στη Γερμανία και την Ελένη στην πορνεία. Ο ακόλαστος χαρακτήρας της είναι εύκολη εξήγηση για ένα γεγονός που ορίζεται κοινωνικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δε βλέπουμε ποτέ το φονικό. Ο Αγγελόπουλος υπονοεί πως η κάμερα δε μπορεί να καταγράψει την αλήθεια γιατί κινηματογραφεί αναπαραστάσεις της. Ο τίτλος δεν αφορά μόνο τη δικαστική αναπαράσταση αλλά την αναπαράσταση / κατασκευή της πραγματικότητας. Μπορεί να μην είναι αληθινή, έχει όμως αξία καθώς ωθεί το θεατή στη σκέψη και την ανάλυση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο κατασκευαστικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ένα μοντερνιστικό της στοιχείο, με ρίζες στη νουβελ βαγκ και το μπρεχτικό θέατρο. Περιορίζεται η ψευδαίσθηση του θεατή πως βλέπει ‘πραγματικότητα’, μειώνεται έτσι η συναισθηματική του ταύτιση και του επιτρέπεται να επεξεργαστεί τα διαδραματιζόμενα με κριτικό πνεύμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Όταν ο Γούσης τρώει με την οικογένειά του το καρέ παγώνει και πέφτει ο τίτλος ‘Αναπαράσταση’ υποδηλώνονται πως αυτό που βλέπουμε δεν είναι πραγματικό. Η δημοσιογραφική κάμερα παραπέμπει στον κατασκευασμένο χαρακτήρα των εικόνων. Η υποκριτική, οι διάλογοι και η κινηματογράφηση εμποδίζουν τη συναισθηματική ταύτιση του θεατή. Η Ελένη και ο Χρήστος μιλούν ελάχιστα και σπανίως εκφράζουν συναισθήματα. Τα γεγονότα κινηματογραφούνται σε αργούς ρυθμούς χωρίς τις αντιδράσεις των έτσι κι αλλιώς ανέκφραστων μορφών. Στους εσωτερικούς χρόνους, τα πρόσωπα φαίνονται μέσα από τα ‘κάδρα’ των παράθυρων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μέρες του ’36: ένας πρώην χαφιές φυλακίζεται για το φόνο ενός συνδικαλιστή. Και πάλι δεν ασχολούμαστε με την ίδια τη δολοφονία, αλλά για τις ραδιουργίες που εξυφαίνονται γύρω της. Το κλίμα είναι αντίστοιχο της δικτατορίας. Τα μεγάλα πλάνα από απόσταση που χρησιμοποιεί ο Τεό κι εδώ αναπτύσσουν τη μοντερνιστική τεχνική της Αναπαράστασης αλλά τώρα εγκαινιάζεται και η μυθοπλαστική εμβάθυνση του Αγγελόπουλου στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1.6 Άλλοι δημιουργοί της περιόδου </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ροβήρος Μανθούλης : ‘Πρόσωπο με πρόσωπο’ : σάτιρα για τη μεγαλοαστική τάξη με ευρηματικό μοντάζ και στυλιζαρισμένη υπερβολή στην απεικόνιση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κωστής Ζώης : ‘Σιλουέτες’: η αποξένωση και ο χωρισμός ενός παντρεμένου ζευγαριού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θανάσης Ρεντζής – Νίκος Ζερβός: ‘Μαύρο – Άσπρο’: η σύγκρουση της επαναστατικής δράσης με το πνεύμα υποταγής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δήμος Θέος : ‘Κιέριον’: η καταδίκη του ελληνικού πολιτικού συστήματος και των διεθνών οικονομικών συμφερόντων. Η ταινία ολοκληρώθηκε το 1967 και απαγορεύτηκε. Παρουσιάστηκε στο εξωτερικό και στην Ελλάδα ήρθε το 1974 με το τέλος της Χούντας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2 Οι Έλληνες δημιουργοί από το 1975 μέχρι σήμερα</b></span><br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πτώση της Χούντας τον Ιούλιο του 1974 έφερε τα πάνω κάτω και στον κινηματογράφο επίσης. Εμφανίστηκε τεράστιος αριθμός καλλιτεχνικών ταινιών, συχνά πολιτικές, με παρουσία σε διεθνή φεστιβάλ και διακρίσεις. Οι καλλιτέχνες αξίωσαν ανανέωση των θεσμών ενώ σταδιακά ενισχύθηκε η κρατική ενίσχυση. Οι εξελίξεις αυτές, μαζί με την κατάρρευση του κινηματογράφου των ειδών στα μέσα του 70 εδραίωσαν τον ‘κινηματογράφο του δημιουργού’ ως βασικό μοντέλο παραγωγής ταινιών, που λειτουργεί έως σήμερα, μαζί με τον κινηματογράφο ειδών (κυρίως κωμωδίες). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μια από τις ενδεικτικές αλλαγές αφορά στο ‘Θίασο’ του Αγγελόπουλου. Είναι ταινία με κριτική στάση προς τις κυβερνήσεις και τις ξενικές επεμβάσεις στην Ελλάδα για την περίοδο 1939 – 1952, υπέρ της αποκατάστασης του ρόλου της αριστεράς. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν επί δικτατορίας κι ο Αγγελόπουλος πίστευε πως η ταινία θα απαγορευόταν στην Ελλάδα και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πολιτικά στο εξωτερικό. Όταν τελείωσε ο Θίασος είχε αποκατασταθεί η δημοκρατία, δεν του επετράπη όμως να εκπροσωπήσει επίσημα την Ελλάδα στο Φεστιβάλ Καννών με αυτήν. Η προβολή της ταινίας έγινε στο ‘Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών’ στις Κάννες κι έδωσε στον Τεό το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου το Μάϊο του 1975. Πήρε επίσης πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μαζί με ενθουσιώδη σχόλια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι αλλαγές στο σινεμά ήταν συνέχεια πρότερων πρακτικών. Ο Θίασος ήταν μια λογική συνέχεια του Μέρες του ’36. Ο Βούλγαρης συνέχιζε τις αναζητήσεις του με αφετηρία τη δεκαετία του 60. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι Κούνδουρος και Κακογιάννης συνέχιζαν να προσφέρουν έργο, μαζί με τους νεότερους όπως η Τώνια Μαρκετάκη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2.1 Θόδωρος Αγγελόπουλος </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θίασος: επική τοιχογραφία που σχολιάζει σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας μέσα από το οδοιπορικό ενός περιπλανώμενου θιάσου. Το καθεστώς Μεταξά, ο Β. Π.Π., το αντάρτικο, τα Δεκεμβριανά, ο εμφύλιος και το προεκλογικό τμήμα του Νοέμβρη του 1952 που θα έφερνε το στρατηγό Παπάγο στην εξουσία. Τα κύρια πρόσωπα είναι τα μέλη του θιάσου. Ο πατέρας βοηθά τους αντάρτες και εκτελείται από τους Γερμανούς. Η μητέρα τα φτιάχνει μ’ έναν ηθοποιό του θιάσου μέχρι που τη σκοτώνει ο γιος της Ορέστης. Ο Ορέστης βγαίνει στο βουνό κι εκτελείται μετά τον πόλεμο. Η μια αδελφή, η Ηλέκτρα γίνεται σύνδεσμος των ανταρτών. Η άλλη αδερφή εκδίδεται σε ένα λαδέμπορα στην κατοχή, σε Άγγλους στρατιώτες μεταπολεμικά και παντρεύεται έναν Αμερικάνο. Χαρούμενα πράγματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην ταινία, η δράση των αριστερών και ειδικά των ανταρτών αποτυπώνεται αξιοπρεπής και συνεχώς ενάντια στους μηχανισμούς καταστολής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Ελλάδα του Θιάσου είναι διχασμένη ανάμεσα σε νομιμόφρονες και αντιφρονούντες ενώ ταυτόχρονα γνωρίζει διαρκώς εισβολείς, τους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους Άγγλους και τους Αμερικάνους. Η παρουσία των τελευταίων επηρεάζει και τον τρόπο ζωής. Όταν ο αμερικάνος σύζυγος της μικρής αδερφής ζητά πρόποση, ο έφηβος γιος της νύφης τα κάνει όλα λίμπα και φεύγει για μια βόλτα στη θάλασσα, ακολουθούμενος από το λευκό τραπεζομάντηλο που έχει πάρει μαζί του. υποδηλώνει το θυμό για την εκποίηση της Ελλάδας στους ξένους σε καιρό ειρήνης αλλά και την ελπίδα για την αντίδραση της νέας γενιάς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πέρα από το ιστορικό / πολιτικό υπάρχει και το μυθικό επίπεδο. Οι Ορέστης και Ηλέκτρα παραπέμπουν στο μύθο των Ατρειδών, το ίδιο και τα υπόλοιπα πρόσωπα κι ας μην κατονομάζονται. Ο πατέρας – Αγαμέμνων, η μητέρα – Κλυταιμνήστρα, ο εραστής – Αίγισθος, μικρότερη αδερφή – Χρυσόθεμη, φίλος – Πυλάδης. Με αυτές τις μυθικές αναφορές ο Τεο δεν προτείνει οικουμενικού τύπου ερμηνείες, αλλά τονίζει την ιστορική – πολιτική διάσταση των ηρώων μέσα από την τέχνη. Ο πατέρας είναι στον αντίποδα του Αγαμέμνονα, είναι φτωχός, πρόσφυγας και θανατώνεται με τη μεσολάβηση του Αίγισθου για τη δράση του στον πόλεμο. Ο Αίγισθος είναι παράνομος εραστής και δοσίλογος. Ο Ορέστης δεν εκδικείται μόνον τον πατέρα του αλλά πολεμά ταυτόχρονα τους ιδεολογικούς εχθρούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχει και θεατρικό επίπεδο (τι νομίσατε…) ο θίασος κάνει πάντα πρόβα τη Γκόλφω, το δημοφιλές δραματικό ειδύλλιο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη. Υπάρχουν έτσι το μελοδραματικό κείμενο του παρελθόντος και η μοντερνιστική τοιχογραφία του Τεο. Η άρρηκτη σχέση Τέχνης – Ιστορίας, φαίνεται από το ότι οι παραστάσεις διακόπτονται από συλλήψεις, πολεμικές επιχειρήσεις και φονικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα τρία επίπεδα δυσκολεύουν πολύ την ταινία αλλά υπάρχουν κι άλλα. Μια φράση της Αποκάλυψης, ένα απόσπασμα του Λένιν, ποιήματα του Μιχάλη Κατσαρού κ.α. όλα αυτά ζητούν αποκρυπτογράφηση. Η μουσική παίζει τον ίδιο ρόλο, απόλυτα ενσωματωμένη στη δράση. Έχει τη μορφή τραγουδιών και ρυθμών που ακούγονται σε ταβέρνες και συναθροίσεις, βασίζεται σε πραγματικές μελωδίες της εποχής, υπαινίσσεται ιδεολογικές τοποθετήσεις και σχολιάζει τα γεγονότα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η διανοητική πρόκληση, προκύπτει για το θεατή όχι μόνο από το πολυεπίπεδο της ταινίας αλλά και από την ασυνήθιστη χρήση του αφηγηματικού χρόνου. Ο χρόνος δεν έχει λογική αλληλουχία. Υπάρχει ομοιότητα στις φράσεις (‘φτάσαμε στο Αίγιο του ’39. Έχουμε δυο μέρες να κοιμηθούμε’) και του Αίγιου στην αρχή και το τέλος της ταινίας της προσδίδουν μια κυκλική δομή, που υποδηλώνει την επανάληψη με παραλλαγές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στο Θίασο, οι μπρεχτικές τεχνικές είναι εμφανέστερες. Ο Τεό σπάει τη μυθοπλασία με εμβόλιμες αφηγήσεις της προσφυγιάς, του Δεκέμβρη του ’44 και της Μακρόνησου. Η κάμερα απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από τους ηθοποιούς, κάνοντάς τους συχνά μικροσκοπικές φιγούρες μέσα στο τοπίο. Οι αργές κινήσεις, οι λιγοστοί διάλογοι και η έλλειψη δράσης μεταθέτουν το ενδιαφέρον στις ιστορικές υποδηλώσεις της ταινίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κυνηγοί: επική τοιχογραφία της περιόδου 1947 – 1976. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μεγαλέξανδρος: μυθοπλαστικό σχόλιο για την αριστερή ιδεολογία των αρχών του 20ου αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά ο Τεό εστίασε περισσότερο στο άτομο με τη συμβολή διεθνούς φήμης ηθοποιών κι έθεσε υπαρξιακά ερωτήματα με επίκεντρο τα θέματα των συνόρων, της περιπλάνησης και της αναζήτησης ταυτότητας. Η νέα φάση περιλαμβάνει τα ‘Ο Μελισσοκόμος’, το ‘Τοπίο στην Ομίχλη’, ‘Το μετέωρο βήμα του πελαργού’, ‘Το βλέμμα του Οδυσσέα’, το ‘Μια αιωνιότητα και μια μέρα’, και ‘το λιβάδι που δακρύζει’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τοπίο στην ομίχλη: η 11χρονη Βούλα και ο 6χρονος αδελφός της Αλέξανδρος αποφασίζουν να πάνε στη Γερμανία όπου πιστεύουν πως θα βρουν τον πατέρα τους. Στην πορεία τους προς τα σύνορα βρίσκουν ένα είδος προστάτη στο πρόσωπο του νεαρού ηθοποιού Ορέστη. Στο τέλος τα παιδιά παίρνουν μια βάρκα για να περάσουν τα σύνορα και βρίσκονται σε ένα ομιχλώδες τοπίο που νομίζουν πως είναι η Γερμανία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία δεν αφορά συγκεκριμένα πολιτικά ή ιστορικά γεγονότα. Ο Τεό επικεντρώνεται στην αναπαράσταση της σύγχρονης ζωής, στη μύηση του ανθρώπου στον πόνο και στην αναζήτηση του ονείρου και της ελπίδας. Η Ελλάδα που διασχίζουν τα παιδιά είναι θλιβερή, μίζερη, έρημη και γεμάτη τσιμεντουπόλεις. Όσοι συναντούν είναι αποστασιοποιημένοι συγγενείς, σκληροί επαγγελματίες ή σχεδόν αποκτηνωμένες μορφές. Η Βούλα βιάζεται, τα παιδιά μαθαίνουν τους αιώνιους πόνους του έρωτα (η Βούλα ερωτεύεται τον Ορέστη) και του θανάτου (βλέπουν ένα άλογο να πεθαίνει). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η περιπλάνησή τους είναι μια πορεία για την πραγματοποίηση του ονείρου. Να βρουν έναν πατέρα που δεν έχουν δει ποτέ (και που δεν είναι στη Γερμανία by the way). Η πίστη τους θα τα οδηγήσει στο τοπίο στην ομίχλη, που σταδιακά ξεδιαλύνει φανερώνοντας ένα δέντρο που αγκαλιάζουν. Το τέλος είναι ιδιαίτερα αμφίσημο καθώς ο θεατής δε γνωρίζει αν όντως τα παιδιά έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο μέρος, αν ονειρεύονται, αν έχουν σκοτωθεί από το φρουρό των συνόρων κι αν το τοπίο είναι μεταφυσικό. Πριν, ο Ορέστης έχει βρει ένα κομμάτι φιλμ που δε διακρινόταν τίποτα και τα είχε ρωτήσει αν έβλεπαν ένα δέντρο πίσω από την ομίχλη. Κανείς τους δεν το έβλεπε, αλλά το θέμα είναι να πιστεύεις και κάτι όμορφο που δεν υπάρχει αλλά αξίζει να το φανταστείς.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν πολλές ποιητικές σκηνές στην ταινία αλλά και αναφορές σε προηγούμενες. Ο Ορέστης είναι ο γιός της Χρυσόθεμης του Θιάσου. Ο ίδιος ανήκει στο Θίασο και συναντά τους γνωστούς μας περιπλανώμενους. Ο θίασος του 1988 όμως έχει κουραστεί και δε βρίσκει αίθουσα να παίξει, οπότε πουλά τα κοστούμια του. Η Ελλάδα που αντιπροσώπευε σβήνει και τη θέση της παίρνει η σκληρή Ελλάδα που βιώνουν τα παιδιά κι η ονειρική που εκφράζει ο Ορέστης, μια ανέμελη, θετική μορφή σαν κατάφαση του σκηνοθέτη στη νέα γενιά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η αφήγηση είναι ευθύγραμμη με χαρακτηριστικό του καλλιτεχνικού κινηματογράφου τη χαλαρή δομή της πλοκής. Ο χρόνος του πλάνου είναι ανθρώπινος (82΄΄) και γίνεται χρήση αμερικάνικων και μεσαίων πλάνων μαζί με μερικά γκρο πλαν. Έχει λιγότερες σιωπές και η μουσική βοηθά τη συναισθηματική συμμετοχή του θεατή. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν πλάνα – σεκάνς, γενικά πλάνα. Οι αναφορές σε πρότερες ταινίες συνεχίζονται. Τα παιδιά έχουν ονόματα από το Ταξίδι στα Κύθηρα, σε ένα αστυνομικό τμήμα εμφανίζεται η Ελένη της Αναπαράστασης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αν παλιότερα ο Τεό υπονοούσε πως η κινηματογραφική ‘κατασκευή’ σχολίαζε τα αδιέξοδα της μετανάστευσης, ή την ιστορία, τώρα υπαινίσσεται πως μπορεί να απεικονίσει το όνειρο, να φανερώσει ένα δέντρο στην ομίχλη για όσους έχουν πιστέψει σε αυτό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2.2 Παντελής Βούλγαρης </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με το Χάππυ Ντέη αναφέρθηκε στην πολιτική εξορία με παραπομπές στη Μακρόνησο και τη Γυάρο. Με το ‘Ελευθέριος Βενιζέλος’ αναπαρέστησε τη δράση του. Στα ‘Πέτρινα Χρόνια’ κατέγραψε με ευαισθησία την επίδραση των γεγονότων 1954 – 1974 στη ζωή ενός ζευγαριού. Διασκεύασε τη ‘Φανέλλα με το εννιά’ του Μένη Κουμανταρέα με ένταση και δυναμισμό. Στο Ακροπόλ γύρισε ένα αντι – μιούζικαλ. Με τις ‘Ήσυχες μέρες του Αυγούστου’ και το ‘Όλα είναι δρόμος’ κέρδισε τους κριτικούς για το λυρισμό του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ήσυχες μέρες του Αυγούστου: σπονδυλωτή. Μια ηλικιωμένη γίνεται φίλη με μια νεότερη γειτόνισσά της, της δίνει χρήματα κι εκείνη εξαφανίζεται. Ένας συνταξιούχος ναυτικός παρηγορεί μια χήρα και χωρίζουν με δυο φιλιά. Ένας τραπεζικός φλερτάρει τηλεφωνικά με μια άγνωστη κι όταν συναντιούνται καταρρέουν από την απογοήτευση και την ακύρωση της γοητείας του αγνώστου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ήρωες των ιστοριών δε συναντιούνται μεταξύ τους. Κοινός παρανομαστής, η έρημη αυγουστιάτικη Αθήνα και η ανάγκη των ανθρώπων για επαφή και ζεστασιά. Τα πρόσωπα είναι μέσης ή μεγάλης ηλικίας με καθημερινές συνήθειες και γλυκόπικρες αναμνήσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η δομή της ταινίας με τις παράλληλες απόπειρες επαφής παρατείνουν το κλίμα ατονίας και κατάπτωσης. Την ίδια στιγμή, η επικοινωνία των ηρώων πλάθει έναν κόσμο ευγενικό, ηθικό και καλό. Οι πράξεις του συνταξιούχου στην άγνωστη είναι καλές κι ανθρώπινες. Η Αλέκα έχει πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις κινούνται μεταξύ σεξουαλικής διέγερσης και ψυχικού δεσμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πίστη στην ανθρώπινη επικοινωνία επισφραγίζεται στην τελευταία σκηνή. Η ηλικιωμένη που έχει δηλώσει την εξαφάνιση της γειτόνισσας, συναντά φανταστικά ή μεταθανάτια τον πρώτο της έρωτα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο σκηνοθέτης αποφεύγει τις δραματικές εντάσεις και εστιάζει σε διαλόγους ή σιωπές για να αποκαλύψει τις εσωτερικές ανάγκες των ηρώων του . Δεν αφηγείται ιστορίες, υποβάλλοντας ενορχηστρώνει συναισθήματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2.3 Μιχάλης Κακογιάννης </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πάνω κάτω και πλαγίως: στο σκηνικό είναι η σύγχρονη Αθήνα. Μια χήρα συνευρίσκεται με ένα νεαρό κι ο γιός της αποκαλύπτει την ομοφυλοφιλία του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι εικόνες σχολιάζουν κωμικά την αθηναϊκή καθημερινότητα. Το μποτιλιάρισμα που προκαλεί τρακαρίσματα, ο εγκλωβισμός του γιου στην περιστρεφόμενη πόρτα μιας τράπεζας που προκαλεί το συναγερμό και τρομάζει τους γύρω του, και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Κακογιάννης προτείνει μια ανανέωση της κωμωδίας, απορρίπτοντας τη σφιχτή αιτιοκρατία κι έφτασε μέχρι το παράλογο. Εμπλούτισε την πρότερη θεματολογία αμφισβητώντας τις διαχωριστικές γραμμές των δυο φύλων, αναγνώρισε το δικαίωμα της ώριμης γυναίκας στο ερωτικό πάθος κι επικύρωσε την έλξη ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη κι έναν νεότερο όπως και αυτήν μεταξύ ανδρών. Υπάρχει ευτυχισμένο τέλος. Ο γιος κατανοεί την ερωτική ζωή της μητέρας και η μητέρα αποδέχεται τη διαφορετικότητα του γιού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ανανέωση επιχείρησαν ο Βασίλης Βαφέας και ο Σταύρος Τσιώλης δείχνοντας σατιρική ή κωμική διάθεση, όπως και αφηγηματική πρωτοτυπία. Κωμωδίες κλασικής μορφής αλλά σύγχρονης θεματολογίας έχει κάνει και ο Νίκος Περάκης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2.4 Νίκος Κούνδουρος </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1922: βασίζεται στο μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη Το νούμερο 31328. Ξεκινά τον Αύγουστο του 1922 στη Σμύρνη, όταν οι Τούρκοι κινούνται εναντίον των άλλων εθνοτήτων. Έχουμε τον Έλληνα έμπορο με τη σύζυγό του, ένα δάσκαλο, ένα ζευγάρι αστών με την κόρη τους και το νεαρό Ηλία. Παρακολουθεί τις προσπάθειές τους να αποφύγουν το θάνατο και την αιχμαλωσία και να βρουν βοήθεια από τους συμμάχους. Γινόμαστε επίσης μάρτυρες τραγικών γεγονότων με θύματα Έλληνες και Αρμένιους που συχνά γίνονται μπροστά στους αμέτοχους σύμμαχους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ήρωες μαζί με άλλους αιχμαλώτους οδηγούνται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Κάτω από τον ήλιο παλεύουν με την πείνα, τη δίψα και το φόβο του θανάτου. Κάποιοι επιλέγουν το θάνατο πίνοντας λίγο νερό. Η κόρη των αστών πεθαίνει από το ξύλο. Η μητέρα της δολοφονείται καθώς κουβαλά στους ώμους το πτώμα της κόρης της. Η γυναίκα του έμπορου σκοτώνει έναν από τους βιαστές της. Με το μισότρελο πρόσωπό της, τους σπασμούς και την κραυγή της κλείνει η ταινία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1922 δεν είναι ηρωική περιπέτεια με κακούς Τούρκους και καλούς Έλληνες, αλλά ένας γενικότερος προβληματισμός για τη μισαλλοδοξία, τη βαρβαρότητα, την ευθύνη των δυνατών για τις εθνικές τραγωδίες και το φόβο του θανάτου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι αδρές εικόνες και η συνεχής κίνηση της κάμερας μεταδίδουν την αγριότητα και τον κίνδυνο. Οι διάλογοι είναι λίγοι και κυριαρχούν οι φυσικοί ήχοι (βήματα, τρεχαλητά, πυροβολισμοί) που αυξάνουν το αίσθημα της παγίδευσης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2.5 Κώστας Φέρρης </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ρεμπέτικο: ξεκινά στη Μικρά Ασία με αναφορές στην Καταστροφή. Υιοθετεί μια κλασική γραφή για να περιγράψει τη ζωή της ρεμπέτισσας Μαρίκας (σαφής αναφορά στη Νίνου). Στο πρώτο μισάωρο παρακολουθούμε την παιδική της ηλικία από τη Σμύρνη μέχρι τον Πειραιά. Κατόπιν βλέπουμε τι γίνεται μετά τα 16 της χρόνια. Ερωτεύεται έναν ταχυδακτυλουργό, γεννά την κόρη της, ο άντρας της φεύγει στο εξωτερικό, συνάπτει μακρόχρονη σχέση με ένα ρεμπέτη που την κερατώνει διαρκώς, γίνεται επιτυχημένη τραγουδίστρια, ταξιδεύει στην Αμερική, επιστρέφει το 1956, μαχαιρώνεται κατά λάθος και πεθαίνει. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το Ρεμπέτικο πέρα από βιογραφία είναι μια εξιστόρηση της πορείας του ρεμπέτικου από τη Μικρά Ασία στα κακόφημα μαγαζιά του Πειραιά κι ύστερα στο εξευγενισμένο πάλκο. Τα τραγούδια Ξαρχάκου – Γκάτσου αναπαράγουν το ύφος και σχολιάζουν προσωπικά και συλλογικά βιώματα. Η ταινία σχολιάζει επίσης την επίδραση της ιστορίας στις ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι μόνο το 1922 αλλά ο Β. Π.Π., οι συλλήψεις και οι εξορίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μπορεί επίσης να προσεγγιστεί ως μουσική ταινία που αμφισβητεί την πρότερη σχετική θεματολογία. Παλιότερα οι πρωταγωνιστές του πάλκου και του θεάματος εμφανίζονταν ως αγνοί άνθρωποι που έφτυναν αίμα μέχρι να ευτυχήσουν. Εδώ έχουμε ένα σκληρό κόσμο. Οι ήρωες είναι κυνικοί πραγματιστές και στυγνοί επαγγελματίες. Οι τραγουδίστριες είναι ανταγωνιστικές, η Μαρίκα αποτυγχάνει σα μητέρα. Οι οικογενειακές σχέσεις είναι προβληματικές και οι ερωτικές μπλέκουν με τα επαγγελματικά.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">(από: olthatjazz)</span></span></div>
Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-52122456205525551492016-07-10T00:05:00.000+03:002016-07-10T08:38:10.086+03:00ΕΛΠ 44 - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (Σημειώσεις - Β' Τόμος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #333333; font-family: inherit; line-height: 20.79px;"><b style="background-color: white;">ΕΛΠ 44 - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ</b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">ΤΟΜΟΣ Β’ </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<b style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;">ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1</span></b><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><b>1.1 Η Καθιέρωση του Κινηματογράφου στο Διεθνή Χώρο</b> </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">1.1.1 Πού, πότε και από ποιους έγινε η πρώτη κινηματογραφική προβολή </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. ήταν πολλοί οι εφευρέτες που προσπάθησαν να αναπαραστήσουν την κίνηση, αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της φωτογραφίας. Τρεις τα κατάφεραν ικανοποιητικά: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Τόμας Έντισον (Αμερική) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Αύγουστος και Λουδοβίκος Λυμιέρ (Γαλλία). Είναι οι πρώτοι που κατασκεύασαν μηχανές λήψεις (κάμερες) και προβολής σε οθόνη, γύρισαν ταινίες και τις παρουσίασαν στο κοινό. Η πρώτη δημόσια προβολή σε οθόνη με εισιτήριο, έγινε στις 28 Δεκεμβρίου στο Γκραν Καφέ στο Παρίσι. Η ημερομηνία είναι ορόσημο γιατί συνδυάζει τις τρεις προϋποθέσεις της νέας ψυχαγωγίας: εφεύρεση, αίθουσα, κοινό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.1.2 Το περιεχόμενο των πρώτων ταινιών </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Οι πρώτες ταινίες αποτύπωναν οικείες εικόνες: την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιο των Λυμιέρ, την είσοδο του τρένου στο σταθμό ή απλές οικογενειακές και καθημερινές σκηνές. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αργότερα οι οπερατέρ (χειριστές μηχανών λήψης) ταξίδευαν παντού καταγράφοντας γεγονότα που μπορούσαν να ενδιαφέρουν το κοινό. Σε αυτό το στάδιο, η κάμερα λειτουργεί ως αναβαθμισμένη φωτογραφική μηχανή. Τη χειρίζονται φωτογράφοι με οικεία θεματολογία, λήψεις ‘εκ του φυσικού’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Τόμας Έντισον έφτανε στα ίδια αποτελέσματα. Παρήγαγε μηχανές λήψης και προβολής, γύριζε ταινίες κι οργάνωσε την αγορά τους, ρυθμίζοντας τους όρους προβολής τους. Οι ταινίες του ήταν ψυχαγωγικές και συνεργάζονταν σε αυτές καλλιτέχνες του βαριετέ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αμέσως μετά ο κινηματογράφος κινείται σε τρεις κατευθύνσεις: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ντοκιμαντέρ = καταγραφή οικείων γεγονότων της καθημερινής ζωής </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- επίκαιρα / ζουρνάλ = καταγραφή καθημερινών γεγονότων και ειδήσεων </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ταινίες μυθοπλασίας = αποτύπωση ψυχαγωγικών θεαμάτων </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στις αρχές του 20ου αι. η συνεχής ανάγκη για νέες ενδιαφέρουσες ταινίες οδηγεί στη δημιουργία ταινιών σύντομης διάρκειας που αφηγούνται μια δραματική ή κωμική ιστορία. Τα μέγιστα συνέβαλλε ο Ζωρζ Μελιές, που αναπαρήγαγε ταχυδακτυλουργίες στις ταινίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το θέατρο επηρεάζει πολύ τις πρώτες ταινίες. Η ακίνητη κάμερα παίρνει τη θέση ενός θεατή καθισμένου στο κέντρο της αίθουσας που παρακολουθεί τη δράση που εκτυλίσσεται σε μια ιδεατή σκηνή. Η θεατρική επιρροή δεν περιορίζεται στην αισθητική αντίληψη αλλά επεκτείνεται στη θεματολογία και τα πρόσωπα. Ο κινηματογράφος ανταγωνίζεται συνεχώς το θέατρο κερδίζοντας θεατές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Ντέιβιντ Γουώρκ Γκρίφιθ είναι ο πρώτος που στρέφεται στη λογοτεχνία, στις αρχές του 20ου αι. και ειδικά στο μυθιστόρημα προκειμένου να αντλήσει ιστορίες για τις σύντομες ταινίες του. Από το 1908 έως το 1916 πειραματίζεται με τις μηχανές λήψης και το μοντάζ, είναι εκείνος που ξεκινά τη γραμματική της κινηματογραφικής γλώσσας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.2 Υποδοχή του Κινηματογράφου στην Ελλάδα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.2.1 Οι πρώτες προβολές στην Αθήνα </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο κινηματογράφος έφτασε σύντομα στην πρωτεύουσα, λίγο μετά το κινητοσκόπιο και το πανόραμα. Η πρώτη γνωστή κινηματογραφική προβολή στην Αθήνα έγινε στις 28 Νοεμβρίου 1896 σε μια νοικιασμένη αίθουσα στην οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από την Παλιά Βουλή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι μεγαλύτερες ξένες εταιρείες παραγωγής, οι γαλλικές Πατέ και Γκωμόν κατέκτησαν την ελληνική αγορά ενώ πρόβαλλαν εκτός από γαλλικές και αμερικανικές, ιταλικές ή δανέζικες ταινίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μέχρι το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 20ου αι. οι κινηματογραφικές προβολές σε Αθήνα και επαρχία γίνονταν σε υπαίθριους χώρους, σε πλατείες και καφενεία που πρόσφεραν το θέαμα μαζί με τα προϊόντα τους. Η επιτυχία τους ωθεί τους επιχειρηματίες να μετατρέψουν τα θέατρά τους σε κινηματογράφους. Αργότερα χτίζονται ειδικές αίθουσες και από τη δεκαετία του ’20 και μετά τα κινηματοθέατρα (κινηματογράφοι με θεατρική σκηνή) γίνονται συχνό φαινόμενο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.2.2 Σύνθεση και περιεχόμενο των κινηματογραφικών προβολών από το 1910 και μετά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα δέκα πρώτα χρόνια του 20ου αι. τα προγράμματα περιλάμβαναν επίκαιρα, ταξιδιωτικές εικόνες, κωμικές ή δραματικές σκηνές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας ο κινηματογράφος αφηγείται σύνθετες ιστορίες μεγάλης διάρκειας και δημιουργεί τους δημοφιλείς αστέρες. Τα προγράμματα των αιθουσών περιλαμβάνουν επίκαιρα, κωμωδία και μια δραματική ταινία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.2.3 Μια ψυχαγωγία για όλες τις τάξεις </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με το προσιτό του εισιτήριο, ο κινηματογράφος αποτελεί ψυχαγωγία και για τις λαϊκές τάξεις και τους αστούς, που επικοινωνούν πλέον με τη Δύση όχι μόνο μέσω βιβλίων και φωτογραφίας αλλά και μέσω κινούμενης εικόνας. Το γραμμόφωνο δίνει αντίστοιχες δυνατότητες μέσω του ήχου. Οι θεατές γνωρίζουν την υψηλή κοινωνία, τις μεγαλουπόλεις, τη μόδα, την επαρχία, τις εξωτικές περιοχές του πλανήτη και νέους τρόπους συμπεριφοράς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.3 Προσπάθειες για παραγωγή ταινιών στην Ελλάδα </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Η ελληνική κινηματογραφία μέχρι το 1980 στηρίχθηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία διότι το κράτος δήλωνε απών. Και το ιδιωτικό κεφάλαιο όμως ήταν περιορισμένο. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά το 1920 όταν υπήρχαν πρόθυμοι καλλιτέχνες είχαμε άλλα ντράβαλα. Οι πόλεμοι ήταν συνεχείς, ενώ συνέβη η Μικρασιατική Καταστροφή. Αναγκαστικά, όσοι ήθελαν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο το έκαναν με τα δικά τους πενιχρά μέσα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.3.1 Δραστηριότητα των ξένων εταιρειών παραγωγής στην Ελλάδα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ελληνική παραγωγή ταινιών ακολούθησε τα πρότυπα του εξωτερικού. Μηχανήματα, ταινίες και τεχνικοί αποστέλλονταν σε όλον τον κόσμο για να προωθήσουν το υλικό τους και να δημιουργήσουν νέο. Οι θεατές γοητεύονταν όταν έβλεπαν στο πανί δικά τους μέρη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη τέτοια εμπειρία, ήταν οι σκηνές που τράβηξε Λεόν, ένας οπερατέρ της Γκωμόν στη μεσο – ολυμπιάδα του 1906. Αργότερα συχνό αντικείμενο κινηματογράφησης υπήρξε η βασιλική οικογένεια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ξένοι τεχνικοί δίδασκαν τους Έλληνες με πιο γνωστό τον Ούγγρο Ζοζέφ Χεπ. Όταν δημιουργήθηκαν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να γυρίζονται ταινίες και στην Ελλάδα, ο Χεπ ήταν από τους πρώτους τεχνικούς που συνεργάστηκαν με έλληνες για αυτό το σκοπό. Κινηματογράφησε σημαντικές ελληνικές στιγμές κι ήταν ένας από τους σημαντικότερους οπερατέρ παγκοσμίως. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.3.2 Ανεξάρτητοι κινηματογραφιστές </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Αδελφοί Μανάκια : φωτογράφοι στα Γιάννενα κι αργότερα στο Μοναστήρι. Κατέγραψαν καθημερινές σκηνές αρχικά από το χωριό του, Αβδέλλα Μακεδονίας κι ύστερα στην Κεντρική Βαλκανική με ταινίες ιστορικού και εθνολογικού ενδιαφέροντος. Θεωρούνται οι πρώτοι κινηματογραφιστές των Βαλκανίων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα επίκαιρα και τα ντοκιμαντέρ ήταν τα πρώτα ελληνικά κινηματογραφικά είδη. Ακολούθησαν οι σύντομες κωμωδίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.3.3 Οι κωμωδίες </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σπυρίδων Δημητρακόπουλος: ο πρώτος που γύρισε κωμικές ταινίες. Εργαζόταν στο βαριετέ και θέλησε να πρωταγωνιστήσει σε σύντομες κωμικές σκηνές. Ίδρυσε το 1910 την πρώτη ελληνική εταιρεία παραγωγής, την «Αθήνη Φιλμ» που μάλλον χρηματοδότησε ο ίδιος. Γύρισε κωμωδίες και κωμικά πορτρέτα πολιτικών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βιλλάρ: έλληνας ηθοποιός του οποίου οι πρώτες ελληνικές κωμωδίες έχουν διασωθεί. Αρχικά εργαζόταν σε βαριετέ του εξωτερικού κι επέστρεψε το 1920 για να εργαστεί στις επιθεωρήσεις. Το 1920 προβάλλεται η ταινία ‘Ο Βιλλάρ στα λουτρά του Φαλήρου’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Οι περιπέτειες του Βιλλάρ» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για την παλαιότερη σωζόμενη ταινία, που κατέχει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ο Βιλλάρ, υπάλληλος σε καθαριστήριο γνωρίζει τη Νίτσα και περνά ένα πρωινό μαζί της. Όταν παρουσιάζεται στη δουλειά του δημιουργείται αναστάτωση. Οι συνάδελφοί του τον βάζουν να καθίσει πάνω στη σόμπα και μετά τον πετούν στο δρόμο. Στην προσπάθεια να ανακουφιστεί από το κάψιμο τρέχει σαν τρελός, διαλύει ένα γάμο και καταφεύγει σε έναν ποτιστή του Ζαππείου που τον θεραπεύει βρέχοντας τον πισινό του με τη μάνικα. Εκεί συναντιέται με τη μόνιμη αγαπημένη του και φιλιούνται, ενώ ο ποτιστής τους κρύβει με το καπέλο του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν σαφώς ομοιότητες με τις βωβές κωμωδίες του αμερικάνικου και του γαλλικού σινεμά. Ο ήρωας είναι εφευρετικός, δημιουργεί αναστάτωση, καταδιώκει και καταδιώκεται. Το κωμικό προκύπτει από το παράδοξο, την έκπληξη και τον αιφνιδιασμό του θεατή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα κενά της αφήγησης οφείλονται στις ταλαιπωρίες του υλικού κάτι που ισχύει για όλες τις ταινίες που σώθηκαν μέχρι το 1950. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δευτεροκλασάτος κωμικός, γραφικός τύπος των θεατρικών παρασκηνίων που δεχόταν πειράγματα. Συμμετείχε σε οπερετικούς θιάσους και το 1924 γύρισε την ταινία ‘Ο Τυχερός’ σε δικό του σενάριο και οπερατέρ το Χεπ. Ένας άτυχος υπάλληλος φαρμακείου περνάει τα πάνδεινα παρόλο που ονομάζεται ‘Τυχερός’. Γύρισε άλλες τέσσερις ταινίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.3.4 Διασκευές από τη Λογοτεχνία και το θέατρο </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.3.5 Η «Γκόλφω» και το ποιμενικό ειδύλλιο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη ταινία μυθοπλασίας, στηριγμένη στο δημοφιλές δραματικό ειδύλλιο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη. Το χρηματοδότησε ο Σμυρναίος Κωνσταντίνος Μπαχατώρης, που είχε την ιδέα να αξιοποιήσει το πιο αγαπητό θεατρικό έργο. Άνοιξε το δρόμο στο ποιμενικό ειδύλλιο και στην πρακτική της διασκευής ιστοριών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.3.6 Η «Κερένια Κούκλα» και το μυθιστόρημα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η «Κερένια Κούκλα» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου είναι το πρώτο μυθιστόρημα που διασκευάζεται για το σινεμά. Δεν έχει σωθεί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.4.1 Ο Δήμος Βρατσάνος και η «Άστυ Φιλμ» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1916: Ο Βρατσάνος, δημοσιογράφος, εκδότης και πρώην βουλευτής ιδρύει μαζί με άλλους την «Άστυ Φιλμ», αγοράζοντας τις εγκαταστάσεις του Μπαχατώρη. Η πολιτική κατάσταση δεν τον αφήνει να κάνει τίποτα. Μετά τη διάλυση της εταιρείας, γυρίζει ‘Της μοίρας τ’ αποπαίδι’ που δε σώζεται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.4.2 Ο Δημήτρης Γαζιάδης και η ‘D.A.G. Film’ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι ο πρώτος που στήνει μια βιώσιμη επιχείρηση για πάνω από 10 χρόνια. Σπούδασε κι εργάστηκε στη Γερμανία στην κινηματογράφηση του γερμανικού στρατού. Το 1919 η ελληνική κυβέρνηση του αναθέτει την κινηματογράφηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία. Το υλικό είναι ανυπολόγιστης αξίας και φυλάσσεται αταξινόμητο στο Υπουργείο Τύπου. Το 1920 ιδρύει μαζί με τα αδέρφια του Μιχάλη και Κώστα την ‘D.A.G. Film’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παραγωγές: το 1927 κινηματογράφησε την παράσταση του ‘Προμηθέα Δεσμώτη’ που οργάνωσε στους Δελφούς το ζεύγος Σικελιανού. Τα λίγα λεπτά που σώθηκαν έχουν τεράστια αξία. Σώζεται ένα περιληπτικό μοντάζ της ‘Αστέρως’. Τα στοιχεία αυτών των ταινιών αντλούνται αποκλειστικά από τον Τύπο της εποχής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Αστέρω» 1929 </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ποιμενικό ειδύλλιο. Το σενάριο υπογράφει ο ακαδημαϊκός Παύλος Νιρβάνας και ο συνεργάτης της ‘D.A.G. Film’ Ορέστης Λάσκος. Είναι διασκευή της ‘Ραμόνα’, αμερικάνικης ταινίας. Η δράση έχει μεταφερθεί στην ύπαιθρο, οι ήρωες είναι τσέλιγκες και τσελιγκοπούλες. Τα αισθήματα, οι συμπεριφορές και οι περιπέτειές τους δε διαφέρουν από τα αντίστοιχα αστικά. Η εκδοχή που έχουμε στη διάθεσή μας έχει διάρκεια 12 λεπτών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έχουμε 4 πρόσωπα, τον τσέλιγκα Θάνο, τον κυρ – Μήτρο, το γιο του Θύμιο και την Αστέρω. Ο Θάνος γνωρίζει την Αστέρω και ζητά το χέρι της παρόλο που δεν υπάρχει προίκα. Η Αστέρω φεύγει μαζί του και την αποχαιρετά το τραγούδι του ερωτευμένου Θύμιου. Ο Θάνος τσακίζεται σε έναν γκρεμό. Ο κυρ Μήτρος αποκαλύπτει στο Θύμιο πως έχει καταχραστεί τα κτήματα της Αστέρως και ξεκινούν να τη βρουν. Βρίσκουν την Αστέρω που στο μεταξύ έχει τρελαθεί αλλά γίνεται καλά όταν ακούει το τραγούδι του Θύμιου. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρωταγωνιστούν ο μεγάλος Αιμίλιος Βεάκης (κυρ Μήτρος), η Αλίκη Θεοδωρίδη (Αστέρω) και ο Κώστας Μουσούρης. Σκηνοθέτης είναι ο Δημήτρης Γαζιάδης που καταφέρνει μια στρωτή και κατανοητή αφήγηση. Οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές με εξαίρεση την υπερβολή του Μουσούρη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ‘Αστέρω’ γυρίστηκε βωβή και συνοδευόταν από ήχους γραμμοφώνου. Αργότερα μετατράπηκε σε ομιλούσα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.4.3 Άλλες εταιρείες παραγωγής </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ‘D.A.G. Film’ γύρισε έξι ταινίες που μαρτυρούν την ελληνική κινητικότητα. Από το 1929 έως το 1932 εμφανίζονται δέκα εταιρείες που κάνουν μια – δυο ταινίες κι εξαφανίζονται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το ενδιαφέρον του κοινού και η ήρεμη πολιτική ζωή βοηθούν αυτή τη δραστηριότητα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σήμερα σώζονται μόνο πέντε ταινίες. «Μαρία Πενταγιώτισσα», «Ο Μάγος της Αθήνας», «Δάφνις και Χλόη», «ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» «Κοινωνική σαπίλα». </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Μαρία Πενταγιώτισσα» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σενάριο Παύλου Νιρβάνα και Αριστείδη Κυριακού. Είχε παρουσιαστεί με επιτυχία στο θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βρισκόμαστε στους Πενταγιούς της Ρούμελης και στο παλάτι του Όθωνα. Η Μαρία κατηγορείται για ηθική αυτουργία στη δολοφονία του αδερφού της, φυλακίζεται κι ελευθερώνεται με χάρη του βασιλιά. Όταν στο χωριό της την υποδέχονται με τις πέτρες, γίνεται λησταρχίνα. Συμμετέχει ενεργά στην απελευθέρωση της Ηπείρου. Όταν παύουν οι εχθροπραξίες και αμνηστεύεται, επιστρέφει στην πατρίδα όπου πεθαίνει από εξάντληση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για φιλόδοξη παραγωγή, με σκηνές πλήθους και κοστούμια εποχής. Έχει γνήσιο τοπικό χρώμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.4.5 «Άστρο Φιλμ», ‘Δάφνις και Χλόη’ 1931 </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σενάριο και σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Είναι η αρτιότερη καλλιτεχνικά προπολεμική ταινία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για διασκευή του αρχαϊκού μυθιστορήματος του Λόγγου. Δύο έφηβοι ερωτεύονται και περνάνε των παθών τους τον τάραχο μέχρι να ενωθούν. Οι περιπέτειες δεν ήταν δυνατόν να γυριστούν με τα πενιχρά μέσα της εποχής κι έτσι απαλείφθηκαν τελείως. Υπάρχει πιστή απεικόνιση του χώρου σε σχέση με την ιστορική στιγμή και απόλυτος σεβασμός στο μυθιστόρημα. Επιτυχημένη είναι και η επιλογή των ηθοποιών που διαθέτουν αρχαϊκή κατατομή. Τα κοστούμια δανείζει η Εύα Σικελιανού, από τις Δελφικές εορτές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Λάσκος έκανε μια λυρική, γνήσια και ποιητική ταινία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.4.6 «Ολύμπια Φιλμ», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» 1932 </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έργο φουστανέλας. Διασκευή του έργου του Δημητρίου Κορομηλά με έμμετρο στίχο που διατηρείται στην ταινία. Ένας βοσκός αγαπά μια βοσκοπούλα που ζητεί σε γάμο ένας τσέλιγκας. Η μητέρα της βοσκοπούλας αποκαλύπτει πως ο τσέλιγκας είναι ο μεγάλος της έρωτας που την έψαχνε κιόλας. Τα δυο ζευγάρια σμίγουν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το αποτέλεσμα είναι στατικό κι εγκλωβισμένο στο θεατρικό έργο παρά τα πολλά εξωτερικά γυρίσματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.4.7 «Φύζιο Φιλμ», «Κοινωνική Σαπίλα» 1932 </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γυρίζεται από το Στέλιο Τατασόπουλο και είναι φυσικά κοινωνικού περιεχομένου. Ασχολείται με την ανεργία και τις καταστροφικές της συνέπειες και το ακμαίο εργατικό κίνημα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο πατέρας του Νίκου δε μπορεί να πληρώσει τις σπουδές του. Ο Νίκος αντιμετωπίζει την ανεργία και στο τέλος βρίσκει δουλειά σε ένα μουσικό θίασο. Όταν ξαναμένει άνεργος γίνεται στόχος των εμπόρων ναρκωτικών. Τον σώζουν κάποιοι εργάτες, βρίσκει δουλειά στο εργοστάσιο, ανακατεύεται με τα εργατικά σωματεία και καταλήγει στη φυλακή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1929 είχε ψηφιστεί ο νόμος ‘περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών’ που μεταξύ άλλων, έχει στόχο να περιορίσει τα εργατικά σωματεία. Η ταινία ασκεί έμμεση κριτική σε αυτόν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Τατασόπουλος γυρίζει 20 χρόνια αργότερα τη ‘Μαύρη γη’, ταινία για τη σκληρή ζωή στα σμυριδωρυχεία της Νάξου. Στα τέλη του 1950 ιδρύει δική του εταιρεία παραγωγής με ταινίες που δείχνουν τα βιώματα των λαϊκών στρωμάτων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.4.8 Ο ομιλών κινηματογράφος στις αθηναϊκές και επαρχιακές αίθουσες. </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά το 1930 οι αίθουσες εκσυγχρονίζονται, αποκτούν κατάλληλα μηχανήματα και προβάλλουν πραγματικές ομιλούσες ταινίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.4.9 Παρακμή των εταιρειών παραγωγής </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η οικονομική ύφεση και ο ομιλών κινηματογράφους επηρεάζουν αρνητικά. Υπάρχει πάντα μεγάλη φορολογία κι έλλειψη κρατικής προστασίας. Μετά τους φόρους, οι κινηματογραφιστές δε μπορούν να ανανεώσουν τον εξοπλισμό τους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.4.10 Οι επιπτώσεις του ομιλούντος κινηματογράφου στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι Έλληνες δε μπορούν να γυρίσουν ομιλούσες ταινίες. Δεν έχουν ούτε τα μέσα, ούτε τον εξοπλισμό, ούτε τα κεφάλαια. Έτσι, όλα πάνε κατά διαόλου.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.1 Η πτώση της παραγωγής </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η παραγωγή πέφτει κατακόρυφα μετά το 1933. Η ελληνοτουρκική παραγωγή ‘ο Κακός Δρόμος’ παίρνει κακές κριτικές, κυρίως για λόγους εθνικού γοήτρου. Οι παραγωγοί της Κώστας Θεοδωρίδης και Γιώργος Χέλμης παραιτούνται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2. Ελληνικές ταινίες σε αιγυπτιακό έδαφος </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η παραγωγή μεταφέρεται στην Αίγυπτο, γιατί στο Κάιρο υπάρχουν μια χαρά στούντιο, οι ελληνικές παροικίες και η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Η Προσφυγοπούλα» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σκηνοθεσία και παραγωγή Τόγκο Μιζράχι, σενάριο Δημήτρης Μπόγρης πρωταγωνιστούν Μάνος Φιλιππίδης, Σοφία Βέμπο και Νικόλαος Πλέσσας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Σοφία είναι δις πρόσφυγας, από την Ουκρανία κι από το σπίτι της από όπου τη διώχνει η Ρίτα που εποφθαλμιά τα χρήματα του συζύγου της Λουκά. Ο Λουκάς γίνεται έρμαιο της Ρίτας και διώχνει τη Σοφία. Όταν ο Λουκάς βρίσκει τη Ρίτα σε άλλη αγκαλιά τη σκοτώνει. Η Σοφία έχει βρει καταφύγιο στο σπίτι ενός παλιού γνωστού της κι εργάζεται ως τραγουδίστρια για να συντηρήσει την κόρη της. Ξεπερνά όλες τις δυσκολίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Μιζράχι φτιάχνει μια ταινία με ελληνικότητα. Τα εξωτερικά γυρίσματα γίνονται στην κοιλάδα των Τεμπών. Χρησιμοποίησε έναν επιτυχημένο συγγραφέα για να έχει ένα στέρεο σενάριο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία υμνεί την αγνότητα της ελληνικής υπαίθρου και χτυπάει το καμπανάκι για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην πρωτεύουσα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αξιοποιούνται οι ηθοποιοί, η μουσική και το τραγούδι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.2 Η Παραγωγή επιστρέφει στην Ελλάδα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1939: εμφανίζεται ο Φιλοποίμην Φίνος με την ταινία ‘το τραγούδι του χωρισμού’ σε σκηνοθεσία του. Δεν το ξανάκανε, αλλά τα επόμενα 30 χρόνια, επηρεάζει τον ελληνικό κινηματογράφο όσο κανείς. Στην αρχή ήταν τεχνικός και κάτοχος εργαστηρίου κατασκευάζοντας μηχανήματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Το τραγούδι του χωρισμού» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Συμπαραγωγοί ήταν η Σκούρας Φιλμ Α.Ε. σε επίπεδο κεφαλαίων και τα Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο του Φίνου, σε επίπεδο υποδομών και τεχνικής. Σενάριο Δημήτρης Μπόγρης. Έχουμε κι εδώ τις βασικές αξίες του Μεταξά: η αξία της υπαίθρου και η απαξία της πόλης, ενταγμένα στην προσπάθεια να μετριαστεί η αστυφιλία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Μιράντα φτάνει στο νησί για να παρασύρει με τα λεφτά και την κοινωνική της θέση τον απλό ψαρά Κωνσταντή να κάνει καριέρα τενόρου στην Αθήνα. Η Μιράντα είναι μοιραία γυναίκα αλλά όχι τόσο σκύλα όσο η Ρίτα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Ζωίτσα είναι αρραβωνιαστικιά του Κωνσταντή και το πρότυπο της καλής κοπέλας. Προσπαθεί να προκαλέσει ενοχή στον Κωνσταντή και στη Μιράντα, θρηνεί το χαμένο της έρωτα και περιμένει να τη λυπηθεί ο Κωνσταντής και να γυρίσει κοντά της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Κωνσταντής συγκινείται όταν ο φίλος του Ζαργάνας του περιγράφει το δράμα της Ζωίτσας κι αφού βεβαίως έχει διαβάσει ένα θερμό γράμμα ενός πρώην εραστή της Μιράντας προς τη Μιράντα. Ο Κωνσταντής επιστρέφει στην αγνή επαρχία και η Μιράντα ‘εξαγνισμένη’ από τον Κωνσταντή έχει μια ελπίδα κοντά στον παλιό εραστή της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Και αυτή η ταινία έχει τραγούδι και τουριστική περιήγηση στην Κορινθία και την Αργολίδα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Η Φωνή της Καρδιάς» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο πόλεμος και αργότερα η Κατοχή αναστέλλουν για δυο χρόνια το Φίνο. Ο κινηματογράφος όμως είναι μέθοδος προπαγάνδας για τους Γερμανούς και οι Έλληνες θέλουν να αναπτύξουν μια ντόπια παραγωγή, σε αντιδιαστολή με τις ταινίες του Άξονα. Ήταν επικίνδυνο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Η Φωνή της Καρδιάς» γυρίστηκε το 1943 με συμπαραγωγό το Γιώργο Καβουκίδη. Είναι ποσοτικά και ποιοτικά μια ανεβασμένη παραγωγή. Πρωταγωνιστούν Αιμίλιος Βεάκης, Δημήτρης Χορν, Λάμπρος Κωνσταντάρας και άλλοι. Σκηνοθεσία Δημήτρης Ιωαννόπουλος που έχει γράψει και το σενάριο. Ο Φίνος ακολούθησε αυτή την πολιτική, να σκηνοθετεί ο σεναριογράφος. Το ίδιο έκανε με το Νίκο Τσιφόρο, τον Αλέκο Σακελλάριο και το Γιώργο Τζαβέλλα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο κυρ Σπύρος βγαίνει από τη φυλακή όπου πέρασε 20 χρόνια επειδή σκότωσε τον εραστή της γυναίκας του και ψάχνει την κόρη τους. Όταν συναντά τη Λίλα, της δείχνει την αγάπη του. Η αυταρχική μητέρα της, της ετοιμάζει γάμο συμφέροντος χωρίς να υπολογίσει τον έρωτα της Λίλας για έναν νέο (Δημήτρης Χορν). Ο κυρ Σπύρος εκβιάζει τη μητέρα πως αν δεν αφήσει τη Λίλα να παντρευτεί αυτόν που θέλει θα τα αποκαλύψει όλα κι εκείνη υποκύπτει. Στο τέλος όμως η Λίλα τα καταλαβαίνει όλα και πατέρας με κόρη σμίγουν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εδώ εμφανίζεται το προσφιλές θέμα της σύγκρουσης μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Ο πρωταγωνιστής δικαιώνεται όταν ξαναβρίσκει το παιδί του και συμβάλλει στην ευτυχία της. Η τύχη βοηθάει τους καλούς κι αυτό το μοτίβο γίνεται το αγαπημένο των ελληνικών ταινιών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία προβλήθηκε στην Κατοχή. Η ελληνικότητά της, τα συναισθήματα που προκαλεί, η νίκη των ανίσχυρων και η τελική δικαίωση την έκαναν μεγάλη επιτυχία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αμέσως μετά ο Φίνος συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς και ο πατέρας του εκτελείται. Ο ίδιος φυλακίζεται για τέσσερα χρόνια. Δυο χρόνια αργότερα γυρίζει τη ‘Βίλλα με τα νούφαρα’ αλλά η Φίνος Φιλμ έχει ιδρυθεί με τη Φωνή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Χειροκροτήματα» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γιώργος Τζαβέλλας: σκηνοθέτης και σεναριογράφος, εμφανίζεται το 1944 και γυρίζει τα ‘Χειροκροτήματα’. Πρωταγωνιστεί ο Αττίκ, που έχει επιστρέψει από το Παρίσι εγκαινιάζοντας ένα νέο τρόπο ψυχαγωγίας, τη ‘Μάντρα’ όπου εμφανίζεται ο ίδιος και νέοι καλλιτέχνες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην ταινία ο Τζαβέλλας δεν περιορίζεται σε μια αναπαράσταση, αλλά φτιάχνει μια ταινία με υπόθεση, όπου ενσωματώνει δεδομένα από τον κόσμο του θεάματος της εποχής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ένας γέρος και φτασμένος καλλιτέχνης προσπαθεί να αναδείξει μια νέα τραγουδίστρια. Όταν εκείνη ερωτεύεται ένα νέο και τον αφήνει, εκείνος πληγώνεται. Χρόνια αργότερα, εκείνη μεσουρανεί κι εκείνος βρίσκεται στο τέλος. Συναντιούνται, εκείνη τον ευχαριστεί και του δίνει την ευκαιρία που ζητά κάθε καλλιτέχνης, να πεθάνει στο σανίδι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Συμπρωταγωνιστούν η Ζινέτ Λακάζ και ο Δημήτρης Χορν. Ως σκηνοθέτης επέδειξε μαεστρία, φαντασία, ευρηματικότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.4 Τα Κινηματογραφικά είδη </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η νέα εποχή του ελληνικού κινηματογράφου ξεκινά με τη Φωνή της Καρδιάς και τα Χειροκροτήματα. Από το 1945 και μετά μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Για να βελτιωθεί η επικοινωνία με το κοινό, το σινεμά οργανώθηκε σε είδη με ειδικά χαρακτηριστικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.4.1 Το μελόδραμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Το τραγούδι του χωρισμού» η πρώτη και προπολεμική παραγωγή του Φίνου. Η μοιραία μπαίνει ανάμεσα στο ευτυχισμένο ζευγάρι και πετυχαίνει προσωρινά. Η αδικημένη μένει στο δάκρυ και τα παρακάλια περιμένοντας δικαίωση από τον ουρανό. Ο μελοδραματισμός είναι εμφανής παντού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη και ίσως μοναδική αρχή της μελοδραματικής ιστορίας είναι ο διδακτισμός της. Στόχος της είναι να διδάξει το ακροατήριο και ειδικά τις γυναίκες στο να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Στα μελοδράματα της περιόδου, κεντρικό πρόσωπο είναι η σοβαρή και αθώα νέα που η κοινωνική απειρία της δεν της επιτρέπει να αξιολογεί σωστά όσους την πλησιάζουν. Προστατεύεται συνεχώς από πατέρα ή αδελφό αλλά οι ηθικές της αρχές δεν τη σώζουν τελικά. Οι φίλες της είναι κακές και τη σπρώχνουν στο βούρκο. Ο καταλύτης είναι ο έρωτας που τίποτα δε μπορεί να τον σταματήσει. Ο απατεώνας, συνήθως άνεργος αλλά απόλυτα γοητευτικός την παγιδεύει χωρίς εκείνη να μπορεί να το δει. Το μέγα σφάλμα είναι Η Πρώτη Φορά, όταν η κοπέλα παρακούει τα οικογενειακά διδάγματα και αφήνεται. Από εκεί και πέρα η ζωή της είναι τελειωμένη, ακόμη κι αν βρεθεί ο Άντρας που θα τη σώσει. Ένα τυχαίο περιστατικό θα φέρει την εξιλέωση. Ο Θάνατος είναι η μόνη κάθαρση που αρμόζει στο Σφάλμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Άλλο συνηθισμένο μοτίβο είναι η επιστροφή ενός παλαιού έρωτα και συνδυάζεται κατά κανόνα με τον πρόσφατο τότε πόλεμο και τροφοδοτεί πολλές παραγωγές. Υπάρχει όμως μια τυποποίηση. Ένα ζευγάρι χωρίζει και ο άντρας πάει στον πόλεμο. Χάνονται τα ίχνη του και η κοπέλα μετά από πιέσεις παντρεύεται άλλον. Ο αγνοούμενος επιστρέφει και το ζευγάρι ξανασμίγει. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Ραγισμένες Καρδιές» του Ορέστη Λάσκου. Ο Μάριος θεωρείται νεκρός και η Λουίζα αποφασίζει να παντρευτεί τον Άλκη, ευνοούμενο του πατέρα της. Ο Μάριος επιστρέφει λίγες μέρες πριν το γάμο και τη διεκδικεί. Ο Άλκης του θυμίζει ένα χρέος τιμής και τον υποχρεώνει να πει στη Λουίζα πως δεν την αγαπά. Εκείνη τρελαίνεται αλλά θεραπεύεται με τη μουσική, σμίγει με τον Μάριο ενώ ο Άλκης μετανοεί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν και ταινίες παρεξηγήσεων, όπως στην ‘Καταδρομή στο Αιγαίο’ και ‘Τα Παιδιά της Αθήνας’. Πάντως όλοι οι χωρισμοί είναι προσωρινοί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.4.2 Το δράμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα όρια μεταξύ δράματος και μελοδράματος είναι συχνά δυσδιάκριτα. Όταν μπαίνει στη μέση η μουσική ή μελοδραματικές σκηνές χάνονται τελείως. Αυτό συμβαίνει συχνά στις ταινίες της εποχής καθώς οι συντελεστές ένιωθαν άνετα με το μελόδραμα. Υπάρχουν όμως φορές που κάνουν υπέρβαση κι αφήνουν να φανεί το ανθρώπινο δράμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Φωνή της Καρδιάς φορτίζει τα πρόσωπα με ανθρώπινα αισθήματα και αληθινή ζωή. Στα Χειροκροτήματα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Μαρίνα» : η τρίτη ταινία του Αλέκου Σακελάριου που έγραψε με το Χρήστο Γιαννακόπουλο. Μια νεαρή ξεπέφτει ηθικά, βρίσκει την αποκατάσταση, κινδυνεύει να τα χάσει όλα και τελικά σώζεται. Η ιστορία τοποθετείται σε νησί για να υπάρχει μια ηθογραφική ατμόσφαιρα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Ο κόκκινος βράχος» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη ταινία του σημαντικού Γρηγόρη Γρηγορίου, μεταφορά του μυθιστορήματος «Φωτεινή Σάντρη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρόκειται για ταινία εποχής και οι συντελεστές της έπρεπε να φροντίσουν για την ανασύσταση του παρελθόντος. Παρά τις αντιξοότητες ο Γρηγορίου τα κατάφερε. Συνέθεσε την κινηματογραφική απόδοση των αισθημάτων και ιδιαίτερα του ανεξέλεγκτου ερωτικού πάθους. Στο αποτέλεσμα αυτό έφτασε μέσω του εξπρεσιονισμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Ο Μεθύστακας» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αν και δεν έχει άμεση σχέση με το είδος, η ταινία επηρέασε τα κατοπινά μελοδράματα. Ο Χαράλαμπος έχει χάσει το γιό του και τη γυναίκα του, έτσι το ρίχνει στο ποτό. Το περιβάλλον του είναι μάλλον περιπαικτικό, οι θαμώνες των καπηλειών τον προκαλούν για να ξεχάσουν τα δικά τους βάσανα. Η κόρη του στενοχωριέται, η πεθερά του γκρινιάζει. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κόρη του ερωτεύεται το γιο του αφεντικού της ο οποίος ‘ενηλικιώνεται’ μέσα από αυτό το αίσθημα. Οι πλούσιοι γονείς του αρχικά αντιδρούν για να συμφωνήσουν στο τέλος. Η γνωριμία μεταξύ των σογιών καταλήγει σε καταστροφή αφού ο Χαράλαμπος εμφανίζεται μεθυσμένος. Προκειμένου να εξιλεωθεί, ο Χαράλαμπος αυτοκτονεί. Έτσι γίνεται αποδεκτός. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχει μια αιτιολογημένη κλιμάκωση που οδηγεί στην κορύφωση. Η φτωχή πλην τιμία υπάλληλος που την ερωτεύεται το πλούσιο αφεντικό της (τόσα χρόνια δουλεύω, δε μου έχει τύχει γμτ!) το οποίο από ανέμελος εραστής γίνεται άντρας για σπίτι. Οι αυθεντικοί διάλογοι και η υποκριτική των ηθοποιών κινούνται σε δραματικά όρια μακριά από μελοδραματικές συμβάσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία έκανε ρεκόρ εισιτηρίων και χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να ξεπεραστεί εισπρακτικά. Παρουσίαζε με αυθεντικό τρόπο το πρόσφατο δράμα του ελληνικού λαού. Υπάρχει πένθος και συγκίνηση, αλλά πρέπει να ξεπεραστούν. Η θυσία του ανθρώπου που έχει τσακίσει από τους πολέμους γίνεται δεκτή από το περιβάλλον με αναγνώριση και δικαίωση. Τα ανθρώπινα νέα πρόσωπα δίνουν αισιόδοξο μήνυμα σε θεατές που θέλουν να πάνε μπροστά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Τελευταία αποστολή» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έλληνας αξιωματικός που φεύγει για την Αίγυπτο επιστρέφει στην Ελλάδα να συνεχίσει την Αντίσταση. Η ουγγαρέζα γυναίκα του έχει συνάψει σχέσεις με το Γερμανό αξιωματικό που έχει επιτάξει το σπίτι της και προδίδει το σύζυγό της. Όταν η κόρη της ανακαλύπτει την παράνομη σχέση και καθώς ο πατέρας έχει εκτελεστεί, τραυματίζει τη μητέρα της με ένα πιστόλι. Η μητροκτονία είναι πράξη κάθαρσης οικογενειακής και εθνικής. Στο τέλος η μητέρα δηλώνει αυτοτραυματισμό για να απαλλάξει την κόρη της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Άννα Ροδίτη» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ηρωίδα Καίτη Πάνου ερωτεύεται τον αξιωματικό Άρη - Λάμπρο Κωνσταντάρα, όταν τα Δωδεκάνησα τελούν υπό ιταλική κατοχή. Ο Άρης απάγει έναν ιταλό αξιωματικό και παίρνει τη θέση του. Οι ντόπιοι αντιστέκονται παθητικά κι έτσι η Άννα που θεωρείται πως έχει σχέσεις με Ιταλό γνωρίζει την περιφρόνηση. Κάποια στιγμή έρχεται η αποκάλυψη. Ο Άρης πάει να πολεμήσει αλλού και η τιμή της Άννας αποκαθίσταται. Καθώς όμως δε μπορεί να αντέξει την απουσία του, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Ο Άρης εμφανίζεται στο παρατσάκ και τη βουτάει. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εδώ έχουμε μελοδραματικά στοιχεία, όμως η ερμηνεία της Πάνου διαθέτει εσωτερικότητα και συγκρατημένη δραματικότητα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.4.3 Η Κωμωδία </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δεν έχουμε πολλές κωμωδίες αυτήν την περίοδο αλλά θεματικά, εμφανίζονται τα ίχνη του μέλλοντος, ενώ εμφανίζονται κάποιοι πολλοί σημαντικοί συντελεστές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πρώτη κωμωδία, χαμένη πια, είναι το ‘Παπούτσι από τον τόπο σου’, των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Οι Γερμανοί ξανάρχονται» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου, οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτά που πέρασαν κι έχουν χωριστεί σε ρωσόφιλους και αγγλόφιλους πολλές φορές χρησιμοποιώντας τα όπλα. Ανάμεσα στους δυο υπάρχουν και οι φιλήσυχοι που θέλουν την ειρήνη. Θυμούνται τον κοινό στόχο της Κατοχής, την απελευθέρωση και κρίνουν πως δε δικαιολογείται τέτοια αντιπαράθεση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά από αυτήν την ταινία ήρθε ο Εμφύλιος και οι δημιουργοί έπρεπε να υποβάλλουν τα έργα τους σε λογοκρισία. Το φακέλωμα, η φυλακή και η εξορία έκανε πολλούς να αυτολογοκριθούν για να επιβιώσουν. Μετά το 1948 οι Σακελλάριος – Γιαννακόπουλος δε μπορούσαν πλέον να σατιρίσουν την πολιτική κατάσταση κι έτσι μετέφεραν τους στόχους τους στο κοινωνικό πεδίο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Σακελλάριος και ο Φίνος είναι υπεύθυνοι για την τάση να μεταφέρονται θεατρικά έργα στον κινηματογράφο, συνήθως με τους ίδιους συντελεστές. Πρόκειται για βιομηχανική αντιμετώπιση του είδους, που χαρακτηρίζει τη δεκαετία του 1960. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Διαγωγή Μηδέν» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σενάριο Δημήτρης Γιαννουκάκης, σκηνοθεσία Μιχάλης Γαζιάδης και Γιάννης Φιλίππου, πρωταγωνιστούν Έλλη Λαμπέτη, Λάμπρος Κωνσταντάρας και Ντίνος Ηλιόπουλος. Η δράση εκτυλίσσεται στην επαρχία, κάτι όχι τόσο συνηθισμένο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο δάσκαλος είναι ερωτευμένος με τη μαθήτριά του Μπίλιω, η οποία τον εμπαίζει, κάτι που ενοχλεί τον αγαπημένο της Φώτη. Ο πατέρας της καταφέρνει και απομακρύνει το δάσκαλο. Εκείνος, μεταμφιέζεται σε δασκάλα κι επιστρέφει στο χωριό. Επιχειρεί να απαγάγει τη Μπίλιω και η τιμωρία του είναι να παντρευτεί τη διευθύντρια ερωτόληπτη γεροντόρη του σχολείου. Ταυτόχρονα, ο πατέρας της Μπίλιως δίνει τη συγκατάθεσή του για το γάμο της με το Φώτη καθώς ο νέος της έσωσε τη ζωή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα πρόσωπα είναι τυποποιημένα: οι ερωτευμένοι και τα εμπόδια που συναντούν, ο ερωτόληπτος δάσκαλος, το θηλυκό του αντίστοιχο, ο πρόεδρος ως εκπρόσωπος της τοπικής εξουσίας και ο αυταρχικός πάτερ – φαμίλιας. Η μεταμφίεση και οι παρεξηγήσεις της είναι γνώριμο και σίγουρο τέχνασμα της κωμωδίας. Η ταινία έχει μόνον τη διάσταση της φάρσας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Οι Απάχηδες των Αθηνών» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θεατρική μεταφορά. Πρωταγωνιστούν Μίμης Φωτόπουλος, Φραγκίσκος Μανέλλης, Λάμπρος Κωνσταντάρας και Άννα Καλουτά. Η ταινία έχει πολλά στοιχεία του θεάτρου αλλά και του σινεμά του Μεσοπολέμου. Υπάρχουν τραγούδια που εκφράζουν τα αισθήματα των ηρώων. Ο ηθοποιός συνοδεύεται από μικρή ορχήστρα. Δεν ενδιαφέρει τόσο η αληθοφάνεια, όσο η ευχάριστη ακουστική. Στο μέλλον, η μουσική θα είναι μόνον ψυχαγωγία που θα προσφέρεται στα κέντρα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η αλλαγή των μουσικών γούστων επηρεάζει την επένδυση των ταινιών. Το μπουζούκι και το λαϊκό τραγούδι θα κυριαρχήσουν. Ο Νίκος Τσιφόρος εισάγει ‘την ορχήστρα λαϊκών οργάνων» του Μανώλη Χιώτη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στους ‘Απάχηδες\ εμφανίζεται το δίδυμο των εξαθλιωμένων γκαφατζήδων που ταλαιπωρούνται. Υπάρχει και ο τύπος της ερωτόληπτης γεροντοκόρης με την άστοχη χρήση της λόγιας ελληνικής ρόλο που δόξασε η Γεωργία Βασιλειάδου. Ταυτόχρονα, υπάρχει ο αισθηματικός διχασμός του Κώστα ανάμεσα στη φτωχή μοδίστρα Τιτίκα και την πλούσια Βέρα. Αφού σουρτουκεύει με τη Βέρα, ο Κώστας παντρεύεται την Τιτίκα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εδώ συναντάμε το ιντερμέδιο του ονείρου που βλέπει ο ένας φτωχοδιάβολος, πως κληρονόμησε έναν πλούσιο θείο και καλοπερνάει. Αυτό το μοτίβο με το όνειρο και τα πρόσωπα μεταμφιεσμένα να ζουν σε άλλη εποχή, αξιοποιείται αργότερα στο μιούζικαλ και την κωμωδία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Έλα στο Θείο» </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι μπερδεμένη η υπόθεση και βαριέμαι να τη γράψω. Η ταινία πάντως είναι ωραία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">2.5 Εταιρείες Παραγωγής 1945 – 1950 </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Από το 1945 έως το 1950 η παραγωγή σταθεροποιείται. Μετά το ’50 η πορεία της είναι σταθερά ανοδική. Εμφανίζονται 13 εταιρείες όπου ξεχωρίζει η Φίνος Φιλμ και η Νόβακ Φιλμ. Η Νόβακ είναι οικογενειακή επιχείρηση κι ο ένας γιος, ο Ιάσων είναι από τους καλύτερους οπερατέρ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Επαναδραστηριοποιείται η Ολύμπια Φιλμ και μαζί της ο Ορέστης Λάσκος, ενώ εμφανίζεται και η Ανζερβος, ο σοβαρότερος ανταγωνιστής του Φίνου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>Ο Ελληνικός Μεταπολεμικός Κινηματογράφος (1950 – 1970) </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.1.1 Η Συγκυρία </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ιδεολογικές διεργασίες – Λαϊκή μνήμη στη μεταπολεμική περίοδο </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η δεκαετία 1940 – 1950 με Κατοχή, πόλεμο, δημιουργία του ΕΑΜ, Εμφύλιο, ήταν μια συγκυρία πολλαπλών ρήξεων με κύριο χαρακτηριστικό την παρέμβαση των μαζών, τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο και την πλήρη ανατροπή του προπολεμικού σκηνικού. Η ανατροπή αφορούσε στις αντιλήψεις και τις συλλογικές αναπαραστάσεις που διέπουν την εικόνα που έχουν οι μάζες για την καθημερινή ζωή. Πολλοί ερευνητές διαπιστώνουν ότι στο τέλος του 40 – 50 τα λαϊκά στρώματα έχουν μια συνείδηση που αρθρώνεται γύρω από τις ιδεολογίες της εαμικής αντίστασης. Είναι η αίσθηση του λαϊκού ‘εμείς’ ως κίνηση απέναντι στο μαρασμό που θέλουν να του επιβάλλουν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οδηγούμαστε έτσι στη λαϊκή μνήμη. Ενδιαφέρον είναι η σχέση της λαϊκής μνήμης με την ιστορική συγκυρία και τις πολιτιστικές παραδόσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η εαμική εμπειρία ανέτρεψε το υπάρχον πλαίσιο της παραδοσιακής αντίληψης των μαζών για την καθημερινή ζωή μέσα από την εμπειρία της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της συμμετοχής. Αυτό έπρεπε να εξουδετερωθεί. Η πάλη μεταξύ της επίσημης μνήμης που προέβαλλαν οι νικητές και της λαϊκής μνήμης, ήταν γεγονός κομβικής σημασίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κινηματογραφική μυθοπλασία αναπαράγει τις φαντασιακές ταυτίσεις μέσω των οποίων έχει βιωθεί συλλογικά αυτή η πραγματικότητα και υπό αυτήν την έννοια, τα κοινά συλλογικά βιώματα και η μνήμη, αποτέλεσαν πεδίο αναφοράς και παρέμβασης για τον εγχώριο κινηματογράφο. Ο πρώτος ιδεολογικός στόχος του καθεστώτος ήταν η απώθηση της συλλογικής μαζικής μνήμης της Αντίστασης και του Εμφυλίου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Χώροι της μνήμης. Ο κορμός του λαϊκού κινηματογραφικού κοινού </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σε σχέση με την κατανομή των πολιτιστικών δραστηριοτήτων η πολεοδομική οργάνωση της πόλης με βάση κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά είναι αποφασιστικής σημασίας και προσδιορίζει τα στρώματα υποδοχής και συλλογικής κατανάλωσης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κατανομή των αγροτικών πληθυσμών στις συνοικίες και τα περίχωρα Αθήνας και Πειραιά κάνει σαφή την ταξική κατανομή στο χώρο. Η συρροή των αγροτών στην πόλη δημιούργησε ένα μεγάλο ρεύμα εσωτερικής μετανάστευσης. Αύξησαν τη φτωχολογιά που περιλάμβανε τα θύματα του πολέμου, εργάτες, ανέργους, πρόσφυγες. Η αναγκαστική και συχνά βίαιη απόσπαση των ανθρώπων από τις εστίες τους μετέφερε τις συνήθειες, τις αξίες και τα πρότυπα του χωριού στην πόλη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτή η βίαιη αστικοποίηση έθεσε την ανάγκη συμφιλίωσης των ανθρώπων με τις νέες συνήθειες, επεκτείνοντας την ιδεολογική πάλη στο αστικό κέντρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η μείξη των αγροτών με τα λαϊκά στρώματα και το προλεταριάτο της Αθήνας συγκρότησε το κοινό των ‘από κάτω’. Πρόκειται για ένα κοινό πολιτικά και ιδεολογικά αντίθετο προς την εξουσία. Πολιτιστικά ήταν εξοικειωμένο με όλο το φάσμα του λαϊκού πολιτισμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτές οι κοινές αναφορές λειτούργησαν ως στοιχεία συνοχής και ομοιογένειας για το κοινό των ελληνικών ταινιών και ως κοινό σύστημα αναφοράς, οριζόμενο από τη μνήμη των ανθρώπων. Οι ταινίες είχαν τεράστια απήχηση, γιατί μέσα σε αυτές υπήρχαν κώδικες αναφοράς της καθημερινότητας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.1.2 Η Απήχηση </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ο Althusser έγραψε για την ανταπόκριση του θεατή στο θεατρικό δρώμενο: </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Πριν να ταυτοποιηθεί ψυχολογικά με τον ήρωα, η θεατρική συνείδηση πράγματι αναγνωρίζεται μέσα στο ιδεολογικό περιεχόμενο του έργου και στις μορφές που προσιδιάζουν σε αυτό το περιεχόμενο. Το θέαμα, πριν γίνει η ευκαιρία για ταυτοποίηση είναι βασικά η ευκαιρία για πολιτιστική και ιδεολογική αναγνώριση». </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Για το μελόδραμα και τους ήρωες του: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Το ελατήριο της δραματικής τους συμπεριφοράς είναι η συνταύτισή τους με τους μύθους της αστικής ηθικής, αυτοί οι άθλιοι έχουν την αθλιότητά τους με δανεικά κουρελόρουχα. Μεταμφιέζουν με αυτά τα προβλήματά τους και την ίδια τους την κατάσταση. Με αυτήν την έννοια, το μελόδραμα είναι πράγματι μια συνείδηση ξένη, επενδυμένη σε μια πραγματική κατάσταση». </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα παραπάνω λειτουργούν ως εξήγηση για το γεγονός ότι οι δημοφιλείς ταινίες είχαν τόσο μεγάλη απήχηση στα λαϊκά στρώματα. Ο Ελληνικός Μεταπολεμικός Κινηματογράφος χαρακτηρίζεται ως κινηματογράφος αυτοαναγνώρισης, όπου το ταξικό αντιθετικό στοιχείο εκφραζόταν καταρχήν δίνοντας την ευκαιρία για ταύτιση στις κυριαρχούμενες τάξεις, αφού χρησιμοποιούσε τους δικούς του κώδικες αναφοράς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μπορεί όμως να θεωρηθεί και ως κινηματογράφος παραμόρφωσης, γιατί αυτές οι πραγματικές καταστάσεις είχαν μια συνείδηση δανεισμένη από έξω. Η διαλεκτική αυτοαναγνώρισης – παραμόρφωσης εναρμονίζεται με την αρχή της κάθε συγκρότησης υποκειμένου. Την παραγνώριση, τη λήθη της εσωτερικής ρήξης, που εδώ ήταν ο Εμφύλιος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με την εμβάθυνση της έννοιας της ιδεολογίας ως διαδικασία αναγνώρισης – παραγνώρισης προσεγγίζουμε τη βιωμένη αλλά φαντασιακή πραγματικότητα. Αφού η σχέση του πραγματικού με το συμβολικό περνάει οπωσδήποτε από το φαντασιακό, η μυθοπλασία του κινηματογράφου αναπαράγει τις φαντασιακές ταυτίσεις μέσω των οποίων έχει βιωθεί συλλογικά αυτή η πραγματικότητα (κοινωνικό φαντασιακό). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η έννοια του κοινωνικού φαντασιακού από την άποψη της μεθοδολογίας είναι σημείο συνάντησης μεταξύ της δομικής τάσης του μαρξισμού με τις προσεγγίσεις για την κουλτούρα που εστιάζουν στην εμπειρία – βίωμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Για την εξειδίκευση της παραπάνω προβληματικής (εξειδικευθείτε παρακαλώ) παίρνουμε υπόψη τα βασικά στοιχεία της θεωρίας της κινηματογραφικής αναπαράστασης. Τα στοιχεία αυτά λένε πως «η πραγματικότητα που παράγεται στον κινηματογράφο κατασκευάζεται μετωνυμικά. Δεν προκύπτει από την αναλογική και ευθεία μεταγραφή της εξωφιλμικής πραγματικότητας. Τα διάφορα στοιχεία της κατασκευής (χώροι, χαρακτήρες, κώδικες) εντάσσονται στο σύστημα της αναπαράστασης μέσω της διαδικασίας αναγνώρισης – παραμόρφωσης. Η μετωνυμική εγγραφή εμφανίζεται ως έλλειψη, ως παρουσία – απουσία». </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σε ότι έχει να κάνει με τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα του Πολέμου, της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφύλιου, η σχέση ταινιών και ιστορικοκοινωνικού πλαισίου δεν είναι ευθύγραμμη, υφίσταται μια παρουσία – απουσία ιδίως της Αντίστασης και του Εμφυλίου. Ο Εμφύλιος αποσιωπάται, είναι άφαντος. Πρώτος και κυρίαρχος κώδικας είναι η απουσία / λήθη του Εμφυλίου από τη θεματολογία των ταινιών. Δεν ξεφεύγεις όμως έτσι εύκολα από το παρελθόν, αυτή η απουσία συμβιώνει με την παρουσία στη λαϊκή μνήμη. Υπάρχουν επίσης και οι κώδικες του λαϊκού αξιακού και πολιτιστικού φορτίου που λειτουργούν στις ταινίες ως υπαινιγμός του παρελθόντος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αναγνώριση η μνήμη: η παρουσία των στοιχείων της λαϊκής μνήμης / κουλτούρας </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παραγνώριση η λήθη: η απουσία του Εμφύλιου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ας μην ξεχνάμε πως η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία: η λογοκρισία στο πλαίσιο της εθνικοφροσύνης με μια σειρά διατάξεων που επηρέαζαν την κινηματογραφική παραγωγή έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Εκείνο που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να ερμηνεύσουμε την τεράστια απήχηση των ταινιών, όταν τους έλειπαν τα συγκλονιστικά γεγονότα της πρόσφατης Ιστορίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>3.1.3 H αφήγηση</b> </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι θεατρικές καταβολές. Καταγωγή ειδών, κωδίκων, μοτίβων </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Για να δούμε τα είδη του ελληνικού κινηματογράφου πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις συνθήκες που διαμόρφωσαν την παραγωγή, ως συνέχεια των θεατρικών επιτυχιών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρόβλημα του είδους στον Ελληνικό Μεταπολεμικό Κινηματογράφο πρέπει να συζητηθεί σε συνδυασμό με τη θεατρική προϊστορία αλλά και την άμεση θεατρική καταγωγή μεγάλου αριθμού φιλμικών κειμένων, κυρίως της πρώτης δεκαετίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η επιτυχία μιας θεατρικής παράστασης λειτουργεί ως οικονομικό κριτήριο για τη μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη. Η μεταφορά αυτή συνέβαλλε στη διαμόρφωση συνέχειας τόσο στον τρόπο ‘όρασης’ (θεατρικό προσκήνιο) όσο και σε θεματικές και αφηγηματικές στρατηγικές του μεγάλου όγκου των ταινιών της περιόδου 1950 – 1970. Οι παραδόσεις του εγχώριου θεάτρου όπως το κωμειδύλλιο, η ηθογραφία και το θέατρο σκιών προσδιορίζουν την καταγωγή και κάποια χαρακτηριστικά της κινηματογραφικής παραγωγής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σημείωση: η διαμόρφωση μιας παράδοσης προφορικότητας είναι η κυρίαρχη τάση της νεοελληνικής πολιτιστικής πραγματικότητας. «Η σύγκρουση μεταξύ προφορικότητας και κειμενικότητας ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής πνευματικής ζωής τους τελευταίους δυο αιώνες». Σε αυτό το σχήμα, που αντιστοιχούσε στην αντιπαράθεση «αυτοχθόνων» και ξένων στοιχείων, κεντρική θέση για την αντίληψη της λαϊκής κουλτούρας κατείχε η έννοια του βιώματος = της μοιρασμένης κοινής εμπειρίας που αντιπροσωπευόταν από τη φωνή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το γεγονός πως πλήθος ταινιών είχε μοτίβα από οικείες στο κοινό λαϊκές παραδόσεις του λαϊκού θεάτρου αλλά και από τις λογοτεχνικές και θεατρικές καταβολές της ηθογραφίας και του κωμειδυλλίου δίνει μια διαφορετική διαδρομή στον Ελληνικό Μεταπολεμικό Κινηματογράφο σε σύγκριση με αυτόν της δυτικής Ευρώπης, στον οποίο το μυθιστόρημα έχει συγγένεια με τον κινηματογράφο και απορρίπτει σταδιακά τη θεατρική φόρμα. Στην Ελλάδα ακολουθεί περισσότερο την προφορική παράδοση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρόβλημα του είδους </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Genre = όρος του 19ου αι. όπου καταγράφεται η ανάδυση της έννοιας και παραπέμπει στη σύλληψη κανόνων, νόμων και κανονικοτήτων. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ομοιότητα, η επαναληπτικότητα συνδέεται με την ανάγνωση κοινωνικά θεσμισμένων λόγων. Τα λαϊκά δημοφιλή είδη, θεωρούνται συλλογική πολιτιστική έκφραση αλλά θα πρέπει να κατανοούνται και εντός του οικονομικού πλαισίου (πολιτιστική βιομηχανία) εντός του οποίου παράγονται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το πρόβλημα του είδους στον Ελληνικό Μεταπολεμικό Κινηματογράφο θα πρέπει να συζητηθεί σε συνδυασμό με τη θεατρική προϊστορία, δηλαδή τη θεατρική καταγωγή των ταινιών κυρίως της πρώτης δεκαετίας. Το θέατρο και κυρίως η επιθεώρηση, λειτούργησε ως ιμάντας μεταβίβασης στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού στην οθόνη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1. εντοπίζουμε επαναλαμβανόμενα αφηγηματικά θέματα σε σημείο εμμονής. Αυτά λέγονται μοτίβα (= σωρευτική επανάληψη του ίδιου θέματος με ασήμαντες παραλλαγές / τελειωμένη αφηγηματική μονάδα με ιδιαίτερη δυνατότητα συμπύκνωσης). Τα μοτίβα εμφανίζονται ως πυρήνες μυθοπλασίας στις δημοφιλείς ταινίες κι επαναλαμβάνονται σε πολλές άλλες λόγω της επιτυχίας τους. Η μελέτης τους επιτρέπει να διακριβωθεί η ομοιογένεια αλλά και η διαφοροποίηση και κατ’ εξαίρεσιν η ρήξη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2. Λαϊκοί αφηγητές: συγγραφείς, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και ηθοποιοί κυρίως της επιθεώρησης. Αυτοί γνωρίζουν το πολιτιστικό λαϊκό υπόστρωμα κι έχουν αναπτύξει έντονη επικοινωνία με το κοινό. Χειρίζονται τις οικείες παραδόσεις του κωμειδυλλίου και της ηθογραφίας, διαμεσολαβούν μεταξύ του λαϊκού κοινού των πόλεων και του βιοτεχνικού συστήματος παραγωγής της πρώτης μεταπολεμικής δεκαετίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2α. Οι ηθοποιοί – χαρακτήρες/τύποι: η ανάδυση μιας σειράς χαρακτήρων από την </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">ηθογραφία και την επιθεώρηση αποτελεί γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό. Συνδεδεμένοι με την προφορικότητα, το φωνοκεντρισμό και τον αυτοσχεδιασμό, ενσαρκώθηκαν στην οθόνη από μεγάλους θεατρικούς ηθοποιούς. Τα σώματά τους (Αυλωνίτης, Βασιλειάδου, Μακρής, Φωτόπουλος, Ρίζος κ.α). έγιναν οχήματα μεταφοράς της βιωμένης εμπειρίας του λαϊκού κοινού, αντιπροσωπευτικά ολόκληρων κατηγοριών πληθυσμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">Η Πρώτη Μεταπολεμική Δεκαετία 1950 – 1960 </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>3.1.4 Η περίοδος του ‘ερασιτεχνισμού’, 1950 – 1958 </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο ελληνικός κινηματογράφος ενηλικιώνεται κατά τη διάρκεια του Ναζισμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παρά τα περιορισμένα οικονομικά μέσα η οκταετία αυτή έχει να επιδείξει σημαντικό αριθμό δημοφιλών και ποιοτικών ταινιών. Τα χρόνια του ‘ερασιτεχνισμού’ στις ταινίες πρωτοεμφανίζονται πρωτότυπα μοτίβα, καθιερώνονται τύποι και οι κοινωνικές διεργασίες αποδίδονται μέσω των χώρων της αφήγησης με ιδιαίτερη επιτυχία. Η εμφάνιση των κινηματογραφικών ειδών ήταν συμβατή με την παραλλαγή ευρηματικών παραλλαγών στο πλαίσιό τους και η διαμόρφωση ενός κανόνα συνυπήρχε με τις προσπάθειες μερικής ή πλήρους ανατροπής του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ήταν μια περίοδος όπου η έλλειψη κεφαλαίων και μέσων αναπληρώθηκε από τους λαϊκούς αφηγητές που είχαν ταλέντο και μπορούσαν να αυτοσχεδιάσουν στην προσπάθεια να συλλάβουν και να αποδώσουν τα πιο σημαντικά κοινωνικά θέματα της εποχής. Ο όρος ‘ερασιτεχνισμός’ αναφέρεται στο ποσοτικό τεχνολογικό στοιχείο, όχι στο ποιοτικό. Άλλωστε, ήταν πολλές οι ταινίες της εποχής που πήγαν πολύ καλά εισπρακτικά. Ο ‘Μεθύστακας’ έκανε 304.438 εισιτήρια, ρεκόρ που ξεπεράστηκε 14 χρόνια αργότερα με το ‘Κάτι να καίει’ (660.791) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κυρίαρχα μοτίβα 1950 – 1958 </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- έρωτας και γάμος μεταξύ πλουσίων και φτωχών </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ο παράνομος άνδρας / η παραστρατημένη γυναίκα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Γειτονιά, αυλή, ταβέρνα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ο κώδικας του ρεμπέτικου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ο καθοριστικός ρόλος της μοίρας </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ο διπλός άξονας της αφήγησης </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Το διπλό τέλος (η αμφιθυμία της έκβασης) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ο θεατρικός τρόπος όρασης </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.1.5 Παραδείγματα εμφάνισης των κυριοτέρων μοτίβων στις ταινίες 1950-1958. Ο κανόνας και οι εξαιρέσεις. </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Ο Μεθύστακας» : Σενάριο – σκηνοθεσία Γιώργος Τζαβέλλας. Ο κεντρικός χαρακτήρας προέρχεται από το μεθυσμένο, κωμικό τύπο της επιθεώρησης που είχε ενσαρκώσει ο ίδιος ηθοποιός, ο Μακρής. Ο ήρωας αντιπροσωπεύει τους αδικημένους, τους ‘από κάτω’ που καταστράφηκαν στον πόλεμο και την Κατοχή. Υπάρχουν δυο ιστορίες: α) η ιστορία του Μεθύστακα, β) η ιστορία δυο νέων που αγαπιούνται, μια γενιά που ξεκινά τη ζωή της μετά τον πόλεμο. Η ιστορία της Αννούλας και του Άλεκ κινείται στο πρότυπο του μελοδράματος του θριάμβου, μια δικαίωση που προσφέρει στο κοινό εκπλήρωση και ικανοποίηση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο θάνατος του Μεθύστακα εντάσσεται στο συμβολισμό της ήττας και της λήθης. Οι δυο ιστορίες και το διπλό τέλος της ταινίας οδηγούν στην αμφιθυμία, κάτι αντίθετο με τη μονότροπη κάθαρση του μελοδράματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Μεθύστακας’, ‘Γρουσούζης’ και ‘Καφετζού’: οι παλαιότερες γενιές αποσύρονται και θυσιάζονται για να βοηθήσουν τους νέους να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Αυτό το είδος διπλού τέλους εκφράζει την πάλη μεταξύ της λαϊκής μνήμης (χαμένο όνειρο, ήττα) και τις ανάγκες μιας εποχής ανασυγκρότησης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Λόγω της παρουσίας του λαϊκού ‘εμείς’ η λαϊκή γειτονιά και οι άνθρωποί της λειτουργούν ως χώρος που υπαινίσσεται τα χρόνια της Αντίστασης και του Εμφύλιου, δηλαδή την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο’ του Αλέκου Σακελλάριου. Υπάρχουν δυο παράλληλες ιστορίες, στην πρώτη κυριαρχούν οι πληθωρικοί φτωχοί λατερνατζήδες και στη δεύτερη η αισθηματική ιστορία ενός ζευγαριού που συναντάει εμπόδια λόγω κοινωνικών και ταξικών διαφορών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι λαϊκοί τύποι εισδύουν στην αφήγηση μέσω εκφράσεων, χειρονομιών, της χρήσης ενός γλωσσικού ιδιώματος, όλα παρμένα από την επιθεώρηση. Η κυρίαρχη παρουσία τους γίνεται ένας δυνατός αυτοτελής κώδικας αφήγησης που επιβάλλεται και τυφλώνει το θεατή ξεπερνώντας το ίδιο το σενάριο, την αισθηματική ιστορία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταινία συνδυάζει το ύφος και το ήθος του αγροτικού χώρου με στοιχεία του αστικού λαϊκού πολιτισμού, δημιουργώντας ένα συλλογικό ‘εμείς’ που φιλοξενεί όλους τους ανθρώπινους τύπους, μάγκες, πλανόδιους μουσικούς, τσιγγάνες, χωρικούς, εύθυμες και δυνατές γυναίκες. Οι αξίες αυτού του συλλογικού ‘εμείς’ είναι η ζωτικότητα και η αυτοπεποίθηση. Όλοι εκφράζονται με το ρεμπέτικο που καταδεικνύει τη στενή σχέση του λαού με αυτό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.1.6 Οι κατά φύλα εκδοχές του μοτίβου της παρανομίας: ο παράνομος άνδρας - η αμαρτωλή παραστρατημένη γυναίκα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μοτίβο παράνομου άνδρα: έχει διπλό ηθικό πρόσημο: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- κακοί παράνομοι : κερδοσκόποι, άρπαγες, καταπιεστές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- καλοί παράνομοι : ωθούνται από την ανάγκη για επανόρθωση της κοινωνικής αδικίας και συνδέονται με το πολιτικό ιδεώδες της ανυποταγής. Αυτή η αναφορά του κοινωνικού φαντασιακού, έχει τις ρίζες της στον Εμφύλιο και βρίσκεται στη ρίζα της επανάληψης και της απήχησης του μοτίβου της παρανομίας που εμφανιζόταν συχνά στις ταινίες της πρώτης προπολεμικής περιόδου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το κοινωνικό φαντασιακό και η σχέση του με τις κινηματογραφικές μυθολογίες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θεωρώντας την έννοια της ιδεολογίας ως διαδικασία αναγνώρισης – παραγνώρισης προσεγγίζουμε τη βιωμένη αλλά φαντασιακή πραγματικότητα. Εφόσον η σχέση του πραγματικού με το συμβολικό περνάει οπωσδήποτε μέσα από το φαντασιακό, η κινηματογραφική μυθοπλασία αναπαράγει τις φαντασιακές ταυτίσεις μέσω των οποίων έχει βιωθεί συλλογικά αυτή η πραγματικότητα (κοινωνικό φαντασιακό). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι αναφορές του λαϊκού κινηματογράφου μπορούν να λειτουργήσουν ως πραγματική συλλογική ταύτιση με κάποια έννοια του αδικημένου, του καταπιεσμένου που οδηγούν σε ρήξη με την εξουσία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ταινίες που ασχολούνται με την παραστρατημένη γυναίκα είναι πολλές κι είχαν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Πρώτη ήταν η ‘Αμάρτησα για το παιδί μου’, κι ακολούθησαν ‘Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου’, ‘η Αγνή του Λιμανιού’, ‘Στέλλα’, κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η γυναίκα – αμαρτωλή παρουσιάζει ασυμμετρία με τον άνδρα – παράνομο. Αν και εντός υποκόσμου, η γυναίκα συμβολίζει χωρίς να επανορθώνει την αδικία για αυτό και στο τέλος τιμωρείται και δε δικαιώνεται, όπως συμβαίνει με τον καλό, παράνομο άνδρα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ένοχη γυναίκα που τιμωρείται υπακούει στον πατριαρχικό κώδικα τιμής – αρετής που καθιερώνει αυστηρό καταμερισμό και συμμετρία στα φύλα: τιμή για τους άνδρες και αρετή για τις γυναίκες. Οι ένοχες γυναίκες του κώδικα ήταν ο κανόνας ενώ η ελεύθερη, ανυπότακτη γυναίκα του πρώιμου ρεμπέτικου, η εξαίρεση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Στέλλα» Σκηνοθεσία Μιχάλης Κακογιάννης, σενάριο του ίδιου και του Ιάκωβου Καμπανέλλη καθώς η ταινία βασίζεται στο θεατρικό του τελευταίου ‘Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια’. Η ταινία θέτει το κρίσιμο θέμα των πατριαρχικών αντιλήψεων στο λαϊκό πολιτισμό. Η Στέλλα ανήκει στον πρώιμο κώδικα του ρεμπέτικου. Είναι υπερήφανη ταξικά και φυλετικά, ελεύθερη και ανυπότακτη. Αρνείται να αλλάξει τάξη και δεν παντρεύεται τον πλούσιο Αλέκο σύμφωνα με το μοτίβο της ταξικής συμφιλίωσης μέσω του γάμου. Αρνείται να αλλάξει τον εαυτό της και δεν παντρεύεται το Μίλτο που αγαπά, αφού κι αυτός απαιτεί υποταγή. Η τιμωρία της είναι ο θάνατος ο οποίος έρχεται και σαν συνέπεια της πράξης της, επιβεβαιώνοντας τον πατριαρχικό κώδικα και ως αποκάλυψη – αποδιοργάνωση της πατριαρχικής τάξης πραγμάτων. Λειτουργεί κριτικά ως προς τις αντιφάσεις του λαϊκού περιθωρίου, το οποίο σε γενικές γραμμές εξυμνεί. Είναι μια ταινία – εξαίρεση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εξαιρέσεις αποτελούν και 3 ταινίες του Νίκου Κούνδουρου, ο ‘Δράκος’, οι ‘Παράνομοι’ και το ‘Ποτάμι’. Πρόκειται για πρωτοποριακές ταινίες που κρίνουν και ανατρέπουν τους κώδικες του λαϊκού πολιτισμού και των κανόνων του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία έχουμε ένα πλήθος δημοφιλών ποιοτικών ταινιών που αργότερα χαρακτηρίστηκαν ως νεορεαλιστικές απόπειρες. ‘Νεκρή Πολιτεία’, ‘Μαύρη Γη’, ‘Πικρό Ψωμί’, ‘Μαγική Πόλη’ και το ‘Ξυπόλητο τάγμα’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ταινίες αυτές έχουν ενδιαφέρον στον τρόπο που χρησιμοποιούν τον κώδικα άμεσης καταγραφής της πραγματικότητας ως εργαλείο αμφισβήτησης και καταγγελίας της. Αποκλίνουν έτσι από τον κανόνα, ο οποίος συνίσταται στην έμμεση και υπαινικτική αναφορά στην κοινωνική πραγματικότητα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3. Η Δεύτερη Μεταπολεμική Δεκαετία, 1960 – 1970 </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.1 Στροφή προς τη μαζική κουλτούρα: η αποκρυστάλλωση των ειδών. Εμπέδωση της τυποποίησης. </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μεταξύ 1950 -1960 υπάρχει μια μετατόπιση ιδεολογιών στις κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες. Λίγο πριν την είσοδο του ξένου κεφαλαίου, την αυξημένη εξωτερική μετανάστευση, την αναπαραγωγή νέων μεσοστρωμάτων υπό την αιγίδα του κράτους, την οργάνωση και τη σταθεροποίηση της κοινωνικής συναίνεσης και την εμπέδωση υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλάζει η ιδεολογία. Η πάλη μεταξύ μικροαστού και εργάτη είναι ακόμη αμφίρροπη. Όμως ο εργάτης χάνει. Ο μικροαστός ήρωας εμφανίζεται δυναμικά κι εκτοπίζει στους δεύτερους ρόλους τους τύπους της γειτονιάς και της βιοπάλης. Αντιπροσωπευτική ταινία, ο ‘Ηλίας του 16ου’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι κοινωνικές και ιδεολογικές τάσεις αποκρυσταλλώνονται τη δεκαετία του ’60. Εμπεδώνονται οι κυρίαρχες μορφές κοινωνικών σχέσεων και η διαδικασία μικροαστικοποίησης μεγάλων ομάδων του πληθυσμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η τυποποίηση χαρακτηρίζει το μελόδραμα και τη φαρσοκωμωδία. Το είδος αναδεικνύεται σε παράγοντα μείζονος ιδεολογικής σημασίας, αφού η αληθοφάνεια επιβάλλει μια αισθητική ομοιομορφία και την ιδεολογική επανάληψη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η τυποποίηση της περιόδου ’60 – ’65 έρχεται σε αντίθεση με την ποικιλομορφία και ελευθερία της περιόδου 50 – 58. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στοιχεία του συστήματος παραγωγής: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Α) οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής με μεγαλύτερη τη Φίνος, που διαμόρφωσαν ένα συγκεκριμένο studio style (π.χ. ‘ταινίες για όλη την οικογένεια’ Κλακ Φιλμς) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Β) σκηνοθέτες που συνεργαζόντουσαν με συγκεκριμένες εταιρείες προσαρμόζοντας τις αναζητήσεις τους στην εμπορική συνταγή της κάθε μιας (Δημόπουλος – Φίνος) ή διαμορφώνοντάς το οι ίδιοι (Δαλιανίδης – Φίνος). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι σκηνοθέτες μαζί με τους σεναριογράφους επικρατούν των διαμεσολαβητών – θεατρικών συγγραφέων της πρώτης δεκαετίας, έργα των οποίων συνεχίζουν να μεταφέρονται στην οθόνη σε περιορισμένο όμως βαθμό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γ) ηθοποιοί που παρά την επιτυχημένη τους θητεία στο θέατρο γίνονται γνωστοί και αποδεκτοί μέσω του σινεμά ως τύποι και εγχώριο star system (η γατούλα Βουγιούκλω, η μοιραία που τιμωρείται για τις αμαρτίες της Λάσκαρη, το παιδί του λαού Ξανθόπουλος, η αλέγκρα Βλαχοπούλου κ.α.) Διαπιστώνουμε πως οι τύποι της πρώτης δεκαετίας που κατάγονταν από την ηθογραφία και την επιθεώρηση, αντικαθίστανται από τους τύπους των επιτυχημένων εμπορικών συνταγών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μοτίβα: μετεξελίχθηκαν σε νέες τυποποιήσεις και επιβάλλονται μέσω της αποδοχής τους από το κοινό, και της αναπαραγωγής τους στις ταινίες ως προκατασκευές, έτοιμα κλισέ του νοήματος με κλειστή, προκαθορισμένη, ιδεολογική χρήση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.2 Μελόδραμα 1960 – 1970 : η λειτουργία του είδους </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αν και το μιούζικαλ κατέχει την πρώτη θέση στα εισιτήρια, το μελόδραμα εξακολουθεί την πορεία του. Από το 1964 έως το 1965, σε σύνολο 93 ταινιών τα 45 είναι μελοδράματα. Η έκρηξή του συνοδεύεται από τη συντριπτική τυποποίηση του ελληνικού κοινωνικού δράματος που τη δεύτερη δεκαετία καταλαμβάνει περίπου το 1/3 της παραγωγής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ορισμός μελοδράματος του 19ου αι.: Δραματικό έργο, χαρακτηριζόμενο από συνταρακτικά επεισόδια και ισχυρές συγκινησιακές εντυπώσεις που έχει πάντα αίσιο τέλος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Περιλαμβάνει στερεότυπους χαρακτήρες, βασανισμένο ήρωα ή ηρωίδα που αντιμετωπίζει εξωτερικούς παράγοντες ενός εχθρικού κόσμου. Υπάρχουν τα εξής δομικά στοιχεία: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Μανιχαϊσμός (τόνοι άσπρου – μαύρου) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Μονολιθικότητα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ακεραιότητα (δεν υπάρχουν εσωτερικές συγκρούσεις, μόνο εχθρικές εξωτερικές δυνάμεις) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Αιφνίδια συμβάντα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Θυματοποίηση, συναισθηματική και συγκινησιακή υπερβολή </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Εμμονή σε μια αφηρημένη ιδέα κοινωνικής δικαιοσύνης </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ευθυγράμμιση των δυνάμεων </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Μονότροπη κάθαρση: από την καρδιά της συμφοράς στη λύτρωση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Αίσιο τέλος </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτή η φόρμα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του συλλογικού κοινωνικού φαντασιακού της περιόδου, για αυτό είχε και τόσο μεγάλη απήχηση στις λαϊκές συνοικίες και στις χώρες όπου ζούσαν Έλληνες μετανάστες. Τα βάσανα των ηρώων έχουν στοιχεία αυτοαναγνώρισης του κοινού. Η θεματική της μετανάστευσης παραπέμπει σε συνειρμούς κοινωνικού ανταγωνισμού και υπονοεί αόριστα τις ταξικές, κοινωνικές αντιθέσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ανάπτυξη μιας ατομικής στρατηγικής και η βοήθεια της τύχης, οδηγούν σε αίσια έκβαση που δεν αφορά τις κοινωνικές συνθήκες που συνδέονται με τα βάσανα (ανεργία, φτώχεια), αλλά την πάλη του ζευγαριού ενάντια στις αντιξοότητες και την υπονόμευση της προσωπικής ευτυχίας από αυτές. Ο κώδικας του τέλους αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με την ιδεολογική λειτουργία των μελοδραμάτων, η οποία συνίσταται στην προβολή νέων κυρίαρχων προσταγμάτων για κοινωνική άνοδο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Αγάπησα και πόνεσα» αντιπροσωπευτικό κοινωνικό μελόδραμα που οδήγησε μέσω της αναπαραγωγής σε μια σειρά ταινιών, όπως ‘Απόκληροι της κοινωνίας’, ‘Είμαι μια δυστυχισμένη’, ‘Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί’, ‘Σκλάβοι της μοίρας’, ‘Περιφρόνα με γλυκιά μου’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι περισσότερες ήταν παραγωγής Κλακ Φιλμς κι είχαν κοινούς συντελεστές, όπως το σκηνοθέτη Απόστολο Τεγόπουλο, το σεναριογράφο Γιώργο Ολύμπιο, το συνθέτη Απόστολο Καλδάρα και το βασικό ζευγάρι Νίκος Ξανθόπουλος – Μάρθα Βούρτση (με εναλλαγή την Άντζελα Ζήλια). Στις ταινίες υπήρχε η μόνιμη ένδειξη ‘για όλη την οικογένεια’. Οι κοινοί συντελεστές επέτειναν την ομοιομορφία που υπήρχε έτσι κι αλλιώς από την επανάληψη των επιτυχημένων στοιχείων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μπορούμε να ονομάσουμε αυτές τις ταινίες ως ‘ταινίες έξαρσης της μελοδραματικής τυποποίησης’, υπονοώντας την ιδιαίτερη κατηγορία οικογενειακών μελοδραμάτων που εμφανίστηκαν μετά το 1962 κι αποτέλεσαν κανόνα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Όλα έχουν ένα μονοσήμαντο καθαρό αίσιο τέλος, διαφορετικό από το διπλό τέλος που συναντήσαμε σε ταινίες της πρώτης δεκαετίας. Η γενετική φόρμα του μελοδράματος, του (τελικού) θριάμβου παρά τα προβλήματα λειτουργεί ως συμβιβασμός, συμφιλίωση των αντίθετων δυνάμεων. Η αίσια έκβαση επιτυγχάνεται με την ατομική στρατηγική και τη βοήθεια της τύχης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στα μελοδράματα αυτά, η κοινωνική αδικία λύνεται μέσα από το μοτίβο της ανέλιξης και την προβολή του ατομισμού ως ιδεώδες. Όλα είναι δυνατά αν βοηθήσει η τύχη. Κάποιος μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να γίνει πλούσιος και διάσημος και να αφήσει πίσω του τη φτώχεια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.3 Κύκλος ταινιών της ένοχης αμαρτωλής </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι αμαρτωλές γυναίκες έχουν συγκεκριμένους χώρους, συνδεδεμένους με το προλεταριάτο και το υποπρολεταριάτο, κυρίως το λιμάνι του Πειραιά. Έτσι εντείνονται οι κοινωνικοί συμβολισμοί του μοτίβου, που αναδεικνύει τη στενή σχέση λαού – υπόκοσμου, μια σχέση που ανταποκρίνεται στην παράδοση της ανταρσίας και ανυποταγής στο φορτίο των λαϊκών αξιών και λειτουργεί με βάση την κοινή μοίρα των περιθωριακών και των ηττημένων, δηλαδή της κοινωνικής αδικίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Κόκκινα Φανάρια’ του Βασίλη Γεωργιάδη σε σενάρια Α. Γαλανού. Η λαϊκή ορχήστρα παίζει στο γλέντι του ‘σπιτιού’ της τσατσάς Μαντάμ Παρί, για τις πόρνες και τους νταβατζήδες. Το τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση ‘Άπονη Ζωή’ δεν απευθύνεται όμως μόνο σε αυτούς, αλλά στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Όπως συμβαίνει και με τους παράνομους, έχουμε καλές και κακές πόρνες. Οι πρώτες θέλουν να αλλάξουν ζωή, οι άλλες σκασίλα τους. Η ταινία έχει την τεχνική της ‘διπλής αφήγησης’ και του ‘διπλού τέλους’. Αποφεύγει το συνολικό happy end. Όταν το σπίτι κλείνει, μόνο η Ελένη ξεφεύγει από την εκπόρνευση καθώς ο αγαπημένος της Δημήτρης τη συγχωρεί και ξεκινά καινούρια ζωή μαζί της. Τραγικό τέλος έχει η ιστορία της Άννας που ενώ ετοιμάζεται να παντρευτεί τον καπετάνιο της και να ζήσει μαζί του και με το γιο της, το καράβι του ναυαγεί και ο ίδιος πνίγεται αφήνοντάς την να μη σας πω με τι στο χέρι. Οι τραγικές ιστορίες συνεχίζονται. Η Μαίρη, της οποίας ο αγαπημένος Άγγελος υπαναχωρεί στην πρότασή του για γάμο λόγω των κοινωνικών πιέσεων, αναγκάζεται να συνεχίσει τη ‘δουλειά’ της με τη θρασεία, φιλόδοξη και κυνική νέα τσατσά που παίρνει τη θέση της Μαντάμ Παρί . Μαζί τους καταλήγει και η Κατερίνα Χέλμη (μη φεύγεις Ντόρη θα φαρμακωθώ), όταν ο νταβατζής της την εγκαταλείπει για μια νεότερη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα ‘Κόκκινα Φανάρια’, συνδυάζουν (όπως κι η Στέλλα) δυο εκ πρώτης όψεως αντίθετες και ασυμβίβαστες ιδιότητες : τις αισθητικές αναζητήσεις στο πλαίσιο αλλά και σε απόκλιση από τον κανόνα, τις ιδεολογικές ρωγμές και ανατροπές αλλά και την ευρεία απήχηση. Η εμπορικότητά της συνδυάστηκε με την διεθνή αποδοχή, ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1964. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Γιάννης Δαλιανίδης πρότεινε άλλη εκδοχή του μοτίβου. Την ενοχοποίηση της γυναίκας στο πλαίσιο του πατριαρχικού κώδικα. Η αμαρτωλή των πρώτων ταινιών όπως ‘η Αγνή του λιμανιού’ εξελίσσεται στην παραστρατημένη, την οποία ενσαρκώνει ιδανικά η Ζωή Λάσκαρη. Ενδεικτικές ταινίες ‘ο Κατήφορος’, ‘Νόμος 4000’, ‘Στεφανία’, ‘Δάκρυα για την Ηλέκτρα’ και άλλες, καταλάβατε τώρα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η αλλαγή αυτή είχε να κάνει με τις νέες αντιλήψεις της εποχής: οικονομική και κοινωνική βελτίωση της θέσης των γυναικών και τη διεκδίκησης ισότητας και ερωτικής ελευθερίας. Αναδεικνύει τις αντιθέσεις που εκφράζει η ελληνική κοινωνία της εποχής αλλά και παγκόσμια, αναφέροντας τις αντιθέσεις των φύλων και το χάσμα των γενεών κάτι διαφορετικό από την ταξική διαφορά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η απειλή των παραπάνω για την πατριαρχική κυριαρχία εξουδετερώνεται από την τιμωρία και το σωφρονισμό της παραβάτιδος γυναίκας. Στον Κατήφορο, παρά τις επιφανειακά ‘σύγχρονες’ αντιλήψεις, η παραδοσιακότητα έμεινε ο σκληρός πυρήνας της μυθοπλασίας. Η σύνδεση του χολιγουντιανού πρότυπου με τις ελληνικές κοινωνικές αντιλήψεις, δίνει ένα στέρεο και εμπορικό ιδεολογικό σχήμα που προωθεί μια κατ’ επίφαση μοντερνικότητα, η οποία παραμένει ουσιαστικά αυστηρά πατριαρχική. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.4 Το μοτίβο της διαφθοράς. Η ηθικοποίηση στο μελόδραμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μοτίβο της διαφθοράς εμφανίζεται τη δεκαετία του 1960. Είναι νέα μόδα κι αναπαρίσταται μέσω των νεανικών πάρτι (στα οποία γίνονται όργια και το στριπτίζ γυναικών κι ανδρών είναι απαραίτητο συστατικό), σε αριστοκρατικά σπίτια όπου η χαρτοπαιξία δίνει και παίρνει και κλείνονται ύποπτα ραντεβού μεταξύ καθωσπρέπει κύριων με νεαρές κοπέλες, και φυσικά νυχτερινά κέντρα που έχουν ως σήμα κατατεθέν το γυναικείο στριπτίζ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μοτίβο προβάλλεται και σε αφηρημένη εκδοχή, μέσα από τους ηθικούς τοποτηρητές του νόμου (δικηγόροι, αστυνομικοί), ή των Μέσων Ενημέρωσης (δημοσιογράφοι). Η δημόσια ιδιότητα αυτών των προσώπων που καταγγέλλουν τη διαφθορά αντιπροσωπεύει την ‘κοινωνία’. Πρόκειται για επιτυχημένο ιδεολόγημα όπου η διαφθορά και η δικαστική της επίλυση αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα το κακό και το καλό. Ανισότητα, εκμετάλλευση, ταξικές διαφορές, η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα αποκαλύπτονται και αντικαθίστανται πλήρως από την έμμονη ηθικοποίηση κάθε προβλήματος και την αναγωγή κάθε σύγκρουσης στο δικαστικό νομικό επίπεδο. Η διαφθορά αφορά κυρίως τις ανώτερες τάξεις και τα εύπορα μεσοστρώματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Νίκος Φώσκολος (respect): λειτούργησε (μαζί με το Δαλιανίδη) ως διαμορφωτής κινηματογραφικών ιδεολογημάτων με ευρύτατη αποδοχή από τη δεκαετία του ’60 κι ύστερα. Η διαφθορά είναι το πιο επιτυχημένο του εύρημα. Τη θέτει στο επίκεντρο της αφήγησης είτε ανακατασκευάζοντας το λαϊκό στοιχείο (παρανομία/ανταρσία), είτε αντιστρέφοντας και συγκαλύπτοντας το ταξικό περιεχόμενο της κοινωνικής αντίθεσης (ηθικοποίηση/ταύτιση πλουσίων και διεφθαρμένων). Η μετάθεση του προβλήματος στο επίπεδο της ηθικής καθιστά την επίλυσή του στην αρμοδιότητα των εισαγγελέων που είναι οι κατεξοχήν ηθικοί τοποτηρητές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτή η αφηγηματική στρατηγική εξελίσσεται στο ηθικολόγο δικαστικό δράμα στο οποίο ο Φώσκολος διαπρέπει και κατά τη Δικτατορία. Δεν πρόκειται ακριβώς για είδος αλλά για κατηγορία εντός του μελοδράματος. ‘Κατηγορώ τους ανθρώπους’, ‘Κοινωνία ώρα μηδέν’, ‘Πυρετός στην άσφαλτο’, ‘Ορατότητης μηδέν’ κ.α. είναι βασικές ταινίες κι αν δεν τις έχετε δει να κάτσετε να τις δείτε. Ορίστε μας, ανενημέρωτοι!!! </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.5 Χώρος και λαϊκότητα: το λαϊκό κέντρο (μπουζούκια) </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το λαϊκό κέντρο παραμένει βασικός χώρος αφήγησης. Στοιχεία του είναι ο πρώτος τραγουδιστής – τραγουδίστρια, το πάλκο όπου παίζει η λαϊκή ορχήστρα και τα τραπέζια για το κοινό. Ο υπόκοσμος και το περιθώριο που σύχναζε στις ταβέρνες στις ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας έχει γίνει πια μια μείξη όλων των ηλικιών, φύλων και τάξεων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην ταινία ‘Αγάπησα και πόνεσα’ στο λαϊκό κέντρο εξελίσσεται και το λυτρωτικό τέλος. Ο χώρος αποκτά τη σημασία της συλλογικότητας, της συμφιλίωσης, της συγχώνευσης των αντιθέσεων, έκφρασης και διάχυσης του λαϊκού στοιχείου. Τα τραγούδια που ακούγονται αναφέρονται στα πρόσωπα, οι κοινωνικές αναφορές είναι ανύπαρκτες ή αόριστες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.6 Η πρόταση της έντεχνης λαϊκότητας στον κινηματογράφο </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν ταινίες που γνωρίζουν επιτυχία και διαφοροποιούνται από το μικροαστικό λαϊκίζον καταναλωτικό πρόσταγμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μελέτες περίπτωσης : ‘Εχθροί’, ‘Λόλα’, ‘Κόκκινα Φανάρια’, ‘Το Ταξίδι’, ‘Η Έβδομη μέρα της δημιουργίας’, ‘ο φόβος’, ‘Προδοσία’, ‘Μανταλένα’, ‘Οι αδίστακτοι’, ‘Συνοικία το Όνειρο’, ‘Ποτέ την Κυριακή’ και ‘Ζορμπάς’. Διαθέτουν κοινά στοιχεία όπως: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ο κώδικας της έντεχνης λαϊκής μουσικής </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η αντιστροφή ή η παράκαμψη ορισμένων παγιωμένων κλισέ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η αμφιθυμία </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η ανατροπή του κλειστού, αίσιου τέλους </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η ρεαλιστική εικαστική οργάνωση του κάδρου (λαϊκές εικονογραφίες) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η θετική προβολή του λαϊκού κόσμου (χαρά, ζωτικότητα, ανθρωπιά) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- οι αντισυναινετικές αναφορές </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στις ταινίες, καταγράφεται η κριτική διάθεση που εκφράζεται σε ότι αφορά τους κύριους και επιμέρους κώδικες, κυρίως αυτόν της μουσικής και της εικαστικής οργάνωσης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτό δε σημαίνει πως οι ταινίες αυτές καταθέτουν μια συνολική πρόταση αμφισβήτησης και ανατροπής των κανόνων της εμπορικής παραγωγής. Το κύκλωμα των εταιριών από όπου προέρχονται δε μπορούσε να διακινδυνεύσει το κέρδος του. Οι σκηνοθέτες που αποστασιοποιούνται είναι συγκεκριμένοι. Ντίνος Δημόπουλος, Βασίλης Γεωργιάδης, Αλέκος Αλεξανδράκης και οι διεθνείς Μιχάλης Κακογιάννης και Ζυλ Ντασέν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα κοινά στοιχεία αμφιθυμίας, απόκλισης και ανατροπής αντιστοιχούν σε ένα διάχυτο ριζοσπαστισμό, ένα φαινόμενο έξω από την επίσημη πολιτική σκηνή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δημόσιο δημοκρατικό αίσθημα εκφράστηκε από τους ευαίσθητους καλλιτέχνες στη γλώσσα του κοινού. Η διαμόρφωση της κουλτούρας των μικροαστών, των φοιτητών, των εκκολαπτόμενων διανοούμενων τη δεκαετία του ’60 σημαδεύτηκε από την ανταπόκριση των ανθρώπων του πολιτισμού στο αίτημα για εκδημοκρατισμό. Ήταν μια πρόταση μείξης αισθητισμού και πολιτικοποίησης. Η πρόταση αυτή απέκτησε αίγλη κι εκφράστηκε μουσικά από το έντεχνο λαϊκό τραγούδι και τη μελοποιημένη ποίηση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στον κινηματογράφο η κριτική διάσταση δεν κωδικοποιείται με αισθητική αυστηρότητα ώστε να μιλάμε για νεορεαλιστικό ρεύμα, προκύπτει όμως ένα ιδιαίτερο έντεχνο στοιχείο με το οποίο τα συγκεκριμένα φιλμικά κείμενα αναδεικνύονται ως αυτοτελής κατηγορία ταινιών μεταξύ τέχνης και εμπορίου. Έτσι, η σχέση του κινηματογράφου με τη λαϊκή μνήμη μέσω της προφορικότητας επαναδιαπραγματεύεται μεταξύ 1960 – 1967. Το έντεχνο έγκειται στην εμφάνιση στοιχείων κειμενικότητας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ταινίες της έντεχνης λαϊκότητας συμφιλιώνουν στοιχεία του κοινού λόγου με την έντεχνη φιλμική γραφή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έτσι συνδυάστηκαν δυο ιδιότητες που φαίνονται καταρχήν αντίθετες: οι αισθητικές αναζητήσεις (με απόκλιση από την εμπορικότητα) και η εισπρακτική / εμπορική επιτυχία. Η ύπαρξή τους θέτει ορισμένα προβλήματα σχετικά με την κατάταξη Παλιός = εμπορικός και Νέος = τέχνης μια κατάταξη που προκρίθηκε από τη μεταπολιτευτική κινηματογραφική κριτική. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι παραπάνω ταινίες ισορροπούν μεταξύ τέχνης και εμπορίου, και θέτουν νέους όρους στη σχέση ποιότητας – εμπορικότητας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η σύζευξη λαϊκού και έντεχνου αντιστοιχεί στη σχέση υψηλής και λαϊκής κουλτούρας που καταγράφεται και στη μουσική, το θέατρο, τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η εμφάνιση αυτής της νέας λαϊκής κουλτούρας με προοδευτικό / ριζοσπαστικό περιεχόμενο έχει να κάνει με μια ιδιόμορφη εμπλοκή των πολιτιστικών και πνευματικών διαδικασιών με την κοινωνική και πολιτική διαδικασία. Άρα δεν είναι παράξενο πως υπάρχει μια προνομιακή αναφορά των δημιουργών στη λαϊκότητα, δηλαδή στη συλλογική μνήμη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.7 Η τομή του 1965 – 1966: ταινίες κατάθεσης ενός νέου προσώπου </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1966 ήταν χρονιά – σταθμός για την κινηματογραφική παραγωγή. Συμμετέχουν στο 7ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης οι ακόλουθες ταινίες με κοινά χαρακτηριστικά : </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ‘Τζίμης ο Τίγρης’ του Παντελή Βούλγαρη </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ‘Με τη λάμψη στα μάτια’ του Π. Γλυκοφρύδη </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ‘Εκδρομή’ του Τ. Κανελλόπουλου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ‘Μέχρι το πλοίο’ του Αλέξη Δαμιανού </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ‘Πρόσωπο με πρόσωπο’ του Ροβήρου Μανθούλη </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτές οι ταινίες μαζί με το ‘Μπλόκο’ του Άδωνι Κύρου και το ‘Φόβο’ του Κώστα Μανουσάκη είναι ανεξάρτητες παραγωγές κι οι σκηνοθέτες τους θέλουν να πάρουν άλλους δρόμους, ανάλογα με τις σύγχρονες διεθνείς αισθητικές και θεματικές συζητήσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Συγκλίνουν ως προς τα στοιχεία με ταινίες έντεχνης λαϊκότητας, αλλά διαφοροποιούνται κιόλας ως προς την κινηματογραφική γραφή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ταινίες τομής του 1966 όπως και εκείνες της έντεχνης λαϊκότητας σηματοδοτούν τη σύζευξη του λαϊκού και του έντεχνου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μέσα σε όλα τα σκατά που έφερε η Δικτατορία, είναι η ανακοπή αυτής της συνύπαρξης και ο διαχωρισμός λαϊκού – ποιοτικού, αν και τα πρώτα χρόνια τα εισιτήρια παρέμεναν υψηλά. Άλλος σημαντικός καταλύτης ήταν και η εμφάνιση της τηλεόρασης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το γεγονός πως το ρεμπέτικο απέκτησε ευρύτερη αποδοχή έδωσε τη δυνατότητα στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα να υιοθετήσουν το λαϊκό τραγούδι ως πρόταση διασκέδασης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Όμως, παρόλο που ο λαός του μελοδράματος της δεύτερης δεκαετίας ανήκει συχνά στην ‘καθαρή’ εργατική τάξη ‘η κινηματογραφική λαϊκότητα της περιόδου 1960 – 1970 ως κανόνας του μελοδράματος, είναι λιγότερο αντιθετική και υπονομευτική της συναίνεσης από εκείνη της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτό συμβαίνει, παρά το γεγονός πως ο ‘λαός’ στα μελοδράματα της πρώτης δεκαετίας είναι κυρίως παράνομοι, πόρνες και μικρομεσαίοι, δηλαδή, ταξικά ανήκει στη χαμηλή μικροαστική τάξη και το υποπρολεταριάτο (λούμπεν). Η ‘ταξική’ καθαρότητα δε συμβαδίζει με τη γνησιότητα σε επίπεδο ήθος και πολιτισμού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.8 Φαρσοκωμωδία 1960 – 1967 : η γενετική φόρμα του είδους </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ας δούμε την ανάλυση του Bakhtin για το μεσαιωνικό καρναβάλι: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Η ιδιαιτερότητα της ιδεολογικής λειτουργίας της κωμωδίας έγκειται όχι στην ουδετερότητά της ως προς την αποδοχή της κρατούσας τάξης πραγμάτων, αλλά απεναντίας, στην ευρύτητα των θεμάτων ως προς τα οποία είναι δυνατόν να λειτουργήσει συμφιλιωτικά» Μεγάλα λόγια μεγάλων ανδρών… </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτή η ευρεία θεματική αφορά πλήθος κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών πρακτικών. Η κωμωδία συνδέεται με το πώς οι άνθρωποι μιας κοινωνίας οργανώνουν και βιώνουν την καθημερινότητά τους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μελετώντας την, έχουμε εικόνα όχι μόνο για τις εντάσεις μεταξύ των τάξεων αλλά κυρίως για τις εντάσεις μεταξύ των φύλων, για τις κοινωνικές νοοτροπίες και συνήθειες. Οι πτυχές αυτές δε θα μπορούσαν να εκφραστούν εύκολα από άλλες, πιο ‘σοβαρές’ μορφές αναπαράστασης. Η κωμωδία μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε το κοινωνικά διάχυτα αποδεκτό. Άλλωστε το γέλιο είναι περισσότερο μια συλλογική παρά μια υποκειμενική απάντηση έτσι η κωμωδία γίνεται δημόσια. Είναι συνδεδεμένη με όλες τις κοινωνικές συνήθειες και νοοτροπίες. Οπότε η συναίνεση προς την οποία κατευθύνεται ή αντιστέκεται η κωμωδία νοείται περισσότερο ως κοινωνική τάξη πραγμάτων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γιατί η φαρσοκωμωδία. Μια ιδιότυπη άρθρωση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η παραπάνω προβληματική θέτει το βασικό ερώτημα: πως συνδέεται η φόρμα της φαρσοκωμωδίας με την κοινωνική τάξη πραγμάτων, την αντίστοιχη εποχή? ΄Έλα ντε. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι γεγονός ότι ενώ οι πρώτες μεταπολεμικές κωμωδίες έχουν απευθείας αναφορά στα είδη του λαϊκού θεάτρου, οι αντίστοιχες του 59-60 κατάγονται από το γαλλικό μπουλβάρ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η τυπική δομή του μπουλβάρ περιλαμβάνει την παρεξήγηση, την ίντριγκα, το απόγειο των περιπλοκών και την ανώδυνη λύση των παρεξηγήσεων ως την τελική ταχτοποίηση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ελληνική εκδοχή παρουσιάζει μια ιδιοτυπία: μέσω των συγγραφέων (Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος) και των κωμικών ηθοποιών του θεάτρου (Παπαγιαννόπουλος, Ηλιόπουλος) εγγράφονται στη φάρσα στοιχεία από την αρχή της προφορικότητας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Ο φίλος μου ο Λευτεράκης’: η παροδική αναστάτωση είναι σε ιδιωτικά πλαίσια, ειδικότερα στην οικογένεια και ακολουθείται από την αποκατάσταση της τάξης. Η αφήγηση φεύγει από τους χώρους συλλογικότητας (ταβέρνα) στο χώρο της αστικής κατοικίας κι αυτό είναι μια μεταβολή με ιδεολογικές συνέπειες. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ένας συνηθισμένος τρόπος επίλυσης της κρίσης του γάμου, είναι η εγκυμοσύνη. Το ίδιο συμβαίνει στις ταινίες ‘Χτυποκάρδια στο θρανίο’ και ‘Διπλοπενιές’. Με τον τρόπο αυτόν αποφεύγεται η σύγκρουση, η λύση έρχεται ανώδυνα και διαφυλάσσεται η κοινωνική τάξη πραγμάτων, συνεχίζεται η οικογενειακή γαλήνη χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα αλλάξει κάτι στην πληκτική ζωή τους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το ευτυχές τέλος περιλαμβάνει και την ενσωμάτωση των νέων αντιλήψεων με τέτοιον τρόπο που το παραδοσιακό να επιβάλλεται τελικά στο μοντέρνο. Απόδειξη του πόσο επιφανειακά εμφανίζονται αυτές οι μοντέρνες αντιλήψεις είναι οι ταινίες ‘Η ψεύτρα’ και ‘Η Χαρτοπαίκτρα’ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η παρουσίαση αυτού του μεσοαστικού τρόπου ζωής χαρακτηρίζεται από ομογενοποίηση, καταναλωτισμό, απομάκρυνση από τα συγκρουσιακά στοιχεία της εργατικής – λαϊκής υποκουλτούρας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σχέση αυτού του προτύπου με τη λαϊκότητα: υπάρχει μια διάχυτη λαϊκότητα που δεν γίνεται ενοχλητική, δεν έχει συγκρουσιακά στοιχεία αλλά εντάσσεται και υποτάσσεται στις προτεραιότητες του προτύπου και της φάρσας. Τέτοιο στοιχείο είναι το λαϊκό κέντρο ως τόπος διασκέδασης αλλά και τόπος όπου διαδραματίζονται ή επιλύονται οι ιδιωτικές παρεξηγήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το καθιστικό, το σκηνικό του οποίου αποτελείται από δανέζικη μοντέρνα επίπλωση, τηλέφωνο στο διαχωριστικό της εισόδου, την υπηρέτρια κ.α. Όλα αποτελούν μόνιμα μοτίβα του χώρου που αναπαριστούν μια ενιαία φυσικοποιημένη καθημερινότητα που μέσα από τη συνεχή προβολή της διαθέτει την αισθητική της ‘κανονικότητας’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η τυποποίηση εκτοπίζει τους θεατρικούς ηθοποιούς από τους νέους του star system. Έτσι, το λαϊκό στοιχείο έχει τη δεύτερη θέση στην αφήγηση, μέσα από δεύτερους ρόλους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αντι-παραδείγματα στη φαρσοκωμωδία του μικροαστικού και μεσοαστικού εγκλεισμού στο ιδιωτικό, είναι ‘Οι κυρίες της Αυλής’ και ‘Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα’ (που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία κατά τη γνώμη μου). Αυτή η ταινία αντιμετωπίζει συνολικά τις σχέσεις των φύλων κάτι που είναι αντίθετο με το δίπολο της επιφανειακής μοντερνικότητας / παραδοσιακός πυρήνας που αποτελεί τον κανόνα για άλλες ταινίες όπως η Σωφερίνα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μοτίβο της κομπίνας (τιμιότητας) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κοινωνική αντίθεση εμφανίζεται στην κωμωδία ως ταξική ανάμειξη και κινητικότητα που αποτυπώνεται πλήρως στο έγχρωμο μιούζικαλ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην κωμωδία, η απόκρυψη και η μετάθεση της κοινωνικής αντίθεσης είναι η κομπίνα των κατώτερων και μεσαίων στρωμάτων. Πολλές ταινίες αφηγούνται τον εντοπισμό μιας κομπίνας εις βάρος ανύποπτων και ευυπόληπτων θυμάτων. Τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν την τιμιότητα και αποκαλύπτουν την κομπίνα είναι δραματουργικά απαραίτητα, συνήθως πρόκειται για φτωχούς ή φουκαράδες. Π.χ. ‘Ο Ηλίας του 16ου’, ‘Ζητείται ψεύτης’, ‘Φωνάζει ο κλέφτης’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η φάρσα εναρμονίζεται με την τιμιότητα /κομπίνα/ηθική και οδηγεί συνήθως στην τελική τακτοποίηση, η κομπίνα αποκαλύπτεται, ο φτωχός επιβραβεύεται, οι κομπιναδόροι τιμωρούνται. Όμως συγκαλύπτονται οι αιτίες που οδηγούν κάποιον στην κομπίνα όπως και η ανάπτυξή της ως αποδεκτού τρόπου ζωής στην πόλη, όπως συγκαλύπτονται και οι τάξεις που την υιοθετούν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο θρίαμβος και η προαγωγή του τίμιου μοιάζει με το θρίαμβο του παιδιού του λαού που συναντήσαμε στο μελόδραμα. Προβάλλει την εξαίρεση ως μαζική δυνατότητα, πράγμα που συνιστά ιδεολογική λειτουργία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">3.3.9 Το ελληνικό μιούζικαλ </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα εισιτήρια του ‘Μερικοί το προτιμούν κρύο’ εκτινάσσονται στα ύψη και παρασέρνουν και τις άλλες ταινίες μαζί τους, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την παραγωγή. Ερχόμαστε λοιπόν να ρωτήσουμε, γιατί το είδος είχε τόσο ευρεία αποδοχή και τι σημαίνει αυτή η επιτυχία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η εμπορική επιτυχία του μιούζικαλ καταγράφεται στην Α’ προβολή. (το μελόδραμα είχε απήχηση κυρίως στη Β’ προβολή και σε χώρες που υπήρχαν Έλληνες μετανάστες). Η επιτυχία του στις αίθουσες του κέντρου σημαίνει πως η απήχησή του δεν αφορά στα εργατικά και περιθωριακά στρώματα στα περίχωρα, αλλά τις μικροαστικές μερίδες και τα μεσοστρώματα που έχουν εγκατασταθεί εκεί. Η ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση του κοινού τη δεκαετία του ’60 είναι σημαντική παράμετρος του συστήματος παραγωγής και των διαδικασιών οργάνωσης της συναίνεσης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στη διάρκεια του ’60 το ελληνικό κοινό δεν είναι πια κοινό με συνοχή και ομοιογένεια, έχει διασπαστεί γεωγραφικά και από άποψη ιδεολογικών προδιαθέσεων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το ελληνικό μιούζικαλ προσανατολίζεται στους μικροαστούς γιατί προσπαθεί να λειτουργήσει αναγνωριστικά προς αυτούς. Η βασική μυθοπλασία του χαρακτήρα κινείται στον άξονα ισότητα – εξομοίωση. Τα επαγγέλματα της ηρωίδας κινούνται σε όλο το φάσμα των μικροαστών. Βασικό στοιχείο είναι η εναλλαγή των χώρων, που συνδέεται άμεσα με την ανοδική κοινωνική κινητικότητα. Γύρω από τη βασική περσόνα – η Βλαχοπούλου κυρίως – ο Δαλιανίδης οργανώνει το δορυφόρο της νεανικής παρέας, που έχει διαταξική σύνθεση. Το εύρημα της νεολαίας προβάλλει το δυτικό τρόπο ζωής ως στοιχείο μοντερνικότητας και αμφισβήτησης της παράδοσης. Είναι όμως περισσότερο καρικατούρα κι όχι μια βαθιά κριτική αμφισβήτηση. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργούν όλα τα μοτίβα ταξικής συμφιλίωσης: γάμος πλούσιου – φτωχής, καλόκαρδοι βιομήχανοι γονείς, φιλικές σχέσεις πλούσιων και φτωχών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ταξική – κοινωνική ανάμειξη στα Δαλιανίδεια μιούζικαλ δεν είναι η γέφυρα μεταξύ δυο διαφορετικών κόσμων, αλλά η προβολή της ομογενοποίησης και τελικά της συγχώνευσης όλων των στρωμάτων σε ένα ενιαίο, ομογενοποιημένο και καταναλωτικό πολιτιστικό πρότυπο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Διακριτικά γνωρίσματα των λαϊκών τάξεων σε αυτές τις ταινίες είναι η καπατσοσύνη και ο καταναλωτισμός. Το ιδεώδες της γρήγορης κι εύκολης ανόδου (τουρισμός, καλλιτεχνία) και των πολυτελών συνηθειών (κότερα, ακριβά κέντρα) που προβάλλονται ως προσιτά σε όλους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ανάδειξη του κανόνα του μιούζικαλ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο ρόλος του μιούζικαλ στον κινηματογράφο του ‘60 υπήρξε κεντρικός στην αναδιαμόρφωση της λαϊκής αντίληψης και της υποταγής της στο μκροαστισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτούργησε σε ένα δρόμο συνέχειας – παραφθοράς. Ας μην ξεχνάμε πως η εξοικείωση του κοινού με την επιθεώρηση και το μουσικό θέατρο, ήταν ένας σοβαρός λόγος αποδοχής του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η παραφθορά επεκτείνεται τόσο στα δάνεια λαϊκότροπα κλισέ αλλά και στην αναπαράσταση των νέων διαταξικών αντιθέσεων και κατηγοριών (νεολαία, γυναίκες). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το μιούζικαλ προτείνει: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- το στυλ φολκλόρ : παραφθορά της ‘ελληνικότητας’ των ταινιών του ’50. Η θέαση της αφήγησης είναι η ματιά του τουρίστα της εποχής εκείνης. Τα στοιχεία αυθεντικής λαϊκής προέλευσης όπως η λαϊκή τραγουδίστρια Μαρινέλλα, μακρόχρονης θεατρικής θητείας, όπως η Βλαχοπούλου, ή κινηματογραφικής όπως η Χρονοπούλου, παρά την καλλιτεχνική τους αξία και το λαϊκό φορτίο που περιέχουν, δεν αναιρούν αυτήν την ‘τουριστική’ ματιά. Ο Δαλιανίδης χρησιμοποιεί και υποτάσσει όλα τα λαϊκά στοιχεία και τους κώδικες στη μυθοπλασία του. η μετάλλαξη της λαϊκής μνήμης, συνδυάζεται με τα πλέον κομφορμιστικά στοιχεία της δυτικής κουλτούρας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αντιπροσωπευτική ταινία όπου ο Δαλιανίδης χειρίζεται τις σχέσεις των δυο φύλων στα πλαίσια παράδοσης – μοντερνικότητας με νίκη της πρώτης, είναι το ‘Μια κυρία στα μπουζούκια’. Η Χρονοπούλου ενσαρκώνει μια χειραφετημένη, πλούσια γυναίκα που θα υποταχθεί και θα σωφρωνιστεί από τον έρωτα, καθώς ο λαϊκός Γεωργίτσης της δίνει τα παπούτσια στο χέρι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εν κατακλείδι, το μήνυμα του μιούζικαλ είναι το θέαμα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.1 Ιστορικό και Κοινωνικό Περίγραμμα </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1.1.1 Αστικός μετασχηματισμός και θεατρική έκφραση στις αρχές του 20ου αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα τελευταία 20 χρόνια του 19ου αι. είναι πολύ σημαντική περίοδος γιατί τότε πραγματοποιήθηκε πλήθος από ουσιαστικές κοινωνικές αλλαγές, συνέβησαν καθοριστικά γεγονότα και έγιναν έντονες ιδεολογικές ζυμώσεις που άλλαξαν τη φυσιογνωμία του ελληνισμού και οδήγησαν την κοινωνία σε ένα πιο σύγχρονο επίπεδο, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης. Από τη συντεχνία και τη βιοτεχνία περνάμε στη βιομηχανία. Σχηματίζεται η εργατική τάξη, άρα έχουμε μια νέα κοινωνική διαστρωμάτωση και έναν ταξικού χαρακτήρα ανταγωνισμό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ταυτόχρονα με τις κοινωνικές μεταβολές δημιουργούνται και ιδεολογικές ζυμώσεις από τις οποίες εξαρτώνται και στις οποίες ανάγονται παράμετροι όπως ο μεγαλοϊδεατισμός, ο λαϊκισμός και ο δημοτικισμός. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μεγαλοϊδεατισμός: το όραμα της ελληνικής αστικής τάξης για επέκταση των ορίων στην περιοχή γύρω από το Αιγαίο και την εθνική ολοκλήρωση της Ελλάδας. Η ιδέα αυτή ήταν άρρηκτα δεμένη με την οικονομική ανάπτυξη των αστών. Ο μεγαλοϊδεατισμός ήταν η έκφραση της αστικής ιδεολογίας και καλλιεργήθηκε από τους λόγιους της εποχής. Το αίτημα για απελευθέρωση του υπόδουλου ελληνισμού ήταν για πολύ καιρό όραμα του ελληνικού λαού, έτσι ο μεγαλοϊδεατισμός είχε λαϊκό χαρακτήρα. Η Μεγάλη Ιδέα ταίριαζε απόλυτα με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εθνικισμός : Με τον ίδιο τρόπο ο εθνικισμός συνδέεται με το λαϊκισμό ως δεύτερη μορφή έκφρασης της αστικής ιδεολογίας. Ο εθνικισμός αναπτύσσεται όταν υπάρχει επιτακτική ανάγκη για την αναζήτηση της πολιτιστικής ταυτότητας της αστικής τάξης. Όταν η αστική τάξη ισχυροποιείται, έρχεται αντιμέτωπη με τις ευρωπαϊκές αντίστοιχες και διαπιστώνει πως ιδεολογικά και πολιτιστικά είναι ξεκρέμαστη, καθώς δεν έχει αναπτύξει ακόμη τους μηχανισμούς που χρειάζεται για να καταξιωθεί και να αυτοδικαιωθεί (άτιμη αστική τάξη…). Έτσι στρέφεται στις ρίζες και το παρελθόν της για να αντλήσει αυθεντικότητα και να βρει αξίες που δικαιώνουν την ύπαρξή της. Στην προσπάθεια αυτή η έννοια λαός είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς, άλλοθι και ιδεολογικό όπλο, ενώ ο εθνικισμός ενσωματώνεται σε μεγάλο βαθμό στο λαϊκισμό, και η εθνική στη λαϊκή ψυχή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δημοτικισμός : η τρίτη παράμετρος του αστισμού, το γλωσσικό όργανο της αστικής τάξης. Εκφράζει τα ανερχόμενα νέα στρώματα. Εκφραστής και φορέας είναι η γενιά του ογδόντα. Οι λογοτέχνες της εποχής, με την ποίηση αλλά κυρίως το ηθογραφικό διήγημα, συνδέουν το λαογραφικό κίνημα και το λαϊκισμό, με τον αστισμό και το δημοτικισμό. Η σύνδεση αυτή αντιπροσώπευε την τότε κοινωνική πραγματικότητα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Την ίδια εποχή εμφανίζονται οι πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες και πληθαίνουν τα αντίστοιχα έντυπα. Οι εργάτες διεκδικούν με αποκορύφωμα τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς στο Στάδιο το 1893. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το διάστημα 1874 – 1884 εκδηλώνονται οι πρώτες αντιρομαντικές τάσεις. Κυκλοφορούν πρωτοποριακά έντυπα όπως η ‘Εστία’, ο ‘Ραμπαγιάς’, και το ‘Μη Χάνεσαι’. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα εμφανίζονται μεταφρασμένοι οι σύγχρονοι ευρωπαίοι λογοτέχνες και τα νέα ρεύματα όπως ο νατουραλισμός και ο παρνασσισμός. Φιλοξενούνται οι νέες φωνές των Δροσίνη, Καμπά, Παλαμά κ.α. και τα έντυπα παίρνουν το χαρακτήρα της γενιάς του ογδόντα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Νικόλαος Πολίτης: συνέβαλλε καθοριστικά στη λογοτεχνία, όταν με υπόδειξή του, προκηρύσσεται στην Εστία ένας διαγωνισμός με περιοδικότητα εξαμήνου, με θέμα που «θα συνίσταται εις περιγραφήν του βίου του ελληνικού εν οιαδήποτε των περιόδων της ιστορίας αυτού ή εις εξιστόρησιν επεισοδίου τινός της ελληνικής ιστορίας». Μέσα από το διαγωνισμό αναπτύσσεται το ηθογραφικό διήγημα και καθιερώνεται η δημοτική. Ο νατουραλισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην περιγραφή ηθών και εθίμων του χωριού όπως και στην παρουσίαση λαϊκών παραδόσεων και του επαρχιακού τρόπου ζωής, συνδεόμενος με την ηθογραφία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Γενιά του Ογδόντα: κύριοι εκπρόσωποι Παλαμάς, Δροσίνης, Βιζυηνός. Απομακρύνεται από τον αρχαϊσμό και το ρομαντισμό και προσηλώνεται στο καθημερινό και το συγκεκριμένο. Μετά τις τραυματικές εμπειρίες της ήττας του ’97, οι λογοτέχνες δέχονται με ανακούφιση το κήρυγμα του Νίτσε κι εντυπωσιάζονται από την εφαρμογή του με το έργο του Μπίσμαρκ (γερμανός πολιτικός του 19ου αι. και πρώτος Καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Ψάξτε τον στο google, αξίζει). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κοινωνική καταγγελία που υπάρχει στο Θέατρο του Ίψεν και η διαπίστωση της ανάγκης για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, ανταποκρίνονται στις ήδη υπάρχουσες θέσεις του σοσιαλιστικού κινήματος της Ελλάδας και στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Για όλους αυτούς τους λόγους το βορειοευρωπαϊκό και κυρίως το γερμανικό πνεύμα αρχίζει να κυριαρχεί στην ελληνική λογοτεχνία και διανόηση. Οι συνέπειες είναι καθοριστικές. Η δραματουργία αλλάζει προσανατολισμό και στρέφεται σε νέες μορφές και είδη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><b>1.1.2 Κοινωνική ανάσχεση και θεατρικές ανακατατάξεις στο μεσοπόλεμο</b> </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η κρίση της Ευρώπης μετά τον Α’ Π.Π. οδήγησε σε πολιτικές και πολιτιστικές ανατροπές. Στη Ρωσία επικρατεί ο κομουνισμός, στην Ιταλία ανεβαίνει ο φασισμός και στη Γερμανία ο ναζισμός. Όλα αυτά οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση των κοινωνικών προβλημάτων, κλονίζουν τη δημοκρατία και διαβρώνουν τους θεσμούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η Ελλάδα έχει επίσης μερίδιο στις αλλαγές. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ο ΑΠΠ, ο Εθνικός Διχασμός και η Μικρασιατική Καταστροφή τα κάνουν όλα μαντάρα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο αστικός μετασχηματισμός δεν καταφέρνει να ολοκληρωθεί κι αυτό οδηγεί σε μια καθολική ανάσχεση που συνεπάγεται την αντίστοιχη υποχώρηση του φιλελευθερισμού, που δεν καταφέρνει να ριζώσει. Η βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος και η εγκαθίδρυση της δικτατορίας ήταν χειροπιαστό γεγονός μέσα από τις δικτατορίες του Κονδύλη, του Πάγκαλου και του Μεταξά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ανακατατάξεις που ακολούθησαν τη Μικρασιατική Καταστροφή έχουν αντίκτυπο στα πολιτικά. Οι αλλαγές στον πληθυσμό, η οριστική απώλεια του φαντασιακού εθνικού χώρου (Μεγάλη Ιδέα) η ανάγκη να ενσωματωθούν οι πρόσφυγες στον εθνικό κορμό, δημιούργησαν πολλά προβλήματα και προκάλεσαν έντονη πολιτική αστάθεια και ιδεολογική αντιπαλότητα που εκδηλώθηκαν τη δεκαετία του ’30. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πολιτιστικά, αναπτύσσονται νέοι τρόποι και είδη καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας, αντίστοιχα των ευρωπαϊκών. Στη λογοτεχνία έχουμε νεωτερισμό και ανανέωση (Θεοτοκάς, Σεφέρης, Καραγάτσης κ.α.) στο θέατρο έχουμε καθίζηση καθώς διακόπτεται βίαια κάθε δραματουργική εξέλιξη ενώ επανεμφανίζονται είδη του παρελθόντος όπως το ηθογραφικό δράμα, η τραγωδία, το ιστορικό δράμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="font-family: inherit; line-height: 18px;"><b style="background-color: white;">1.2 Θέατρο Ιδεών </b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το είδος εμφανίζεται σε μια εποχή σημαντικών αλλαγών τόσο στην καλλιτεχνική δημιουργία και την ιδεολογική αναγωγή, όσο και στο επίπεδο της πρόσληψης του έργου τέχνης από το κοινό. Δηλαδή, σε μια ιστορική στιγμή ολοκληρωτικής σχεδόν ανταπόκρισης της κοινωνικής πραγματικότητας με τη θεατρική δημιουργία που εκφράζεται από τις έννοιες «αστικός μετασχηματισμός» και «αστικό θέατρο» αντίστοιχα. Η περίοδος πλαισιώνεται κοινωνικά από την ανάδειξη της αστικής τάξης, ιδεολογικά από το φιλελευθερισμό και το σοσιαλισμό όπως και των μαρξιστικών ιδεών. Αισθητικά κυριαρχεί ο ρεαλισμός στη νατουραλιστική ή συμβολιστική εκδοχή του. Θεατρικά επιδρά ο Ίψεν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα μεγάλο μέρος δραματουργών εκφράζουν με τα έργα τους κοινές ιδεολογικές, ηθικές και κοινωνικές απόψεις που έχουν τη σφραγίδα συγκεκριμένων ευρωπαϊκών προτύπων, κυρίως του Ίψεν. Με θέσεις που κυμαίνονται από το φιλελεύθερο αστισμό μέχρι τον επιστημονικό σοσιαλισμό, με θεματική από τις κοινωνικές σχέσεις όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στην αστική κοινωνία, έχοντας ως αισθητική γραμμή το ρεαλισμό, συνδεόμενο συχνά με συμβολιστικά και νατουραλιστικά στοιχεία, παρουσιάζονται έργα στα οποία η ιδεολογική ‘θέση’ έχει τον πρώτο ρόλο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Βρικόλακες του Ίψεν: η αφετηρία εμφάνισης του είδους. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Ολύμπια στις 29 Οκτωβρίου του 1894 από το θίασο του Ευτύχιου Βονασέρα. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος προλογίζει το έργο προετοιμάζοντας κατά κάποιο τρόπο τους θεατές για μια τελείως διαφορετική σκηνική δράση. Ο Ίψεν ήταν σχεδόν άγνωστος μέχρι τότε. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Την εποχή εκείνη κυριαρχούσε το μεγαλοϊδεατικό θέατρο της καθαρευουσιάνικης κωμωδίας. Τα αισθητικά πλαίσια ήταν κλασικιστικά και ρομαντικά. Το κύκνειο άσμα του είδους ήταν η ‘Φαύστα’ του Δημ. Βερναρδάκη που παιζόταν το 1893 σε δύο θέατρα ταυτόχρονα. Μιλάμε για τεράστια επιτυχία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην αφετηρία του είδους, θα δούμε πως από το τέλος του 19ου αι. σε κάποια έργα όπως οι ‘Κούρδοι’ του Καμπύση και λίγο αργότερα ‘Οι Λεκαπηνοί’ μπαίνουν οι βάσεις του θεάτρου ιδεών. Στη συνέχεια, συγγραφείς όπως οι Μ. Αυγέρης (Μπροστά στους ανθρώπους), Σπ. Μελάς (Το άσπρο και το μαύρο), Π. Χορν (Πετροχάρηδες) καθώς και οι εκπρόσωποι του εργατικού δράματος όπως οι Ρ. Γκόλφης (Ο Γήταυρος), Ζ. Μακρής (Η λίμνη που φουσκώνει), Τ. Πίτσας (Για το ψωμί), Γ. Σημηριώτης (Η Κόκκινη πρωτομαγιά) δίνουν το στίγμα του είδους. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δεν ενδιαφέρονται τόσο να δημιουργήσουν ένα άρτιο θεατρικό έργο που θα επιτύχει, όσο να προβάλλουν μέσα από αυτό τις ιδεολογικές τους θέσεις, με αποτέλεσμα τη συνειδητή ή μη υποβάθμιση της λογοτεχνικής αξίας και της θεατρικότητάς τους, που θυσιάζεται υπέρ της ιδεολογικής καθαρότητας, ή ακόμη και της πιστής αναπαράστασης του πραγματικού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρωτότυπη δραματική παραγωγή του είδους εμφανίζεται πρώιμα, από το 1893 με το Μυστικό του γάμου και το Η φάρσα της ζωής του Καμπύση, του Ψυχοπατέρα του Γρ. Ξενόπουλου. Με αυτά, η σύγχρονη θεματική του ευρωπαϊκού, οικογενειακού και ψυχολογικού δράματος κάνει αισθητή την παρουσία της και στο Ελληνικό Θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ένα χρόνο μετά τους Βρικόλακες, ο Ξενόπουλος δημοσιεύει τον Ψυχοπατέρα και το δίπρακτο Ο Τρίτος. Το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο καθιερώνεται σταδιακά και από άλλους συγγραφείς όπως οι Καζαντζάκης, ο Αυγέρης, Νιρβάνας, Μελάς, Ταγκόπουλος, Χορν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εμφανίζεται η χειραφετημένη γυναίκα που διεκδικεί τα δικαιώματά της πέρα από το γάμο και την οικογένεια. Η Νόρα του Ίψεν, γίνεται πρότυπο για Καζαντζάκη, Νιρβάνα, Μελά και Παλαμά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στο τέλος του 19ου αι. ο Γ. Καμπύσης εμφανίζει το ‘Μις Άννα Κούξλεϋ’ και ‘Κούρδοι’, έργα μέσω των οποίων εμφανίζονται οι ψυχολογικές και κοινωνιολογικές παράμετροι της νέας δραματουργίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Άλλα ενδεικτικά δράματα: ‘Αλυσίδες’ και ‘Αρχισυντάκτης’ (Ταγκόπουλος), </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Ζωντανοί και πεθαμένοι’- Ταγκόπουλος : εκφράζει την κοινωνική κριτική και την άρνηση των παραδοσιακών αξιών που κρατούν το σύγχρονο ελληνισμό δέσμιο του παρελθόντος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">‘Στην Εξώπορτα’ και Μυριέλλα’ : παίχτηκαν από την Κυβέλη κι εκφράζουν τη γυναικεία χειραφέτηση και τα δικαιώματα της γυναίκας. Η Μυριέλλα επαναστατεί και διεκδικεί την ισότητά της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τη συγκεκριμένη δραματουργία εξέφρασαν κι άλλοι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Γρηγόριος Ξενόπουλος: από τους πιο αντιπροσωπευτικούς αν και καλλιέργησε και άλλα είδη, όπως η ηθογραφική κωμωδία, το ηθογραφικό δράμα και η αισθηματική κομεντί. Κάποια από τα έργα του είναι τα πιο ολοκληρωμένα της περιόδου που μας ενδιαφέρει: «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας», «Φωτεινή Σάντρη», «Στέλλα Βιολάντη», «Ο Πειρασμός», «Μονάκριβη», «Το φιόρο του Λεβάντε», «Άλκης ο νέος», «Καβαλερία Ποπολάνα». Υποστηριζόμενα από την Κυβέλη και τη Μ. Κοτοπούλη, έγιναν μεγάλες επιτυχίες και καθιέρωσαν τον Ξενόπουλο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Νίκος Καζαντζάκης: με το έργο του ‘Ξημερώνει’, βραβεύτηκε το 1907 στον Παντελίδειο Δραματικό Αγώνα. Το έργο παρουσιάστηκε από το θίασο του Θ. Οικονόμου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Έργα με πρωταγωνίστρια τη γυναίκα που αγωνίζεται να χειραφετηθεί, καταγγέλλει την καταπίεση του γάμου και διεκδικεί τα δικαιώματά της, είναι τα ‘Η νέα γυναίκα’ της Καλλιρρόης Παρρέν, ‘Το χελιδόνι’ και το ‘Όταν σπάει τα δεσμά του’ του Π. Νιρβάνα, ‘Τα τρία φιλιά’ του Κ. Χρηστομάνου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Άλλοι εκπρόσωποι: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Π. Χορν : ‘Πετροχάρηδες’, ‘Το τίμιο σπίτι’, ‘Μελάχρα’, ‘ο άνθρωπός μας’, ‘Φιορέλλα’ και ιδιαίτερα ‘το Φιντανάκι’. Κατέγραψε σκηνές της σύγχρονης κοινωνικής ζωής, την αλλαγή στις νοοτροπίες και τα έθιμα, θίγοντας αριστοτεχνικά τα βασικά προβλήματα της σύγχρονης αστικής ζωής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σπ. Μελάς: με τα δράματα ‘Ο γυιός του ίσκιου’, ‘Το κόκκινο πουκάμισο’ ‘το Χαλασμένο Σπίτι’, ‘το Άσπρο και το Μαύρο’ καταγγέλλει τη διαφθορά της αστικής τάξης και ασκεί ρεαλιστικά ή συμβολικά έντονη κριτική στην τότε ελληνική πραγματικότητα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Με ρεαλιστική αισθητική γραμμή, χωρίς νατουραλιστικές ακρότητες, που συχνά αγγίζουν τα όρια του συμβολισμού και της αλληγορίας όπως φαίνεται και από τους τίτλους, οι συγγραφείς του αστικού δράματος ασκούν σκληρή κριτική. Όμως, αν και οι απόψεις των ηρώων, τα κίνητρα και οι συγκρούσεις τους είναι ιδιαίτερα φορτισμένες ιδεολογικά, σε καμιά περίπτωση δεν οδηγούνται στα άκρα. Παραμένουν στην καταγγελία του συστήματος χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν από τα δεσμά του παρελθόντος που τους κρατά εγκλωβισμένους σε προσωπικό επίπεδο, και χωρίς ποτέ να υπερβαίνουν τα όρια του συστήματος που οι ίδιοι θεωρούν διεφθαρμένο κι ένοχο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Άρα : </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θέατρο Ιδεών ή Κοινωνιστικό δράμα: αντιπροσωπευτική θεματική, υφολογία και ειδοποιός διαφορά: Τα έργα αναφέρονται κατεξοχήν στην οικογένεια. Η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας και οι σχέσεις των μελών της έχουν ξεπεραστεί. Οι δεσμοί αμφισβητούνται. Ο κώδικας ηθικής που ίσχυε μέχρι τότε, ανατρέπεται. Στα πλαίσια της αλλαγής των ενδοοικογενειακών σχέσεων εντάσσεται και η γυναικεία χειραφέτηση, βασικό θέμα του Θεάτρου Ιδεών. Η γυναίκα εμφανίζεται να ξεφεύγει από τη θέση εξάρτησης και υποτέλειας στην οποία την είχε καταδικάσει η μέχρι τότε ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Μπορεί η ηρωίδα να μην κερδίζει πάντα, όμως ο θεσμός της πατριαρχικής οικογένειας αμφισβητείται και καμιά φορά ανατρέπεται. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ιδεολογική απομυθοποίηση : ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα του κοινωνιστικού δράματος. Προλήψεις, προκαταλήψεις, ιδανικά και παραδόσεις αποδεικνύονται στοιχεία σκόπιμα διατηρημένα και συνειδητά συνδεδεμένα με συγκεκριμένους κοινωνικούς μύθους, μύθοι που είναι μέρος των αμυντικών ιδεολογικών μηχανισμών της άρχουσας τάξης. Οι ήρωες αυτών των έργων κάνουν το παν για να απομυθοποιήσουν εξιδανικευμένες έννοιες, να ανατρέψουν παραδοσιακές αξίες, να ξεφύγουν από την καταπίεση του παρελθόντος και να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις. Με απόλυτα ρεαλιστική γραφή παρουσιάζονται σκηνές της πραγματικότητας. Το συμφέρον, η αναζήτηση του εύκολου πλούτου, η ηθική κατάπτωση προβάλλουν ανάγλυφα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ακόμα και τα ψυχολογικά ή αισθηματικά έργα έχουν άμεσα κοινωνικό χαρακτήρα. Προέρχονται από τα ευρωπαϊκά πρότυπα κι επηρεάζονται από την ανάπτυξη της επιστήμης της ψυχολογίας. Οι ήρωές τους δεν εξετάζονται αυθύπαρκτα αλλά μέσα στον κοινωνικό περίγυρο. Η υπόθεσή τους είναι ερωτική επεκτείνεται και σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες, καταπιεσμένα ένστικτα και παράνομες σχέσεις που ξεπερνούν το υποκειμενικό και ανάγονται στο κοινωνικό. Προβάλλονται δηλαδή ως αντιπροσωπευτικά δείγματα κοινωνικών θεσμών και σχέσεων που αντανακλώνται σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπως το ‘Ξημερώνει’ του Καζαντζάκη ή το ‘Μυριέλλα’ του Ταγκόπουλου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αισθητικά κυριαρχούν ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός. Η σκηνή γίνεται μια φέτα ζωής που μεταφέρει την πραγματικότητα στο θέατρο. Εμφανίζεται το τρίπρακτο δράμα σύμφωνα με το ιψενικό πρότυπο, χωρίς όμως σταθερές ιδεολογικές συνιστώσες. Έτσι διαγράφονται τρεις τάσεις: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1η : αστοί συγγραφείς (Χορν, Μελάς, Νιρβάνας, Ξενόπουλος). Εναντιώνονται στη διαφθορά, επικρίνουν τους θεσμούς, καυτηριάζουν τη συμβατικότητα και καταγγέλλουν την υποκρισία της. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2η: γνήσιοι σοσιαλιστές συγγραφείς (Γκόλφης, Σημηριώτης, Καμπύσης, Ταγκόπουλος, Πίτσας). Αν και αστοί, διαθέτουν έντονη κοινωνικοποίηση και πολιτική συνειδητοποίηση. Βασική τους θεματική είναι η ταξική εξάρτηση και η εκμετάλλευση των μικροαστών και των προλετάριων από τους μεγαλοαστούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">3η: συγγραφείς του εργατικού ή προλεταριακού δράματος: παρουσιάζει πιο ολοκληρωμένες και πρώιμες μαρξιστικές θέσεις. Το προλεταριακό δράμα ξεφεύγει από τα πλαίσια της κοινωνικής καταγγελίας και την διαπίστωση της ανάγκης για κοινωνικές αλλαγές. Οδηγείται από την αρνητική διαλεκτική στιγμή συνεχίζοντάς την από εκεί που σταμάτησε το Κοινωνιστικό Θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ήρωες αυτών των έργων είναι θεωρητικά καταρτισμένα και μπορούν έτσι να εξηγήσουν τους λόγους που οδηγούν τους προλετάριους στην αλλοτρίωση. Συνήθως είναι εργάτες εργοστασίων που αγωνίζονται να βελτιώσουν τις θέσεις τους. (‘Εργάται του υφαντουργείου’ του Καλογερίκου, ‘Η λίμνη φουσκώνει’ του Μακρή και ο ‘Γήταυρος’ του Γκόλφη που παίχτηκε σε πολλά θέατρα). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στο ‘Για το ψωμί’ του Πίτσα και τις ‘Σκιές’ του Βογιατζάκη, φαίνεται πως υπεύθυνο για τη μετατροπή των προλετάριων σε λούμπεν (περιθωριακούς) είναι το κοινωνικό σύστημα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στα έργα αυτής της περιόδου, ο θεατρικός λόγος δίνεται νατουραλιστικά. Η ιδεολογία είναι μαρξιστική κι αποτελεί πρώιμο ελληνικό μαρξιστικό δείγμα. Κορυφαία στιγμή είναι το ‘Κόκκινη Πρωτομαγιά’, του Σημηριώτη, τρίπρακτο εργατικό δράμα, όπου εμφανίζεται γενική απεργία των εργατών και κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη μετά από ένοπλη εξέγερση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τόσο το Θέατρο Ιδεών όσο και το Προλεταριακό δράμα αντικαθρεφτίζουν πιστά την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής τους. Σε αυτήν οφείλουν την ανάπτυξη και την ακμή τους αν και διακόπτεται απότομα το 1922. Ακολουθεί μια γενική δραματουργική στασιμότητα και ευνοείται η επανεμφάνιση ξεπερασμένων θεατρικών ειδών στο μεσοπόλεμο, όπως η τραγωδία και το ιστορικό δράμα.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><br /></span><span style="line-height: 18px;">(από: olthatjazz)</span>
</span><span style="background-color: #efefef; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"><br /></span></div>
Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-3890542759152541762016-07-09T20:59:00.002+03:002016-07-10T08:53:07.026+03:00ΕΛΠ 44 - Νεοελληνικό θέατρο - Κινηματογράφος (Σημειώσεις - Α' Τόμος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b style="background-color: white;">ΕΛΠ 44 - ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ</b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br /></span>
<span style="background-color: white;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>ΤΟΜΟΣ Α’ </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 </b></span></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.1 Γενικός Προσδιορισμός του Νεοελληνικού Θεάτρου </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Θέατρο : στην καθημερινότητα ο όρος περιλαμβάνει το δραματικό κείμενο (δράμα),τη θεατρική παράσταση και το κτίριο όπου αυτή γίνεται. Η επιστημονική σημασία είναι πιο περίπλοκη καθώς πρόκειται για σύνθετη τέχνη. Το θεατρικό στοιχείο συναντάται και στην καθημερινή ζωή. ο Eric Bentley το όρισε ως εξής : «μιλάμε για θεατρική κατάσταση όταν ο Α ενσαρκώνει το ρόλο Β ενώ παρακολουθεί ο Γ. Αυτό μπορεί να γίνει οπουδήποτε». </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ιστοριογραφικά ο όρος ‘θέατρο’ περιλαμβάνει ότι σχετίζεται με οργανωμένες μορφές θεατρικού βίου : θιάσους, ηθοποιούς, υποκριτική, αρχιτεκτονική θεατρικών κτιρίων, σκηνογραφία, το κοινό και τα γούστα του, το ρεπερτόριο, τη θεατρική εκπαίδευση, πολλά πράγματα τέλος πάντων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ιστορία του θεάτρου παρακολουθεί τα εξής: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Α. Την ιστορία των δραματικών έργων – άρα ανήκει στην ιστορία της λογοτεχνίας </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Β. Την ιστορία των παραστάσεων έτσι ώστε να συγκροτεί μια ιδιαίτερη ιστορία, που βρίσκεται πιο κοντά στην κοινωνική παρά στη λογοτεχνική ιστορία. Άλλωστε η θεατρική παράσταση είναι κοινωνικό γεγονός. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δραματικό έργο και η θεατρική του παράσταση είναι πράγματα αλληλένδετα. Το δράμα γράφεται για να παιχτεί στη σκηνή και οι δραματικοί ρόλοι δημιουργούνται για να παιχτούν από ηθοποιούς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Τι εννοούμε με τον όρο δράμα: </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δραματικό κείμενο είναι: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Ένα λογοτεχνικό κείμενο με ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Διαφέρει από την ποίηση και την πεζογραφία. Έχει διαλογική μορφή, άμεσο λόγο, διάρθρωση σε σκηνικούς ρόλους και χαρακτήρες, διαφορετικές απόψεις που οδηγούν σε συγκρούσεις, ελεγχόμενη ροή πληροφοριών έτσι ώστε να μείνει ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή για την υπόθεση και να μπορέσει να ταυτιστεί με πρόσωπα και πράγματα. Επίσης δημιουργεί έναν οργανωμένο σκηνικό κόσμο όπου ο αναγνώστης / θεατής μυείται σταδιακά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Το λεκτικό γλωσσικό μέρος μιας παράστασης που καταγράφεται και λειτουργεί ως οδηγός για την σκηνική παρουσίασή της με ζωντανούς ηθοποιούς και θεατές που την παρακολουθούν. Η θεατρική παράσταση είναι μια ιδιότυπη επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Οι ηθοποιοί επικοινωνούν μεταξύ τους όπως ορίζει το κείμενο. Καθώς η υπόθεση και τα πρόσωπα είναι άγνωστα στο θεατή, επιβάλλεται η σταδιακή πληροφόρησή του, μέσω του δραματικού κειμένου. Πάντως, η παράσταση μπορεί να είναι διαφορετική από το πνεύμα ή το γράμμα του κειμένου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Παράγωγα της λέξης δράμα: δραματολογία, δραματολόγιο, δραματογραφία, δραματουργία. Οι όροι αυτοί προσδιορίζουν ένα σύνολο ή ομάδα δραματικών κειμένων σε εποχιακά ή εθνικά πλαίσια. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δραματολόγιο ή ρεπερτόριο : το σύνολο των έργων που ανεβάζει ένα θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δραματουργία : η πρόσθετη έννοια της θεωρίας του δράματος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δράμα : Στην Αρχαιότητα και την κλασικίζουσα εποχή από την Αναγέννηση, το ‘δράμα’ χωρίζεται σε τραγωδία, κωμωδία και βουκολικό (σατυρικό) δράμα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δραματογραφία : τα είδη που παρουσιάζουν διάφορες αποκλίσεις κει προσμείξεις, όπως γίνεται και στο δράμα του 20ου αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Παράσταση: μια ιδιότυπη επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Δεν είναι άμεση, αλλά πραγματοποιείται μέσω ενός σκηνικού ρόλου. Ο ηθοποιός προσποιείται κάποιον άλλον και ο θεατής το δέχεται με απόλαυση. Στην παράσταση συμμετέχουν και άλλες τέχνες που γίνονται ένα σύνολο για να υποστηρίξουν την πίστη του θεατή πως αυτό που βλέπει είναι μια διαφορετική πραγματικότητα (αληθοφάνεια, ή πιθανοφάνεια). Ο θεατής παρασύρεται από αυτήν την ψευδαίσθηση. Το ύφος και ο βαθμός οργάνωσης του σκηνικού κόσμου διαφοροποιείται ανά εποχή. Η παράσταση προϋποθέτει ηθοποιούς και θεατές που βρίσκονται στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή. Η παρακολούθηση της παράστασης είναι απαραίτητη στη θεατρική διαδικασία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Στο θέατρο δεν παίζει κανείς μόνο για τον εαυτό του. Η θεατρική παράσταση είναι δημόσιο κοινωνικό γεγονός. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Όταν κλείσει η αυλαία, η παραγωγή και η πρόσληψη της παράστασης έχει τελειώσει. Η επικοινωνία είναι αμφίδρομη αν και οι αντιδράσεις των θεατών σήμερα, είναι περιορισμένες. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η θεατρική παράσταση είναι πρόσκαιρη τέχνη και όχι απτό καλλιτέχνημα. Δεν αντιστέκεται στο χρόνο όπως η ποίηση και η ζωγραφική. Ως ζωντανή επικοινωνία, αφήνει μόνον έμμεσες πηγές. Η αναστήλωση και τεκμηρίωσή της είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα της θεατρικής ιστοριογραφίας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Θέατρο : η συγγραφή και η ανάγνωση δραματικών κειμένων, η οργάνωση, η τέλεση και η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Το νεότερο ελληνικό θέατρο είναι γραμμένο στην ελληνική γλώσσα κατά τα μεταβυζαντινά χρόνια. Διαρκεί από το 16ο αι. έως σήμερα κι εξαπλώνεται σε όλον τον ελληνόφωνο κόσμο και στα κέντρα Διασποράς. Κατά τη Βενετοκρατία και την Τουρκοκρατία απαντάται μόνον στην Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">(ως προς το γλωσσικό κριτήριο του ‘ελληνικού’ θεάτρου συμπεριλαμβάνονται και ξενόγλωσσα δραματικά έργα, εφόσον γράφτηκαν από Έλληνες, ή παρουσιάστηκαν στον ελληνικό χώρο, όπως η ιταλόφωνη δραματουργία της Κρήτης, η ιταλική όπερα.). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ελληνικό θέατρο των νεότερων χρόνων : το ιστορικό των δραματικών έργων και θεατρικών παραστάσεων στον ελληνόφωνο χώρο και στα κέντρα Διασποράς, που γράφονται και παριστάνονται στην ελληνική κυρίως γλώσσα μεταξύ του 16ου αι. έως σήμερα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.2 Περιοδοποίηση του Νεοελληνικού Θεάτρου σε σχέση με το θέατρο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Χρονολογία Ελλάδα Ευρώπη </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">16ος αι. Κρητική ‘Αναγέννηση’ Αναγέννηση, μανιερισμός, πρώιμο μπαρόκ </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">17ος αι.Κρητικό, πρώιμο επτανησιακό και αιγιοπελαγίτικο θέατρο Μπαρόκ, Αντιμεταρρύθμιση ιταλική όπερα, γαλλικός κλασικισμός </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">18ος αι. επτανησιακό και αιγιοπελαγίτικο θέατρο, μεταφράσεις στο Φανάρι Διαφωτισμός, ιταλική όπερα αισθηματική λογοτεχνία </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1780 – 1830 Διαφωτισμός, κλασικισμός το ’21, πατριωτική δραματογραφία Ρομαντισμός, Γαλλική Επανάσταση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1830 – 1880 ‘Ρομαντισμός’ & κλασικισμός του Διαφωτισμού, Καθαρόγλωσσες πατριωτικές τραγωδίες, πολιτικές κωμωδίες Ρεαλισμός </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1880 – 1920 Το θέατρο των ιδεών, τα μπουλούκια, οι πρώτοι σκηνοθέτες Νατουραλισμός, εμπρεσιονισμός, συμβολισμός εξπρεσιονισμός κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1920 – 1940 Ηθογραφία, ιστορικό δράμα ελαφρά ήδη, Εθνικό Θέατρο Νέα αντικειμενικότητα στρατευμένο θέατρο, νέο ‘θρησκευτικό’ θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Στη μεταφορά τους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η σημασία και το περιεχόμενο των εννοιών αλλάζει συχνά. Εμπλέκονται ντόπια στοιχεία και άλλα κινήματα που αφομοιώνονται ταυτόχρονα. Πρέπει να προσέχουμε. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Εποχιακές έννοιες : προσδιορίζουν μια εποχή </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Υφολογικές έννοιες: προσδιορίζουν ένα ορισμένο ύφος </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πολλές φορές, οι έννοιες είναι και τα δύο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Αναγέννηση: από το 14ο έως το 16ο αι. ‘Αναγεννάται’ ο αρχαίος κόσμος, σε πλήρη αντίθεση με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις. Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από τη ζωή στο επέκεινα σε αυτόν τον κόσμο, από το θεό στον άνθρωπο, θαυμάζονται οι ικανότητες του ανθρώπου και όχι του θεού και τα εξαιρετικά άτομα αποδεσμεύονται από τις κοινές αντιλήψεις περί δικαίου και ηθικής. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ανακαλύπτονται τα αρχαία θεατρικά κτίρια, γίνονται προσπάθειες να αναβιώσει η αρχαία παράσταση και από μια λανθασμένη αντίληψη της τραγωδίας, γεννιέται η όπερα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δημιουργείται το δράμα των ‘τριών κανόνων’ (ενότητα στο χώρο, το χρόνο και την υπόθεση) που με τη σειρά του δημιουργεί την κλασικίζουσα δραματουργία, η οποία καθορίζει τη δραματογραφία στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Ελλάδα μέχρι το 10ο αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην κωμωδία αναβιώνουν οι στερεότυποι του Μενάνδρου και της λατινικής κωμωδίας, εμπλουτιζόμενοι από τύπους της commedia erudita (λόγια κωμωδία) και την αυτοσχέδια commedia dell’ arte (κωμωδία της τέχνης). Οργανώνονται κυριλάτα θεατρικά φεστιβάλ με τη συμμετοχή διακεκριμένων καλλιτεχνών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Κρητική Αναγέννηση: η κρητική λογοτεχνία της όψιμης Βενετοκρατίας (16ος και 17ος αι.). Η εποχή είναι πιο σύνθετη γιατί δίπλα στα αναγεννησιακά στοιχεία εμφανίζονται και μανιέρες του πρώιμου μπαρόκ ταυτόχρονα με τη θρησκευτική θεματολογία της Αντιμεταρρύθμισης. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Μανιερισμός: όρος του 16ου και του 17ου αι. με χρήση κυρίως στην ποίηση και τη ζωγραφική. Δηλώνει τη maniera, το εξεζητημένο ύφος, το επίπλαστο εύρημα. Π.χ. στην ποίηση εκδηλώνεται με εξεζητημένα ρητορικά σχήματα, στη ζωγραφική με την παραμόρφωση των σωματικών μεγεθών. Εμφανίζεται κυρίως στη βουκολική ποίηση (βοσκοί και βοσκοπούλες συζητούν σε μια μυθολογική Αρκαδία φιλοσοφικά και ερωτικά ζητήματα) και καλλιεργείται στις αυλές των Ιταλών αρχόντων. Δείχνει τον κόσμο των βοσκών σε ένα μυθολογικό χώρο καθαρής φύσης (Αρκαδία) όπου οι ερωτικές περιπέτειες ερωτευμένων νέων για ακατάδεχτες βοσκοπούλες συμβαίνουν μακριά από την πεζή πραγματικότητα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μπαρόκ: χαρακτηρίζει κυρίως το 17ο αι. Η λέξη barocco = ανώμαλο μαργαριτάρι. Συχνά είναι συνδυασμός Αναγέννησης και Μεσαίωνα: νέα θρησκευτικότητα, έντονη αγάπη για τη ζωή, ο άνθρωπος ως έρμαιο των δυνάμεων Καλού και Κακού. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι ανακαλύψεις όπως το ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος και οι μακρόχρονοι πόλεμοι κλονίζουν τις υπάρχουσες αντιλήψεις. Στην παραβολή του κοσμοθεάτρου (κόσμος = θέατρο, άνθρωποι = ηθοποιοί, σκηνοθέτης = θεός, το έργο = άγνωστο). Οι μαθηματικές ανακαλύψεις ασχολούνται με το άπειρο. Στην αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική και τη μουσική κυριαρχεί το υφολογικό στοιχείο, θέμα και παραλλαγή. Στην ποίηση κυριαρχεί ο ρητορισμός (βερμπαλισμός, γλωσσικός φόρτος), στο θέατρο το θεαματικό (κινούμενα σκηνικά, μπαλέτα) και μουσική (όπερα). Πολυήμερα φεστιβάλ λαμβάνουν χώρα στις Αυλές. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Αντιμεταρρύθμιση: μετά τη Μεταρρύθμιση του 16ου αι. στη σύνοδο του Τριδέντου αποφασίζεται η αντεπίθεση του καθολικισμού με την ίδρυση του τάγματος των Ιησουιτών. Ιδρύονται πάνω από 500 ιησουητικά κολέγια σε ισάριθμες πόλεις που μέσα στα εκπαιδευτικά τους προγράμματα έχουν και τη διοργάνωση θεατρικών σχολικών παραστάσεων. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ιταλική όπερα: εμφανίζεται από τα ιντερμέδια (ενδιάμεσες θεατρικές παραστάσεις ανάμεσα στο κανονικό δράμα) τον 16ο αι. Αποτελεί μια (λάθος) αντίληψη της εποχής για την αρχαία τραγωδία. Η πρώτη όπερα θεωρείται η ‘Δάφνη’ του Jacopo Peri. Η ιταλική όπερα κυριαρχεί σε όλη την Ευρώπη μέχρι το 19ο αι. με εξαίρεση τη Γαλλία. Στην Ελλάδα παρουσιάζονται παραστάσεις από το 1733 στην Κέρκυρα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Γαλλικός κλασικισμός: στη δραματογραφία έχουμε την πιστή εφαρμογή των τριών κανόνων του Αριστοτέλη (ενιαία υπόθεση με αρχή και τέλος, ενιαίος σκηνικός χώρος, σκηνικός χρόνος που δεν υπερβαίνει τη μια μέρα) και αφορά το 17ο αι. Ιδανικό είναι ο ευγενής άνθρωπος (homme genereux) και η εθιμοτυπία της Αυλής του Βασιλιά Ήλιου (Λουδοβίκος ΙΔ’). Κυριότεροι εκπρόσωποι: Κορνήλιος, Ρακίνας, Μολιέρος. Τα έργα τους θεωρούνται στην Ελλάδα και το 19ο αι. ως πρότυπα της κλασικίζουσας δραματουργίας. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Διαφωτισμός: 18ος αι. κυρίως (στην Ελλάδα και 19ος). Ο άνθρωπος είναι ακόμα στο κέντρο του ενδιαφέροντος αλλά ο αστός κυριαρχεί σε μια ορθολογική κοινωνία, σε έναν κόσμο ‘πεφωτισμένο’ από την ηθική και τη διανόηση. Ο φιλομαθής και φιλοπερίεργος είναι αισιόδοξος και προοδευτικός, πιστεύει στη βελτίωση του εαυτού του και του κόσμου. Οι τέχνες διδάσκουν τα βασικά: ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, θρησκευτική ανοχή, εξάλειψη των προλήψεων, αδιαφορία για τη θρησκευτικότητα και τη μεταφυσική. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το θέατρο είναι το βραδινό σχολείο του καλού αστού: διδάσκει την ψυχολογία του ανθρώπου, την παιδαγωγική και την κοινωνιολογία. Αλλάζει η αντιμετώπιση της φύσης, της φυσικότητας, της φυσιολατρίας. Ακόμη και το γέλιο πρέπει να διδάσκει – γελάμε με τις συμπεριφορές που παρεκκλίνουν από το ιδανικό. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Αισθηματική λογοτεχνία : στο Διαφωτισμό τα ανθρώπινα πάθη επιτρέπονται μόνο σε ελεγχόμενη δόση (‘πολιτισμένο δάκρυ’ επί σκηνής, μαντηλάκι ως απαιτούμενο σκηνικό). Αντίβαρο σε αυτό είναι τα συγκινητικά και δακρύβρεχτα έργα που κάνουν θραύση… </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ρομαντισμός: σε αντίθεση με το Διαφωτισμό τα πάθη παίρνουν πάλι το πάνω χέρι. Η μεταφυσική αναζήτηση κυριαρχεί, ο άνθρωπος νιώθει απομονωμένος να αναζητά τη μοίρα του σε έναν ξένο κόσμο, ο θάνατος θεωρείται λύτρωση και επανένωση με το σύμπαν, εμφανίζεται εκ νέου η θρησκευτικότητα, η απαισιοδοξία, η φυγή από την πραγματικότητα μέσω του αλκοολισμού, της τρέλας, του ονείρου. Ο ρομαντικός δημιουργός δε βασίζεται σε τεχνικές και εκπαίδευση, αλλά μόνο στο μεγαλοφυές ταλέντο του. Περιφρονεί τους κοινούς θνητούς και αναζητά το άφθαστο. Ο λαϊκός πολιτισμός αντιμετωπίζεται ως η βάση κάθε έθνους. Στο θέατρο κυριαρχεί η ‘ρομαντική ειρωνεία’ ο ηθοποιός κοροϊδεύει την αληθοφάνεια της σκηνής. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ρεαλισμός: βασίζεται εν μέρει στο Διαφωτισμό. Εδώ έχουμε απεικόνιση της πραγματικότητας, μελέτη του υπαρκτού, έμφαση στη λεπτομέρεια, ανθρώπινους χαρακτήρες, ηθογραφική αντιμετώπιση του λαϊκού πολιτισμού, λαογραφία, αστικό φιλελευθερισμό, Βιομηχανική επανάσταση, καπιταλισμό, εξελικτισμό ( η σημερινή ανθρωπότητα ως αποκορύφωμα της εξέλιξης). Οι τέχνες είναι η ανακούφιση από την κοινωνική πραγματικότητα και το θέατρο είναι ο ναός του Ωραίου, του Αληθινού και του Καλού. Ασκείται κριτική του αστικού κόσμου από τα έργα με ‘θέση’ (στρατευμένα) της γαλλικής σχολής. Στο δράμα καλλιεργείται η κλασικιστική φόρμα και οι πολυτελείς θεατρικές παραστάσεις. Τα νέα σκηνογραφικά μέσα αυξάνουν την ψευδαίσθηση του πραγματικού του σκηνικού κόσμου. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Νατουραλισμός: εξέλιξη του ρεαλισμού χωρίς τις ωραιοποιητικές τάσεις. Επιστημονική απόδοση της πραγματικότητας (‘φωτογραφία’) κυρίως των κατώτερων στρωμάτων. Εξαθλίωση, αποκτήνωση, αλκοολισμός, κληρονομικότητα. Ο βασικός ήρωας είναι το milieu = κοινωνικό περιβάλλον, η κοινωνική παγίδα που οι άνθρωποι δε μπορούν να αποφύγουν. Επί σκηνής παρουσιάζονται ‘φέτες ζωής’ κι όχι οργανωμένα θεατρικά έργα. Ο ηθοποιός παίζει σα να μην υπάρχουν θεατές. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Εμπρεσιονισμός: δεν πιστεύει στην ύπαρξη ενός ενιαίου αντικειμενικού κόσμου που μπορεί να περιγραφεί. Ο θετικισμός στη φιλοσοφία αμφισβητεί το πραγματικό της πραγματικότητας ως μια «ψευδαίσθηση» των αισθήσεων. Οι ζωγράφοι αποδίδουν την πραγματικότητα ως φευγαλέα στιγμιότυπα, υποκειμενικές ‘εντυπώσεις’ της στιγμής. Η πραγματικότητα είναι όχι μόνο υποκειμενική αλλά και ασταθής μέσα στο χρόνο. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Συμβολισμός: αντίθετα στο νατουραλισμό και το αισθητικό του αδιέξοδο έχουμε καταιγισμό –ισμών με διαφορετική αισθητική, που περιλαμβάνονται στον ‘αισθηματικό’ ή και ‘νέο-ρομαντισμό’. Στην ποίηση και το δράμα κυριαρχεί ο συμβολισμός, όπου εμφανίζονται υφολογικά μέσα ελλειπτικής έκφρασης, απόκρυψης, νύξεων, αποσιωπητικών, της παύσης, της σιωπής, των υπαινιγμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μονόπρακτα του Maeterlinck. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Εξπρεσιονισμός : αρνείται τελείως την ύπαρξη του εξωτερικού κόσμου και διατείνεται πως όλα δημιουργούνται μέσα στο μυαλό του ανθρώπου, η πραγματικότητα είναι ‘έκφραση’ του εσωτερικού της συνείδησης του ανθρώπου. Για αυτό το λόγο δε δεσμεύεται από λεπτομέρειες και σταθερά περιγράμματα, αλλά προσπαθεί να δώσει την ουσία των φαινομένων με ελεύθερο απλό και αφαιρετικό τρόπο. Πρόκειται για την αρχή της εξέλιξης προς την αφηρημένη τέχνη. Έχει μια ‘μεταφυσική’ τάση, που πίστευε σε μια Νέα Εποχή, στο Νέο Άνθρωπο και τη Νέα Θρησκεία, και μια πολιτική, λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο, κυρίως με αριστερή στράτευση. Το κοινό των δύο φάσεων είναι η επανάσταση στον αστικό κόσμο και μια νέα αντίληψη του ανθρώπινου σώματος (φυσιολατρία, γυμναστική, σπορ, γυμνισμός). </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Νέα αντικειμενικότητα: έχουμε στροφή στην κοινωνική ανάλυση κατά το Μεσοπόλεμο, με κύριο εκπρόσωπο τον Μπρεχτ. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Σημείωση του Προύχνερ: Μη μασάτε με τις δυσκολίες όσων είπαμε μέχρι στιγμής. Πρόκειται για ορισμούς που θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία, και θα τα καταλάβετε αργότερα, μέσα από παραδείγματα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">(σημείωση δική μου: Ευτυχώς γιατί είχα αρχίσει να τα παίζω…) </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.3 Συνέχεια και Ρήξεις – Η Γεωγραφία της Ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου </b></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">Το νεοελληνικό θέατρο από το 16ο έως τον 20ο αι. δεν εξελίχθηκε με διάρκεια αλλά παρουσίασε ρήξεις και τομές σε γεωγραφικό, ιδεολογικό, γλωσσικό και δραματουργικό επίπεδο. Το ίδιο συνέβη με τη θεατρική παράσταση και τη διοργάνωσή της. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στη νοτιοανατολική Ευρώπη, η θεατρική δραστηριότητα είχε ιστορικές, πολιτικές και θρησκευτικές συντεταγμένες. Στην επικράτεια των Βενετών ο θεατρικός βίος βρίσκεται στα πάνω του, το ίδιο συμβαίνει και στην επικράτεια της Αυστροουγγαρίας. Στις χώρες που βρίσκονταν υπό τουρκικό ζυγό δεν υπάρχει θέατρο γιατί απαγορεύεται από το Ισλάμ. Στις καθολικές και προτεσταντικές ζώνες παρατηρείται το 15ο και το 16ο αι. ένα σχολικό θρησκευτικό θέατρο το οποίο δεν απαντάται στις ορθόδοξες και μουσουλμανικές περιοχές λόγω της εχθρικής στάσης της ανατολικής εκκλησίας απέναντι στα θεάματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι παραπάνω κανόνες ισχύουν και για τους ελληνόφωνους της μεταβυζαντινής εποχής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα δεν υπάρχουν οργανωμένες μορφές θεάτρου (ερασιτεχνικού ή επαγγελματικού) με κάποιες αξιώσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αυτό σημαίνει πως θέατρο υπάρχει μόνο στις βενετοκρατούμενες Κρήτη και Επτάνησα αν και μετά το 1821 απαντάται και στην απελευθερωμένη Ελλάδα. Υπάρχουν όμως πέντε σημεία που διαφοροποιούν αυτή την εικόνα: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1. Το θέατρο σκιών: οι φιγούρες του είναι επίπεδες, με ανατολική, οθωμανική μορφή με τον ιθυφαλλικό Karagoz. Καθώς η μουσουλμανική θρησκεία το επιτρέπει είναι διαδεδομένο σε όλες τις επαρχίες. Στη Χερσόνησο του Αίμου εμφανίζεται από το 17ο αι. αρχικά ως αυλική και μετά ως λαϊκή διασκέδαση σχεδόν σε κάθε βαλκανική πόλη. Το ίδιο συμβαίνει και στον ελληνόφωνο χώρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2. Η δραστηριότητα των καθολικών ταγμάτων: κυρίως ιησουιτών και καπουκίνων. Οδηγεί στην ίδρυση κολεγίων και στην οργάνωση ελληνόφωνου σχολικού θεάτρου. Κέντρα της θεατρικής αυτής δραστηριότητας είναι η Πόλη, η Χίος, η Νάξος και η Σαντορίνη. Επηρεασμένοι από τους ιησουίτες, αρχίζουν και οι ορθόδοξοι ιερείς να γράφουν και να παριστάνουν θεατρικά έργα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">3. Το ιδιότυπο καθεστώς στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες της Μολδαβίας και της Βλαχίας. Οι φαναριώτικοι οίκοι εξαρτώνται από την Υψηλή Πύλη, πνευματικά όμως στρέφονται προς τη Δύση και το Διαφωτισμό. Έτσι, πέρα από τις θεατρικές μεταφράσεις, έχουμε μετά το 1800 θεατρικές παραστάσεις στα ελληνικά, στη ρωσική Οδησσό και τη βόρεια ενδοχώρα της Μαύρης Θάλασσας ως τη Γεωργία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">4. Εξαιρετικές περιπτώσεις παρουσίασης θεατρικών παραστάσεων στον ελλαδικό χώρο της τουρκοκρατίας: το 1803 στα Αμπελάκια ανεβάζεται από ερασιτέχνες το ‘Μισανθρωπία και Μετάνοια’. Το χωριό φημίζεται για τη νηματοβαφία του και συνδέεται με την Κεντρική Ευρώπη. Τη χρονιά της παράστασης, βρίσκεται εκεί ο Γεώργιος Σακελλάριος, μεταφραστής που ζει στη Βιέννη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">5. Αποκριάτικα δρώμενα και παραστατικά έθιμα του λαϊκού εορτολογίου: κάποια από αυτά έχουν τη μορφή αυτοσχέδιων μικρών παραστάσεων (Καλόγερος στη Θράκη). Στη δυτική Ελλάδα έχουμε και σύντομες διασκευές της κρητικής τραγωδίας ‘Ερωφίλη’ του Χορτάτση σε μορφή μικρών, αποκριάτικων, θεατρικών παραστάσεων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Ο κανόνας που απαγορεύει τις παραστάσεις στις τουρκοκρατούμενες περιοχές δεν είναι απαράβατος. Μετά το 1821 γίνονται μεταρρυθμίσεις και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οπότε παρατηρείται άνθηση ιταλικού, γαλλικού, αρμενικού και ελληνικού θεάτρου. Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. η Πόλη είναι μεγαλύτερο θεατρικό κέντρο από την Αθήνα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">1) Γεωγραφικές ασυνέχειες: </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα ελληνικά κέντρα θεατρικής δραστηριότητας ήταν αρκετά γυριστρούλικα. Το 16ο αι. το θέατρο ακμάζει στην Κρήτη και τα Επτάνησα. Το 17ο αι. προστίθενται η Πόλη, η Χίος και οι Κυκλάδες. Το 18ο αι. προσχωρούν τα Ιόνια νησιά, το 19ο το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, η Οδησσός, η Σμύρνη, η Αλεξάνδρεια, η Ερμούπολη, η Πάτρα και τις τελευταίες δεκαετίες η Αθήνα. Από το 1880 θεατρική κίνηση εμφανίζεται στην ελληνική και ακόμη τουρκοκρατούμενη επαρχία, τα Χανιά, τις Σαράντα Εκκλησίες της Θράκης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πάντως η σημαντική θεατρική κίνηση στην νεότερη Ελλάδα δεν είναι η πρωτεύουσα αλλά τα Επτάνησα και κυρίως η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά και η Ζάκυνθος. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">2) Ιδεολογικές αλλαγές </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Εδώ η Ελλάδα συμβαδίζει με την Ευρώπη. Από το 17ο αι. έχουμε αλλαγή από το δράμα του ουμανισμού (αναγεννησιακή τραγωδία και κωμωδία) στο δράμα της Αντιμεταρρύθμισης με κυρίαρχα τη θρησκευτική θεματολογία και τον ήρωα – μάρτυρα, του οποίου ο θάνατος είναι ο πνευματικός θρίαμβος της θρησκείας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δράμα του Διαφωτισμού, ηθικοδιδακτικό και μορφωτικό ξεκινάει από τις μεταφράσεις του Μολιέρου και του Κάρλο Γκολντόνι το 18ο αι. μια τάση που συνεχίζεται και το 19ο. Η πατριωτική ή με αρχαία θέματα τραγωδία του 19ου αι. ακολουθεί κλασικιστικά πρότυπα αλλά και ρομαντικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το θέατρο ιδεών αλλάζει ιδεολογικά συμπυκνώνοντας σοσιαλιστικές ιδέες με τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το δράμα του Μεσοπολέμου στρέφεται σε εγχώρια θεματική και λαϊκές μορφές. Πάντως, με τις τραγωδίες του Καζαντζάκη και του Σικελιανού, η εικόνα παραμένει διαφορετική. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">3) Γλωσσικές μεταβολές </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν δύο τομές: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1800: η δραματογραφία στην κρητική και επτανησιακή διάλεκτο ξεχνιέται με την εισβολή πιο καθαρής γλώσσας. Ο δεκαπεντασύλλαβος παύει να κυριαρχεί στα έμμετρα, δίνοντας τη θέση του στη μίμηση αρχαίων μέτρων. Ο πεζός λόγος καλλιεργείται πιο συστηματικά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1900: το θέατρο των ιδεών επιλέγει τη δημοτική, όλα τα έργα της καθαρεύουσας τα τινάζουν. Τον 20ο αι. ο Γεώργιος Μιστριώτης ανεβάζει με τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών παραστάσεις ελληνικής τραγωδίας στα αρχαία και προκαλεί με την παράσταση της Ορέστειας αιματηρά επεισόδια (‘Ορεστειακά). Πάντως, η δημοτική ανοίγει ένα ευρύ φάσμα εκφραστικών δυνατοτήτων. Ξεκινά από τη ‘μαλλιαρή’ του Ψυχάρη και την υψηλή ποίηση του Σικελιανού για να γυρίσει μετά τον πόλεμο στην καταγραφή της αργκό και των ιδιωμάτων που χρησιμοποιούσαν οι περιθωριακοί (‘Σε φιλώ στη μούρη’ του Γιώργου Διαλεγμένου). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">4) Δραματουργικοί αναπροσανατολισμοί </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην κρητική και επτανησιακή δραματουργία το πρότυπο ήταν η ιταλική δραματογραφία της όψιμης Αναγέννησης, με στοιχεία μανιερισμού και μπαρόκ. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην αιγαιοπελαγίτικη δραματουργία, το πρότυπο ήταν η δραματουργία της Αντιμεταρρύθμισης με την ‘τραγωδία μαρτύρων’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην κωμωδία έχουμε εξάρτηση από την comedia erudite και το 18ο αι. η αυτοσχέδια comedia del’ arte μαζί με κωμικές μορφές του λαϊκού θεάτρου των Επτανήσων, ώσπου οι κωμωδίες του Μολιέρου και του Γκολντόνι παραμερίζουν τα στερεότυπα . </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μετά το 1800 τα πρότυπα στην ιταλική και γαλλική παράδοση είναι η αρχαία τραγωδία ή η ρομαντική τραγωδία που κινείται πιο ελεύθερα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στην κωμωδία κυριαρχεί η σάτιρα, καμιά φορά γίνεται προσπάθεια μίμησης του Αριστοφάνη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το 1900 στο ελληνικό θέατρο ιδεών εισβάλλει το μοντέρνο δράμα: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Α) διατηρώντας αυστηρά υπολογισμένη φόρμα όπως ο Ίψεν και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, προχωράμε στην παράδοση του ‘καλοφτιαγμένου’ έργου του αστικού ρεαλιστικού θεάτρου της Γαλλίας και του κοινωνιοκριτικού έργου με ‘θέση’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Β) καταστρέφοντας τη συμβατική φόρμα (με πράξεις, φινάλε) όπως στα έργα το Maeterling το οποίο εν μέρει μιμείται ο Καζαντζάκης στα πρώτα έργα του. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στο Μεσοπόλεμο, το θέμα της δραματικής φόρμας δεν απασχολεί τόσο όσο το περιεχόμενο. Με την παρουσίαση του Πιραντέλλο, δημιουργείται ένα νέο ενδιαφέρον για το ‘αναλυτικό δράμα’, στον ‘Οιδίποδα Τύραννο’ αλλά και το αστυνομικό μυθιστόρημα οι βασικές πληροφορίες για το παρελθόν και το παρόν των σκηνικών χαρακτήρων αποκαλύπτονται στο τέλος του έργου. Ο πιραντελλισμός (pirandellismo) κατακτά όλη την Ευρώπη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">5) Η οργάνωση της θεατρικής παράστασης </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Λόγω ιστορικών συγκυριών οι παραστάσεις, η σκηνογραφία και η υποκριτική στην Ελλάδα δεν ακολουθούν πάντα ότι γίνεται στην Ευρώπη. Η οργάνωση των παραστάσεων σε παλιές εποχές δε μας είναι γνωστή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">16ος - 17ος : στις βενετοκρατούμενες κρητικές πόλεις ερασιτέχνες ηθοποιοί ή οι λογοτεχνικές Ακαδημίες οργάνωναν παραστάσεις κατά τη διάρκεια του Καρναβαλιού αλλά και σε άλλες περιόδους, σε πλατείες, αρχοντικά και παλάτια, σύμφωνα με την ιταλική συνήθεια. Για τα περισσότερα έργα, ήταν αρκετή μια ‘μονοτοπική’ σκηνή με στερεότυπα σκηνικά για όλα τα θεατρικά είδη, αν και για τα ιντερμέδια χρειάζονται απλές σκηνικές μηχανές. Πάντως, μη φανταστείτε πως ήταν φτηνές, πρόκειται για πολυτελείς παραστάσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μονοτοπική σκηνή: μια θεατρική σκηνή στην οποία το σκηνικό δεν αλλάζει γιατί ο δραματικός χώρος παραμένει σταθερός. Είναι ενιαίος και η επικοινωνία στα τμήματά του είναι ανεμπόδιστη. Την εποχή του μπαρόκ εμφανίζεται η μονοτοπική σκηνή με εναλλασσόμενο σκηνικό, όπου σε κάθε πράξη ή και συχνότερα, το σκηνικό αλλάζει. Αυτό προϋποθέτει σκηνικές μηχανές που εφευρίσκονται εκείνη την εποχή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Πολυτοπική σκηνή: ένας σκηνικός χώρος όπου υπάρχουν ταυτόχρονα διάφοροι σκηνικοί τόποι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Δραματικός χώρος: ο τόπος ή οι τόποι όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση του έργου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σκηνικός χώρος : ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η θεατρική παράσταση. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σκηνικό ή σκηνογραφία: καθορίζει και παρουσιάζει το δραματικό χώρο μέσα από το σκηνικό χώρο. Μπορεί να είναι λιτή, υπαινικτική, ακαθόριστη, συγκεκριμένη, με λεπτομέρειες ανάλογα με το ύφος της παράστασης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">17 – 18ος αι. : οι θρησκευτικές παραστάσεις των ιόνιων και αιγαιοπελαγίτικων νησιών απαιτούν πολυτοπική σκηνή κατά τη μεσαιωνική παράδοση ή εναλλασσόμενο σκηνικό κατά τη συνήθεια του μπαρόκ. Οι σχολικές παραστάσεις του θρησκευτικού θεάτρου είναι μάλλον λιτές παρόλο που απαιτούσαν σκηνικά αντικείμενα, θεατρικά κοστούμια κ.α. Το υποκριτικό ύφος ήταν μάλλον στατικό, τα δρώμενα περιορισμένα. Η παράσταση βασίζεται στην απαγγελία ποιητικού λόγου. Τα σκηνικά είναι μάλλον υποτυπώδη. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχει επίσης το λαϊκό, επτανησιακό θέατρο των ‘ομιλιών’ που παίζεται σε πλατείες, πατάρια με λιτό σκηνικό, τραγουδιστή απαγγελία και ημιπροσωπίδα, αντίθετα με την κρητική παράδοση όπου η μάσκα ήταν άγνωστη. Έργα αυτού του θεάτρου καταγράφονται μόλις το 19ο αι. αν και υπάρχουν λίγες παλαιότερες ενδείξεις. Είναι επίσης πιθανόν να εμφανίστηκαν στα Επτάνησα ιταλικοί επαγγελματικοί θίασοι της commedia del’ arte. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">19ος έως 1860/70: κυριαρχεί το ερασιτεχνικό θέατρο με υποτυπώδη μέσα. Εμφανίζονται ηθοποιοί με σχετική υποκριτική εκπαίδευση όπως ο Κωνσταντίνος Κυριάκος Αριστίας. Οι παραστάσεις στηρίζονται στη ρητορική απαγγελία και προκαλούν πατριωτικά παραληρήματα. Στο ερασιτεχνικό θέατρο του Όθωνα ανεβάζονται και βουβές παντομίμες, έρχονται μέτριοι ιταλικοί θίασοι με άθλια σκηνικά. Τα Επτάνησα εξακολουθούν να κυριαρχούν, ενώ θεατρική κίνηση εμφανίζεται στην Ερμούπολη και την Πάτρα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">1860-1900: εμφανίζονται τα ‘μπουλούκια’ οι πρώτοι ελληνικοί επαγγελματικοί θίασοι, συχνά οικογενειακοί, αυτοδημιούργητων ηθοποιών (θεατρίνων) λαϊκής τάξης με υποκριτικό στόμφο, φωναχτή απαγγελία χωρίς αποχρώσεις, έντονες κινήσεις και πόζες, φτωχά σκηνικά αλλά τεράστιο ρεπερτόριο πατριωτικής τραγωδίας και γαλλικού δράματος. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα κωμικά μονόπρακτα, το κωμειδύλλιο και το δραματικό ειδύλλιο έχουν άλλο ύφος και από την επιθεώρηση ξεπηδούν οι κωμικοί διαλεκτικοί τύποι της επαρχίας που θα κυριαρχήσουν στο εμπορικό θέατρο του 20ου αι. Τους ίδιους τύπους καλλιεργούν ο Καραγκιόζης και ο Φασουλής που μεσουρανούν στο τέλος του αιώνα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">1900-1940: ιδρύεται το Βασιλικό Θέατρο και η Νέα Σκηνή. Εμφανίζονται οι πρώτοι επαγγελματίες σκηνοθέτες, Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, Φώτος Πολίτης, Σπύρος Μελάς, το ζεύγος Σικελιανού, ο Βασίλης Ρώτας, ο Κάρολος Κουν και ο Δημήτρης Ροντήρης. Οι τελευταίοι δίνουν τις πρώτες αισθητικά οργανωμένες παραστάσεις με νεορεαλιστικό, νεορομαντικό, εξπρεσιονιστικό τρόπο. Δίπλα σε αυτούς στέκονται οι θίασοι της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης Ανδριανού που παρουσίαζαν εμπορικό θέατρο αξιώσεων και σοβαρή δραματολογία σε άρτιες παραστάσεις, με πρώτες πάντα τις πρωταγωνίστριες. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στο Μεσοπόλεμο εμφανίζονται οι πρώτοι επαγγελματίες σκηνογράφοι και ενδυματολόγοι, ο Γιάννης Τσαρούχης, Αντώνης Φωκάς, Φώτης Κόντογλου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η οπερέτα εμφανίζεται δίπλα στην όπερα και η επιθεώρηση αναπτύσσεται καθώς τα θεματικά της στοιχεία απαιτούν ιδιαίτερη σκηνογραφική και ενδυματολογική προσοχή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα καλοκαιρινά θέατρα δημιουργούν έναν ιδιότυπο τύπο, τη ‘μάντρα’ όπου χρησιμοποιείται σε υπαίθριο χώρο η σκηνή ιταλικού τύπου, με ανυψωμένη ράμπα, το άνοιγμα της σκηνής (μπούκα) τις σειρές καθισμάτων κ.α. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Στα λαϊκά στρώματα και όχι μόνο, κυριαρχεί το θέατρο σκιών. Ο σκηνικός χώρος είναι περιορισμένος (μπερντές) ενώ ο χώρος των θεατών δεν έχει καμιά σημασία (καφενείο, πλατεία, μάντρα). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.4 Σχέσεις του νεοελληνικού θεάτρου με αυτό των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Για να καταλάβουμε το νεοελληνικό θέατρο πρέπει να κατανοήσουμε τη μερική του εξάρτηση και επίδραση από τις εξελίξεις του δυτικού, από το 16ο μέχρι τον 20ο αι. Βέβαια οι όροι είναι λίγο παραπλανητικοί γιατί ισοπεδώνουν μια σύνθετη και λεπτή διαδικασία. Για να είμαστε δίκαιοι θα αναφερθούμε </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Α) Μίμηση: η υποδοχή, αποδοχή, δεξίωση και απομίμηση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Β) Παράδοση: απόρριψη, άρνηση, δισταγμός, επιλεκτικότητα, ένταξη σε ένα ντόπιο σύστημα αξιών. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αφήνουμε προς το παρόν την ‘πρόσληψη’. Η Ελλάδα δεν επηρέασε ποτέ την Ευρώπη εκτός του αρχαίου Ελληνικού θεάτρου. Ας δούμε το σχήμα: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Μητρόπολη Περιφέρεια </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">«Ευρώπη» Ελλάδα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Και ακριβέστερα Κεντρο-δυτικο-ευρωπαϊκά φαινόμενα ελληνόφωνος χώρος </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Όπως ξέρουμε, και η Ελλάδα Ευρώπη είναι και μάλιστα η ρίζα της. Η διχαστική αυτή χρήση της έννοιας ‘Ευρώπη’ έχει να κάνει με τη δυτική και κεντρική, όχι με την ανατολική και νοτιοανατολική που προέρχεται από το Βυζάντιο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Μητρόπολη: το πολιτιστικό κέντρο νεωτερισμού που δίνει τα φώτα και τα πολιτισμικά αγαθά της στην περιφέρεια, με κάποια καθυστέρηση. Οι μεταφορείς του θεάτρου είναι : ανάγνωση μετάφραση, παράσταση (στην πρωτότυπη γλώσσα και από ξένο θίασο). </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Περιφέρεια: οι περιοχές που βρίσκονται σε απόσταση από τη μητρόπολη. Υποδέχεται αυτά που στέλνει η μητρόπολη χωρίς απαραίτητα να τα δέχεται. Ο νεωτερισμός και το άγνωστο μπορεί να έχει μικρή ή μεγάλη πρόσληψη, απήχηση και αποδοχή. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Αφομοιωτικές διαδικασίες: αποτελούν μια δημιουργική υπόθεση που οδηγεί σε ανώτερα αισθητικά πρότυπα από το πρωτότυπο. Στηρίζεται σε φάσεις μεταβολής όπου το πολιτισμικό φαινόμενο αλλάζει. Αυτό δε μπορεί να γίνει μέσω της στείρας μίμησης γιατί η τελευταία λειτουργεί σε διαφορετικό περιβάλλον. Οι διαδικασίες αυτές της περιφέρειας βαδίζουν στο μοντέλο της ‘διαλεκτικής σύμπραξης’ μεταξύ Μίμησης και Παράδοσης. Με αυτούς τους δύο όρους προσδιορίζουμε δυο αντίθετες δυνάμεις που λειτουργούν σε κάθε πολιτισμό, όταν αυτός είναι ένα ανοιχτό σύστημα αξιών και μορφών που μεταβάλλεται και εξελίσσεται συνέχεια. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Σύνθετα φαινόμενα όπως ο ανθρώπινος πολιτισμός δε λειτουργούν ως συγκεκριμένο σύστημα αλλά το να τα σκεφτόμαστε ως τέτοιο, μας βοηθάει να τα κατανοούμε καλύτερα. Οι αλλαγές σε ένα ανοιχτό σύστημα δεν είναι τόσο εμφανείς και προβλέψιμες. Ωστόσο, ένα παραδοσιακό ελληνικό χωριό λειτουργεί ως ένα κλειστό σύστημα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Το ίδιο συμβαίνει και με την έννοια ‘κώδικας’. Προσδιορίζεται ένας συνδυασμός από κανόνες που καθορίζουν ποιο πράγμα σημαίνει τι. Αυτοί οι κανόνες δεν είναι πάντα ευκρινείς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Μίμηση: μια αρχικά ενεργητική πράξη περισσότερο ή λιγότερο δημιουργικής αφομοίωσης ενός προτύπου. Σημείο αναφοράς και μέτρο της είναι το πρότυπο, άλλωστε το πρότυπο υπάρχει μόνο όταν γίνεται αντικείμενο της μίμησης. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι διαδικασίες της μίμησης κινούνται ανάμεσα στην απλή, μηχανική και στείρα μίμηση και τη δημιουργική ανάπλαση, με το πρότυπο να είναι απλά το αρχικό ερέθισμα. Η Μίμηση δεν είναι μειονέκτημα ενός πολιτισμού ή δημιουργού αλλά ένα χρηστικό εργαλείο ανάλυσης, απαλλαγμένο από αξίες και αξιώσεις στη μεθοδολογία σύγκρισης των πολιτισμών. Μίμηση είναι ο θετικός παράγοντας στην επικοινωνία των πολιτισμών, ενώ η Παράδοση ο αρνητικός. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Παράδοση: η ανασταλτική δύναμη στη μεταβίβαση του προτύπου, η τοπική συνέχεια ενός συγκεκριμένου πολιτισμού, σε συγκεκριμένη φάση του. Είναι ένα εξελισσόμενο ανοιχτό σύστημα δεσμευτικών δεδομένων και συμβάσεων που αντιδρά από μόνο του στην εισαγωγή νέων πολιτιστικών στοιχείων. Απορρίπτει, επιλέγει, αφομοιώνει. Δεν είναι ένα στατικό συντηρητικό σύστημα απαράβατων αξιών εκτός χρόνου αλλά ένα δυναμικό, ιστορικό συνδυασμό ιδεών, αξιών και συμπεριφορών. Είναι δέκτης και καθρέφτης της συνέχειας και της μεταβολής των κοινωνικών κανόνων που ισχύουν. Σε κλειστές κοινωνίες, η συνοχή και η δεσμευτικότητά της μπορεί να γίνει τυραννική. Η Παράδοση έχει πρότυπο τον εαυτό της. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Διαλεκτική σύμπραξη: η Μίμηση και η Παράδοση ρυθμίζουν με ανταγωνιστική συνεργασία τη διαδικασία της μονομερούς πολιτισμικής επικοινωνίας. Η Μίμηση, ως δύναμη ανανέωσης τείνει να αποδέχεται τα ξένα πρότυπα. Η Παράδοση ως δύναμη συντήρησης τείνει να τα απορρίπτει. Η διαλεκτική δράση αυτών των δυο δυνάμεων οδηγεί σε ευρύ φάσμα αντιδράσεων. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1) την απόρριψη ή την επιπόλαια και βραχύβια αφομοίωση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2) τη σταδιακή ή καθυστερημένη αφομοίωση </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">3) τη βαθιά και ολική αφομοίωση και ένταξη στα ντόπια στοιχεία μέχρι τη στιγμή που το επεξεργασμένο πρότυπο γίνεται στοιχείο της παράδοσης </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">4) την έναρξη μιας νέας παράδοσης, στα πλαίσια της παλιάς </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Καμιά από τις δυο τάσεις δε λειτουργεί σωστά χωρίς την άλλη. Η παράδοση χωρίς μιμητικές τάσεις γίνεται μια νεκρή, μουσειακή κληρονομιά που κινδυνεύει να αποτιναχθεί βίαια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η μίμηση χωρίς παραδοσιακό πλαίσιο σημαίνει ασύστολη αποδοχή ξενικών εισαγωγών, δουλική απομίμηση χωρίς κοινωνική λειτουργικότητα, πιθηκισμό και βραχύβια πνευματική ‘μόδα’. Οι υπερβολές και των δυο τάσεων είναι γνωστές ως ξενοφοβία και ξενολατρεία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span><span style="line-height: 18px;">Προσοχή: Η διαλεκτική σύμπραξη Μίμησης και Παράδοσης είναι απλά ένα μοντέλο για το πώς μπορούμε να φανταστούμε περίπου τις διαδικασίες της κυρίως μονομερούς πολιτισμικής επικοινωνίας. Δεν πρόκειται για υπαρκτή πραγματικότητα αλλά διαφοροποιείται ανά περίπτωση. Είναι μια εικασία της πραγματικότητας που μας δίνει μια ιδέα για το γενικό πλαίσιο της διαδικασίας, για τη μεταφορά πολιτιστικών στοιχείων από τη Μητρόπολη στην Περιφέρεια και με ποιους τρόπους μετουσιώνονται εκεί. Ακολουθούν παραδείγματα. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.5 Ιδιαιτερότητα του Νεοελληνικού Θεάτρου </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ας δούμε κάποια συμπεράσματα που βγαίνουν από όσα μάθαμε πριν. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">1) το νεοελληνικό θέατρο δε συγκρίνεται με το αρχαίο ελληνικό </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">2) δεν ξεκινάει από το μεσαιωνικό θρησκευτικό θέατρο αλλά από το θέατρο της Ιταλικής Αναγέννησης </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">3) Εξελίσσεται στην αρχή ως περιφερειακό φαινόμενο του ιταλικού θεάτρου, ύστερα του γαλλικού, το 19ο αι. του γερμανικού και όλος αυτός ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός διακόπτεται από τον ανατολικό Καραγκιόζη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">4) Το γεγονός πως το νεοελληνικό θέατρο είναι περιφερειακό δεν περιορίζει την ποιότητά του, όπως φαίνεται από τα κρητικά δράματα του 16ου και 17οου αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">5) Το νεοελληνικό θέατρο από το 16ο έως τον 20ο αι. δεν έχει ενιαία γεωγραφική εξέλιξη. Κατά εποχές υπάρχουν διαφορετικά κέντρα νεωτερισμών και καλλιέργειας του θεάτρου. Αυτό είναι απότοκο της εδαφικής τύχης της Ελλάδας και τη δυναμική του ελληνισμού της διασποράς. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">6) Με τις γεωγραφικές μεταβολές συσχετίζονται σημαντικές τομές στην ιστορία του: α) η εκμηδένιση της κρητικής διαλέκτου από τη φαναριώτικη λογοτεχνία, β) η εξαφάνιση της καθαρόγλωσσης δραματουργίας στις σκηνές του 20ου αι. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">7) Ως το 1900 κυριαρχεί η κλασικιστική παράδοση στη δραματογραφία και προέρχεται είτε από την κλασικίζουσα δραματουργία της Αναγέννησης είτε από την ιταλογαλλική παράδοση της κλασικίζουσας δραματουργίας με πρότυπο την αρχαία τραγωδία. Όσες μορφές θεάτρου αποκλίνουν, αφορούν το θρησκευτικό θέατρο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;">Παρατηρούνται διακυμάνσεις στη διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων. Το κρητικό θέατρο διακόπτεται το 1669 αλλά το επτανησιακό συνεχίζεται μέχρι τον 20ο αι. το σχολικό θέατρο των νησιών του Αιγαίου όπου τα μέσα είναι ελάχιστα, εξαφανίζεται μετά το πρώτο μισό του 18ου αι. Στο Φανάρι εμφανίζονται ταπεινές θεατρικές παραστάσεις από τις αρχές του 19ου αι και διακόπτονται με την Επανάσταση. Στις ελλαδικές πόλεις, υπερέχουν οι παραστάσεις ιταλικού μελοδράματος μέχρι το 1860-70. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">9) Το επαγγελματικό θέατρο των μπουλουκιών (θίασοι που μετακινούνται) κυριαρχεί για αρκετά χρόνια μέχρι που στη στροφή του αιώνα εμφανίζονται οι πρώτοι σκηνοθέτες και οργανωμένοι θίασοι με μόνιμη στέγη. Από το 19ο αι. κληρονομείται ο βεντετισμός και το star system. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">10) Τα νέα είδη (κωμειδύλλιο, δραματικό ειδύλλιο, επιθεώρηση) απαιτούν νέες μορφές υποκριτικής και οργάνωσης της παράστασης. Τότε μεσουρανούν ο Καραγκιόζης και ο Φασουλής. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">11) Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. το νεοελληνικό θέατρο δεν ακολουθεί την ευρωπαϊκή τάση για θεαματικότητα και απαλλαγή από το λόγο. Παραμένει ‘λογοκρατούμενο’. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.6 Ιστορικό της διερεύνησης του Νεοελληνικού θεάτρου </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Είναι σχετικά σύντομο, άνισο, ανομοιογενές και οδήγησε σε μια ιδιότυπη έρευνα που ζητά τη θεραπεία της (εμείς να δεις με αυτά που γράφεις, αγαπητέ Βάλτερ). </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Τα προβλήματα της ιστοριογραφίας του νεοελληνικού θεάτρου είναι προβλήματα πληροφόρησης, αξιοποίησης των πληροφοριών, ταξινόμησης του υλικού και περιοδολόγησης των εξελίξεων. Η έρευνα εκτείνεται σε βάθος 120 ετών με σημαντικούς σταθμούς που συμπίπτουν με διάφορες μονογραφίες που παρουσιάζουν τμήματα της συνολικής ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου. Υπήρξαν οκτώ σφαιρικές απόπειρες που ταξινομούνται σε τρεις ομάδες: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- οι απόπειρες του περασμένου αιώνα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- οι συνθέσεις του Μεσοπολέμου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- οι σύγχρονες προσπάθειες κατάρτισης μιας ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">1. Οι ερευνητές του περασμένου αιώνα </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Κωνσταντίνος Σάθας: έγραψε μια μονογραφία για το βυζαντινό θέατρο και εξέδωσε τέσσερα κείμενα για το κρητικό θέατρο με εκτενή εισαγωγή. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η δεύτερη μονογραφία συνοδευόταν από την έκδοση 4 έργων του κρητικού θεάτρου (‘Ζήνων’, ‘Στάθης’, ‘Γύπαρις’ ή ‘Πανώρια’ και ‘Ερωφίλη’ και ήταν αρκετά σημαντική. Η πρώτη που ήθελε να συνδέσει το αρχαίο θέατρο με το κρητικό – αναγεννησιακό ατύχησε, γιατί η ύπαρξη θρησκευτικού και κοσμικού θεάτρου στο Βυζάντιο παρέμεινε ουσιαστικά αμφισβητούμενη. Η φιλολογική και γλωσσολογική έρευνα του κρητικού θεάτρου γνώρισε άνθηση και σήμερα έχει πλούσια βιβλιογραφία αλλά μέχρι το 1970 δε συνδέθηκε ικανοποιητικά με την υπόλοιπη ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου. Επίσης, τα θεατρολογικά προβλήματα του χώρου αυτού παρέμειναν στην άκρη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">2. Οι ερευνητές του Μεσοπολέμου </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Νικόλαος Λάσκαρης : το 1938-39 εκδίδει μια δίτομη Ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου που αρχίζει με το επτανησιακό και φτάνει στην Αθήνα του 1844. Υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής. Συνέλλεξε στοιχεία και ντοκουμέντα για την ελληνική θεατρική ζωή και τα συναρμολόγησε. Στη μεγάλη εισαγωγή του συνοψίζει – αν και χωρίς μέθοδο – μερικές θεωρίες για τις αρχές του θρησκευτικού θεάτρου του δυτικού Μεσαίωνα και αντιπαραβάλλει προς αυτές τα πορίσματα του Σάθα για ένα υποθετικό βυζ. Θέατρο. Πραγματεύεται όλο το κρητικό θέατρο στηριζόμενος πάλι στον Σάθα θεωρώντας πως δε μπορεί να θεωρηθεί ως απαρχή του νεοελληνικού θεάτρου λόγω της ξενικής του προέλευσης. Το νεοελληνικό θέατρο ξεκινά με τα «Κορακιστικά» του Ιακώβου Ρίζου και τις ελληνικές παραστάσεις στις παραδουνάβιες περιοχές. Παρόλα αυτά, κλείνει τον Α΄ τόμο με το κεφάλαιο «Τα εν Ζακύνθω» χωρίς η ξενική τους προέλευση να τον εμποδίσει να εντάξει αυτό το κεφάλαιο στον κορμό του βιβλίου. Αυτή η ασυνέπεια, μαζί με την ανεκδοτολογία και την εν μέρει απόκρυψη των πηγών του, κάνουν δύσχρηστο το βιβλίο και οι πληροφορίες του υποβάλλονται σε νέο έλεγχο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Γιάννης Σιδέρης: το 1951 δημοσιεύτηκε ο πρώτος τόμος της Ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου που ανατυπώθηκε το 1990 σε βελτιωμένη μορφή και προσθήκη νέων στοιχείων, απάλειψη σφαλμάτων, φωτογραφιών κι ευρετηρίων. Το κείμενο δε διαβάζεται εύκολα. Αρχίζει λίγο πριν την Επανάσταση και φτάνει έως το 1908. Το πλούσιο υλικό του δεν έχει μέθοδο κι οι αισθητικές του κρίσεις δεν έχουν στόχο. Χρησιμεύει ως συλλογή πληροφοριών. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο δεύτερος – ανέκδοτος – τόμος καλύπτει τα χρόνια 1909 – 1944 θα εκδοθεί. Ο επιμελητής αναφέρει πως είναι χειρότερος από τον πρώτο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Σιδέρης είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί μια επιστημονική αντιμετώπιση της ιστοριογραφίας του Νεοελληνικού Θεάτρου, όταν η αντίστοιχη της λογοτεχνίας είχε πολύ υψηλό επίπεδο. Έχει κάνει όμως πολλά λάθη. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Συνέλαβε τον όρο ‘ελληνικό θέατρο’ με τη στενή του σημασία: αποκλείει το κρητικό, το επτανησιακό, το λαϊκό, το κουκλοθέατρο, το θέατρο σκιών, τα θεάματα των πόλεων και της υπαίθρου, την ιταλική όπερα, τις ξενόγλωσσες παραστάσεις, τη θεατρική ζωή της Μ. Ασίας και το αυλικό θέατρο του Όθωνα. Ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις ελληνόφωνες παραστάσεις της Αθήνας. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Μίμης Βάλσας: έγραψε την Ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου στα γαλλικά η οποία εκδόθηκε στο Βερολίνο μετά το θάνατό του. Προέρχεται από έρευνες του ιδίου κατά το Μεσοπόλεμο στο Παρίσι, με προσθήκες έως το 1955. Πρόσφατα εκδόθηκε και στα ελληνικά. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η ιστορία του σταματάει το 1900. Είναι μάλλον ιστορία της δραματολογίας παρά του θεάτρου και απευθύνεται σε ξένους μελετητές. Πέρα από έλλειψη πληροφοριών έχει κάποιες περίεργες τοποθετήσεις και εκτενείς αισθητικές και δραματουργικές αναλύσεις, κυρίως για έργα του κρητικού θεάτρου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Ο Βάλσας είναι ο πρώτος που συλλαμβάνει το σύνολο του Νεοελληνικού Θεάτρου με όλα του τα κεφάλαια, παρά τις γεωγραφικές διαφοροποιήσεις. Δεν προσφέρει τίποτα καινούριο στην έρευνα αλλά αποτελεί θετικό βήμα στη σωστή ταξινόμηση, αν και έχει αφήσει απέξω το λαϊκό θέατρο ή τις θεατρικές παραστάσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">3. Πρόσφατες έρευνες </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Αλίκη Μπακοπούλου – Halls : έγραψε στα αγγλικά ένα έργο που δεν είναι ακριβώς ιστορία αλλά μια ανίχνευση των παραδόσεων της ελληνικής δραματολογίας μετά το Β’ Παγκόσμιο. Ανατρέχει όμως και στο παρελθόν, ως το υποθετικό βυζαντινό θέατρο. Παρά τις αδυναμίες το έργο προσφέρει πλήρες διάγραμμα για το βυζαντινό θέατρο σύμφωνα με τις εικασίες του Σάθα το κρητικό και επτανησιακό, τον Καραγκιόζη και άλλα. Δίνει έμφαση στις νεότερες εξελίξεις της δραματουργίας του μεταπολεμικού θεάτρου. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Δημήτρης Σιατόπουλος: η ιστορία του είναι ένα εκλαϊκευτικό συμπίλημα διαφόρων πτυχών του ελληνικού θεάτρου. Δε στηρίζεται σε προσωπική έρευνα αλλά κάνει μια σύνοψη των αποτελεσμάτων των προηγούμενων. Υπάρχει ανισότητα στη διάρθρωση του υλικού κάτι που εξηγείται από το γεγονός ότι πρόκειται για εμπλουτισμένη μορφή παλαιότερης μελέτης του, με ενδιαφέρον στις προεπαναστατικές και επαναστατικές εξελίξεις του θεάτρου. Οι αναζητήσεις του σταματούν στην απελευθερωμένη Αθήνα και δεν υπάρχει καθόλου βιβλιογραφία. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Δημήτρης Σπάθης : δημοσίευσε την πρώτη πραγματικά επιστημονική και εξισορροπημένη σύνοψη του συνόλου της ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου. Επικεντρώνεται στο Διαφωτισμό του 18ου αι. και στον 19ο. Τα λαϊκά θεάματα βρίσκονται εκτός όπως και το αιγαιοπελαγίτικο θέατρο. Εξισορροπημένο, ισοβαρές, δίνει προσοχή στην ανάλυση της δραματογραφίας, στις θεατρικές παραστάσεις και των άλλων πτυχών του θεατρικού βίου. </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;">Βάλτερ Πούχνερ: άρθρο που γράφτηκε αρχικά για λεξικό και προσπαθεί να δώσει μια σφαιρική εικόνα της πορείας του Νεοελληνικού Θεάτρου από το 16ο αι. έως σήμερα. Υπάρχει σε δυο εκδοχές: </span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η πρώτη σταματάει το 1922 και είναι εκτενέστερη η δεύτερη φτάνει στις μεταπολεμικές εξελίξεις. Περιλαμβάνει νέα κεφάλαια όπως το αιγαιοπελαγίτικο θέατρο κι είναι ένας οδηγός για μια πιθανή διάρθρωση της ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου. Δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις πρώτες φάσεις, κυρίως στο κρητικό το οποίο από άποψη αισθητικής και παραστάσεων είναι από τα σημαντικότερα κεφάλαια. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="background-color: white;"><br style="line-height: 18px;" /></span>
<span style="line-height: 18px;"><b>1.7 Ερευνητικά Προβλήματα του Παρόντος και του Μέλλοντος </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Οι θεατρικές ιστορίες έχουν ασχοληθεί περισσότερο με το 19ο αι. Η σημερινή κατάσταση της έρευνας επηρεάζεται από το ότι: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- οι ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας δεν αναλύουν ή παρουσιάζουν αποσπασματικά μόνο το δράμα, δεν ασχολούνται με τα θεατρικά γεγονότα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Δεν υπάρχει εθνική βιβλιογραφία παρά μόνο από το 19ο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Η βιβλιογραφία των έντυπων θεατρικών εκδόσεων της Γεωργίας Λαδογιάννη καλύπτει το διάστημα από το 1637 – 1879 αλλά έχει προβλήματα και σφάλματα. Παρόλα αυτά είναι το μοναδικό εργαλείο για την παλαιότερη δραματουργία. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- Δεν υπάρχει κατάλογος θεατρικών παραστάσεων (παραστασιογραφία) ούτε για το 19ο αι ούτε για τον 20ο. Το κενό αυτό καλύπτεται τώρα με διδακτορικές διατριβές και ειδικά ερευνητικά προγράμματα. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η έρευνα δυσκολεύει και από το ότι η ιστορία της δραματογραφίας και η ιστορία των παραστάσεων δείχνουν κατά καιρούς διαφορετικές εικόνες. Πολλά δημοσιευμένα έργα δεν ανεβαίνουν ποτέ, κι άλλα που ανεβαίνουν δεν τυπώνονται. Η θεατρική ιστοριογραφία πρέπει να συνδέσει αυτά τα δύο. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Υπάρχουν και ιδιάζοντα προβλήματα: στους δραματικούς αγώνες του 1857 – 1925 τα περισσότερα υποβαλλόμενα έργα ούτε παριστάνονται, ούτε τυπώνονται. Δεν υπάρχουν κείμενά τους παρά μόνον κρίσεις για αυτά. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">Η συνολική εικόνα της ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου μόλις τελευταία έχει αρχίσει να σταθεροποιείται. Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά πράγματα που επιτρέπουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα, κυρίως για το προεπαναστατικό θέατρο: </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- η ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου αποσυνδέθηκε από το υποθετικό βυζαντινό θέατρο </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- μελετήθηκε το κρητικό και πρώιμο επτανησιακό από δραματουργική και θεατρολογική άποψη. Δεν υπάρχει πια αμφιβολία πως τα έργα αυτά γράφτηκαν για να ανέβουν ενώ βρέθηκαν και άμεσες αποδείξεις για τέτοιες παραστάσεις με σαφείς υπόνοιες για θεατρική ζωή. Επίσης αποδείχτηκε η δραματουργική ωριμότητα ορισμένων έργων, άρα εμπειρία, φιλοτεχνήθηκαν σύγχρονες κριτικές εκδόσεις για όλα αυτά και εντοπίστηκαν χαμένα έργα ή αποσπάσματα άγνωστων θεατρικών έργων. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- ανακαλύφθηκαν στο Αιγαίο εννέα θεατρικά του 17ου και του πρώτου μισού του 18ου αι. μια πληθώρα αποδείξεων για θεατρικές παραστάσεις στην Πόλη, στη Χίο, στη Νάξο και στη Σαντορίνη, διερευνήθηκαν οι βιογραφίες των ποιητών τους και οι βιογραφίες των ηθοποιών μιας παράστασης. Παρουσιάζονται όλα σε σύγχρονες εκδόσεις. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 18px;">- στο Φανάρι και το Πατριαρχείο ανακαλύφθηκαν νέα έργα σε μορφή σατιρικών διαλόγων που παρουσιάζονται σε σχολιασμένες εκδόσεις. Εντοπίστηκαν επίσης νέες μεταφράσεις κωμωδιών του Γκολντόνι και του Μολιέρου που ενισχύουν την άποψη ότι η ελληνική κωμωδία του 19ου αι. βασίζεται κυρίως σε αυτήν την παράδοση.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b style="background-color: #f3f3f3;">ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 </b></span></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.1. Προδρομικές Μορφές </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το νεοελληνικό θέατρο ως δραματικό έργο και ως σκηνική παράσταση αρχίζει στα μέσα του 16ου αι. Η βυζαντινή χιλιετία δεν κληροδότησε το αρχαίο θέατρο στα νεότερα χρόνια για θεολογικούς λόγους, κυρίως το εικονοκλαστικό κίνημα και την απαγόρευση των εικόνων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ξέρουμε πως τα αρχικά στάδια της μετατροπής των συμβολικών δρώμενων της λειτουργίας σε παραστάσεις εξαρτώνται από τους εικονογραφικούς τύπους που τους ακολουθούν. Το περιεχόμενο και η μορφή των παραστάσεων της εικόνας πρέπει να ανταποκρίνονται στο πρότυπο, δε μπορούν να αναπτυχθούν κατά την έμπνευση του αγιογράφου. Έτσι δημιουργείται ένας δογματικός φραγμός προς το θέατρο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Υπάρχει επίσης η αποστροφή της μαχόμενης χριστιανικής εκκλησίας των πρώτων αιώνων προς τα θεάματα και το θέατρο, το οποίο θεωρούνταν ρηχό και ανήθικο θέαμα και τελευταίο προπύργιο του ειδωλολατρισμού. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Μπροστά στο φως της θεϊκής αλήθειας το θέατρο είναι ψεύδος και αφού ο άνθρωπος υπάρχει καθ’ ομοίωσιν του θεού ο ‘υποκριτής’ είναι απλώς ένας ψεύτης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Με αυτά τα δεδομένα, η εξέλιξη θρησκευτικού θεάτρου σε οργανωμένη και σύνθετη βάση ήταν αδύνατη. Το κοσμικό θέατρο δεν είχε καλύτερη τύχη: στους πρωτοβυζαντινούς αιώνες υπάρχουν μόνο μίμοι και παντομίμοι. Επιβιώνουν οι πρώτοι ως γελωτοποιοί στις αυτοκρατορικές αυλές και με αυτοσχέδια νούμερα ανάμεσα στις αρματοδρομίες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Χριστός Πάσχων» : μερικοί αποκαλούν το έργο ‘χριστιανική τραγωδία’ αλλά δεν έχει επί της ουσίας σχέση με το θέατρο. Πρόκειται για ‘κέντρωνα’ (συνονθύλευμα παραθεμάτων) μεγάλης έκτασης, με θέμα το θρήνο της Παναγίας. Επεκτείνεται από τη σύλληψη του Χριστού έως την εμφάνισή του μετά την ανάσταση. Η χρονολόγησή του εγείρει προβλήματα, κάποιοι το τοποθετούν στον 4ο – 5ο αι. και κάποιοι στον 11ο – 12ο. Ο άγνωστος ποιητής μιμείται κάποιες συμβάσεις της αρχαίας τραγωδίας αλλά δεν έχει επίγνωση των σκηνικών συνεπειών στην εφαρμογή τους. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αγγελική ρήσις: έτσι αποκαλείται στην αρχαία τραγωδία η έντεχνη και συνήθως εκτενής αφήγηση του μαντατοφόρου για πράγματα που έχουν γίνει εκτός σκηνής, σε παρελθόντα χρόνο και των οποίων υπήρξε μάρτυρας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τειχοσκοπία : η αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα που στέκεται στα τείχη της αρχαίας σκηνογραφίας και βλέπει τι διαδραματίζεται εκτός σκηνής την ίδια στιγμή της αφήγησης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Κύκλος των Παθών» : κυπριακό κείμενο, μια σειρά από δέκα σκηνές που αρχίζουν με την Έγερση του Λαζάρου, συνεχίζουν με τα Πάθη και τελειώνουν με τον άπιστο Θωμά. Είναι ένας κεντρώνας από παραθέματα τεσσάρων Ευαγγελίων και μερικών απόκρυφων πηγών, από τα οποία αναγράφονται μόνο τα πρώτα λόγια. Διαθέτει πρόλογο και σκηνικές οδηγίες προς τον οργανωτή της παράστασης αλλά πολλές από τις ‘διδασκαλίες’ που ρυθμίζουν διάφορα θέματα έχουν ληφθεί κατά λέξη από τις Γραφές κι έτσι στερούνται σκηνικής λειτουργικότητας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι όπως σώζεται, το έργο δύσκολα μπορεί να παρασταθεί. Χρειάζονται πάνω από 50 πρόσωπα, ενώ κάθε σκηνή απαιτεί δυο με τρία σκηνικά. Οι διδασκαλίες ακολουθούν τη λογική του ‘κέντρωνος’ και δε ρυθμίζουν τίποτα από τα σκηνικά δρώμενα. Μάλλον πρόκειται για προσχέδιο των Παθών του Χριστού που μιμείται τα δυτικά Πάθη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σκηνική οδηγία ή διδασκαλία: οι οδηγίες του συγγραφέα προς το σκηνοθέτη ή οργανωτή της παράστασης, που σημειώνονται εκτός δραματικού κειμένου, δηλαδή δεν εκφωνούνται από τα επί σκηνής πρόσωπα. Ανήκουν στο δευτερεύον κείμενο ή παρά-κείμενο ενός δραματικού έργου όπως και οι σκηνικοί τίτλοι, οι ενδείξεις των ομιλούντων προσώπων. Όλα τα μέρη που δε λέγονται επί σκηνής ονομάζονται και προσθήκες, αντίθετα με το κύριο κείμενο που εκφέρεται. Η κλασικίζουσα δραματουργία κάνει φειδωλή χρήση σκηνικών οδηγιών, στα αρχαία κείμενα δεν υπάρχουν. Αντικαθίστανται από πληροφορίες που προκύπτουν από το διάλογο ή το μονόλογο και τότε μιλάμε για έμμεσες σκηνικές οδηγίες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι αρχές του νεοελληνικού θεάτρου δε συνδέονται με το Βυζάντιο αλλά με την άνθηση της κρητικής λογοτεχνίας στην όψιμη φάση της Βενετοκρατίας στην Κρήτη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχουν κάποια έργα παλαιότερα του 16ου αι. που δε μπορούν να θεωρηθούν πρώτα: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- «Η Τραγωδία εις την του Βασιλέως Αυτεξουσίου Αναίρεσιν». Πρόκειται για λίβελο εναντίον του Πάπα. Μεταφράστηκε από τα ιταλικά στα ελληνικά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- «Νέαιρα» κωμωδία του Δημητρίου Μόσχου. Είναι γλωσσολογική και υφολογική άσκηση των ουμανιστικών λόγιων της ιταλικής Αναγέννησης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- «greghesco» : φαινόμενο χρήσης ελληνικών λέξεων και φράσεων μέσα στη βενετσιάνικη διαλεκτική κωμωδία του 16ου αι. Το απόσπασμα που συνέγραψε ο Νικόλαος Σοφιανός αποτελεί το πρώτο διαλογικό κείμενο στη δημοτική. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κανένα δε θεωρείται «αρχή του νεοελληνικού θεάτρου» όπως ούτε τα «Κορακιστικά» του Ιακώβου Ρίζου Νερουλού, ή οι φαναριώτικες μεταφράσεις του 180ου αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2 Το Κρητικό Θέατρο </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Συνδέεται άμεσα με τη Βενετοκρατία στο νησί και το ιταλικό θέατρο της Αναγέννησης και αφορά τη δεύτερη, πιο ειρηνική φάση συμβίωσης Βενετών και Κρητικών. Το 16ο και το 17ο αι. η Κρήτη διέθετε τα πιο σημαντικά λιμάνια για το ιταλικό εμπόριο κι ήταν από τις σημαντικότερες κατακτήσεις. Στην όψιμη φάση της, η Βενετοκρατία οδήγησε σε μια πρωτοφανή άνθηση της παιδείας και των τεχνών. Κρητικοί τυπογράφοι εργάζονταν στις εκδόσεις κλασσικών συγγραφέων, Κρητικοί φιλόλογοι δίδασκαν στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και ο τρισμέγιστος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος μεγαλουργούσε στην Ισπανία. Η Κρήτη ήταν για 200 περίπου χρόνια το σταυροδρόμι ανατολής και δύσης. Οι πόλεις της αναπτύχθηκαν, το εμπόριο έφερνε κέρδη στους ευγενείς και τους αστούς. Η ταξική διάρθρωση δεν ήταν απόλυτη. Υπήρχαν ευγενείς που φτώχυναν και αστοί που αγόρασαν τίτλους ευγενείας. Ορθόδοξοι και καθολικοί συμβίωναν συνήθως ειρηνικά. Οι κρητικές επαναστάσεις σταμάτησαν το 16ο αι κι έτσι ήρθε μια δίγλωσση πολιτισμική άνθηση χωρίς προηγούμενο. Οι ντόπιοι μορφωμένοι γνώριζαν ιταλικά και λατινικά. Παλαιές βενετσιάνικες οικογένειες εξελληνίστηκαν και χρησιμοποιούσαν την κρητική διάλεκτο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η μόρφωση ήταν ουμανιστική ιταλική. Ονόματα της ελληνικής μυθολογίας αναφέρονταν σε ιταλική μορφή. Από την άλλη, υπάρχουν αρχαία ελληνικά επιγράμματα που δείχνουν πως η ελληνική εθνική συνείδηση παρέμενε ζωντανή. Υπήρχε δίψα και περηφάνια για μόρφωση. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το 16ο αι. η Κρήτη ήταν η νοτιότερη επαρχία του πανευρωπαϊκού ανθρωπισμού που είχε γεννήσει η ιταλική αναγέννηση. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ιστορικό της σχετικής έρευνας </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τα κρητικά έργα του 19ου αι. γνωστά ήταν μόνο η «Ερωφίλη» και η «θυσία του Αβραάμ», ως συγκινητικά και ψυχωφελή λαϊκά αναγνώσματα, που διαδόθηκαν σε όλη τη Βαλκανική μέσω των ελληνικών τυπογραφείων της Βενετίας. Η ανακάλυψη του Νανιανού κώδικα αποκάλυψε κι άλλα έργα και το 1879 ο Κωνσταντίνος Σάθας εξέδωσε σε επίτομο τρία από τα τέσσερα νέα έργα του κώδικα: «Ζήνων» τραγωδία, «Στάθης» κωμωδία, «Γύπαρις» ποιμενικό δράμα. Αντί της κωμωδίας «Φορτουνάτος» που του φάνηκε τολμηρή εξέδωσε ξανά την Ερωφίλη. Η ανακάλυψη κι άλλου χειρογράφου της Ερωφίλης οδήγησε σε κριτική έκδοση του έργου από το Στέφανο Ξανθουδίδη το 1928. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γύρω λοιπόν στη στροφή του αιώνα, ο κόσμος γνώρισε το σύνολο σχεδόν της κρητικής θεατρικής παραγωγής. Τα έργα αυτά έπαιξαν ρόλο στους γλωσσικούς αγώνες ως τεκμήρια της δημοτικής έκφρασης. Ακολούθησαν εργασίες, φιλολογικές και γλωσσολογικές που είχαν στόχο τη βελτίωση και οριστικοποίηση των κειμένων. Ένα άλλο μέρος της έρευνας προσπάθησε να εντάξει αυτό το κεφάλαιο στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά το Β’ Παγκόσμιο η έρευνα στράφηκε στα ιταλικά πρότυπα και στην πολιτισμική κατάσταση της Κρήτης κατά τη Βενετοκρατία. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Την πρώτη σύνθετη θεατρολογική εργασία παρουσιάζει ο Αλέξης Σολωμός το 1973. Από τότε έχει μπει το νερό στο αυλάκι ενώ έχουν αυξηθεί οι λίγες άμεσες πηγές για τις παραστάσεις στην Κρήτη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2.1 Πιθανές αφετηρίες </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Για τις αρχές του κρητικού θεάτρου μέσα στο 16ο αι. μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Οι πρώτες δυτικές επιδράσεις (της πρώιμης κωμωδίας της ιταλικής Αναγέννησης) παρατηρούνται πριν την Άλωση ακόμη. Ο ‘Ερωτόκριτος’ παρουσιάζει ορισμένα δομικά στοιχεία θεάτρου ενώ η ‘Θυσία του Αβραάμ’ μετατρέπεται σε ψυχωφελές ανάγνωσμα από τους τυπογράφους της Βενετίας και χάνει το θεατρικό του χαρακτήρα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι υποθέσεις για την αρχή του κρητικού θεάτρου είναι τρεις: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. Ιωάννης Κασσιμάτης: ευγενής από τη Φερράρα (θεατρικό κέντρο) που όταν επέστρεψε στην Κρήτη καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση και πέθανε στη φυλακή. Μετά το θάνατό του η λογοκρισία ενέκρινε την εκτύπωση μιας άγνωστης τραγωδίας του από την οποία δε σώζεται τίποτα. Λογικά ήταν γραμμένη στα ιταλικά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. οι δραστηριότητες της λόγιας και λογοτεχνικής Ακαδημίας των Stravaganti (εξεζητημένων) του Χάνδακα, που περιλάμβαναν αποδεδειγμένα προσπάθειες για το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. Φραντζέσκος Μπότσας: φοιτητής της νομικής, τυπώνει το 1578 ιταλική κωμωδία με τίτλο ‘Fedra’ το πρώτο σωζόμενο έργο του κρητικού θεάτρου. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ένα μέρος των κρητικών έργων είναι γραμμένο στα ιταλικά λόγω της τότε διγλωσσίας. Μερικοί Έλληνες λόγιοι συμμετείχαν στις θρησκευτικές έριδες του 16ου αι. ανάμεσα στους καθολικούς και στους μεταρρυθμιστές. Οι αντιπαπικές τάσεις είχαν μεγάλη απήχηση τους Έλληνες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όπως και να έχει, η εμφάνιση της «Ερωφίλης» του Γεώργιου Χορτάτση αποδεικνύει μια εξοικείωση και ωρίμανση της δραματουργικής δημιουργίας, η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει την οργάνωση θεατρικών παραστάσεων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2.2 H δραματουργία </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η δραματουργία του κρητικού θεάτρου είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί εγκαθιστά μια ντόπια παράδοση κλασικίζουσας δραματουργίας που παραμένει ως πρότυπο για 2 αιώνες. Οι ποιητές των 8 έργων που έχουν σωθεί είναι αριστοκράτες ή γαιοκτήμονες και αστοί που εργάζονται για τις βενετικές αρχές. Έχουν ουμανιστική μόρφωση και γνωρίζουν την ιταλική λογοτεχνική κίνηση της εποχής. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η τραγωδία και το θρησκευτικό δράμα έχουν συγκεκριμένα ιταλικά πρότυπα, τα οποία όμως αλλάζουν τόσο ώστε να γίνονται αυτοτελή, συχνά ανώτερα. Πρόκειται για τραγωδίες, κωμωδίες και ποιμενικά δράματα, πεντάπρακτα, διαθέτουν πρόλογο και ιντερμέδια. Η χειρόγραφη παράδοσή τους γίνεται σχεδόν πάντα μέσω των Επτανήσων όπου μάλλον παίζονταν μετά την πτώση του Χάνδακα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι τραγωδίες: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ερωφίλη» του Γεώργιου Χορτάτση, «Ο Βασιλεύς Ροδολίνος» του Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου και ο «Ζήνων» άγνωστου συγγραφέα. Οι δυο πρώτες ανήκουν στην κλασικίζουσα δραματουργία. Η τρίτη ανήκει στο μπαρόκ. Τα κοινά τους είναι, ο πρόλογος, οι πέντε πράξεις, ο ‘πολιτικός’ στίχος (15σύλλαβος) με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία. Ιντερμέδια έχει μόνον η Ερωφίλη. Το ύφος τους πάντως είναι διαφορετικό. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ερωφίλη: σώζεται σήμερα σε τρία χειρόγραφα και δυο εκδόσεις με πολλές παρεξηγήσεις και παρανοήσεις. Η καλύτερη εκδοχή είναι το χειρόγραφο που φυλάσσεται στο Birmingham και είναι αυτόγραφο του Ιωάννη Αντώνιου Φόσκολου. Καθώς ανακαλύφθηκε πρόσφατα χρειάστηκε να επανεκδοθεί η τραγωδία. Γράφτηκε γύρω στο 1600, με πρότυπο την ιταλική τραγωδία ‘Orbecche”. Είναι όμως καλύτερο από το πρότυπο. Δεν έχει ρητορείες ενώ είναι καλύτερα δομημένο από ψυχολογική πλευρά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">‘Leit – motiv’ : όρος από τις όπερες του Βάγκνερ. Μουσικό μοτίβο που επανέρχεται όταν εμφανιστεί ή γίνει λόγος για κάτι συγκεκριμένο. Λογοτεχνικά ο όρος σημαίνει το μοτίβο που κυριαρχεί σε ένα έργο ή τμήμα του και επανέρχεται συνεχώς. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«memento mori»: ρήση της μεσαιωνικής χριστιανικής φιλοσοφίας. Αναφέρεται στη ματαιότητα του κόσμου και μπορεί να αποδοθεί ως ‘μνήμη θανάτου’ (κατά λέξη ‘θυμήσου ότι είσαι θνητός’). </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπόθεση: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πρόλογος : εκφωνείται από το Χάρο έχει Leit – motiv σχετικό με το ευμετάβλητο της τύχης και του πλούτου κι επιμένει στο θέμα του memento mori. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πρώτη πράξη: ο Πανάρετος μιλά για τα δεινά του έρωτα. Ακολουθεί συζήτηση Πανάρετου – Καρποφόρου για την προϊστορία της κρυφής ερωτικής σχέσης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο βασιλιάς λέει στο σύμβουλο πως θέλει να παντρέψει την κόρη του. Ο Σύμβουλος συλλογίζεται την αστάθεια της δύναμης και της τύχης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χορικό – ύμνος στον έρωτα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δεύτερη πράξη: ο Βασιλιάς αποκαλύπτει την αδυναμία του στην κόρη του. Η Ερωφίλη αποκαλύπτει στη Χρυσονόμη, τη νένα της, τη σχέση της με τον Πανάρετο και το όνειρο που είδε: δυο περιστέρια δέχονται επίθεση, το ένα σκοτώνεται, το άλλο αυτοκτονεί. Η Νένα μονολογεί για τη δύσκολη θέση της Ερωφίλης. Η Νένα ακούει τον Πανάρετο που δεν τη βλέπει να είναι εξαιρετικά ανήσυχος για τις προτάσεις γάμου στην Ερωφίλη, και την αντίδρασή της. Ο Πανάρετος θρηνεί για τη μοίρα του. Ο Βασιλιάς τον διατάζει να την ενημερώσει. Ο Πανάρετος μονολογεί ξανά και φοβάται μήπως η αγαπημένη του δεν του μείνει πιστή. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χορικό – ύμνος στη ζωή της υπαίθρου και καταδίκη της υπερηφάνειας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τρίτη πράξη: η Ερωφίλη μονολογεί για τις χαρές και τις πίκρες του έρωτα. Διάλογος εραστών μεταξύ χαράς και θλίψης. Η Ερωφίλη ορκίζεται αιώνια πίστη κι ο Πανάρετος φοβάται το μέλλον. Μόνος του αγωνιά ανάμεσα στον έρωτα και το φόβο του θανάτου. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Ασκιά του δολοφονημένου αδερφού του Βασιλιά εμφανίζεται και ορκίζεται εκδίκηση. Ο Βασιλιάς εξαίρει τη δύναμη και την τύχη του ενώ η Ασκιά υπόσχεται την καταστροφή του. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χορικό – καταδίκη της δίψας για πλούτο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τέταρτη πράξη: η Νένα και ο Σύμβουλος συζητούν: ο Βασιλιάς άκουσε τους εραστές να μιλούν και φυλάκισε τον Πανάρετο. Ο Σύμβουλος συλλογίζεται τη δύναμη του έρωτα. Ο έξαλλος Βασιλιάς προειδοποιείται από το Σύμβουλο να ηρεμήσει αλλά μάταια. Η Ερωφίλη με το Χορό των κορασίδων αντιμετωπίζει το Βασιλιά. Παραδέχεται την ενοχή της, εγκωμιάζει τις υπηρεσίες του Πανάρετου στο βασίλειο και ικετεύει. Ο Βασιλιάς τα παίρνει περισσότερο. Ο Σύμβουλος προσπαθεί να αλλάξει γνώμη στο Βασιλιά. Ο Βασιλιάς μονολογεί για την κηλιδωμένη του τιμή και για εκδίκηση. Ο Πανάρετος εμφανίζεται δεμένος και υπερασπίζεται τον εαυτό του. Μιλάει για τις υπηρεσίες που προσέφερε και τη βασιλική του καταγωγή. Ο Βασιλιάς τον διώχνει. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χορικό – προσευχή στον ήλιο να σβήσει το φως του. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πέμπτη πράξη: ο Χορός ακούει τα μαρτύρια του Πανάρετου: του ξερίζωσαν τη γλώσσα και τα μάτι, του έκοψαν τα χέρια και του έβγαλαν την καρδιά για να τα δώσουν στην Ερωφίλη ως γαμήλιο δώρο. Ο Βασιλιάς ετοιμάζεται να συναντήσει την κόρη του. Η Ερωφίλη αποχωρίζεται τη Νένα γεμάτη κακά προαισθήματα. Ο Βασιλιάς προσποιείται πως συμφωνεί με το γάμο και δίνει στην κόρη του το φριχτό δώρο, ικανοποιημένος από τον πόνο της. Εκείνη τον αποκηρύσσει. Η Ερωφίλη μονολογεί πριν αυτοκτονήσει. Ο Χορός και η Νένα τη θρηνούν. Ο σκληρός Βασιλιάς ασυγκίνητος σκοτώνεται από τη Νένα και το Χορό ενώ η Ασκιά εμφανίζεται από τον Άδη. Η Ερωφίλη μεταφέρεται έξω με τιμές. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χορικό – το πτώμα του Βασιλιά σύρεται έξω από τη σκηνή. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Α) Δομική διάρθρωση και ιδεολογικό μήνυμα </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«δομή» (structure) : η αλληλουχία των γεγονότων στην υπόθεση, οι τρόποι και οι τεχνικές στη δραματουργική παρουσίαση. Η δομή βασίζεται στην πλοκή (ποια ιστορία αφηγείται το έργο) και στη δραματουργική οικονομία (πως παρουσιάζεται η πλοκή, πως, από ποιους, με ποιες τεχνικές και στρατηγικές). </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Ερωφίλη έχει μια υπόθεση, λίγα πρόσωπα και διαδραματίζεται σε αριστοκρατικό περιβάλλον. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έμπιστοι: των βασικών προσώπων. Χρειάζονται στην ‘έκθεση’ την αφήγηση της προϊστορίας της υπόθεσης. Αν δεν υπήρχαν, ο ποιητής θα έπρεπε να κάνει ανασκόπηση γεγονότων σε μονόλογο που θα ήταν βαρετός ενώ έτσι, οι αναγκαίες πληροφορίες βγαίνουν από ένα φυσικό διάλογο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η τέχνη ενός κλασικίζοντος δραματουργού φαίνεται από το πώς χειρίζεται την ‘έκθεση’ με ποια τεχνάσματα δημιουργεί ένα ‘φυσιολογικό’ διάλογο όπου τοποθετούνται οι αναγκαίες πληροφορίες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχει και η δυνατότητα οι πληροφορίες για το παρελθόν να δίνονται σταδιακά κατά τη διάρκεια του έργου και μάλιστα προς το τέλος. Αυτό λέγεται αναλυτικό δράμα και τέλειο παράδειγμα είναι ο Οιδίπους Τύραννος. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ακολουθεί ανάλυση της Ερωφίλης. Διαβάστε τη από το εγχειρίδιο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι Κωμωδίες </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι κρητικές κωμωδίες αποτελούνται από ένα μωσαϊκό κοινών και συμβατικών σκηνών που παρατηρείται στο χώρο της comedia erudite. Από εκεί προέρχονται οι στερεότυποι τύποι: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ο ερωτευμένος γέρος (Pantalone) </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ο λογιότατος δάσκαλος (dottore) με τα ακαταλαβίστικα λατινικά του </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- ο οπλισμένος μαλάκας και δειλός στρατιώτης (capitano, bravo) </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- οι φαγάδες και πονηροί δούλοι (zanni) </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- οι μεσίτρες και ιερόδουλες (ruffiane) </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">όλοι αυτοί ολοκληρώνουν τους κωμικούς τύπους γύρω από την υπόθεση, η οποία αναφέρεται στερεότυπα στο δεσμό δυο νέων που τον απειλούν οι ορέξεις ενός γέρου που θέλει να βάλει χέρι στη νέα. Οι ίδιοι τύποι υπάρχουν και στην commedia dell’ arte. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η κρητική κωμωδία είναι άλλο πράγμα. Δεν παρουσιάζει λεκτικό αυτοσχεδιασμό, δεν κινείται σε τυποποιημένα δρώμενα και δεν παίζεται με προσωπίδα. Άλλωστε, μάλλον δεν υπήρχαν επαγγελματίες Κρητικοί ηθοποιοί. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. ‘Κατσούρμπος’: του Γεώργιου Χορτάτση, γραμμένο στο τέλος του 16ου αι. μάλλον. Μεγαλοφυές και ανοικονόμητο, με πολλά πρόσωπα, μικρές σκηνές και έντονη δράση. Είναι το πρότυπο των κρητικών κωμωδιών. Τον πρόλογο στις κωμωδίες κάνει συνήθως ο Έρωτας ή η Τύχη. Ο Νικολός αγαπάει την Κασσάντρα, ψυχοκόρη της Πουλισένας που θέλει να την εκδώσει στο γέρο Αρμένη, από τον οποίο παίρνει λεφτά και φορέματα. Ο Νικολός βρίσκει επίσης χρήματα, η Κασσάντρα του πετάει χρυσά βραχιόλια που τα στέλνει στην Πουλισένα. Η Πουλισένα και η γριά Αρκολιά συνομωτούν για να ξεγελάσουν το γέρο Αρμένη. Η άλλη μεσίτρα όμως, η Αννέζα τα μαρτυρά όλα στον πατέρα του Νικολού και τη γυναίκα του Αρμένη. Αποκαλύπτεται πως η Κασσάντρα είναι κόρη του Αρμένη, που την είχαν αρπάξει οι Τούρκοι όταν ήταν μικρή. Οι δυο νέοι παντρεύονται (και στα δικά μας οι λεύτεροι). </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι καταστάσεις και οι τύποι είναι συμβατικοί. Υπάρχουν στερεότυπες φιγούρες, όχι χαρακτήρες. Το έργο σώζεται σε ένα και μοναδικό χειρόγραφο της Εθνικής Βιβλιοθήκης μαζί με την ‘Πανώρια’. Κάποιες σκηνές του συνδέονται με αντίστοιχες της ιταλικής λόγιας κωμωδίας. Είναι πεντάπρακτο, πολυπρόσωπο, ανοικονόμητο δραματουργικά και αθυρόστομο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. ‘Στάθης’: άγνωστος ποιητής. Σώζεται μόνο μια τρίπρακτη επτανησιακή διασκευή με ελλείψεις. Εδώ έχουμε δύο ερωτευμένα ζευγάρια. Τον πρόλογο κάνει ο Έρωτας. Ο Χρύσιππος αγαπάει τη Λαμπρούσα και ο φίλος του Πάμφιλος τη Φαίδρα. Η ίδια ανταποκρίνεται αλλά τον συγχέει με το Χρύσιππο. Ο πατέρας της, ο τσιγκούναρος Στάθης θέλει να την παντρέψει με τον πλούσιο νομικό Ντοτόρε. Φτάνει ο Γαβρίλης θετός πατέρας του Χρύσιππου και φίλος του Στάθη. Ο Χρύσιππος αποκαλύπτεται παιδί του Στάθη. Ο πραγματικός Πάμφιλος παντρεύεται τη Φαίδρα και ο Χρύσιππος τη Λαμπρούσα, κόρη του Ντοτόρε. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. «Φορτουνάτος»: του Μάρκου Αντώνιου Φόσκολο, γράφτηκε στον πολιορκημένο Χάνδακα το 1655. τον πρόλογο κάνει η Τύχη. Προϊστορία: ο μισέρ Γιαννούτσος βρήκε το Φορτουνάτο σε κουρσάρικο καράβι και τον ανέθρεψε. Ο νεαρός ερωτεύεται την Πετρονέλλα, η μητέρα της όμως Μηλιά θέλει να την παντρέψει με τον πλούσιο Λούρο. Ο Γιαννούτσος αποφασίζει να παντρέψει το Φορτουνάτο και ζητά βοήθεια από το φίλο του Θόδωρο. Μαθαίνει πως ο Λούρος είχε ένα γιο που τον έκλεψαν πειρατές πριν 16 χρόνια. Πρόκειται για το Φορτουνάτο που γνωρίζεται με τον πατέρα του και παντρεύεται την Πετρονέλλα. Είναι η πιο οργανωμένη από τις τρεις κωμωδίες, έχει ηθικά και διδακτικά στοιχεία ενώ κινείται σε ένα αξιοπρεπές αστικό περιβάλλον. Είμαστε στη μέση του αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ποιμενικά Δράματα </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η μόδα των ποιμενικών ξεκινά το 1573 με τον ‘Αμύντα’ του Torquato Tasso που διασκευάζεται αργότερα στα ελληνικά. Το αποκορύφωμα των ποιμενικών ειδυλλίων είναι ο «Πιστός Βοσκός» του Giambattista Guarini που κατέκτησε την Ευρώπη. Υπάρχει και μια κρητική μετάφραση αγνώστου, με τίτλο ‘Ο Πιστικός Βοσκός’. Η πλοκή και η δράση τους τοποθετείται στους βοσκότοπους της αρχαίας Αρκαδίας και είναι παρόμοια: βοσκοί χτυπημένοι από τον Έρωτα, δύσκολες παρθένες που αντί να κοιτούν τα πρόβατά τους κυνηγούν στα δάση και λατρεύουν την Άρτεμη χωρίς να σκέφτονται το γάμο. Σάτυροι και Νύμφες συμπληρώνουν το καστ γύρω από τους απελπισμένους βοσκούς που σκέφτονται την αυτοκτονία, όταν επεμβαίνει η Αφροδίτη και σώζει την κατάσταση.</span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">‘Πανώρια’ : το μόνο πρωτότυπο κρητικό ποιμενικό έργο. Είναι του Χορτάτση και αρχικά είχε τον τίτλο ‘Γύπαρης’. Το νέο είναι πως ο Χορτάτσης ειρωνεύεται την ποιμενική μόδα των ιταλικών αυλών. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχουν δυο ερωτευμένοι, ο Γύπαρης και ο Αλέξης. Τα αντικείμενα του πόθου τους είναι θεραπαινίδες της Άρτεμης και δε θέλουν να παντρευτούν. Η άρνηση σπρώχνει τα αρσενικά στην αυτοκτονία και τελικά ο Έρωτας μετά από παρέμβαση της Αφροδίτης, τοξεύει τις βοσκοπούλες κι όλα τελειώνουν καλά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση και ο αμαζονισμός των κοριτσιών αποκαλύπτονται από τον ποιητή ως ‘φιλοσοφήματα’ μυθολογικά στοιχεία. Υπάρχει αντιδιαστολή της νεολαίας προς τον κυρ Γιαννούλη, πατέρα της Πανώριας και της μεσίτρας κυρά Φροσύνης που βοηθά τους νεαρούς. Ο γέρος θέλει τη Φροσύνη, η οποία θρηνεί τα νιάτα της. Πλησιάζουμε στον ρεαλισμό και τον πανερωτισμό της αναγεννησιακής κωμωδίας. Οι πραγματικοί βοσκότοποι της Ίδας αντιπαρατίθενται στο μυθολογικό αρκαδισμό. Οι μεζέδες, οι ερωτικές ορέξεις και το θέμα της προίκας γίνεται αντικείμενο ειρωνείας. Στο Χάνδακα οι βοσκοί δεν ήταν λογοτεχνική σύμβαση αλλά πραγματικότητα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το έργο σώζεται σε τρία διαφορετικά χειρόγραφα. Έχουν διαφορετικούς προλόγους και ιντερμέδια. Πρόκειται για επτανησιακές αντιγραφές που προορίζονταν για παράσταση. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το έργο άσκησε επίδραση στη λογοτεχνία του 17ου και 18ου αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Θρησκευτικό δράμα </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Καθώς δεν υπήρχε θέατρο στο Βυζάντιο, έτσι και στην κρητική δραματουργία δεν υπάρχουν παραδόσεις ανάλογες με τη Δύση. Υπάρχουν δύο διαλογικά Πάθη του Χριστού: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Θρήνος εις τα Πάθη και την Σταύρωσιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», ένας διαλογικός θρήνος της Παναγίας </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Λόγοι Παρακλητικοί εις τα Τίμια και Άγια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και Θρήνος της Υπεραγίας Θεοτόκου» με διαλογικές ρήσεις προσώπων με έναν αφηγητή με γεγονότα από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Η Θυσία του Αβραάμ»: από τα πιο δημοφιλή έργα, μικρής έκτασης χωρίς τις πέντε πράξεις. Μερικοί το αποδίδουν στο Βιτσέντζο Κορνάρο αλλά αυτό δεν έχει αποδειχτεί. Χρονολογείται μεταξύ 1600 και 1635. Ήταν σημαντική εκδοτική επιτυχία ως λαϊκό βιβλίο το 18ο και το 19ο αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι βρωμοτυπογράφοι της Βενετίας επενέβησαν στο αρχικό κείμενο και το έκαναν από θεατρικό κείμενο σε ψυχωφελές ανάγνωσμα, ενώ έδωσαν και τις λίγες σκηνικές οδηγίες που υπάρχουν. Πάντως, παιζόταν μέχρι τον 20ο αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η υπόθεση ακολουθεί την Παλαιά Διαθήκη με έμφαση στο ρόλο της Σάρας. Ένας άγγελος ξυπνά τον Αβραάμ λέγοντας πως πρέπει να θυσιάσει το γιό του Ισαάκ σε βουνό. Ο Αβραάμ στενοχωριέται αλλά υποτάσσεται. Η Σάρα τον κάνει να τα ξεράσει όλα και θρηνεί σπαρακτικά ώσπου να ενδώσει και αυτή. Ξυπνάνε τον Ισαάκ και ξεκινάνε αφήνοντας πίσω τη Σάρα με δυο υπηρέτριες. Οι δούλοι προσπαθούν να αλλάξουν γνώμη στον Αβραάμ αλλά αυτός, ντουβάρι. Ανεβαίνει με το γιό του στο βουνό και του λέει τα μαύρα μαντάτα. Ο Ισαάκ αντιστέκεται αλλά όταν μαθαίνει πως η μητέρα του γνωρίζει τα καθέκαστα υποτάσσεται και αυτός. Την τελευταία στιγμή εμφανίζεται ο Άγγελος, συγχαίρει την πίστη του Αβραάμ και του λέει πως ο θεός άλλαξε γνώμη. Πατέρας και γιος παίρνουν το δρόμο του γυρισμού, ενώ ένας δούλος τρέχει να το πει στη Σάρα. Επιστρέφουν όλοι και δοξάζουν τον Κύριο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μιλάμε για ποιητικό αριστούργημα. Συγκινεί με την ανθρωπιά του, την οικογενειακή αγάπη και θέρμη, πράγματα που δε συναντάμε στη δυτική Ευρώπη. Κινείται στη σφαίρα του ουμανισμού με έκδηλο το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και την ψυχολογία του. Το γεγονός πως ο Αβραάμ και η οικογένειά του δεν δέχονται αδιαμαρτύρητα τη θυσία δίνει ξεχωριστό φιλοσοφικό βάθος. Αφού ο καθένας φτάνει μετά από αγώνα στην απόφαση να συμμορφωθεί με τη θεϊκή βούληση, η θυσία δε χρειάζεται πια, γιατί την έχει πράξει ο καθένας μέσα του. Η δοκιμασία δεν εκτελείται με τυφλή υπακοή αλλά σε ψυχολογικό επίπεδο, με αυτοσυνείδηση και ευθύνη. Το ψυχικό βάθος η υπέροχη ποίηση και η στιχουργική, απομακρύνουν το έργο από τα αντίστοιχα της δύσης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ξαναλέμε, υπήρξε δημοφιλέστατο έργο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τα Ιντερμέδια </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ενδιάμεσες παραστάσεις», ανεξάρτητα μικρά δράματα ανάμεσα στις πράξεις μιας παράστασης ή σε ξεχωριστές. Το είδος εξελίσσεται κυρίως στην Ιταλία του 16ου αι. και είναι το κύτταρο της όπερας. Είναι μικρής έκτασης, με μικρή υπόθεση και πλαισιώνονται από πολεμικά μπαλέτα και σκηνικές μάχες, χρήση φωνητικής και ενόργανης μουσικής και οπτικών στοιχείων που απαιτούν μηχανές. Το ίδιο συμβαίνει με τα ιντερμέδια του κρητικού θεάτρου. Τα θέματά τους είναι ανεξάρτητα από τα δράματα στα οποία ανήκουν και κάποτε στοιχειοθετούν μια ενότητα από τέσσερα. Γράφονται για συγκεκριμένες παραστάσεις, είναι ανεξάρτητο ρεπερτόριο και μπορούν να αλλάξουν. Είναι δύσκολο να χρονολογηθούν γιατί είναι ξεχωριστά των έργων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να κατηγοριοποιήσουμε τα 18 ιντερμέδια του κρητικού θεάτρου. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Α) κατά θεματολογικό κύκλο (μυθολογία, Τρωικός Πόλεμος, Σταυροφορίες) </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Β) κατά το ιταλικό πρότυπο </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γ) κατά δραματουργικό τύπο ανάλογα με την έκταση, τη δραματική και ποιητική τους υφή: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. λυρικός ρητορικός τύπος χωρίς σκηνικές απαιτήσεις </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. θεαματικός τύπος με έντονη σκηνική δράση. Υπάρχουν αξιοσημείωτα μηχανικά εφέ όπως το νέφαλο (σκηνικό νέφος που ανεβαίνει και κατεβαίνει – άτιμη κοινωνία) ο Δούρειος Ίππος κ.α. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η έκτασή τους είναι από 34 – 224 στίχους, μοιράζονται σε διάφορα έργα και χειρόγραφα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπήρχαν και μουσικά ιντερμέδια, ή ιντερμέδια απαγγελίας ποιημάτων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ιντερμέδια υπήρχαν και στη βενετοκρατούμενη Κρήτη και εκτός θεατρικής παράστασης, μάλιστα με τη χρήση ειδικών για την εποχή εφέ. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κατά τη διάρκεια της Αντιμεταρρύθμισης συναντάμε συχνά το θεματικό κύκλο των Σταυροφοριών, με κυρίαρχο το θρησκευτικό στοιχείο. Επίσης, το έντονο μουσικό και χορευτικό στοιχείο δείχνουν πως τα ιντερμέδια λειτουργούσαν ως υποκατάστατα της όπερας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άγνωστα έργα </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Λίγα πράγματα σώζονται από την πραγματική κρητική δραματουργία. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Φιορεντίνος και Ντολτσέτα» : διαλογικές σκηνές που σώζονται προφορικά στην Κρήτη και στο Αιγαίο κι εμφανίζονται πάρα πολλές παραλλαγές. Πρόκειται για παραμύθι που υπάρχει και ως ‘νουβέλα’ στην αναγεννησιακή ιταλική λογοτεχνία από όπου και προέρχεται. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το κείμενο της παράστασης έχει μεταφερθεί προφορικά, κάτι αρκετά μοναδικό. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2.3 Οι δραματουργοί </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γεώργιος Χορτάτσης : «Ερωφίλη», «Πανώρια», «Κατζούρμπος». Ο επιφανέστερος της εποχής του αλλά εμείς λίγα πράγματα ξέρουμε για αυτόν. Μάλλον πρόκειται για τον αστό Γεώργιο Χορτάτση του Ιωάννη (υπήρχαν άλλοι 10 με το ίδιο όνομα) που έζησε από το 1542 έως το 1610. υπήρξε γραμματικός του ευγενή Ματθαίου Καλλέργη αλλά αυτό είναι ανεπιβεβαίωτο (και τι το γράφεις ρε Βάλτερ, για να μας ταλαιπωρείς?) Υπάρχει πιθανότητα να ήταν μέλος της Ακαδημίας τον Vivi (ζωηρών) του Ρεθύμνου που μπορεί να ανέβαζε παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ιωάννης Ανδρέας Τρωΐλος : «Βασιλεύς Ροδολίνος» </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μάρκος Αντώνιος Φόσκολος : «Φορτουνάτος» </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Βιτσέντζος Κορνάρος : «Ερωτόκριτος», «η θυσία του Αβραάμ» - δεν έχει επιβεβαιωθεί. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2.4 Η θεατρική ζωή </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δεν υπάρχουν άμεσες αλλά μόνο έμμεσες πηγές που προκύπτουν από την ανάλυση των έργων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άμεση πηγή: τεκμήριο που αποδεικνύει ένα γεγονός γιατί το περιγράφει, το κατονομάζει, αναφέρεται με οποιονδήποτε τρόπο απευθείας σε αυτό και το σχετικό συμπέρασμα προκύπτει άμεσα από την ίδια αναφορά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έμμεση πηγή: τεκμήριο που παραπέμπει μετά από συλλογισμούς σε ένα πιθανό γεγονός, το υπαινίσσεται ή και δίνει το υλικό για μια τεκμηριωμένη υπόθεση, μια εικασία που στηρίζεται σε πραγματολογική βάση, δεν είναι τελείως φανταστική αλλά δεν είναι και τόσο βέβαιη όσο μια απόδειξη. Όταν τα πραγματολογικά στοιχεία είναι λίγα και αβέβαια, η επιστήμη καταφεύγει σε έμμεσες πηγές και στην επεξεργασία τεκμηριωμένων υποθέσεων που αναιρούνται ή και τροποποιούνται όταν βρεθούν ισχυρότερα τεκμήρια. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άμεσες πηγές για το θεατρικό βίο της Κρήτης: </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1) ποίημα του Andrea Cornaro, προέδρου της Ακαδημίας των Stravaganti στο Χάνδακα που γράφτηκε για μια παράσταση του Pastor Fido που ανέβηκε το 1611. Αυτό σημαίνει πως η Ακαδημία είχε συνδεθεί με τη διοργάνωση παραστάσεων, υπάρχει και κρητική μετάφραση του έργου και η παράσταση συνδέεται με τους κρητικούς στρατώνες και τους ξένους μισθοφόρους. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2) Ένα σημείωμα του ιδίου για κάποιους κωμικούς τύπους της commedia dell’ arte, δυσερμήνευτο και άσχετο με την Κρήτη </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3) Στην έκδοση του ιταλικού ποιμενικού δράματος ‘Amorosa Fede’ του Αντωνίου Πάντιμου από το Ρέθυμνο. Το έργο γράφτηκε για τους γάμους δύο οικογενειών της Κρήτης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">4) Στα ανέκδοτα ιταλικά απομνημονεύματα του Ιωάννη Παπαδόπουλου, πρόσφυγα στην Πάδοβα από το Χάνδακα. Εξιστορεί πολλές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής της πόλης με αναφορά σε θεατρικές παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">5) Στο έργο του Νικολάου Κομνηνού Παπαδόπουλου που αφορά την ιστορία του Πανεπιστημίου της Πάδοβας και είναι γραμμένο στα λατινικά, αναφέρεται πως η ‘Ερωφίλη’ είχε παρασταθεί αρκετές φορές. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">6) Αναμνήσεις του Domizio Piatti στα λατινικά που υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Χάνδακα. Αναφέρεις πως οι στρατιώτες ασκούνταν και ανέβαζαν παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">7) Σε χειρόγραφο του Museo Civico Correr της Βενετίας, βρέθηκε απόδειξη για θεατρική δραστηριότητα της Ακαδημίας των Stravaganti με ερασιτεχνικές παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σε αχρονολόγητη ποιμαντορική εγκύκλιο του Λατίνου αρχιεπισκόπου Κρήτης Alvise Grimani που αναφέρει πως δεν επιτρέπεται σε κληρικούς ή ιερείς να συχνάζουν σε μέρη όπου παίζονται τυχερά παιχνίδια, να οργανώνει χορούς ή κωμωδίες σπίτι του. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">9) Σε παρόμοια εγκύκλιο του Francesco Zeno αναφέρονται σοβαρές καταγγελίες σε βάρος ιερέων πως είχαν λάβει μέρος σε αποκριάτικα ξεφαντώματα και παρίσταναν κωμωδίες. Παρόμοια απαγόρευση εκδόθηκε και από τον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Giorgio Demezo. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">10) Άλλος Λατίνος αρχιεπίσκοπος ο Luca Stella σε έκθεσή του προς τη Ρώμη κατηγορεί τον κρητικό μοναχό Benetto Bertolini πως κατά την περίοδο του καρναβαλιού παρακολούθησε κωμωδίες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.2.5 Οι παραστάσεις </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η θεατρική δραστηριότητα στη βενετοκρατούμενη Κρήτη εντάσσεται σε διάφορες δραστηριότητες: Ακαδημαϊκών, στρατιωτικών, του κλήρου, των πλούσιων αστών, σε πιο φτωχά σπίτια, σε ανοιχτούς δρόμους. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι παραστάσεις είναι ερασιτεχνικές και τους γυναικείους ρόλους υποδύονταν οι άνδρες. Ως ευκαιρίες ανεβάσματος παράστασης ήταν το καρναβάλι, οι εορταστικές εκδηλώσεις των Ακαδημιών, υψηλές επισκέψεις, αναχωρήσεις και αφίξεις προσωπικοτήτων κ.α. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι παραστάσεις έχουν αστικό, αριστοκρατικό ή στρατιωτικό χαρακτήρα. Δεν είναι λαϊκό θέατρο της υπαίθρου αν και δεν αποκλείεται η παρουσία απλού λαού. Οι ενδείξεις δείχνουν πως γίνονταν αργά το απόγευμα πριν το δείπνο και η χρηματοδότηση στηρίζεται σε μαικήνες, δεν υπάρχει καταγεγραμμένη έκκληση οβολού. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το κοινό ποικίλλει ανάλογα με τις ευκαιρίες και τους χώρους της παράστασης, πιο ανοιχτό στις δημόσιες παραστάσεις, κλειστό στις ιδιωτικές. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ως προς τα σκηνικά, τη σκηνογραφία και τις σκηνικές μηχανές τα περισσότερα έργα μάλλον παρουσιάζονταν σε αυτό που περιγράφει ο Sebastiano Serlio: είναι στερεότυπα και ίδια για τα τρία είδη της κλασικίζουσας δραματουργίας: τελάρα σε κεντροαξονική προοπτική. Τα σπίτια δεξιά κι αριστερά αφήνουν μικρά σοκάκια ενώ η προοπτική του δρόμου περιορίζεται από την πρόσοψη παλατιού (τραγωδία) ή αστικού σπιτιού (κωμωδία). </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όλα αυτά είναι ζωγραφισμένα, ο χώρος της υποκριτικής είναι το προσκήνιο, ρηχό και φαρδύ. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τα σκηνικά δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα πολυτελή, ειδικά στις δημόσιες παραστάσεις. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τους ταλαντούχους κρητικούς ζωγράφους και το καλλιεργημένο κοινό. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το γεγονός πως υπήρχαν ιντερμέδια, αποδεικνύει τη δυνατότητα αλλαγής του σκηνικού. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Για το υποκριτικό ύφος κάνουμε υποθέσεις μέσα από όσα δείχνουν οι σκηνικές οδηγίες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι τραγωδίες και τα ποιμενικά δράματα βασίζονται κυρίως στην απαγγελία στίχων, τα σκηνικά δρώμενα είναι λίγα, το υποκριτικό ύφος μάλλον στατικό. Οι κωμωδίες είναι πιο πλούσιες από άποψη χειρονομιών και μιμικών εκφράσεων. Οι κωμικοί πρέπει να έχουν μια ευκινησία. Οι ερασιτέχνες παίζουν χωρίς προσωπίδα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η παρουσία επαγγελματικών ιταλικών θιάσων στην Κρήτη είναι μάλλον απίθανη. Οι θίασοι ήταν μάλλον μικροί. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Για τα κοστούμια δεν ξέρουμε πολλά, υποθέτουμε όμως μια κάποια πολυτέλεια στην τραγωδία και το ποιμενικό δράμα. Τα σκηνικά είναι λίγα στην τραγωδία, περισσότερα στο δράμα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3 Το Επτανησιακό Θέατρο </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά την πτώση της Κρήτης στους Τούρκους (1669) τα Επτάνησα κληρονομούν τη θεατρική της παράδοση. Όλα τα χειρόγραφα της κρητικής δραματουργίας αντιγράφονται στα Επτάνησα και ετοιμάζονται για ερασιτεχνικές παραστάσεις. Υπάρχει λεπτομερής ανάλυση σκηνικών οδηγιών. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι, τα Επτάνησα είναι η φυσιολογική συνέχεια του Κρητικού θεάτρου κι εξασφαλίζουν τη συνέχεια του θεάτρου γενικότερα στον ελληνόφωνο μεσογειακό χώρο ενώ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της πορείας του νεοελληνικού θεάτρου. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάντως, τα Επτάνησα είχαν ήδη θεατρική παράδοση από το 16ο αι. παράλληλα με αυτήν του κρητικού θεάτρου. Διαφοροποιείται βέβαια και περισσότερο μετά το 18ο αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3.1 Πιθανές αφετηρίες στον 16ο αι. </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. Μεταξύ 1526 – 1530 ο διάσημος Antonio Molino (Burchiella) γράφει μια ποιητική συλλογή με τίτλο ‘I Fatti e le Prodezze di Manoli Blessi Strathioto’ (Πράξεις και Καμώματα του Ελληνοαλβανού Στρατιώτη Μανώλη Μπλέση). Σε σχόλια αναφέρεται πως ο ποιητής ασχολιόταν με την απαγγελία κωμωδιών στην Κέρκυρα και στον Χάνδακα. Έχουν σωθεί τα ποιήματα αυτά και μάλλον πρόκειται για δημόσιες απαγγελίες αυτών των κωμικών στιχουργημάτων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. Σε τοπική εφημερίδα της Ζακύνθου, ο Σπύρος Δε Βιάζης δημοσίευσε την είδηση ότι το Αρχείο της Ζακύνθου διαθέτει έγγραφο που βεβαιώνει ότι το 1571 στις εορταστικές εκδηλώσεις για τη νίκη των χριστιανών στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, η Βενετσιάνικη φρουρά ανέβασε τους ‘Πέρσες’ του Αισχύλου. Θεωρείται η πρώτη αποδεδειγμένη παράσταση αρχαίου δράματος στην Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν επιφυλάξεις: η είδηση δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά καθώς το έγγραφο καταστράφηκε στους σεισμούς του 1953 και δεν έχει βρεθεί καμιά ιταλική μετάφραση των Περσών. Πάντως, είναι και βαρύ να πούμε πως ο Δε Βιάζης τα έβγαλε αυτά από το μυαλό του. Πρόκειται για X File. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. στις 21 Νοεμβρίου 1583 ανεβάζεται στην Κέρκυρα η κωμωδία «La Fanciulla» (το Κορίτσι) του Giovanni Battista Marzi. Πρόκειται για τη μοναδική απόδειξη της θεατρικής ζωής στα Επτάνησα το 16ο αι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3.2 Η θεατρική ζωή στο 17ο αι. </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δεν ξέρουμε πολλά, υπάρχουν όμως οι εξής ενδείξεις </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1) «Πρόλογος Καμωμένος εις Έπαινον της Περιφήμου Νήσου Κεφαλληνίας» για άγνωστο θεατρικό έργο. Ως γνωστόν (αλίμονο) οι πρόλογοι γράφονται για συγκεκριμένες παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2) «Ζήνων» θεατρική παράσταση που τεκμηριώνεται στις αρχές του 1683 στη Ζάκυνθο. Στον πρόλογο υπάρχει έπαινος για δυο ιστορικές προσωπικότητες που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στο νησί. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3) Οι σκηνικές οδηγίες των κρητικών θεατρικών έργων είναι μεταγενέστερες επτανησιακές προσθήκες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">4) Υπάρχει άμεση πληροφορία για παράσταση της ‘Ερωφίλης» σε ζακυνθινό αρχοντικό το 1728 </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχουν και άλλα έργα αλλά δεν ξέρουμε αν είχαν παρασταθεί. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3.3 Η δραματουργία του 17ου και του 18ου αι </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχουν πρωτότυπα έργα και μεταφράσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πρωτότυπα έργα: «Ευγένα» του Θεόδωρου Μοντζελέζε, θρησκευτικό δράμα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ιφιγένεια» και «Θυέστης», δυο τραγωδίες του Πέτρου Κατσαΐτη. Εκδόθηκαν το 1950. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Η Κωμωδία των Ψευτογιατρών» και «Το Ιντερμέδιο της κυρά – Λιάς» του Σαβόγια Ρούσμελη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Χάσης» κωμωδία του Δημήτρη Γουζέλη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μεταφράσεις: «Παστόρ Φίδος» του Μιχαήλ Σουμμάκη, ένα απόσπασμα των ‘Τρωάδων’ του Σενέκα, «Αμύντας» του Tasso από το Γεώργιο Μόρμορη. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτή η δραματογραφία δείχνει επιρροές από το ιταλικό μεσαιωνικό και αναγεννησιακό δράμα, από το εγχώριο λαϊκό θέατρο και από την commedia dell’arte. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ευγένα» του Θεόδωρου Μοντσελέζε </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τυπώθηκε το 1646 στη Βενετία κι επανεκδόθηκε το 1965 από το Mario Vitti και το 1995 από τον ίδιο και το Giuseppe Spadaro. Δραματοποιεί αδέξια και ανακόλουθα τη λαϊκή και θρησκευτική διήγηση για την ‘κουτσοχέρα’, μια βασιλοπούλα με κακιά μητριά που η Παναγία της χαρίζει τη σωματική της ακεραιότητα. Έχει 1542 στίχους, ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους, σκηνικές οδηγίες, χρονικά άλματα και περιττές επαναλήψεις. Προσπαθεί ανεπιτυχώς να μιμηθεί την κλασικίζουσα δραματουργία της Κρήτης. Αν παίχτηκε ποτέ θα χρειάστηκε πολυτοπική σκηνή. Έχει γραμμική δομή με μικρές καλειδοσκοπικές σκηνές σε χαλαρή μεταξύ τους σύνδεση. Χρησιμοποιείται ο όρος ‘μίλημα’ για τη μικρή σκηνή, που πρέπει να έχει σχέση με τις μεταγενέστερες επτανησιακές ‘ομιλίες’, καρναβαλικές λαϊκές παραστάσεις με μισές προσωπίδες και τραγουδιστή απαγγελία. Ο Μοντσελέζε δε γνωρίζει τους όρους της κλασικίζουσας δραματουργίας. Στην αφιέρωση στον αναγνώστη το έργο εμφανίζεται ως ‘τραγωδία’ ως ‘διήγησις’, ως ‘δράμα’ ενώ ο πρόλογος μιλάει για ‘κωμεδιά’. Η ορολογία των πράξεων εναλλάσσεται και υπάρχει πλήρης σύγχυση στην κατανόηση της υποδιαίρεσης του έργου. Ακολουθούν αποδείξεις για αυτήν την αναρχία, διαβάστε τις στη σελ. 193 και 194 του εγχειριδίου. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το έργο ανήκει στο λαϊκό θρησκευτικό θέατρο του Μεσαίωνα κι έχει έντονες αφηγηματικές δομές. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι τραγωδίες του Πέτρου Κατσαΐτη </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κεφαλλονίτης ιστορικός, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Νόθος γιος αριστοκρατικής οικογένειας με μέτρια περιουσία στο Ληξούρι. Συμμετείχε στο Βενετοτουρκικό πόλεμο που κατέληξε στο «Βασίλειο του Μορέως» την 30χρονη βενετική κυριαρχία στην Πελοπόννησο. Στην πολιορκία του Ναυπλίου το 1715 πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους και μεταφέρθηκε στην Κρήτη ως σκλάβος. Τον αγόρασε ένας πασάς και μαζί του περιπλανήθηκε σε όλη την Κρήτη, παρακαλώντας τους Κρητικούς να τον βοηθήσουν να μαζέψει τα λύτρα του. Όταν ο αγάς τον ελευθέρωσε, έγραψε ένα μεγάλο ποίημα με τον τίτλο ‘Κλαυθμός Πελοποννήσου» όπου παραπονιέται για τη σκληρότητα των Κρητικών. Γύρισε στην Κεφαλονιά όπου μάζεψε τα λύτρα και τα έστειλε στον αγά.</span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γράφει δυο τραγωδίες, την ‘Ιφιγένεια’ και το «Θυέστη». Παρά το λαϊκό ύφος, ο Κατσαΐτης γνωρίζει καλά ιταλικά και είναι μορφωμένος. Περνάει τα τελευταία του χρόνια με οικονομική ευχέρεια και πεθαίνει στην Κεφαλονιά. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Είναι επηρεασμένος από την ΄’Ερωφίλη’ και προσπαθεί να μιμηθεί την κλασικίζουσα δραματουργία. Όμως, ορισμένες δραματικές συμβάσεις έχουν εκφυλιστεί ή χρησιμοποιούνται μηχανικά. Έχει αλλάξει και η ιδεολογία των έργων, πρεσβεύουν μια χριστιανική κοσμοθεωρία και εκπέμπουν πατριωτικά συναισθήματα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ιφιγένεια» 3858 ομοιοκατάληκτοι στίχοι σε δεκαπεντασύλλαβο. Έχει πέντε πράξεις, πρόλογο και σύντομο επίλογο. Ακολουθεί το μύθο. Ο Τρωικός πόλεμος μοιάζει με εκστρατεία των Χριστιανών εναντίον των Τούρκων αλλά ο μύθος απομυθοποιείται. Αμφισβητούνται η τιμή του Μενέλαου και η ηθική της Ελένης. Μόνος ήρωας είναι ο Αχιλλέας. Ο Κατσαΐτης αλλάζει το τέλος: Ο μάντης Χαλκίας (Κάλχας) που ζητά τη θυσία αποδεικνύεται απατεώνας όταν εμφανίζεται ο προφήτης Φενίσε (Φοίνικας) που φανερώνει πως ο πραγματικός θεός δε θέλει ανθρωποθυσίες και πως ο Αχιλλέας θα παντρευτεί την Ιφιγένεια. Έχουν προστεθεί κάποιες κωμικές σκηνές με τον ψευτομάντη Χαλκία όπου εμφανίζονται κάποιοι στερεότυποι της commedia dell’ arte. Αυτό είναι σαφής ένδειξη για την ύπαρξη θιάσων της commedia dell’ arte στα Επτάνησα του 18ου αι. Οι σκηνές αυτές έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι τρεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάντως, αυτό δείχνει σύγχυση του Κατσαΐτη και σημαίνει πως δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τους τύπους της commedia dell’ arte. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η ωραία Ελένη αντιμετωπίζεται ως κυρά Έλενα, είναι παλιοθήλυκο και για χάρη της πρέπει να ξεσπιτωθούν τόσοι άνδρες. Η εντιμότητα του Μενέλαου αμφισβητείται που τάχα δε μπορεί να βρει μια άλλη ωραία γυναίκα. Στον Τρωικό πόλεμο κυριαρχεί αντιμιλιταριστικό πνεύμα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Canevas ή καμβάς: το σενάριο της commedia dell’ arte στο οποίο για κάθε διάλογο ορίζεται ποιος είναι επί σκηνής, ποιος μιλάει σε ποιόν, σημειώνεται το θέμα και η έκβαση του διαλόγου αλλά όχι τα ίδια τα λόγια, που παραμένουν αυτοσχεδιαζόμενα, έμπνευση της στιγμής αλλά και αποτέλεσμα της ρουτίνας και της εμπειρίας των ηθοποιών. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Μολιέρος πήρε θέματα και κωμικούς τύπους από τους Ιταλούς που με τη σειρά τους τον μιμήθηκαν προκειμένου να εκγαλλίσουν το ρεπερτόριό τους. Έτσι, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Παρίσι και γύρισαν στην Ιταλία (1696) έφεραν ανακατωμένα τμήματα του ρεπερτορίου του Μολιέρου που αφομοιώθηκαν από το χωνευτήρι της commedia dell’ arte. Τα πολλά σενάρια που σώζονται είναι ένα ελάχιστο δείγμα της μεγάλης θεατρικής δραστηριότητας του 17ου αι. στην αυτοσχέδια κωμωδία. Τέτοιου είδους επιρροές είχε ο Κατσαΐτης. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Θυέστης» : 2476 ομοιοκατάληκτοι δεκαπεντασύλλαβοι. Πέντε πράξεις, πρόλογος και επίλογος πάνω στην ιστορία της μυθολογίας για τον Ατρέα και τον αδερφό του Θυέστη, τον οποίον οδηγεί στην εκδίκηση και στην ακούσια παιδοφαγία. Και πάλι ο Κατσαΐτης επενέβη στο έργο. Ο Αίγισθος δε σκοτώνει τον Αγαμέμνονα αλλά τον κακό πεθερό Ατρείδη. Οι σκηνές είναι γεμάτες λαϊκίζουσα ηθικολογία και διδαχή, που δείχνουν πως ο συγγραφέας ακολουθεί το συρμό της εποχής. Η Κλυταιμνήστρα εμφανίζεται θετικά, ως μια κυνηγημένη από τη ζήλεια του κακού πεθερού νύφη, αλλά είναι άπιστη και πονηρή. Οι ψυχολογικές καταστάσεις που περιγράφονται είναι αυτές της μικροαστικής ή και λαϊκής οικογένειας. Ειρωνεία είναι επίσης το ότι ο Αίγισθος εμφανίζεται ως εκδικητής. Δείχνει μάλιστα στο κοινό το κομμένο κεφάλι του Αγαμέμνονα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ορμώμενοι από αυτό, κάποιοι μελετητές θεωρούν πως ο Κατσαΐτης είναι πρόδρομος της Γαλλικής Επανάστασης αλλά κάνουν λάθος ( Βάλτερ speaking). Ήταν πολύ θρησκευόμενος και γαιοκτήμονας. Η διδαχή του κινείται μεταξύ κηρυγμάτων και λαϊκών αναγνωσμάτων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γενικά ο Κατσαΐτης είναι αδέξιος αλλά οι δυο τραγωδίες του είναι σημαντικά δείγματα της λόγιας δραματογραφίας της Επτανήσου. Έχει αρκετά λαϊκά στοιχεία, ίχνη της commedia dell’ arte και του εγχώριου λαϊκού θεάτρου των «ομιλιών». Η παραποίηση της μυθολογίας υπό το χριστιανικό πνεύμα, η απομυθοποίηση του Τρωικού πολέμου, η μεταφορά των εγκλημάτων των Τανταλιδών στη λαϊκή εγκληματολογία κάνουν τα έργα αρκετά μοντέρνα. Ο Κατσαΐτης δεν είναι απλός απόγονος… </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι κωμωδίες του Σαβόγια Ρούσμελη </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Η Κωμωδία των Ψευτογιατρών» πρόκειται για ανελέητη σάτιρα της ευπιστίας και της κουταμάρας της ζακυνθινής κοινωνίας που γίνεται έρμαιο των κομπογιαννιτών. Έχει 1477 στίχους, πέντε πράξεις κι έναν πρόλογο. Στο έργο τα κέρδη των κομπογιαννιτών επιστρέφουν στα θύματά τους. Το έργο εμφανίζει μια γραμμική δομή επεισοδίων, ουσιαστικά ανεξάρτητα μεταξύ τους, σα να πρόκειται για μια σειρά ‘ομιλιών’. Οι συμβατικότητες της κλασικίζουσας δραματουργίας διαλύονται ακόμη περισσότερο. Στη δομή εμφανίζονται επιρροές της commedia dell’ arte. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ιντερμέδιο της κυρα – Λιας» : Διαλογικό ποίημα ανάμεσα στην Ελιά τη μεσίτρα και τη Μηλιά, μια κορασίδα. Η μεσίτρα προσπαθεί να πείσει την κόρη να ενδώσει σε κάποιον νέο από τον οποίο αμείβεται. Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει και η κόρη μαζί με άλλες ξυλοφορτώνουν τη γριά και την πάνε στο δικαστήριο. Το ηθικοδιδακτικό πνεύμα ακολουθεί το Διαφωτισμό. Υπάρχουν επιρροές από το ποιμενικό δράμα, με αντίστροφη ιδεολογική τοποθέτηση. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο «Χάσης» του Δημήτρη Γουζέλη </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο αρχικός τίτλος ήταν «Το Τσάκωμα και το Φτιάσιμον». Ο Γουζέλης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση ενώ υπηρέτησε και στο στρατό του Ναπολέοντα. Στην εποχή του το έργο ήταν αρκετά γνωστό, κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα αλλά και σε μορφή ‘ομιλίας’. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο καυχησιάρης υποδηματοποιός Θόδωρος Καταπόδης, υπαρκτό πρόσωπο κατά το συγγραφέα. Πρόκειται για έναν από τους τελευταίους ‘μπράβους’ της ελληνικής κωμωδίας. Χωρίζεται σε τέσσερις πράξεις αλλά αποτελείται από σειρά κωμικών σκηνών. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3.4 Οι θεατρικές μεταφράσεις</b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο ‘Αμύντας’ και το απόσπασμα των ‘Τρωάδων’ είναι μεταφράσεις της ουμανιστικής παράδοσης της λόγιας λογοτεχνίας των Επτανήσων του 18ου αι. Εκτός από αυτό όμως υπάρχει και μια πιο λαϊκή παράδοση βασισμένη στην εγχώρια κωμωδιογραφία. Υπάρχουν μεταφράσεις του Pietro Metatasio και του Κάρλο Γκολντόνι που οδηγούν και σε θεατρικές παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>2.3.5 Οι παραστάσεις του ιταλικού μελοδράματος </b></span></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το κρητικό θέατρο δεν είχε γνωρίσει την ιταλική όπερα. Η χρήση της μουσικής ήρθε σιγά – σιγά αλλά το κέντρο των παραστάσεων ιταλικής όπερας ήταν η Κέρκυρα. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το πρώτο θέατρο ήταν το San Giacomo που λειτούργησε αρχικά ως εντευκτήριο το οποίο μετατράπηκε σε θέατρο το 1720 και λειτούργησε από το 1733. Σήμερα λειτουργεί ως δημαρχείο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην Κέρκυρα φτάνουν πολλοί περιοδεύοντες ιταλικοί θίασοι, ενώ δημιουργήθηκε αναπτυγμένο θεατρικό κύκλωμα. Το San Giacomo είναι το πρώτο ελληνικό θέατρο που εντάσσεται σε αυτό το κύκλωμα. Οι παραστάσεις της ιταλικής όπερας του 19ου αι. λειτουργούν ως εγχείρημα κοινωνικής αυτοεπιβεβαίωσης, ως χώρος συναναστροφής και επικοινωνίας της ‘καλής κοινωνίας’. Το θέατρο διοικούν οι αρχές της πόλης που έχουν και το κτίριο. Εισπράττουν ενοίκιο αλλά επιβαρύνονται με τη συντήρησή του. Ορίζουν το διευθυντή του θεάτρου που στην Κέρκυρα είναι ο Βενετός στόλαρχος και διοικητικό συμβούλιο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην αρχή απαγορευόταν η είσοδος σε γυναίκες, μετά επιτρεπόταν στις παντρεμένες που κάθονταν σε θεωρεία κλεισμένα με καφασωτά. Όταν αυτά τα θεωρεία καταργήθηκαν οι γυναίκες παρακολουθούσαν τις παραστάσεις φορώντας προσωπίδες. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο διευθυντής αναθέτει την οργάνωση της σαιζόν σε ιμπρεσάριο που πηγαίνει στην Ιταλία και συγκροτεί το θίασο και το ρεπερτόριο στα μεγάλα θεατρικά πρακτορεία. Εκτός από τις μουσικές παραστάσεις υπάρχουν και οι χοροεσπερίδες, ευεργετικές και τιμητικές παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">(στην ευεργετική παράσταση, τα έσοδα πηγαίνουν σε κάποιον πρωταγωνιστή, όχι στην επιχείρηση). </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές είναι επαγγελματίες Ιταλοί, οι μουσικοί είναι συχνά Κερκυραίοι. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κάποια στιγμή η διοίκηση καθορίζει εφάπαξ ετήσια επιδότηση και το ύψος της από τα κοινοτικά κονδύλια. Αυτό το μοντέλο ίσχυσε και σε άλλες πόλεις. Η ιταλική όπερα εξελίσσεται γρήγορα σε πάθος και μεγαλομανία της τοπικής κοινωνίας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το μόνο που έχουμε από τις θεατρικές δραστηριότητες είναι τα έντυπα προγράμματα, η βασική μας πηγή πληροφοριών. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1733: η πρώτη παράσταση είναι του έργου “Gerone, Tiranno di Siracusa”. Μετά από αυτό το θέατρο λειτουργούσε περιστασιακά. Μέσα στο 18ο αι. έγιναν συνολικά 89 παραστάσεις. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αργότερα ανέβηκαν και έργα πρόζας και ερασιτεχνικές παραστάσεις. Η μανία της όπερας μεταδίδεται στη Ζάκυνθο και στην Κεφαλλονιά από τις αρχές του 19ου αι. και κατά την Αγγλοκρατία. Η διάρκειά της είναι μεγάλη, φτάνει μέχρι τις παραμονές του Β’ Παγκόσμιου και σε αυτήν οφείλεται η ιδιαιτερότητα του επτανησιακού θεάτρου σε σχέση με το υπόλοιπο ελλαδικό. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><b><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2.3.6 Η θεατρική ζωή στο 18ο αι. </span></b></span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; line-height: 18px;"><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- η ιταλική όπερα είναι δαπανηρή, ξενόφερτη ενώ εκφράζει και προβάλλει την άρχουσα τάξη. Προϋποθέτει μόνιμο θεατρικό κτίριο, σκηνικά, θεωρεία, ορχήστρα, μπαλέτο κλπ. Εμφανίζεται στην Κέρκυρα από το 1733 και κορυφώνεται στο τέλος της Βενετοκρατίας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- η θεατρική παράδοση είναι ουμανιστική, με διασκευές και μεταφράσεις τραγωδιών και βουκολικών έργων. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- έχουμε παραστάσεις με κρητικό ρεπερτόριο ‘Ερωφίλη’ και αντιγραφές των χειρογράφων του. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- έχουμε ηθικολογικές κωμωδίες στο πνεύμα του Διαφωτισμού </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- έχουμε ενδείξεις για παραστάσεις της commedia dell’ arte με Ιταλούς επαγγελματίες ηθοποιούς. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- έχουμε λαϊκότροπες θρησκευτικές παραστάσεις και κοινωνικής σάτιρας. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- έχουμε λαϊκές αποκριάτικες παραστάσεις στο συρμό των ‘ομιλιών’ </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Με όλα αυτά διαφαίνεται πως από το 18ο αι. κιόλας, τα Επτάνησα έχουν την ισχυρότερη και ποικιλόμορφη θεατρική παράδοση στον ελληνόφωνο χώρο. </span><br style="font-family: verdana, arial, helvetica, sans-serif;" /><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι θεατρικές παραστάσεις συνεχίζονται και μετά την πτώση της Βενετίας, προς τιμήν των στρατευμάτων του Βοναπάρτε καθώς οι Γάλλοι αντιμετωπίστηκαν ως ελευθερωτές.</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3</b></span></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.1 Η Θεατρική παράδοση στο Ιόνιο και στο Αιγαίο </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα χρόνια της Επανάστασης δεν ήταν και η καλύτερη ευκαιρία να αναπτυχθεί το θέατρο. Ακόμα και μετά την απελευθέρωση οι συνθήκες ήταν αντίξοες. Η Αθήνα παρέμεινε ασήμαντη μέχρι το τέλος του 19ου αι. Οι εξελίξεις διαδραματίζονται στην Ερμούπολη, στα Επτάνησα, στις παροικίες και στην Πόλη. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υπάρχει όμως μια ένδειξη : ο Νικηταράς ζήτησε το 1823 την άδεια να μετατρέψει ένα τζαμί σε θέατρο. Υπήρχε δηλαδή η πεποίθηση πως το θέατρο μορφώνει, διδάσκει, διορθώνει και μυεί το θεατή στην εθνική ιστορία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Παραστάσεις ανεβαίνουν στην Τήνο, τη Σαντορίνη και την Πάρο, αλλά η πολλή δουλειά γίνεται στις περιοχές που αναφέραμε παραπάνω. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.1.1 Επτάνησα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η πολιτική αστάθεια του 19ου αι διακόπτει τη θεατρική ζωή που επανήρθε με την Αγγλοκρατία. Οι επιδράσεις εξακολουθούν να είναι ιταλικές. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ζάκυνθος </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1813: Ιδρύεται το θέατρο Teatro dei Filopatrii που υπήρχε μέχρι το 1821 κι έπαιζε μόνο ιταλικό ρεπερτόριο. Από εκεί ξεκίνησε η παράδοση της ιταλικής όπερας στο νησί. Το 1817 ιδρύεται ο θίασος Nobile Societa Filodramatice del Zante που επιβιώνει μέχρι την Επανάσταση. Οι πληροφορίες μας λένε πως έπαιζαν κάθε βδομάδα και κάθε δεύτερη είχαν πρεμιέρα. Οι πρόβες ήταν καθορισμένες κι απαγορεύονταν οι θεατές. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1822: Teatro Adam. Λειτούργησε μέχρι το 1831 με ερασιτεχνικό θίασο κι ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Άγγλου κυβερνήτη. Από το 1831 και μετά ανεβάζει και ελληνικό ρεπερτόριο, όπως ο ‘Χάσης’ και ο ‘Βασιλικός’. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1836: χτίζεται το Teatro Apollon κι αρχίζει η χρυσή εποχή της ιταλικής όπερας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1843: Teatro dei Parnassiani: με ερασιτεχνικό θίασο στον οποίο προσχωρεί αργότερα ο Διονύσιος Ταβουλάρης. Το ρεπερτόριο είναι ελληνικό. Οι θεατές απαγορεύεται να φορούν καπέλο, να πίνουν, να τρώνε ή να καπνίζουν μέσα στο θέατρο. Απαγορεύεται η διακοπή της παράστασης από χειροκροτήματα, φωνές και τσακωμούς. Οι ταραξίες απομακρύνονται και σε περίπτωση επανάληψης μένουν για ένα μήνα εκτός θεάτρου. Απαγορεύεται η ρίψη λουλουδιών, γλυκών ή χρημάτων και δεν επαναλαμβάνονται άριες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1871: Χτίζεται το Δημοτικό Θέατρο Φώσκολος σε σχέδια του Ε. Τσίλλερ. Καταστράφηκε στο σεισμό του 1953. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κεφαλονιά </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θέατρο έχουμε στο Αργοστόλι και το Ληξούρι. Το ελληνικό πατριωτικό δράμα είναι πιο έντονο από την ιταλική όπερα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θέατρο του Σπυρίδωνος Μπερέτα: το πρώτο θέατρο στο Αργοστόλι. Έχουμε μόνο τα σχέδιά του. Εκεί έδρασε ερασιτεχνικός θίασος με ιταλικό ρεπερτόριο μεταφρασμένο στα Ελληνικά. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ληξούρι: εκεί διασκευάζεται η οικία του Αλεξάνδρου Σολωμού ως θέατρο. Εδώ έδρασε ο πρώτος επαγγελματικός θίασος της Κεφαλονιάς, με ιταλικές όπερες. Εκεί εμφανίστηκαν και ιταλικοί θίασοι μελοδράματος. Το μακροβιότερο θέατρο ήταν το ‘Κέφαλος’ από το 1858 έως το 1943. Τόσα κτίρια αποδεικνύουν την ένταση της θεατρικής ζωής στα Επτάνησα του 19ου αι. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κέρκυρα </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στα τέλη του 19ου αι. χτίζεται το Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας, το επιβλητικότερο των Επτανήσων μέχρι τους γερμανικούς βομβαρδισμούς το 1943. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η θεατρική ζωή της Κέρκυρας ξεκινάει με την Αγγλοκρατία όπου ανεβαίνουν διάφορες παραστάσεις. Κατά την Επανάσταση ανεβαίνουν όπερες από ιταλικό θίασο. Βασικός συντελεστής ο Κωνσταντίνος Κυριακού – Αριστίας. Όταν εκείνος πηγαίνει στο Βουκουρέστι οι ελληνικές παραστάσεις σταματούν ως το 1832. Αργότερα οι μαθητές της Ιόνιου Ακαδημίας ανεβάζουν τραγωδίες στα αρχαία. Η μόδα της όπερας επανέρχεται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.1.2 Ερμούπολη και Πάτρα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ερμούπολη </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Προς το τέλος της Επανάστασης ξεκινά στη Σύρο ο ερασιτεχνικός θίασος του Θεόφιλου Καΐρη ο οποίος ανεβάζει το πρώτο έργο που τυπώνεται στην ελεύθερη Ελλάδα, το «Νικηράτο» της Ευανθίας Καΐρη με θέμα την έξοδο του Μεσολογγίου. Οι παραστάσεις συνεχίζονται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εμπορική ανάπτυξη του λιμανιού και τα φράγκα οδηγούν στην αστικοποίηση της κοινωνίας. Αναπόφευκτα φτάνει εκεί το ιταλικό μελόδραμα. Μετά την ανέγερση του θεάτρου Απόλλων και μετά το 1846 φτάνουν στη Σύρο κάθε χρόνο ιταλικοί θίασοι όπερας. Αυτό συμβαίνει μέχρι το τέλος του αιώνα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εμφάνιση και η λειτουργία της ιταλικής όπερας στην Ελλάδα, σχετίζεται με την ύπαρξη μιας εύπορης αστικής τάξης που μιμείται τη Δυτική Ευρώπη. Η ιταλική όπερα παραμέρισε τους ελληνικούς ερασιτεχνικούς θιάσους στη Σύρο και στην Αθήνα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Πάτρα </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η πρώτη παράσταση γίνεται σε καφενείο από Γάλλους στρατιώτες το 1829. Το θέατρο ως θεσμός εδραιώνεται γύρω στο 1850. Fun του ιταλικού μελοδράματος είναι κυρίως οι Επτανήσιοι έμποροι. Πέρα από τις παραστάσεις, υπάρχουν και θεάματα όπως ταχυδακτυλουργοί, χοροί, μεταμφιέσεις κ.α. Το ξύλινο παράπηγμα που εξυπηρετούσε όλα αυτά γίνεται το 1871 το Δημοτικό θέατρο Απόλλων σε σχέδια του Τσίλλερ. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><b><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">3.2 Το ξεκίνημα της Θεατρικής Ζωής στην Απελευθερωμένη Αθήνα (1836-1862) </span></b></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Όταν η Αθήνα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα και ήρθε ο Όθωνας αρχίζει η ανέγερση θεατρικού κτιρίου. Στην αρχή ήθελαν να το κάνουν στην πλ. Κλαυθμώνος αλλά υπό το βάρος των αντιδράσεων χτίστηκε το νομισματοκοπείο. Ένα θέατρο όμως ήταν απαραίτητο στη βαυαρική αυλή. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.2.1 Αυλικές παραστάσεις του Όθωνα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Με πρωτοβουλία της Αμαλίας ξεκινά το ερασιτεχνικό θέατρο του παλατιού το 1837. Η πρώτη παράσταση δόθηκε σε πρόχειρη σκηνή του παλατιού από τους ακόλουθους και το διπλωματικό σώμα και ήταν μάλλον στα γαλλικά. Παραστάσεις δίνονται επί τη ευκαιρία εορτών. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Όταν εγκαινιάζεται το καινούριο θέατρο εισβάλλει στην Αθήνα η ιταλική όπερα και σταματούν οι ερασιτεχνικές αυλικές παραστάσεις. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.2.2 Ερασιτεχνικές παραστάσεις </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι ερασιτεχνικές παραστάσεις εκτός Αυλής είναι πιο σημαντικές. Η έρευνα έχει δείξει πως υπήρχαν μόνο υπαίθρια θέατρα σε ξύλινα και πρόχειρα κτίρια. Γίνονται αρκετές παραστάσεις. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ρεπερτόριο είναι πλούσιο και απαιτητικό κάτι που δυσκολεύει έναν ερασιτεχνικό θίασο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο θεατρικός χώρος της εποχής είναι άθλιος αλλά το ρεπερτόριο λαμπρό. Περιλαμβάνει όλες τις προεπαναστατικές επιτυχίες με κάποιους νεωτερισμούς και κοινό παρανομαστή τον πατριωτικό ενθουσιασμό. Σημειώνουν επιτυχία αλλά οι συνεχείς πρεμιέρες και ο εξοντωτικός ρυθμός εξαντλούν το ρεπερτόριο. Στις 28 Οκτωβρίου τα ξύλα του θεάτρου βγαίνουν σε πλειστηριασμό. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο φιλόδοξος αυτός θίασος αρχικά τουλάχιστον συνυπήρχε με σαλτιμπάγκους, φαινόμενο που επαναλαμβάνεται όλο το 19ο αι. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το 1840 τελειώνει το θέατρο Μπούκουρα που φιλοξενεί ιταλική όπερα αλλά και άλλα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι προσπάθειες για συγκρότηση μόνιμου ερασιτεχνικού θιάσου ναυαγούν ως το 1860. Το ρεπερτόριο δεν ανανεώνεται απλώς προστίθενται μεταφράσεις κωμωδιών του Μολιέρου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι δυσκολίες δεν έχουν να κάνουν μόνο με την κυριαρχία του ιταλικού μελοδράματος αλλά και από την πολιτική της Αυλής που δεν ήθελε το πατριωτικό ρεπερτόριο και πριμοδοτούσε το ξένο θέαμα. (γιατί άραγε…) </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">{Το 19ο αι. η διαφορά μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουστινιάνιου Ημερολόγιου είναι 12 ημέρες. Οι ελληνικές πηγές αναφέρουν το παλαιό, οι ξένες το νέο.} </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.2.3 Η ιταλική όπερα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο πρώτος θίασος ιταλικής όπερας εμφανίζεται το 1837. Από εκεί και πέρα οι παραστάσεις γίνονται τακτικές και ο κόσμος παραληρεί, αφήνοντας πίσω το ελληνικό θέατρο. Και πάλι όμως, τα Επτάνησα κυριαρχούν στην ιταλική όπερα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.3. Η Νεοελληνική δραματουργία του 19ου αι. </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.3.1 Τραγωδία </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εξέλιξη της τραγωδίας μετά το 1800 κινείται στην κλασικιστική παράδοση της Γαλλίας και της Ιταλίας κι έχει πρότυπο την αρχαία κωμωδία. Λόγω των νέων γλωσσικών προσανατολισμών του Κοραή εγκαταλείπεται το κρητικό θέατρο. Στις προεπαναστατικές τραγωδίες κυριαρχεί η αρχαία θεματολογία, στις μετεπαναστατικές οι ήρωες του ’21. Ο διαχωρισμός σε επτανησιακή και αθηναϊκή σχολή δεν έχει πολύ νόημα στο θέατρο γιατί οι επτανήσιοι γράφουν πατριωτικές τραγωδίες σε ιαμβικούς στίχους και αρχαϊκή γλώσσα. Εξαιρείται ο Μάτεσης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τέτοιο παράδειγμα είναι ο Ιωάννης Ζαμπέλιος που γράφει δέκα τραγωδίες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το πρώτο μισό του 19ου αι παίζονται προεπαναστατικά έργα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κατά τη διάρκεια του Αγώνα γράφονταν δραματικά έργα με θέματα της Επανάστασης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Λιγότερο χαρακτηριστική είναι η δραματουργία των αδελφών Αλεξάνδρου και Παναγιώτη Σούτσου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εξέλιξη της τραγωδίας δεν είναι τόσο ενιαία. Υπάρχουν οι θεματικοί κύκλοι της Αρχαιότητας, του 1821 και του Βυζαντίου. Αντιπροσωπευτικοί συγγραφείς είναι ο Σπυρίδων Βασιλειάδης και ο Δημήτριος Βερναδάκης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.3.2 Κωμωδία </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η ελληνική κωμωδία του 19ου αι. είναι κυρίως πολιτική αλλά στηρίζεται στην κωμωδία ίντριγκας με τις παρεξηγήσεις, μπερδέματα ταυτότητας, επιστολές που αλλάζουν τα δεδομένα, μια παλαβομάρα τέλος πάντων. Πέρα από τη Βαυαρία, η θεματολογία ασχολείται με την ξενοκρατία, τη ρευστή πολιτική κατάσταση, τον αποπροσανατολισμό της αστικής τάξης κα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η κοινωνική σάτιρα των Επτανήσων του 18ου αι. είναι ηθογραφική και αυτοκριτική, χαρακτηριστικά που αποκτήθηκαν κατά την Αγγλοκρατία. Κατά τη βαυαρική Αντιβασιλεία οι κωμωδίες γίνονται περισσότερο πολιτικές αν και εμφανίζονται κάποιες στα χνάρια του Μολιέρου και του Γκολντόνι για να καταλήξουν στο κωμικό μονόπρακτο και το κωμειδύλλιο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το γλωσσικό ζήτημα είναι το έναυσμα για να παρουσιαστούν θεατρικοί τύποι που μιλούν τοπικό ιδίωμα. Ο Δημήτριος Κωνσταντίνος Χατζηασλάνης ή Βυζάντιος έγραψε το επιτυχημένο ‘Βαβυλωνία’ που ασχολείται με αυτό το θέμα. Οι άλλες του κωμωδίες δε γνώρισαν την ίδια επιτυχία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κύριος εκπρόσωπος της πολιτικής κωμωδίας ηθών είναι ο Μιχαήλ Χουρμούζης, που εκτέλεσε και χρέη βουλευτή πριν αποσυρθεί στην πατρίδα του την Κωνσταντινούπολη. Η αξία του αναγνωρίστηκε πρόσφατα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εξέλιξη της κωμωδίας καθορίστηκε από το μονόπρακτο – φάρσα, μια μεταφορά γαλλικών ή και ιταλικών προτύπων, όπως και από τη στροφή στην ηθογραφική και αγροτική θεματολογία, με την καλλιέργεια της αγροτικής κωμωδίας των διαλεκτικών τύπων. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.3.3 Άλλα είδη </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Εδώ συναντάμε τις προδρομικές μορφές του αστικού δράματος, όπως εκπροσωπούνται από το ‘Βασιλικό’ του Μάτεση. Το είδος προέρχεται από το Διαφωτισμό του 18ου αι. και πραγματεύεται τις κοινωνικές διαφορές των ηθικών αστών με τους ανήθικους αριστοκράτες. Το 19ο αι. το είδος εξελίσσεται στο ‘έργο με θέση’ στρατευμένο υπέρ κάπου διαφωτιστικού ή κοινωνικού σκοπού το οποίο ασκεί κριτική στους ίδιους τους αστούς, παρουσιάζοντας τον κόσμο τους ανήθικο και εκδηλώνει συμπάθεια προς τους αδύνατους και τους αδικημένους. Στα έργα αυτά, εμφανίζεται ένας σκηνικός χαρακτήρας που εξηγεί γεγονότα και καταστάσεις και αναπτύσσει τις ιδέες του συγγραφέα (raisonneur = αυτός που συλλογίζεται) σαν κάποιος σχεδόν έξω από τη δράση. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Βασιλικός είχε μεγάλη εκδοτική αλλά μικρή σκηνική σταδιοδρομία (ίσως γιατί είναι μάπα έργο). Η αξία του ανέβηκε επειδή ανήκε στον κύκλο του Σολωμού. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.4 Η αρχή του επαγγελματικού θεάτρου </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5 Τα νέα δραματικά είδη </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ένα σκέλος ήταν ο επαγγελματισμός των αυτοδημιούργητων ηθοποιών. Το άλλο, το πιο ουσιαστικό ήταν η δραματουργία με την εμφάνιση και την εδραίωση νέων δραματικών ειδών. Οι διάφοροι διαγωνισμοί εμπλούτιζαν το δραματολόγιο με πατριωτικές και ιστορικές τραγωδίες οι αυξημένες ανάγκες του ρεπερτορίου οδηγούσε σε πολλές μεταφράσεις του ‘μυθιστορηματικού και περιπετειώδους δράματος’ όπως και γαλλικών έργων κοινωνικής κριτικής. Υπήρχε η συνήθεια στο τέλος κάθε έργου, να παίζεται ένα κωμικό μονόπρακτο πράγμα που οδήγησε σε μια βιομηχανία μεταφράσεων τέτοιων έργων από τα γαλλικά και τα ιταλικά, όπως και να γράφονται πρωτότυπα ελληνικά. Τα όρια μεταξύ μετάφρασης, διασκευής και συγγραφής είναι συχνά απροσδιόριστα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Δημιουργούνται υπαίθρια καλοκαιρινά θέατρα και χτίζονται μόνιμα θεατρικά κτίρια. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι περιοδείες, φαινόμενο αποκέντρωσης συνοδεύονται και από το φαινόμενο του ερασιτεχνικού και σχολικού θεάτρου. Αυτό οφείλεται στην αντίδραση προς το ξενόφερτο μελόδραμα και ρεπερτόριο, όπως και στην πίστη πως το θέατρο διδάσκει τις εθνικές αξίες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η κριτική υποστηρίζει αυτή τη δραστηριότητα, δίνει συμβουλές υποκριτικής και κατακρίνει την ιταλική όπερα, το ξενόφερτο ρεπερτόριο και τον Καραγκιόζη (που τότε βρισκόταν στην αισχρή ανατολίτικη μορφή του). </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα υπαίθρια θέατρα μαζεύουν τη λαϊκάντζα και δίπλα στα νούμερα ταχυδακτυλουργών και παντομίμας γίνονται σοβαρές προσπάθειες θεάτρου πρόζας με ελληνική θεματογραφία. Το ίδιο συμβαίνει και στα κλασικά θεατρικά κτίρια ‘ιταλικού τύπου’ των οποίων το πρόγραμμα ποικίλλει. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5.1 Το μονόπρακτο </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο σημαντικότερος νεωτερισμός είναι η καθιέρωση της μονόπρακτης κωμωδίας στο τέλος κάθε παράστασης. Η αρχή γίνεται με την ‘Κόρη του Παντοπώλου’ του Άγγελου Βλάχου, μια σάτιρα των κοριτσιών που ονειρεύονται έρωτες τύπου Άρλεκιν και πέφτουν θύματα απατεώνων. Με αυτό το έργο καθιερώνεται η ‘χυδαία’ γλώσσα στη σκηνή. Αυτός ο θεσμός απαιτεί παρουσίαση όλο και περισσότερων έργων από τα μπουλούκια ενώ η εξέλιξή του είναι το κωμειδύλλιο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υπάρχει άλλος ένας δρόμος της κωμωδίας, αυτός της πολιτικής κωμωδίας, πάνω στα πρότυπα του Χουρμούζη και άλλων. Η εξέλιξη αυτών είναι το κωμειδύλλιο και ο Καραγκιόζης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μονόπρακτη κωμωδία προσέφερε επιπλέον υποκριτικές ικανότητες στους ηθοποιούς γιατί εντρυφούσαν στην καθομιλουμένη και τον καθημερινό βίο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5.2 Το μυθιστορηματικό περιπετειώδες δράμα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Πλατιά κατηγορία δραμάτων που εμφανίζεται μετά το 1860 και σηματοδοτεί εξελίξεις: από τη ρομαντική περιπέτεια σε εξωτικούς χώρους με περίπλοκους έρωτες και απίστευτους κινδύνους (π.χ. οι Άθλιοι του Ουγκώ) και φτάνει μέχρι τα σχεδόν ρεαλιστικά και νατουραλιστικά έργα που παρουσιάζουν πρόσωπα από τα κατώτερα στρώματα. Σε αυτά ασκείται έντονη κοινωνική κριτική. Το έναυσμα έχουν δώσει τα έργα του Ουγκώ που είχαν μεγάλη απήχηση το 19ο αι. μαζί με το Σίλλερ και το Σαίξπηρ. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα μυθιστορηματικά έργα για να εντείνουν τη φρίκη χρησιμοποιούν στους τίτλους τους δαίμονες, φριχτά εγκλήματα, πάθη κ.α. ή θέματα συναισθηματικής φόρτισης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5.3 Έργα με θέση και έργα χωρίς θέση </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα έργα που ασχολούνται με το παρόν κυρίως, με το λαουτζίγκο και τον υπόκοσμο έχουν συνήθως κοινωνική αιχμή προκαλώντας τον οίκτο ή τη φρίκη στους αστούς και οδηγώντας προς το νατουραλισμό και φέρνουν στη σκηνή λαϊκά επαγγέλματα. (πχ. Ο Καπνοδοχοκαθαριστής). </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στις κωμωδίες πολλών πράξεων από το γαλλικό βουλεβάρτο είναι εμφανής η τάση της μερικής μελοποίησης: αποκαλούνται ‘κωμειδυλλιακή κωμωδία’ ή ‘κωμωδία μετ’ ασμάτων’. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι ανάγκες των μπουλουκιών για συνεχώς νέο ρεπερτόριο οδήγησε το δράμα σε αδιέξοδο. Μετά το 1895 το θέατρο των ιδεών προσπαθεί να ξεφύγει. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5.4 Κωμειδύλλιο </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η λογοτεχνική γενιά του 1880 χαρακτηρίζεται από τη στροφή της εθνικής ταυτότητας από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο στο σύγχρονο λαϊκό πολιτισμό. Το θέατρο οδηγείται κι αυτό σε ένα νέο είδος με δυο εκδοχές: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">- Κωμειδύλλιο : το κύριο στίγμα του δεν είναι μόνο η θεματολογία της υπαίθρου αλλά η χρήση της μουσικής και του τραγουδιού. Αυξημένη χρήση μουσικής παρατηρείται μετά το 1870 τόσο στη μουσική επένδυση μονόπρακτων, όσο και στη διάδοση του Vaudeville (γαλλικά επιτραπέζια σατιρικά τραγούδια που το 18ο αι. έγιναν μελοποιημένες φαρσοκωμωδίες με τη συμμετοχή του κοινού. Το 19ο αι. συγγενεύει με την οπερέτα αλλά έχει πιο ανοιχτή δομή) της οπερέτας και του βαριετέ (= ποικιλία, ανταποκρίνεται στη δομή της επιθεώρησης, έχει ακροβατικά, χορό κλπ). </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η γραφικότητα της ελληνικής επαρχίας παρέσερνε το κοινό στη νέα ελληνική ταυτότητα, τον ελληνικό πολιτισμό. Υπήρξαν ηθοποιοί που ειδικεύτηκαν σε αυτό το είδος ενώ καθιερώθηκε μια διαλεκτική τυπολογία σκηνικών χαρακτήρων που θα συναντήσουμε και αργότερα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">- Δραματικό ειδύλλιο: έχει τις ίδιες ιδεολογικές, αισθητικές και κοινωνικές προδιαγραφές. Θα οδηγήσει στο πατριωτικό δράμα που με το Μακεδονικό Ζήτημα φτάνει σε νέα κορύφωση. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Με την εμφάνιση της επιστήμης της λαογραφίας, οι αστοί ενδιαφέρονται για τις ‘πατρίδες’ της υπαίθρου, τους γραφικούς τοπικούς τύπους, το couleur locale του λαϊκού πολιτισμού. Όλα αυτά εκλαμβάνονται ως ‘νατουραλιστική’ εικόνα της πραγματικότητας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εισβολή του γαλλικού νατουραλισμού συμπίπτει με την καθυστερημένη πρόσληψη του ευρωπαϊκού ρεαλισμού που συμφύει αυτές τις δυο τάσεις που μπορεί να είναι συγγενικές στη στόχευση, διαφέρουν όμως στα μέσα καταγραφής, στη θεματολογία και στην ιδεολογική τους φόρτιση. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κωμειδύλλιο και δραματικό ειδύλλιο ανήκουν στο ρεαλισμό γιατί η γραφικότητά τους έχει μια τάση ωραιοποίησης που είναι ξένη προς τον απομυθοποιητικό νατουραλισμό. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.5.5 Επιθεώρηση </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Εμφανίζεται το 1894 με το ‘Λίγο απ’ όλα’ και το ‘Αι Υπαίθριαι Αθήναι’. Η ακμή της διαρκεί από το 1905 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και το σοβαρό θέατρο περιορίζεται στους κύκλους των διανοούμενων και τις φιλοδοξίες των θιάσων. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η επιθεώρηση είναι ανοιχτό είδος με σειρά από νούμερα που σχολιάζουν την επικαιρότητα σατιρίζουν την πολιτική, έχουν χορευτικά και φαντασμαγορικά στοιχεία, έχουν έντονο πατριωτισμό ενώ από το 1910 και ύστερα διαθέτουν και δόση ερωτισμού. Η παλαιά επιθεώρηση ήταν πραγματικός κοινωνικός σχολιασμός για τα τρέχοντα γεγονότα και καθρέφτιζε τις αξίες, τις συμπεριφορές, τα ήθη και τα έθιμα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι μετεξέλιξη του κωμειδυλλίου, έχει ανοιχτή δομή και ανεξάρτητα νούμερα που συνδυάζει ένας κομπέρ = παρουσιαστής. Οι συγγραφείς της υπηρετούν όλα τα θεατρικά είδη. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Με την επιθεώρηση μπαίνουμε σε μια νέα εποχή για τον επαγγελματισμό στο πρακτικό θέατρο. Δεν πρόκειται πια για τα μπουλούκια και το ρεπερτόριό τους, αλλά για νέους τρόπους συνεργασίας πολλών καλλιτεχνών. Τα νούμερα, τα μπαλέτα και η μουσική απαιτούν νέα σύνολα και μορφή σκηνοθεσίας, που βρίσκεται στα πρώτα της βήματα με το Θωμά Οικονόμου και τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο. Στην άλλη άκρη βρίσκονται οι θίασοι ‘ποικιλιών’ που μοιάζουν περισσότερο με τσίρκο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Από τότε αρχίζει η διχοτόμηση του ελληνικού θεάτρου. Το ελαφρό εμπορικό και η σοβαρή δραματογραφία. Το χάσμα κλείνει μετά το Β’ Παγκόσμιο και πολλοί σημαντικοί θεατρικοί συγγραφείς καθυστέρησαν να βρουν το δρόμο προς τη σκηνή. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.7 Τα Λαϊκά Θεάματα </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Μικρή απόσταση έχουν το ελαφρό επαγγελματικό μουσικό θέατρο από τα κατεξοχήν λαϊκά θεάματα. Τα τελευταία μετακινούνται και βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό. Βρίσκονται στα προάστια και στην ύπαιθρο, ενώ αποτελούν το κοινωνιολογικό πλαίσιο ολόκληρης της θεατρικής ζωής της Αθήνας της μπελ επόκ του Τρικούπη και στηρίζονται εν μέρει σε διαδικασίες όπου ο καλλιτέχνης είναι τεχνίτης που καθοδηγείται από τις προτιμήσεις του κοινού κι όχι από το δικό του καλλιτεχνικό όραμα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.7.1 Φασουλής </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Για την καταγωγή του έχουμε δυο πιθανότητες: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1. εξελίχθηκε από είδωλα και ομοιώματα που χρησιμοποιούνται σε εθιμικές εκδηλώσεις ή </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">2. πρόκειται για μεταφορά από την Ιταλία και το εκεί κουκλοθέατρο </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">η ύπαρξη Ιταλών κουκλοπαιχτών επιβεβαιώνεται το 19ο αι. στα Επτάνησα. Στην Αθήνα εμφανίζονται το 1870 και ακμάζει μεταξύ 1890-1910 όταν μεσουρανούν ο Καραγκιόζης και ο κινηματογράφος. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τεχνικά, η κούκλα (ή ανδρείκελο) έχει κεφάλι και άνω άκρα από σκαλισμένο ξύλο και σώμα από ύφασμα, κούφιο από μέσα για να μπαίνει το χέρι του κουκλοπαίχτη ο οποίος κινεί με τα δάχτυλά του τα χέρια και το κεφάλι της κούκλας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Φασουλής ως κούκλα είναι το χάλι του. τις φωνές των προσώπων μιμούνται ένας ή δυο κουκλοπαίχτες με τσιριχτή φωνή. Η σκηνή είναι μικρή και αλλάζει εύκολα, υπάρχουν σκηνικά αντικείμενα και φωτίζεται από λάμπες. Συνοδεύεται από μουσική για τους χορούς που χορεύουν οι κούκλες. Σε πανηγυρικές παραστάσεις καίγονται και βεγγαλικά. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι παραστάσεις αναγγέλλονται στον Τύπο ή από έντυπα προγράμματα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Για το Φασουλή δεν έχουμε πολλές πηγές. Ξέρουμε πάντως πως ήταν το ίδιο σημαντικός με το θέατρο Σκιών. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υπάρχει μια αποκριάτικη εκδοχή με εθιμική και γονιμολατρική καταγωγή που κατά καιρούς απαγορευόταν από την Πολιτεία και μια άλλη όπου επώνυμοι κουκλοπαίχτες παρουσίαζαν πλούσιο ρεπερτόριο έργων. Κέρδιζαν πολλά κι έστηναν τη σκηνή τους σε δρόμους, πλατείες και καφενεία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν γράφτηκαν ποτέ ειδικά κείμενα για το Φασουλή, ο λόγος ήταν αυτοσχέδιος. Σήμερα σώζονται πάνω από 200 τίτλοι έργων και μερικά ήταν πολύ καλά. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στις παραστάσεις αναφέρεται και η επικαιρότητα, υπάρχουν κωμωδίες και κάποιες τραγωδίες. Οι υποθέσεις επικεντρώνονται στην εξυπνάδα ή τη βλακεία του πρωταγωνιστή και γενικά στο χαρακτήρα του. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κορυφαίος ήταν ο Χρήστος Κονιτσιώτης με δράση από το 1839 έως το 1928. Έπαιζε μολιερικές κωμωδίες, έργα του Γκολντόνι σε παραλλαγές και μυθιστορηματικές περιπέτειες της εποχής. Υπήρξε σοβαρός ανταγωνιστής των μπουλουκιών. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.7.2 Καραγκιόζης </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Εμφανίζεται το 1890 εξελληνισμένο. Δημιούργησε τις στερεότυπες κωμικές φιγούρες που αντανακλούν την ηθογραφία της εποχής. Ο λεβέντης Μπάρμπα Γιώργος, ο σιορ Διονύσιος, ο Ομορφονιός κ.α. Ο Καραγκιόζης ήταν το μεγαλύτερο σε αριθμό θεατών λαϊκό θέατρο των αρχών του 20ου αι. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στην Ελλάδα ήταν γνωστός και παλαιότερα στην οθωμανική του μορφή. Τον γνώριζαν επίσης τα Βαλκάνια και οι Φαναριώτες και σε πολλές πόλεις παραμένει μέχρι τις παραμονές του Β’ Παγκόσμιου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Με την προσάρτηση της Ηπείρου το 1881 εμφανίζονται καραγκιοζοπαίχτες που δίνουν ηρωικές παραστάσεις με πραγματικούς και φανταστικούς καπετάνιους του 1821 και ελληνική θεματολογία (Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι). Η ελληνική αυτή ένταξη πρέπει να έγινε στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο, το πιθανότερο στα αστικά Γιάννενα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το δεύτερο βήμα έγινε στην Πάτρα από το Δημήτριο Σαρντούνη ή Μίμαροτο 1890. Δημιουργούνται οι χαρακτήρες του μπάρμπα Γιώργου, του σιορ Διονύσιου και του Σταύρακα. Τα νέα έργα δίνουν ένα μωσαϊκό της ζωντανής και ιστορικής πραγματικότητας, αποτελούν μια νεοελληνική λαϊκή μυθιστορία από το Μέγα Αλέξανδρο μέχρι το 1821 κι από τους τσοπάνους ως τον υπόκοσμο των πόλεων. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η παράσταση απευθύνεται σε όλους και λειτουργεί ως αναφορά παραδοσιακών θεμάτων του λαϊκού πολιτισμού, επιβεβαίωση των παραδοσιακών αξιών, πολιτική σάτιρα, κοινωνική κριτική, επικαιρότητα. Επειδή το θέατρο είναι αυτοσχέδιο, το κοινό επεμβαίνει και ο καραγκιοζοπαίχτης προσανατολίζει ανάλογα την παράσταση. Έτσι η παράσταση γίνεται προϊόν λαϊκής συνδημιουργίας, όπως και στο δημοτικό τραγούδι. Αυτό εξασφάλισε τη μεγάλη απήχηση του Καραγκιόζη που κράτησε μέχρι τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχει και σήμερα αλλά διαφορετικός. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.7.3 Παντομίμα και νούτικη κωμωδία </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η παντομίμα ή νούτικη κωμωδία (= βουβή, πρέπει να καταλάβεις με το νου τι παίζεται) διαδόθηκε μετά το 1870. βασίζεται στην άνθηση των καφωδείων, στο ύφος των κωμειδυλλίων και στα νούμερα της επιθεώρησης. Τέτοια νούμερα βρίσκουμε και στον πρώιμο κινηματογράφο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Αρχικά συνδυάζεται με τα ιπποδρόμια και άλλα λαϊκά θεάματα. Στο τέλος του 19ου αι εξελίσσεται σε αυτόνομο είδος και τα έργα είναι: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Α) ιστορικά με ηρωικά θέματα, αρχαία, ρωμαϊκά και βυζαντινά ή και του 21. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Β) μυθολογικά </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Γ) αισθηματικά από λαϊκά αναγνώσματα </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Δ) αναπαραγωγές του ληστρικού μυθιστορήματος </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ε) θέματα της επικαιρότητας </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υπάρχουν σταθεροί κωμικοί τύποι, στερεότυπη κινησιολογία που υποστηρίζεται από μουσικό κώδικα (καλπασμός για μάχες, τα ‘Κύματα του Δουνάβεως’ για τις ερωτικές σκηνές). </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στα 1890 οι θίασοι παντομίμας ανταγωνίζονται σοβαρά τα μπουλούκια. Τα σκηνικά συχνά είναι πολυτελή, η μουσική βασική, ως κομπάρσοι εμφανίζονται τα παιδιά της γειτονιάς. Συχνά παίζεται πρώτα μια μονόπρακτη κωμωδία κι ύστερα μια τραγωδία. Το κοινό αντιδρά έντονα, χρησιμοποιούνται πολύ το μπαρούτι και τα βεγγαλικά στο τέλος υπάρχει ένα tableau vivant = οι ηθοποιοί μένουν ακίνητοι. Η παράσταση τελειώνει στις δύο το πρωί, τυπώνονται και προγράμματα. Υπάρχουν μουσικά νούμερα από τραγουδίστριες διαφόρων εθνοτήτων, και ομιλούσα κωμωδία, μονόπρακτη με χοντρά αστεία. Ο ξυλοδαρμός είναι κύριο στοιχεί. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θίασοι υπάρχουν παντού στα αστικά κέντρα. Οι μαρτυρίες της καταγωγής της παντομίμας είναι λίγες και αμφισβητήσιμες, ίσως υπάρχει στα Επτάνησα και την Αθήνα από το 19ο αι. υπάρχει μαρτυρία πως παντομίμα παιζόταν στην Αυλή του Όθωνα. Υπάρχει παράδοση παντομιμικών χορών από την Τουρκοκρατία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η παντομίμα υπάρχει μέχρι το μεσοπόλεμο, αλλά δεν έχει διασωθεί σχεδόν τίποτα. Φαίνεται να είχε εκτεταμένο ρεπερτόριο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στην παντομίμα είναι μια δημιουργική διαδικασία που απαιτεί ορισμένο ταλέντο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μεταφορά του έντεχνου στον αυτοσχέδιο λόγο, όπως γίνεται στο Φασουλή. Τα λαϊκά είδη θεάτρου δεν είναι υποδεέστερα, απλώς λειτουργούν διαφορετικά γιατί το κοινό ελέγχει την παραγωγή κι επιβάλλει τις δικές του επιθυμίες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.7.4 Καρναβάλι και δρώμενα </b></span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Καρναβάλι = carne vale = αποχαιρετισμός στην κρεοφαγία, όπως και το από – κρέως στα ελληνικά. Μιλάμε για την εβδομάδα της Τυρινής και τη νηστεία της Σαρακοστής. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το αστικό καρναβάλι είναι μεταφορά της Αποκριάς δυτικού τύπου στην Ελλάδα. Στα παλαιά Επτάνησα, το πρότυπο ήταν το βενετσιάνικο καρναβάλι που συνδέεται με χορούς και θεατρικές παραστάσεις. Στο καρναβάλι συμμετείχαν και γυναίκες, μεταμφιεσμένες με την ‘μπαούτα’, τη μαύρη ημιπροσωπίδα. Η μάσκα είχε γίνει τόσο της μόδας που οι γυναίκες τη φορούσαν όλο το χρόνο, ακόμη και μέσα στην εκκλησία. Η ανωνυμία πίσω από τη μάσκα έδινε αφορμή για πειράγματα μεταξύ ανδρών και γυναικών αλλά και για πολιτικούς φόνους. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Προς τα τέλη του 19ου αι. το καρναβάλι δυτικού τύπου επικρατεί σε όλα τα αστικά κέντρα. Σερπαντίνες, παλιάτσοι, μεταμφιέσεις, χοροί… ακόμα και στα τουρκοκρατούμενα μέρη όπως τα Γιάννενα ή η Κόνιτσα γινόταν παρέλαση αρμάτων. Το προβάδισμα σε αυτό το είδος το κατέχει από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά η Πάτρα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η πιο λαμπρή αθηναϊκή Αποκριά συμπίπτει με την οικονομική άνθηση της πρωτεύουσας από το 1880 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή κι έχουμε αρκετές περιγραφές. Ήταν και μια έκφραση της εύπορης αστικής τάξης, όπως η όπερα. Πιο λαϊκό χαρακτήρα είχαν τα ‘κούμουλα’ που γίνονταν στους στύλους του Ολυμπίου Διός. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οφείλουμε να αναφέρουμε τις ‘ομιλίες’ στην Κεφαλονιά και στη Ζάκυνθο, που ανάγονται στο κρητικό και επτανησιακό θέατρο, έχουν όμως επηρεαστεί από την Comedia dell’ arte. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο όρος ‘ομιλία’ ίσως αντιδιαστέλλει σκηνές με διαλογικό χαρακτήρα από σκηνές παντομίμας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υπήρχαν τέτοια βουβά θεάματα (tableaux vivants) όπως ο κινέζικος γάμος, η προίκα και άλλα. Οι ‘ομιλίες’ παριστάνονταν κατά το καρναβάλι σε πόλεις και χωριά, πάνω σε πατάρι, με ημιπροσωπίδα και τραγουδιστή μακρόσυρτη απαγγελία. Τα έργα υπάρχουν σε χειρόγραφα. Νέα έργα γράφονται επί Αγγλοκρατίας ενώ αργότερα παίζονται και δραματικά ειδύλλια. Τον 20ο αι. δραματοποιούνται ρομάντζα και λαϊκά αναγνώσματα. Ελάχιστα από αυτά έχουν εκδοθεί. Τα περισσότερα είναι ολιγοπρόσωπα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Χρυσαυγή» : ο ερωτευμένος Αλέξης απάγει τη Χρυσαυγή χωρίς να συναντήσει αντίσταση. Πιάνονται και δικάζονται αλλά τελικά αθωώνονται και παντρεύονται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Κρίνος»: ο Βασιλιάς αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του Ανθία με τον Αρμένη. Η Ανθία όμως τα έχει με τον Κρίνο κι αποφασίζουν να φύγουν. Η παραμάνα της Ανθίας τους δίνει στο Βασιλιά. Στη δίκη που ακολουθεί, οι νέοι αθωώνονται και παντρεύονται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Πιστή Δάφνη»: η πιστή σύζυγος σώζει τον άντρα της από τους πειρατές, παρόλο που ο πεθερός αρνείται να πληρώσει τα λύτρα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Πληροφορίες για τις παραστάσεις: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">- τις ομιλίες τις παριστάνουν μόνον άνδρες. Τους ρόλους παίρνουν οι κομψότεροι, φορώντας φανταχτερά φορέματα και με γυναικείες προσωπίδες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">- Τα κοστούμια των άλλων είναι σχεδόν εξωτικά </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">- Η δυσκολία στην αλλαγή σκηνών, οδηγεί στη δημιουργία ενός ορθογώνιου. Στο κεφάλι είναι τα κύρια πρόσωπα. Όταν αλλάζει η σκηνή, οι ηθοποιοί μπερδεμένοι στους θεατές παρουσιάζονται ή εξαφανίζονται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Διαπιστώνουμε κοινά ανάμεσα στις παραστάσεις αυτές και στις λαϊκές της ‘Ερωφίλης’ στη δυτική και κεντρική Ελλάδα. Ένας λόγος για αυτή τη σύνδεση είναι ότι Ζακυνθινοί και Κεφαλονίτες πήγαιναν τα καλοκαίρια να εργαστούν στις σοδιές της Ηπείρου, της Στερεάς Ελλάδας και της Θεσσαλίας. Αυτοί πρέπει να μετέφεραν τις παραλλαγές της Ερωφίλης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Συχνά επίσης παιζόταν και η ‘Θυσία του Αβραάμ’. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">‘Γκιόστρα’: το κονταροχτύπημα στο δεύτερο μέρος του ‘Ερωτόκριτου’ που έγινε θεατρική παράσταση δυο ωρών στο Σκουλικάδο της Ζακύνθου. Η ‘γκιόστρα’ ήταν έθιμο που πριμοδοτούνταν από τη Βενετία που έδινε κάθε χρόνο τα βραβεία. Όταν έπεσε η Βενετία σταμάτησε και το θέαμα. Οι Άγγλοι προσπάθησαν να το αναβιώσουν ανεπιτυχώς. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στο Σκουλικάδο όμως γινόταν πιστή αναβίωση κι ήταν πολύ σοβαρή υπόθεση. Συμμετέχει όλο το χωριό και κάθε ρόλος είναι προνόμιο μιας οικογένειας. Η υπόληψη του χωριού συνδυάζεται με την επιτυχία της παράστασης. Οι κάτοικοι γνωρίζουν το κείμενο απέξω. Κάθε σφάλμα σχολιάζεται και το γόητρο των οικογενειών εξαρτάται από το αν εκτελέσουν σωστά το ρόλο, που κληρονομείται από πατέρα σε γιό. Τα κοντάρια είναι ξύλινα, οι αντίπαλοι τα διασταυρώνουν στον αέρα, ο λαβωμένος σκύβει πάνω στο άλογο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Αστικό καρναβάλι υπάρχει στην Αγιάσο της Λέσβου, στην οποία παρουσιάζονται σατιρικές παραστάσεις, παρωδίες γεγονότων κ.α. Το ‘διονυσιακό’ υπαίθριο καρναβάλι εξευγενίζεται και από προκλητικό και ανατρεπτικό γίνεται θεαματικό και εορταστικό. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θεατρικά δρώμενα αγροτικών περιοχών: τα περισσότερα βασίζονται στο τρίπτυχο Νύφη – Γαμπρός – Αράπης και στη σύγκρουση ανάμεσα στους άνδρες για τη γυναίκα, στο θάνατο του ενός και στη νεκρανάσταση με τη βοήθεια της Νύφης. Ο πυρήνας είναι γονιμολατρικός και σχετίζεται με τον κύκλο Θάνατος – Ανάσταση. Εδώ μπορεί να συναντήσουμε το γιατρό σε μια παρωδία θεραπείας, ή την παρωδία του γάμου με έναν ψευτοπαπά και άλλα ευτράπελα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο πλούτος αυτών των μορφών είναι μεγάλος και αποτελούν τον πυρήνα της θεατρικής έκφρασης για τις πρωτοβάθμιες μορφές του νεοελληνικού θεάτρου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10 Η Δραματουργία στη Δημοτική: το θέατρο ιδεών (1895-1922) </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η εισβολή του μοντερνισμού στην Ελλάδα συμπίπτει με την εξάπλωση της ηθογραφίας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στο στρατόπεδο των δημοτικιστών υπήρχαν δυο τάσεις: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Α) η ομάδα που ήταν αγκυλωμένη στην ηθογραφική θεματολογία </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Β) η ομάδα που είχε αφομοιώσει τα κινήματα του μοντερνισμού. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Έννοιες κλειδιά αυτής της αντιπαράθεσης: ‘ντόπιο’ ‘ξένο’, ‘βορειομανία’, κ.α. Η Αθήνα δεν επηρεάζεται πλέον από το Παρίσι αλλά από τις βόρειες λογοτεχνίες. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η αρχή της επέλασης είναι ‘οι Βρυκόλακες’ του Ίψεν σε μια παράσταση του Αργύρη Εφταλιώτη που παρουσιάζει το έργο σε ηθογραφικό δράμα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η φιλοσοφία του Νίτσε εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη αλλά στην Ελλάδα ο ‘υπεράνθρωπος’ φτάνει ως καρικατούρα του δυνατού ατόμου που δε δεσμεύεται από την κοινή ηθική. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι κυριότεροι δραματουργοί της εποχής είναι ο Ίψεν, ο Στρίντμπεργκ, ο Τολστόι, ο Χάουπτμαν και ο Σούντερμαν. Η μίμησή τους είχε γίνει της μόδας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Η Νίκη του Λεωνίδα»: παρωδία του εκγερμανισμού της Ελλάδας από το Μπάμπη Άννινο και υπήρχαν κι άλλοι που ξέρναγαν με αυτά τα έργα, ενώ μερικοί όχι. Η Γερμανία παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην προσληπτική διαδικασία, όσο κι αν οι πρώτες αντιδράσεις είναι αρνητικές. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Στις σελίδες 369 και 370 θα βρείτε λίστα με τα έργα που ανέβηκαν εκείνη την εποχή. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.1 Οι συμφυρμοί του ρεαλισμού και του συμβιβασμού, του σοσιαλισμού και του εθνικισμού. </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Μέχρι το τέλος του αιώνα, η δημιουργική πρόσληψη είναι διακεκομμένη και περιορίζεται στο Γιάννη Καμπύση. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Ψυχάρης, ενάντια στη γερμανική επίδραση παρουσιάζει δυο δράματα με εκτενή εισαγωγή, «Για το Ρωμαίϊκο Θέατρο» : ζητά τη συγγραφή εθνικού δράματος χωρίς ξενικές επιδράσεις </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Γουανάκος»: συμβολιστική και σατιρική κωμωδία εναντίον της καθαρεύουσας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο μόνος που άκουγε τον Ψυχάρη ήταν ο Παλαμάς που το 1902 έγραψε το μόνο του θεατρικό, την ‘Τρισεύγενη’ επηρεασμένος από την προτροπή του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου να βοηθήσει το φτωχό, ελληνικό ρεπερτόριο με μια τραγωδία υψηλού επιπέδου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1907: σημαντική χρονιά για το θέατρο ιδεών. Εμφανίζονται τέσσερις νέοι συγγραφείς: ο νεαρός Νίκος Καζαντζάκης, ο Σπύρος Μελάς, ο Δημήτρης Ταγκόπουλος και ο Παύλος Νιρβάνας. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το 1908 αρχίζει η ουσιαστική θεατρική καριέρα του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Ο Μελάς σημείωνε μεγάλη επιτυχία καθώς έπαιζε με νατουραλιστικές γραφές. Ο Ξενόπουλος παράγει έργα με πιο ρηχά θέματα πάνω στη στέρεα τεχνοτροπία του, ακολουθώντας το κοινό. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Καζαντζάκης δείχνει εξαιρετικό ταλέντο σε διάφορα είδη: στο αστικό ψυχολογικό δράμα, στο πατριωτικό ιστορικό δράμα, στον εξπρεσιονισμό, στο συμβολισμό, στο υπερρεαλιστικό. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Παντελής Χορν άλλαξε πολλά ύφη γραφής μέχρι να αναγνωριστεί με ‘Το Φυντανάκι’, μια πλακιώτικη ηθογραφία κι όχι ως νατουραλιστικό δράμα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Ταγκόπουλος υπήρξε ποιο άκαμπτη θεματολογία και φόρμα. Παρέμεινε πιστός στο σοσιαλιστικό δράμα. Η τάση αυτή όμως παραμένει περιθωριακή. Γενικά με τους πολέμους η δραματική παραγωγή περνάει κρίση. Οι κερδισμένοι της αβέβαιης αυτής εποχής είναι η επιθεώρηση, ο Καραγκιόζης, η οπερέτα και το βουλεβάρτο. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.2 Η κοινωνική κριτική: Γρηγόριος Ξενόπουλος «Ο Μακαρίτης Μαύσωλος» </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος κατείχε ηγετική θέση στην αφομοίωση του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Τα δυο πρώτα έργα του ο ‘Τρίτος’ και ο ‘Ψυχοπατέρας’ δε γνωρίζουν επιτυχία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Μακαρίτης Μαύσωλος»: ο ειλικρινής Νίκος Στράνης, αρραβωνιαστικός της Κρυσταλλίας κοροϊδεύει το ΄θέατρο’ της πεθεράς του που υποκρίνεται πως θρηνεί τον άνδρα της που ποτέ δεν αγάπησε. Ο Νίκος δε δικαιώνεται όπως θα έπρεπε και ο ‘οικογενειακός φίλος’ και κόλακας Πέτρος Πετρόπουλος παίρνει την Κρυσταλλία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Ξενόπουλος δεν άφησε ποτέ τη φόρμα του ‘καλοφτιαγμένου έργου’ της γαλλικής σχολής. Τα πρώτα του είναι έργα ‘με θέση’, με κοινωνικό ή ηθικό προβληματισμό που συζητιέται στο αστικό σαλόνι ενώ η δραματουργία κινείται γύρω του. Η σκηνική καριέρα του Ξενόπουλου απογειώνεται αργότερα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Ξενόπουλος ‘παίζει’ με το θεατή. Ενώ όλα δείχνουν πως η σάτιρα είναι για το ‘συμβατικό’ πένθος, τελικά αδικεί και αμφισβητεί τον ήρωα του αντιστρέφοντας τους όρους του έργου ‘με θέση’. Αδυναμία του έργου είναι πως αυτή η στροφή δεν προετοιμάζεται επαρκώς. Το θέμα του αποσυνάγωγου δίκαιου ο Ξενόπουλος το πήρε από το Μολιέρο. Ο δίκαιος κριτής της κοινωνίας γίνεται γελοίος γιατί είναι υπερβολικός. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.3 Το Εθνικό δράμα του νέο-ρομαντισμού: Κ. Παλαμάς «Η Τρισεύγενη» </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το έργο άργησε να αναγνωριστεί από την κριτική. Πρόκειται για την αρχή της διχοτόμησης του θεάτρου του 20ου αι. σε υψηλή δραματογραφία που δεν παίζεται και σε ρηχό εμπορικό θέατρο που δε διαβάζεται. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.4 Το γκροτέσκο στο ελληνικό δράμα του μοντερνισμού: Παντελής Χορν ‘Το τίμιο σπίτι’ </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θα δούμε τρία έργα που δείχνουν πως την πρώτη δεκαετία του 20ου αι. εμφανίζονται στην Ελλάδα προδρομικές μορφές του θεάτρου του παραλόγου με νέα υφολογικά στοιχεία. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">«Το Τίμιο Σπίτι»: τραγική σάτιρα, ασήμαντη σε σχέση με τα άλλα έργα του Χορν. Στο έργο συνδυάζονται τα νατουραλιστικά στοιχεία και συμβολιστικά. Ξεκίνησε ίσως ως πείραμα για να δείξει πως και ο πιο αθώος άνθρωπος μπορεί να γίνει αδίστακτος αν το υπαγορεύουν οι συνθήκες. Η βία γεννάει μεγαλύτερη βία. Πάντως η σημασία του έργου έγκειται στους τόνους και τις αποχρώσεις του γκροτέσκου, μοναδικούς για την εποχή. Γλωσσικά, σε μια περίοδο που μόλις έχει επιβληθεί η δημοτική, γίνεται συνειδητή προσπάθεια απογραφής της αργκό του υποκόσμου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Πάντως το έργο είναι μάλλον ηθογραφικό: δείχνει τον boheme στην παγίδα του υποκόσμου κι όχι τον υπόκοσμο στην παγίδα του. Είπαμε, είναι ψυχολογικό πείραμα κι όχι μια όψη της ζωής. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.5 Η ανατροπή του πατριωτικού δράματος: Νίκος Καζαντζάκης «Έως Πότε;» </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα πρώτα θεατρικά του Καζαντζάκη είναι πολύ ενδιαφέροντα γιατί δείχνουν τους πειραματισμούς του δημιουργού. Δε βρήκαν συνέχεια στα επόμενα, κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τη θεματολογία. Υπάρχει πάντα ο κεντρικός ήρωας, ο desperado που ανηφορίζει στη βουνοκορφή της ελευθερίας και του θανάτου. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ακολουθεί το πατριωτικό δράμα κι αναπαράγει τα γεγονότα του Αρκαδίου με το ολοκαύτωμα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η απελευθέρωση της Κρήτης είναι βασικός άξονας στο έργο του, το οποίο μεταβάλλει σημαντικά το δραματουργικό μοντέλο και το ιδεολογικό πλαίσιο του συμβατικού πατριωτικού δράματος, κυρίως την απομυθοποίηση του ηρωικού θανάτου και το γκροτέσκο τέλος του έργου. Η γραφή αποφεύγει το ρητορικό, πατριωτικό στόμφο και βασίζεται σε μια ‘ανήσυχη’ ατμοσφαιρική γραφή με γρήγορο θεατρικό ρυθμό, φευγαλέες αναφορές και νύξεις, εισόδους και εξόδους, που μοιάζει πρόχειρη και νευρική αλλά χαρακτηριστική για την εποχή του αισθητισμού. Τα συναισθηματικά κριτήρια της συγγραφής μπορεί να οφείλονται στην επανάσταση του Θερίσου το 1905. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κεντρική ιδέα στα έργα του Νίκου είναι η ελευθερία. Σε αυτό το έργο εκτυλίσσεται σε τρία επίπεδα: το προσωπικό, το ιστορικό (κρητικό), και το υπαρξιακό (όπου ταυτίζεται με το θάνατο). Είναι πολυπρόσωπο, με συνεχή κίνηση μαζών κι εντατικούς ρυθμούς. Ανακαλύφθηκε και εκδόθηκε από το Δ.Χ. Γουνελά το 1977. Δεν έχει παιχτεί ποτέ. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η Δ’ πράξη αντιστρέφει τα ιδανικά του πατριωτικού δράματος. Το Αρκάδι που απέτυχε και τελειώνει στο σφαγείο. Δεν υπάρχουν πια θυσίες και ηρωισμοί, μόνο κρεμασμένες σάρκες, κομμένα κεφάλια, πτώματα κι αίματα. Ο Καζαντζάκης είχε προσωπική εμπειρία από τις σφαγές, στην Επανάσταση του 1897 ο πατέρας του τον ανάγκασε να πιάσει τα πόδια των κρεμασμένων του Ηρακλείου και να ορκιστεί πως θα πολεμήσει για την ελευθερία της Κρήτης. (Πάντως, αν υπήρξε ποτέ ένας ελευθερωτής της Κρήτης, αυτός ήταν σίγουρα ο Καζαντζάκης…) </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.10.6 Προδρομικές μορφές του υπαρξιακού θεάτρου: Νίκος Καζαντζάκης «Κωμωδία: Τραγωδία Μονόπραχτη».</b> </span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Γράφτηκε το 1908 και δημοσιεύθηκε το 1909. είναι στατικό και πρόδρομος της δραματουργίας του ‘παραλόγου’, του έργου ‘καταστάσεων’ με κυκλική ή όχι μορφή, όπου δεν υπάρχει εξέλιξη και υπόθεση. Τα στοιχεία είναι επαναλαμβανόμενα με παραλλαγές κι έχουν αλληγορικό χαρακτήρα, όπως στους ‘μακάβριους’ χορούς του μεσαίωνα. Το μονόπρακτο έχει ως κεντρικό μοτίβο την αναμονή του θανάτου και την προσδοκία του Θεού. Βασίζεται στο μεταφυσικό άγχος του ανθρώπου για τη μετά θάνατον ζωή. Ο τίτλος εκφράζει την πικρή ειρωνεία, τη ματαιότητα της αγωνίας των ανθρώπων, τα τραγικά στοιχεία που πάνε μαζί με τα κωμικά, και προεξοφλεί την αρνητική έκβαση της υπόθεσης. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Πρεβελάκης συνέκρινε το έργο με το «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Σαρτρ, ενώ ο Κερένυι το συνέκρινε με το ‘Περιμένοντας το Γκοντό’. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το μονόπρακτο αυτό είναι πρόδρομος του υπαρξιακού και του θεάτρου του παραλόγου. Οι επιδράσεις του όμως, είναι άλλες. Η αναμονή του θανάτου, η σιωπηλή και απαρατήρητη είσοδος είναι από τον Μέτερλινγκ. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η δραματογραφία των αρχών του 20ου αι. είναι πιο ενδιαφέρουσα από τις θεατρικές εξελίξεις. Όμως με την ίδρυση του Βασιλικού Θεάτρου και της Νέας Σκηνής, τίθενται νέα θεμέλια που καρποφορούν πολύ αργότερα. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3.14 Η αναβίωση του αρχαίου δράματος </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Έχουμε τρεις βασικούς σταθμούς: </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">1. Η παράσταση της ‘Άλκηστις’ του Ευριπίδη, μτφ. Χρηστομάνου το 1901 που εγκαινιάζει τη Νέα Σκηνή </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">2. ‘Ορέστεια’ σε διασκευή Wilamowitz – Moellendorff, που χρησιμοποίησε ο Max Reinhardt για τη θρυλική παράσταση της τραγωδίας στη Γερμανία, συντομεύοντας τις τρεις τραγωδίες σε μια παράσταση. Ανέβηκε στο Βασιλικό Θέατρο το 1903 και δημιούργησε τα επεισόδια των ‘Ορεστειακών’ τελευταίο αποκορύφωμα των γλωσσικών αγώνων. </span><br style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">3. ‘Οιδίποδας Τύραννος’ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη, στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου το 1919 με Οιδίποδα τον Αιμίλιο Βεάκη.</span></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: white; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: white;"><span style="line-height: 18px;"><span style="background-color: #dee3e7; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span><span style="line-height: 18px;"><br /></span>
<span style="line-height: 18px;">(από: olthatjazz)</span></span></span></div>
Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-698546072997908620.post-31190760899597693102016-07-03T09:30:00.002+03:002016-07-03T09:43:06.082+03:00Δήλωση νέων θεματικών ενοτήτων ΕΛΠ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ακολουθείστε το λινκ που βρίσκεται στο τέλος της ανάρτησης για να διαβάστε τις οδηγίες δήλωσης νέων θεματικών ενοτήτων για το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017, καθώς και για τους νέους τρόπους πληρωμής και λοιπές πληροφορίες.<br />
Η φόρμα αίτησης θα ανοίξει αφού πρώτα έχει ενημερωθεί η καρτέλα σας με τις βαθμολογίες ανά θεματική ενότητα.<br />
<br />
Σημείωση: Το ποσό καταβολής για κάθε ενότητα έχει μειωθεί κατά 50 €.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><u>Πληροφορίες για δήλωση θεματικών ενοτήτων (ακαδ. έτος: 2016-2017):</u></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://open.eap.gr/files/dilositupdfs/ELP.pdf">http://open.eap.gr/files/dilositupdfs/ELP.pdf</a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Eva Psarrouhttp://www.blogger.com/profile/06623655621408083397noreply@blogger.com0