Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΕΛΠ 20 - Ο αρχαίος δημόσιος βίος, πολιτική ζωή και τάξεις, δικαστική, στρατιωτική και θρησκευτική ζωή

Τόμος Α' - κεφ. 2 

Γενικά Χαρακτηριστικά της Αριστοκρατικής Κοινωνίας στην Αρχαϊκή Εποχή (8ος -6ος αι.)

Κοινωνική Οργάνωση (118)

Μετά τον Ελληνικό Μεσαίωνα (11ος – 9ος αι.) στην Ελλάδα συμβαίνουν διάφορες αλλαγές. Την περίοδο αυτή, την Αρχαϊκή, η ελληνική γνώση διευρύνεται καθώς έρχεται σε επαφή με άλλες χώρες στην Ανατολή και τη Δύση με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του εμπορίου και των εξερευνήσεων.

Από τον 9ο αι. πόλεις όπως η Αθήνα αναγεννιούνται ενώ εμφανίζονται και νέες (Άργος, Θήβα, Σπάρτη). Η αναγέννηση αυτή συμβαίνει σε όλο τον ελλαδικό χώρο και τη Μικρά Ασία, όπου εμφανίζονται ελληνικοί οικισμοί που εξαπλώνονται. Το κοινωνικοπολιτικό καθεστώς της εποχής ήταν η αριστοκρατία. Ο βασιλιάς εκλέγεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και οι εξουσίες του περνούν σε ένα συμβούλιο, που αποτελείται μόνο από τη στρατιωτική αριστοκρατία.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

ΕΛΠ 30 - Σύνοψη Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ

Με σημείο αναφοράς τον Σολωµό διακρίνονται τέσσερις κυρίως ομάδες ποιητών:

Προσολωµικοί

Έγραψαν ποιήματα περιορισμένης αξίας, σε μικτή και ακαταστάλακτη δημοτική, πολιτικοκοινωνικά (σάτιρες -πατριωτικά τραγούδια) και αρκαδικά (φύση - έρωτας). Κουτούζης - Μαρτελάος.

Σολωμικοί

Ο Μάτεσης, ο Πολυλάς, ο Τυπάλδος και ο Τερτσέτης έζησαν την εποχή του Σολωµού και επηρεάστηκαν απ’ αυτόν.

Μετασολωµικοί

Καλοσγούρος και ο Κογεβίνας. Επιδόθηκαν περισσότερο σε μεταφράσεις.

Εξωσολωµικοί

Ο Κάλβος, ο Βαλαωρίτης και ο Λασκαράτος, (ακολούθησαν αυτόνομη πορεία)

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

ΕΛΠ 20 - Η έννοια του ελεύθερου πολίτη

Τόμος Α, Κεφ. 1

Γέννηση και Εξέλιξη της Αρχαίας Ελληνικής Πόλης (25)

Εννοιολογικός Προσδιορισμός (26)

Ο θεσμός της αρχαίας ελληνικής πόλης αποτελεί σημείο επιστημονικής μελέτης και αντιπαράθεσης, καθώς πρόκειται για τον πρωταρχικό πυρήνα οργανωμένης κοινωνικής και πολιτικής ανθρώπινης συμβίωσης.

Η ιστορία του θεσμού είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία των ελληνικών φύλων που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Δημιουργήθηκε από τους Έλληνες και πρόκειται για τον πληρέστερο τύπο ανεξάρτητης και αυτόνομης κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης.

Εκατοντάδες, διάσπαρτες τέτοιες πόλεις αναφέρονται από αρχαίους συγγραφείς και τον Όμηρο που ονομάζει ‘πόλιν’ ή ‘πτολίεθρον’ την ακρόπολη/φρούριο του άστεως και ‘άστυ’ την κατοικημένη περιοχή.

Τον 8ο αι. η πόλη διαμορφώθηκε ως ορθολογικά οργανωμένη κοινωνικοπολιτική οντότητα κι όχι απλά μια αναγκαία κοινότητα συμβίωσης. Η εξέλιξη κορυφώθηκε τον 5ο αι. και συνέχισε να εξελίσσεται και τον 4ο. Διάφορες διεργασίες και γεγονότα προκάλεσαν ανακατατάξεις που διαμόρφωσαν ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό.

Τον 6ο αι. η πόλη ήταν ήδη ένας πολιτικός οργανισμός. (27) Στην Αθήνα υπήρχε πολιτειακή δομή και πρωτοποριακή νομοθεσία, με λειτουργικά πολιτειακά όργανα και κωδικοποιημένες μορφές διακυβέρνησης. Το ίδιο συνέβαινε στη Σπάρτη και σε άλλες πόλεις.